Lögberg - 23.11.1939, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. NÓVEMBER, 1939
5
um vér á dögunum hjónin i
Gunnarshólma, frú Margrétu
Gunnarsdóttur og Gunnar Sig-
urðsson, og báðum Gunnar í
því sambandi að skýra Sain-
tíðinni nokkuð frá tildrögum
þessa landnáms og fram.
kvæmdum sínum í Gunnars-
hólma. Honum fórust þannig
orð:
-—Mig langaði til að reisa
mér sumarbústað og ra'kta
blett mér til gamans. Þetta
hrjóstruga land varð fyrir
valinu. Eg festi kaup á því
árið 1927 og reisti íbúðarhús-
ið hér árið eftir. Þá var miklu
^ódýrara að byggja en nú.
Sementstunnan kostaði þá að-
eins 9 krónur (nú kr. 14.50)
og fetið í battingnum var ekki
nema 11 aurar (nú 23 aurar).
Saumur og annað byggingar-
efni var þá að sama skapi ó-
dýrara en það er nú. Eg sótti
sandinn í steypuna upp á
Sandskeið og greiddi 4 krónur
í flutningskostnað fyrir hvern
bilfarm af honum, en sandinn
fékk eg ókeypis.
—.Ætlaðirðu þér i fyrstu að
reka hér kúabú eingöngu?
—Kúa- og hæsnabú jöfnum
höndum. Þá var stórkostlcg
eggjaþurð hér á landi, svo að
árið 1928 voru samkvæmt hag-
skýrslum flutt inn 60,330 kg.
af eggjunt fyrir 145,740 krón-
ur. Hér var því ærið verk-
efni. Þá var leyfilegt að selja
mjólk héðan beint lil neytenda
í Reykjavík, og verðið var
36—40 aurar pr. lítra. Nú
fæ eg þetta 25—27 aura fyrir
hvern mjólkurlítra hjá Mjólk-
ursamsölunni. Slíkt er mjög
mikill verðmunur, eins og allir
hljóta að sjá, og hefði mig
órað fyrir því, að mjólkur-
salan mundi komast i núver-
andi horf, hefði eg tvímæla-
laust farið hægara í sakirnar
með ræktun og kúabúskap.
Annars álít eg, að mjólkur-
neysla landsmanna verði allra
hluta vegna að aukast að
miklum mun. En til þess, að
slíkt megi ske, þarf að selja
neytendum hana ódýrara en
nú er gert. Hins vegar tel eg,
að söluverð bænda þyrfti að
hækka nokkuð, en sleppum
því.
—Hve stórt er búið hér?
—Við höfum eins og stend-
ur 30 nautgripi, enda er hey-
fengur af ræktuðu landi orð-
inn um 1100 hestar. Auk
þess höfum við 75 ær, 6 brúk-
unarhesta, fáein stóðhross og
Winnipeg þarfnast góðrar
bæjarstjórnar þar sem ó-
flokksbundnir menn eiga
sæti.
♦♦♦♦♦
KjóSIÐ Á FÖSTUDAGINN
í Bæjarráð—
PAUL BARDAL
í Skólaráð—
MRS. MARY JENKINS
ADAM BECK
“Vér álltum það ekki viðeigandi
að frambjóðendur við bæjar-
stjórnarkosningar leiti kosningar
undir merkjum nokkurs stjórn-
mfllaflokks, sem , á Itök utan
bæjarins. í þefesu sambandi er
átt við Liberala, Conservativa,
New Democracy og Óháða verka-
mannaflokkinn. En allra sízt
viljum. við pá frambjóðendur,
sem eru þrœibundnir á klafa
Kommúnismans.’' — Free Press
Editorial, 17. nóvember, 1939.
GREIÐIÐ ATKVÆÐI
SNEMMA
Civic Election Committee
218 CITRRY BIjDG.
97 932 - 97 934
um 1000 hænsni.
—-Eru refa- og minkabúin
hér ný?
—Eg byrjaði refarækt með
silfurrefi árið 1931. Þá keypti
eg tvær kynbótalæður frá
Noregi og auk þess fjögur dýr
frá Emil Rokstad á Bjarma-
landi. Nú eru hér milli 40
og 50 undaneldisdýr, og
blómgast þessi búskapur
prýðilega. Þá hefi eg nýlega
komið hér upp minkabúi i
smáum stíl.
Hvert er álit þitt á loð-
dýrarækt hér á landi?
—Það hefir nú verið ærið
inisjafnlega fyrir henni spáð.
en eg er þeirrar skoðunar, að
loðdýr ættu að vera hér ekki
einungis í hverjum kaupstað
og sjóþorpi, heldur einnig á
hverju einasta sveitaheimili.
Bændur ættu að hefja loðdýra-
rækt i smáum stíl á hverjum
bæ, því að þar tilfellst svo
mikið af alls konar ágætis
refafóðri, svo sem mjólk,
kjöti, eggjum og grænmeti.
Fiskimjöl þyrftu menn að
kaupa að þar, sem ekki næst i
nýjan fisk. Eg vil heldur eiga
eina góða reflæðu en beztu
kúna hér í fjósinu, segir Gunn.
ar og leggur áherzlu á orðin.
