Lögberg - 23.02.1939, Blaðsíða 5

LÖGrBEBGr, FIMTUDAGINN 23. FEBBÚAB 1939
5
Námsskeið!
Námsskeið!
Námsskeið!
Á öllum tímum kemur sparnaður sér vel; þó ekki
hvað sízt þegar hart er í ári.—
Við höfum til sölu námsskeið við helztu verzl-
unarskóla (Business Colleges) borgarinnar. Það
borgar sig fyrir yður að leita upplýsinga hjá
okkur tafarlaust.
Ql\e Columbia Press Limited
SARGrENT & TORONTO
Winnipeg, Man.
Hvað gengur að
blöðunum
okkar?
Frá því blööin okkar Vestur-
Islendinga voru stofnuð og fram
til skamms tima höfðu þau
fimmfakla skyldu eða köllun aÖ
rækja:
i. Að halda við sem fullkomn-
ustu f réttasambandi meðal ís-
lendinga, hvar sem þeir voru bú-
settir hér i álfu.
2. Að flytja fréttaþyrstum ís-
lenzkum almenningi í Vestur-
heimi öll þau tíðindi að heiman,
sem nokkru varða; segja frá öllu
sem snerti ættjörðina og heima-
þjóðina.
3. Að kynna íslendingum
austan hafs: “líf og líðan landa
sinna vestan hafs.”
4. Að flytja íslendingutn hér
scm glöggast og greinilegast yfir-
lit yfir heimsviðburðina og frétt-
ir þessa lands sérstaklega á með-
an þeir skildu ekki enska tungu
til hlitar.
5. Að rækja þá aknennu
skyldu, sem öllum blöðum og
tiniaritum er sjálfsögð : að fræða
nienn og hefja lesendur sina eft-
'r niegni.
Alt þetta reyndu blöðin að
gera, þótt það tækist misjafnlega.
En nú hefir margt breyzt;
sumt af þvá sem blöðin urðu að
gera fram til skamms tiima er uú
að mestu leyti óþarft. Til dæmis
er nú orðin litil sem engin þörf
á íslenzkum blöðum til þess að
flytja heimsfréttirnar eða hér-
lendar fréttir. Flestir Islend-
ingar lesa nú ensku blöðin og
viðvarpstæki eru svo að segja á
hverju heimili, hversu afskekt
sem það kann að vera.
Menningarnauðsyn blaðanna
er heldur ekki orðin eins brýn
°g áður var. Alls konar fræðslu-
°g mentalindir eru nú orðnar svo
:inðsóttar, að sú gáta er að mestu
leyti ráðin.
Fréttasambandið imeðal Vestur-
slendinga er enn mikilsvirði,
Pott ekki sé eins brýn þörf á ís-
er>zkum blöðum þess vegna og
a^Ur var, þar sem fréttir berast
uin loft og láð með margföldum
lraða og alls konar aðferðum,
seni fyrrum voru óþektar.
. Fn það eru tveir þræðir i hinni
imm-þættu nauðsyn íslenzku
Waðanna, senn enn eru jafn óhjá-
'væmilegir og þeir hafa verið —
ef til vill ennþá nauðsynlegri.
Það eru fréttirnar að vestan um
hagi vora hér, störf vor og fram-
kvæmdir, og það eru sem allra
fullkomnastar og yfirgripsmest-
ar fréttir að heiman um alt sem
þar gerist þess virði að það sé i
frásögur færandi.
Og nú kem eg að fyrirsögn
þessara lína: Blöðin okkar hafa
á siíðustu árum þagað eins og
steinn um fréttir, sem í heima-
blöðunum hafa verið taldar stór-
viðburðir og bæði hafa snert ís-
lendinga heima og Vestur-ls-
lendinga.
Það er í sambandi við deilu
þá, sem nú á sér stað milli blað-
anna, að mér datt þetta í hug
sérstaklega nú.
Eg skal benda á 2—3 atriði:
Fyrir nokkrum árum kom löng
grein um það í blöðum heima
með stórum fyrirsögnum að
merkir efna- og framkvæmda-
menn íslenzkir í Vesturheimi
væru að undirbúa stórkostlegt
framfara fyrirtæki heima: ætl-
uðu að stofna félag til þess að
byggja og starfrækja heilmikla
hveitimylnu skamt frá Reykjavík.
Greinin eða frásögnin var eftir
merkan embættismann í Reykja-
vík, sjem dvalið hafði langdvöl-
um hér vestra. En vestur-ís-
lenzku blöðin mintust aldrei einu
orði á þetta mál.
Þá má nefna hið svokallaða
Þorvarðarsons sál, sem nú er
mest deilt um. Heimskringla
ætlaði sýnilega ekki að minnast
á það. Samt var það mál, sem
sjálfsagt var að segja Vestur-ís-
lendingum frá.
Þriðja málið, sem allan ís-
lenzkan almenning varðar austan
hafs og vestan, hefir verið mikið
rætt í blöðum heima svo mánuð-
um skiftir. Það er hið svokall-
aða “karlakórsmál.”
