Lögberg - 12.02.1942, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 12. FEBRÚAR, 1942
3
Guðmundur
Sveinbjörnsson
F. 18. júlí 1861
D. 25. nóv. 1941
við Churchbridge Sask.
Hann var fæddur að Odda-
görðum í Árnessýslu. Foreldrar
hans voru Sveinbjörn Snorrason
og Guðrún .Jónsdóttir; fór hann
fjögurra ára í fóstur til Guð-
Guðmundur Sveinbjörnsson
niundar Jónssonar, móðurbróður
sins, að Stórafljóti i Biskups-
tungum. Var hjá honum í 20
ar; stundaði þar fjármensku og
sjómensku, og þótti vel gefast.
Árið 1886 giftist hann Guð-
rúnu Þorsteinsdóttur, Jakobs-
sonar Snorrasonar, prests að
Húsafelli; l>juggu foreldrar hénn.
ar lengi að Haugshúsum á Álfa-
nesi.
Munu þau Guðmundur og
Guðrún hafa kynst þegar þau
v°ru lílt af æskuskeiði, og þá
skapast sú trygð, sem reyndist
þeim traustur förunautur á sam-
leiðinni.
Þau byrjuðu búskap að Akra-
h°Hi á Álftanesi; fluttu þaðan
að Króki og voru þar i níu ár;
eftir það héldu þau til hingað og
Þangað á nesinu. Stundaði Guð-
oiundur sjómensku eins og áður.
Árið 1900 l'luttust þau Guð-
•nundur og Guðrún vestur um
haf, til Þingvallabygðar í Sas-
katchewan. Guðmundur byrjaði
vinna hjá Magnúsi Hinriks-
syni, sem átti fyrir konu Kristínu
systur Guðrúnar. Magnús lánaði
honum ,fé til þess að komast á
vestur; vann hann af sér þá
shuld.
Guðmundur festi sér bráðlega
heimilisrétt og fór að búa upp á
e'M*n reikning; bætti hann við
'andareign sina, og tók efnahag-
Ur þeirra hjóna að blómgast;
'oru þau samhent i ráðdeild og
ntorðu.
iveruhús var reist gott, og
peningshús sömuleiðis; land var
Plægt til akurs, og aðrar um-
hætur gerðar til framfara og bú-
Prifnaðar.
Börn eignuðust þau hjón
•imm: eitt stúlkubarn, sem þau
•nistu á íslandi. Hérlendis eru
hörn þeirra: Guðmundur, sem
hýr góðu búi í grendinni; Kristín
Álfheiður, gift Ásmundi Lofts-
syni; Þorsteinn Sveinbjörn, gift-
Ur konu af þýzkum ættum og
hýr á föðurleifð sinni; Guðbjart-
llr óskar, smiður í Churchbridge.
Gll eru þau börn mannvænleg
°g 'hafa þegið drjúgan skerf af
mannkostum foreldra sinna.
1 maí 1929 flutti eg guðsþjón-
nstu i kirkju Konkordiasafnað-
arJ að lokinni guð&þjónustu
8ekk eg fram kirkjuna til að
heilsa upp á menn; innan við
hirkjudyrnar stóð maður, sem
hróg að sér athygli mína; skift-
mnst við á nokkrum orðum;
Greindi hann skilmerkilega frá
uPpruna sínum og fæðingarstað;
Serði hann þetta 'blátt áfram og
svo yfirlætislaust, að eg minnist
t»ess æ síðan.
Mér mun hafa dottið í hug
eitthvað á þá leið: “Hér mun
lýrir gott efni”; enda reyndist
það svo.
Maður þessi var Guðmundur
Isveinbjörnsson.
Vart mun að finna háttprúð-
ar> mann en Guðmund; eg veit
ekki hvort vóg meir hjá honum
ýfirlætisleysið eða stillingin: vel
var hnn fjáður af hvorutveggja.
Býst eg ekki við, að honum
nokkurntima hafi fundist mikið
um verk sín; var þó verkmaður
góður.