—Refaskinn eru útflutnings-
vara, sem gætu skapað fslend-
ingum erlendan gjaldeyri, svo
að mörgum miljónum króna
skiftir. Þegar menn eru
komnir á lagið með loðdýra-
ræktina, á æxlun dýranna að
vera örugg.
—Stendur þér nokkur stugg-
ur af minkum?
—Síður en svo! Eg tel það
handvömm eina, að minkar
skuli hafa sloppið úr búrum.
Öruggar minkagirðingar eru
tiltölulega ódýrar. Fjölgun
hjá minkum er mikil. Eg hefi
fengið 4—6 minkaunga undan
hverri læðu til jafnaðar, og
30—40 kr. fyrir hvert skinn.
Tvær læður og karldýr hafa
gefið af sér 8—12 unga, og
föður handa þessum dýrum
nemur um 100 kr. á ári, ef
fiskæti handa þeiin er keypt
við sanngjörnu verði. Það er
þvi bersýnilegt, að minkar
gefa góðan arð, ef alt er með
feldu.
— Hvert er álit þitt á ís-
lenzkum landbúaði? Telur
þú ekki, að æskan ætti að leita
sér verkefna í sveitum lands-1
ins í ríkara mæli en hún gerir
nú?
—Eg hefi bjargfasta trú á
íslenzkum landbúnaði, sé hann
rekinn í smáum stíl. Mér
finst mikið djúp staðfest milli
þess, að búa í sveit og að fá
að ráða sér sjálfur, og hins,
að lifa á vinnusnöpum á eyr-
inni við sjóinn, vera þar oft
atvinnulaus eða i einhverri
svonefndri atvinnubótavinnu
öðru hverju.
Eg álít, segir Gunnar Sig-
urðsson að lokum, — að æsk-
an eigi að nema sveitirnar á
ný og brjóta þar land til rækt-
unar. Landið okkar hefir svo
undurmargt að bjóða áhuga
sömu fólki. Fólksstraumur-
inn úr sveitunum er hörmu-
legt böl, sem stemma verður
stigu f’yrir, ef hér á ekki alt að
fara í kalda kol. Og hver ætti
fremur að berjast gegn eyð-
ingu sveitanna en æskan, sem
á að erfa landið? Eg álft, að
hér beri að taka upp þegn-
skylduvinnu, þar sem æsku-
fólk læri að vinna gagnleg
störf i þágu alþjóðar, læri að
hera lotningu fyrir hvers kon-
ar hollri og sjálfsagðri vinnu
og fái ímugust á iðjuleysi og
vingulshætti.
Það er hæði skemtilegt og
lærdómsríkt, að skoða hinn
myndarlega búskap í Gunnars-
hólma og hlíta í því efni leið-
sögu þeirra hjóna, sem eru
samvalin um ráðdeild og
dugnað. — Mér þótti vænt um,
þegar hlessuð rafmagnsljósin
lýstu okkur hér í fyrsta sinn
árið 1933, sagði frú Margrét,
þegar við vorum að skoða
rafveituna við Hólmsá, skamt
frá hænum. Vegna jafnlendis
hefir orðið að skapa vatninu
halla með hárri stíflu í ánni.
Túnið í Gunnarshólma er
orðið um 50 dagsláttur að
stærð. Við ræktun ]iess hafa
komið upp nvörg þúsund vagn-
hlöss af grjóti. Hefir nokkru
af því verið ekið í veginn, dá-
lítið hefir verið notað til húsa.
gerðar, en mikið af grjótinu
hefir verið notað til lagfæring-
ar á árbakkanum, til varnar
RMHERST
-r<E.A«w*
25 oz. $2.ou
oz. $4.40
"BV “
25 oz.
oz. $3.55
i — j----'ovprl liv fVip
amherstbi
not published or displa
. K . • I nart
M I
KAUPIÐ AVALT
LUMBER
hj&
THE EMPIRE SASH & DOOR CO. LID.
HENRY AVENUE and ARGYLE STREET
Winnipeg, Man. - Phone 95 551
landbroti. Heyfengsins af
hinu mikla túni er áður getið
en úr görðunum fást nú um
100 tunnur af gulrófum, til
skepnufóðurs, en auk þess
nokkuð af kartöflum og ýmis
konar grænmeti.
Á þessu stórbúi starfa að
vetrarlagi sex karlmenn og ein
stúlka, en tólf manns á sumr-
in, auk þeirra hjóna og barna
þeirra. Það, sem oss virðist
einkum einkenna búskapinn i
Gunnarshólina, er hin ákveðna
verkaskifting, sem þar ríkir
að sjálfsögðu, og myndarbrag-
ur í öllum greinum. Hér hef-
ir bersýnilega ekkert verið til
sparað, hvorki fé né fyrirhöfn.
Búskapurinn minnir mjög á
erlent stórbú. En þeir, sem.
muna gretta hraunflákann,
sem var fvrir nokkrum árum
þar, sem nú er iðjagrænn og
eggsléttur töðuvöllur, hugsa
ef til vill sumir hverjir eins
og vér, að landnáinsmaðurinn
í Gunnarshólma hafi fyrst og
fremst valið sér þetta land
til þess að geta sýnt og sannað
yngri kynslóðinni, hvers trú-
in á mátt hinnar íslenzku
moldar er megnug.
—Samtíðin.
British Columbia flpple Growers