Það hafðj komið til orða að
íslenzkur karfakór kæmi til Vest-
urheims á , komanda sumri, til
þess að syngja undir umsjón
Columbia víðvarps félagsins. Svo
er að sjá sem félagið hafi frétt
að til væri annar karlakór á ís-
landi og ráðlagt að grenslast eft-
ir hvor þeirra væri betri. Þetta
hefir leitt til ?vo mikils bitur-
leika að mannskemdarorðum er
farið um vissa hluttakendur
málsins.
Um þetta þegja blöðin okkar.
Hvers vegna? Hví ekki að
segja svona merká frétt sem okk-
ur varðar öll? Hverjum er
þægðarverk unnið með þessari
þögn?
Hví bregðast blöðin þeirri ó-
tvíræðu skyldu sinni að segja
okkur svona fréttir að heiman?
Hvað gengur að blöðunum
okkar ?
Sig. Júl. Jóhannesson.
Silfurbrúðkaup
Sunnudaginn 4. desember s.l.
var herra Thomasi S. Halldórs-
syni og frú hans Guðríði Magn-
úsdóttur haldið veglegt heiðurs-
samsæti í tilefni af 25 ára gift-
ingarafmæli þeirra hjóna. Kl.
rúmlega 2 e. h. byrjaði fólk að
streyma að úr öllum áttum, bæði
keyrandi og fótgangandi, og kl.
3 e. h. var Westside skólinn al-
skipaður fólki.
Forseti samsætisins, séra Guð-
mundur P. Johnson, setti sam-
komuna með því að allir risu úr
sætuim sínum og sungu “Hve gott
og fagurt og indælt er.” Því
næst flutti prestur bæn; síðan
bauð hann alla innilega velkomna
og lét í ljósi ánægju sína yfir
því að sjá slíkan fólksfjölda
sarnan kominn og það alla eða
flesta Islendinga, sem gæfi þess
fulla sönnun, aðí hér væri von á
miklum mannfögnuði á íslenzka
vísu. Kvaddi hann síðan til
máls alþingismann bygðarinnar
herra Pétur Howe, sem talaði
snjalt og skörulega fyrir minni
brúðhjónanna; sagðist hann hafa
þekt brúðurina mikið fyr en
brúðguminn og talaði hann því
bæði af þekkingu og fullkomn-
uim kunningsskap þessara merku
hjóna. Var tala herra Howe
full af fjöri og lifi, en þó með
köflum þrungin alvöru og kjarn-
yrðum i garð brúðhjónanna,
enda var Pétri sæmilega klappað
lof í lófa; að ræðunni lokinni
var sungið “Hvað er svo glatt
sem góðra vina fundur.
Þá tók til máls sveitarstjóri
bygðarinnar, herra Helgi J.
Helgason, fór hann mörgum
fögrurn orðurn um viðkynningu
sína á brúðhjónunum og um
þeirra 25 ára starf í bygðinni,
sem hafi verið í alla staði bæði
gott og göfugt, það væri því sín
avesta ánægja að vera með í
þessu samsæti sem brúðhjónun-
um væri mú að verðleikum hald-
ið vegna þess að þau hefðu kynt
sig svo vel í þessari bygð að
allir myndu sannarlega samgleðj-
ast þeim á þessum þeirra heið-
ursdegi, var þá sungið Fóstur-
landsins Freyja.
Því næst hélt herra Thorsteinn
Guðmundsson snjalla og lipra
tölu; þá las herra Páll Guð-
mundsson upp fallegt og vel við-
eigandi kvæði, eftir Guðmund
Friðjónsson á Sandi, einnig tóku
til máls herra John Goodman og
herra Gísli Bíldfell og herra
Sigurbjörn Sigurbjörnsson.
Þessar heiðursfrúr tóku einn-
ig til máls: frú Helga Flelgason,
frú Jósefina Abrahamsson áður
kennari, frú Soffía Sigurbjörns-
son og frú Rannveig Sigbjörns-
son rithöfundur; einnig tók til
máls ung stúlka, Miss Edith
Kristbjörg Johnson.
Þessu næst afhenti presturinn
brúðhjónunum myndarlegar gjaf-
ir frá öllum viðstöddum vinum;
þá tók til máls hr. Bjarni Þórð-
arson, fósturfaðir brúðarinnar,
og Halldór M. Halldórsson bróð-
ir brúðgumans. Höfðu þá ræð-
ur og söngvar skifst á alt að
tveimur klukkustundum.
Allar voru ræðurnar innilegar
og hlýjar í garð brúðhjónanna
og báru þess ljósan vott að þau
hjón Mr. og Mrs. Halldórsson
höfðu í þessi tuttugu og fimm
ár náð almennings hylli í bygð
sinni.
Að síðustu reis úr sæti sínu
heiðursgesturinn, Mr. Thomas
Halldórson, og þakkaði með sér-
staklega vel viðeigandi orðum
íyrir þann mikla heiður, er þeim
hjónum hefði sýndur verið
þennan dag, og fyrir öll þessi
innilegu orð og fagrar ræður, og
þá ekki sízt fyrir þær myndar-
legu gjafir, er þeim hjónum hafi
verið fram bornar á þessum ó-
gleymanlega degi, og óskaði hann
öllum viðstöddum innilegrár
Guðs blessunar fyrir alt gott
þeim hjónum auðsýnt.