Oft hafði eg ánægju af því að
tala við Guðmurtd; rólegt við-
mót og hógleg framsetninig kom
manni til þess að láta sér liða
vel.
Eitt sinn sagði Guðmundur
við mig það, sem benti til skap-
gerðar hans, og var saingróið
hugsunarhætti hans:
“Það er bezt að taka öllu með
ró; það þýðir ekkert að æðrast.”
Enda mun Guðmundur hafa
numið þá list mörgum fremur.
Eg hygg að skapgerð Guð-
inundar sé vel lýst af skáldinu,
Jóni Þorleifssyni:
“Logn, sem kemur lífi af,
þá lífið veit af mætti sinum;
þekkir sig og þann, sem gaf —
það vil eg eiga í huga mínuin.”
Hið rólega lundarlag Guð-
mundar var bygt á styrkleika
hans eins qg sagt er: “í rósemi
og trausti skal styrkur yðar
vera.” (Jes. 30; 15) og “Farðu
luegt, þá kemstu vel.”
Tæpast get eg hugsað að Guð-
mundur hafi nokkurntíma bak-
að sér óvildar nokkurs manns;
svo var hann útsláttarlaus og
grandvar í garð annara, heyrðist
aldrei leggja neitt misjafnt til
nokkurs; latti öllu fremur, el'
það var gert af öðrum í návist
hans.
Með Guðmundi leyndist þétt-
leiki í lund oig festa í skoðunum;
alt var það án yfirlætis. Það eitt
mátti maður reiðqt sig á, að ef
honum yrði eitthvað að orðum,
að þar fylgdi hugur máli; og
ekkert tvírætt.
Gestrisni var talin sjálfsögð
skylda á heimili þeirra Guð-
mundar og Guðrúnar; hafa börn
þeirra þegið þann göfuga arf
eftir þau. Gott var að leita lið-
sinnis þeirra hjóna i örðugleik-
um; var þeim ljúft og eðlilegt
að liðsinna að þörf og brýnustu
getu.
Stór þáttur i lífi Guðmundar
var trúin á guð sinn og frelsara;
hér sannaðist einnig: “Orð voru
fá, en athöfn mörg.”
Trúin veitti honum þrek og
hugrekki í því mótdræga, og
heildarsýn og sáttsemi við við-
burði þess. Hann var ágætuv
meðlimur Konkordiasafnaðar;
studdi þau málefni fjármunalega
qg með þ\i að sækja guðshús
reglulega; mátti nokkurnveginn
reiða sig á það, að sæti hans
væri skipað þegar messað var.
Það stríddi allmikið heilsu-
leysi á Guðmund á siðari árum,
og gerði honum örðugt um
gang; var hann vanur að hafa
göngustaf sér til stuðnings.
En nú er komið dagsetur;
holdið þreytta nýtur nú værðar
i skauti hinnar mjúkhentu móð-
ur. Göngustafurinn er lagður af-
siðis; hans gerist ekki þörf
lengur.
“Þar fanstu ró, þar fékstu
hvíld og feldir loks þinn staf” —
í skjóli við húsið, þar sem hann
var vanur að ganga til fundar við
Guð sinn, og það sem hann
hjálpaði til að reisa.
“Úr heiminum, þar sem ljósi
likt,
þú leiðst fram í breytni þinni,
Þín örtd', sem hafði sig himni
viigSt
er horfin í ljóssins inni.”
“Hné þitt höfuð hægt og rótt —
hægt og rótt.
Hvíl i Guði; góða nótt — góða
nótt.
—Mamma biður kærlega að
heilsa yður, hera kennari, og
biður yður að sýna það lítillæti
að þiiggja þennan kæfubelg.
—Berðu mömmu þinni alúð-
arkveðju mína, góði, og segðu
henni, að belgurinn hafi verið
miklu stærri en eg verðskulda.
—Það sagði pabbi minn líka.
Hann sagði, að þú verðskuldaðir
ekki meira en svo sem naglsrót-
arstærð eða eins og upp í nös á
ketti!
SEEDTIME
asticL
'HARVEST*
By
Dr. K. W. Neatby
4 Dirtctor, Agrxcvltural Departmenl
North-West Line Elevators Association
CEREAL VARIETY
RECOMMENDA TIONS
No less than eight varieties of
wheat are officially recoinmend-
ed in the prairie provinces. Due
to the striking differences in soil
and climate found in various
regions, it is natural that some
varieties should be particularly
well adapted to certain regions.
Each year standard and new
varieties áre tested at widely
separated points. Hundreds of
such tests are conducted, and
the results carefully examined
by provincial cereal variety
zonation committees.
On the basis of experimental
results, official recommendations
are published; and these are
distributed to all grain buyers
of line elevator companies as-
sociated with the Agricultural
Ðepartment of The North-West
Line Elevators Association. Re-
commendations respecting oats,
barley and flax are, also, in-
cluddd.
In order to achieve the besl
results in grain próduction, the
farmer must be sure to grow the
variety best suited to his local
conditions, and he must have
reasonablv pure seed which will
germinate nd grow vigorously.
Crop Improvement Associa-
tions are now functioning in
each of the three prairie pro-
vinces and through them the
country elevator grain buyer be-
comes the recognized distributor
of registered and certified cereal
seeds. He will be glad to advise
respcting recommended varieties,
and will place seed orders with
te Crop Improvement Associa-
tion.
Several new varieties of oats
and barley have been released
during the past few years. The
emphasis now placed on live-
stock products justifies more
attention to securing the best
varieties or coarse graiús. Also,
the Government is asking for
more and more flax.
Sow only good seed of a good
variety.
Fyrir skömmu síðan ákvað
ríkisstjórnin að kaupa alt síldar-
mjöl, sem síldarverksmiðjur rik-
isins eiga eftir í landinu. Mjöl
þetta er um 1400 smálestir og
er fyrirhugað að gjeyma það
þangað til seinna, ef grípa þyrfti
til þess af einhverjuin ástæðum.
Það var mjög auðvelt að selja
þetta mjöl á erlendum markaði,
en ríkisstjórnin taldi heppilegra,
að í landinu væri til einhver
forði af sildarmjöli. sem grípa
mætti til,. ef slíkar aðstæður
sköpuðust hér innanlands, að
þess væri þörf.
* * *
Helgi Benediktsson, forstjóri
'í Vestmannaeyjum, hefir sagt
tíðindamanni blaðsins þessar
fréttir úr Eyjuin: Þessa dagana
er Fisksölusamlagið að greiða
uppbót á fiski frá fyrra ári.
Nemur uppbót þessi um 10 kr.
á hvert skippund. Áhugi fyrir
aukningu skipastóls Eyjanna er
mjög mikill meðal manna hér.
Mun veiðiskipaflotinn aukast um
alt að 700 smálestir, þegar ný-
smíðuð og aðkeypt skip eru tal-
in. Eitt skip er í smíðum. En
auk þess er í ráði að smíða tvö
70 sinálesta skip, annað hjá Vig-
fúsi Jónssyni og sonum hans, en
hitt hjá Þorvaldi Guðmundssyni
og ennfremur verður smiðað eitt
200 smálesta, á mínum vegum.
Þá hafa nú alveg nýlega verið
keypt hingað mörg skip. Eru
þau þessi: “Bolli,” kaupandi Sig.
Sigurjónsson, “Bragi” eigandi
hans er Gísli Magnússon, “Birg-
ir” eigandi Sigurjón Sigurbjörns-
son, “Vestri” eigendur Ágúst
Bjarnason og Júlíus Ingibergs-
son. Ennfremur línuv. “Málm-
ey,” eigendur hennar eru Kjart-
an Guðmundsson og Þorvaldiu-
Guðjónsson.