Voru þá frami bornar hinar
rausnarlegustu veitingar, og fólk-
ið skemti sér langt fram á kvöld.
Fóru þá allir heim til sín glaðir
og ánægðir; mun þar hafa verið
samankomið hátt á annað hundr-
að manns.
G. P. J.
Leikfélag
Sambandssafnaðar í Winnipeg
má uneð sanni segja, að liafi ver-
ið öflugur þáttur í þjóðræknis-
starfi íslendinga í Winnipeg.
Mörg undanfarin ár, hefir það
sýnt frumsamda og þýdda sjón-
leiki á íslenzku.
Þó leikfélagið hafi að bak-
hjalli Sambandssöfnuð í Winni-
peg, þa er það að mestu leyti
sjálfstætt félag; þvií tilheyra
margir, sem ekki eru í áður-
nefndum söfnuði. Það hefir
verið og er stefna leikfélagsins,
að bjóða hverjum þeim Islend-
ing — ungum og gömlum, karli
eða konu — í félagið, sem hefir
áhuga fyrir sýningu íslenzkra
sjónleikja, og einnig þeim, sem
hafa löngun til að taka þátt í is-
lenzkum leik. Leikfélagið hefir
verið svo lánsamt að njóta leið-
sögu ágætra manna, svo sem
Ragnars Kvarans, Steindórs
Jakobssonar og núverandi leik-
stjóra þess, Árna Sigurðssonar.
Félagið hefir sýnt marga góða
leiki, enda er það stefna félags-
ins, að sýna aðeins beztu frum-
samin leikrit, þegar þau eru fá-
anleg. Og nú er leikfélaginu
sérstök ánægja, að geta tilkynt
Islendingum, að það er að undir-
búa sýningp á nýju leikriti, eftir
Jakob Jónsson frá Hrauni. Leik-
urinn heitir “Stapinn”; það er í
fjórum þáttum og gerist bæði
austan hafs og vestan. Einn
þátturinn gerist í Nýja íslandi
snemma á innflutningsárunum.
Það verður siðar minst frekar
á leikinn, og hvenær hann verð-
ur sýndur. En þetta leikrit ættu
sem allra flestir Vestur-íslend-
ingar að sjá.
X.
Úr Skagafirði er blaðinu
skrifað: Tíðarfar hefir verið
með lakara móti í vetur. Haustið
var úrfellasamt í mesta lagi.
Snjólaust var þó til 20. nóv. Þá
gerði nokkurn snjó, og var sauð-
fé alment tekið til hýsingar og
gjafar um það leyti. Á jólaföstu
gerði haglitið um mikinn liluta
Fiéragðsins fyrir sakir áfreða.
Viku fyrir jól brá til sunnan-
áttar og gerði afbragðshláku, svo
að jörð varð alauð jafnt til f jalla
sem á láglendi. 29. des. gerði
stórhríð af norðri, er stóð í 2
daga. Hriðaði þá og nneira og
minna upp undir viku. Köm þá
óvenjumikill snjór, eftir því sem
hér gerist, og varð haglítið víða,
svo að taka varð þá þegar all-
margt hinna yngri hrossa og ó-
duglegri á gjöf,—Tíminn 31. jan.
ilf, eimskipafélag islands
AÐALFUNDUR
Aðalfundur Hlutafélagsins Eimskipafélags íslands,
verður haldinn í Kaupþingssalnutn i húsi félagsins í
Reykjavík, laugardáginn 24. júní 1939 og hefst kl.
1 e. h.
D agskr á:
1. Stjórn félagsins skýrir frá lmg þess og fram-
kvæmdum á liðnu starfsári, og frá starfstilhögun-
• inni á yfirstandandi ári, og ástæðum fyrir henni,
°g leggur fram til úrskurðar endurskoðaða rekst-
ursreikninga til 31. desember 1938 og efnahags-
reikning með athugasemdum endurskoðenda,
svörum stjórnarinnar og tillögum til úrskurðar frá
endurskoðendum'.
2. Tekin ákvörðun um tillögur stjórnarinnar urn
skiftingu ársarðsins.
3. Kosning fjögra manna í stjórn félagsins, i stað
þeirra sem úr ganga samkvæmt félagslögunum.
4. Kosning eins endurskoðanda í stað þess er frá fer,
og eins vara-endurskoðanda.
5. Umræður og atkvæðagreiðsla um önnur mál, sent
upp kunna að verða borin.
Þeir einir geta sótt fundinn, sen} hafa aðgöngumiða.
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir hluthöfum
og umboðsmönnum h'luthafa á skrifstofu félagsins í
Reykjavik, dagana 21. og 22. júní næstk. Menn geta
fengið eyðublöð fyrir umboð til þess að sækja fund-
inn á aðalskrifstofu félagsins i Reykjavík.
Reykjavik, 25. janúar 1939.
Stjórnin.