★ * *
Hreppstjórinn í ólafsfjarðar-
kauptúni sagði blaðinu þessi tið-
indi í simtali í gær: Það, sem
af er vetri, hefir verið mjög snjó-
létt hér. Þessa dagana er að-
eins föl á jörð. Vegna hinnar
hagsta'ðu veðráttu hefir verið
hægt að vinna stöðugt að raf-
veitu þeirri, sem verið er að gera
hér fvrir kauptúnið. Lokið er
við að reisa vélahús og stíflu-
garð rafveitunnar. Og þessa
dagana er verið að leggja há-
spennulínuna frá rafstöðinni til
kauptúnsins. Hús fyrir skifti-
stöðina innanbæjar er þegar til-
búið og leiðslur fyrir rafmagnið
innanba'jar eru til frá fyrri tíð.
Sjálfar aflvélarnar eru ókomnar
ennþá, en búist er við að“ þær
komi áður en langt um líður til
landsins. Alt annað efni til raf-
veitunnar mun þegar vera feng-
ið og mestur hluti þess kominn
til ólafsfjarðar. Ef alt gengm
að óskum er sennilegt að orku-
verið verði fullbúið til notkunar
um áramót. í haust voru al-
hugaðir möguleikar fyrir grjót-
námi, sem fram þarf að fara i
stórum stil í sambandi við vænt-
anlega hafnargerð hér. Yfir-
maður við þessar framkvæmdir
var Kristján Sölvason frá Sauð-
árkróki. Möguleikar fyrir hafn-
argerð hafa verið athugaðir að
öðru leyti og er mjög mikil! á-
hugi ríkjandi meðal íbúa kaup-
túnsins fyrir því að þetta mann-
virki komist upp í náinni fram-
tið. Til þess að byrja með gæti
stuttur hafnargarður orðið til
mikilla tgjóta. Meðal annars
myndi hann, koma í veg fyrir
að möl berist utan af firðinum
og valdi tjóni á bátalaginu.
* * *
Sveinn Guðmundsson, kaup-
félagsstjóri Kaupfélags Hall-
geirseyjar, tjáði blaðinu þessi
tíðindi í gær: Veðrátta hefir
verið nijög umhleypingasöm
undanfarið. f þessum stormum
hefir rekið kynstrin öll af viði
hér á sandana. Þessi viður er
yfirleitt mjög góður. Svo að
segja alt plankar og unninn við-
ur. Má telja líklegt að skip,
sem hlaðið hafi verið timbri,
hafi farist nálægt landi.
* * *
Um síðustu helgi bilaði lands-
siminn allvíða, en þó einkum á
Austurlandi. í öræfum slitnaði
síminn á 4 km. löngu svæði og 6
staurar brotnuðu. Þá slitnuðu
vírar á þessari sömu línu á milli
Egilsstaða og Reyðarfjarðar.
Talsímalínan fyrir austan Vík í
Mýrdal slitnaði og á Norður-
landslinunni slitnaði síminn á
milli Ketilsstaða og Fagradals.
Smáskemdir urðu á nokkrum
stöðum. Álitið er að ísing á vír-
unum sé orsök þessara símabil-
ana.
★ ★ *
Pálmi Loftsson, forstjóri
Skipaútgerðar ríkisins hefir
skýrt blaðinu svo frá : Mjög lit-
ið ber nú orðið á tundurduflum
á reki. En eins og menn rekur
vafalaust minni til, þá var mik-
ið um þau fyrir Austurlandinu
fyrir skömmu síðan. Nokkur
þeirra dufla, sem ráku í land.
sprungu. En tjón varð þó hvergi
mjög tilfinnanlegt af þeim
sprenginguin. Einna mestu tjóni
ollu duflin við Skála á Langa-
nesi. Á næstunni mun brezka
herstjórnin fjölga mjög þeim
mönnum, sem fást við að eyði-
leggja tundurdufl, sem kunna að
reka á land.—(Tíminn 16. des.).
On Ihe Pine Ridge Trail, Kenora Ski Club