Lögberg - 22.11.1945, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 22. NÓVEMBER, 1945
7
Y ngstu
lesendurnir

Ingólfur reisir bæ í
Reykjavík
Þið hafið heyrt talað um goð-
in, sem hinir fornu Norðmenn
trúðu á; Óðinn, Þór, Freyr o. fl.
Ingólfur Amarson var mikill
trúmaður; hann trúði því að goð-
in vildu að hann byggði bæ
sinn þar sem öndvegissúlur hans
rækju á land. Hann fleigði þeim
í sjóinn þegar hann kom í nám-
unda við austurströnd íslands.
Öndvegissúlurnar ráku vestur
með suðurströndinni, fram fyrir
Reykjanesið, inn Faxaflóa, að
litlu nesi þar sem nú stendur
höfuðborg fslands, Ryekjavík.
Takið kortið af fslandi og at-
hugið hve langt súlurnar ráku.
Þegar Ingólfur og fólk hans
kom í víkina,, þar sem súlurnar
höfðu komið að landi, sá það
reyk af heitum uppsprettum,
sem eru þar skamt frá; eftir þeim
kallaði Ingólfur bæ sinn Reykja-
vík.
Ingólfur var fyrsti landnáms-
maður fslands; hann nam land
þar árið 874 og árið 1874, hélt
íslenzka þjóðin þúsund ára af-
mæli sitt.
Steingrímur Thorsteinsson
skáld orkti fagurt kvæði um
Ingólf. Þið ættuð að læra það
og syngja það.
Gnoð úr hafi skrautleg skreið,
skein á jökulfjöllin heið,
Ingólfur þá eygði fyrst
fsland, morgungeislum kysst;
ándvegs stólpum stafni frá
steypti hann út í kaldan sjá;
hetjan prúð, í helgum móð
horfði lengi og þögul stóð.
Hægt og seint á hulinsbraut
hverful aldan súlum skaut,
unz hún þar að ending ber
upp að strönd, er byggjum vér;
áshelg tákn frá Arnarhól
Ingólfs vörðu tignarstól,
út við haf þar auðnan rík
aldna prýddi Reykjavík.
Orðasafn.
Goðin — the heathen gods
að trúa — to believe, to have
faith in
öndvegissúlur — high seat posts
höfuðborg — capital city
nes — point
kort — map
að athuga — to observe
vík — bay
reykur — smoke, steam
heitar uppsprettur — hot springs
landnámsmaður — settler
afmæli — anniversary
skáld — poet
gnoð — skip
jökulfjöll — glacial mountains
eygði — to see (far off)
Frá Vancouver B.C.
12. nóv. 1945.
Tíðarfarið í haust var hið á-
kjósanlegasta, sólskin og blíð-
viðri flesta daga. Um miðjan
október byrjaði votviðratíminn,
og hefur það haldist síðan. Þann
10- nóv. kom þriggja þumlunga
snjór hér í Vancouver og nokk-
uð meiri snjór kom víða annars-
staðar hér á vestur ströndinni
og á Vancouver eyjunni. Aldrei
varð kaldara en 21 gráða fyrir
ofan núll, svo þessi snjór varð
strax að krapi er hann kom
niður. Næsta dag var þessi snjór
mest ^lur horfinn nálægt strönd-
inni, en þegar manni verður lit-
ið til fjallanna í kring, þá er þar
að sjá alt hulið undir “Búngóttri
fjalfellu af bláhvítum snjó”. Þeg
ar rigndi, hér niðri á láglendinu,
þá snjóaði uppi í fjöllunum.
Það er að lifna við aftur fél-
agslífið hér í bo'rginni. Flestir
af þeim, sem hafa verið á ferða-
lagi víðsvegar, til að skemmta
sér, eru nú flestir heimtir heim
aftur. Kvenfélagið “Sólskin” fór
fyrst á stað með skemtisamkomu
7. nóv., í sænska samkomusaln-
um á Hastings og Clark Drive.
Komu þar saman um 250 manns.
Var þar til skemmtunar söng-
ur og hljóðfærasláttur, aðeins
einn ræðumaður, próf. T. J. Ole-
son, var á skemmtiskránni. Var
mikið sungið af íslenzkum söngv
um, sem allir tóku þátt í, sem
gátu, stýrði Mr. Carl Fredrick-
son þessum parti af skemmti-
skránni, en Mrs. Lára Johnson
aðstoðaði við hljóðfærið. Á eftir
skemmtiskránni var dansað, þar
til um miðnætti. Ágætan kveld-
verð veittu konurnar í veizlu-
salnum, sem var alt íslenzkt
sælgæti, eins og kæfa, rúllu-
pylsa, vínartertur, pönnukökur,
skyr og rjómi og margt fleira,
ásamt kaffinu þeirra velþekta,
eins og hvern lysti. Var þetta
aðeins 75 cent- “Sólskin” hefur
gott lag á því að hafa samkom-
ur sínar góðar og skemmtilegar
og hafa því æfinlega góða að-
sókn. Samkomunni stýrði Mrs.
Le Messurier forseti félagsins.
Kvenfélag íslenzka lúterska
safnaðar heldur 'sinn árlega
“Bazar”, 28. nóv. í fundarsal
dönsku kirkjunnar á Burns St.
og 19th Ave. Mrs. Dr. H. Sigmar
setur samkomuna kl. 7.30 e. m.
Konurnar hafa þar á boðstólum
ýmsar hannyrðir og heimatil-
búinn mat. Líka verður dregið
um brúðu upppuntaða í íslenzk-
an búning og koBtbært rúm-
teppi.
Þann 4. nóv. messað í dönsku
kirkjunni, og prédikaði séra S-
O. Thorlaksson á ensku. Hann
á heima í Berkley, Californiu,
en var hér á ferðinni að heim-
sækja agttingja sína, sem eru
hér búsettir.
Þann 24. okt. var haldið veg-
legt gullbrúðkaup þeirra Mr. og
Mrs. J. E. J. Straumfjörð í fund-
arsalnum á Lillooet og Hastings
St. Um 150 manns var þar sam-
ankomið, surrlt af því langt að,
frá Astoria í Oregon, Seattle og
Blaine í Washington og víðar.
Voru það börn þeirra hjóna, sem
stóðu fyrir þessu gleðimóti. Séra
Albert Kristjánson var veizlu-
stjóri og aðal ræðumaðurinn við
þetta tækifæri, og leysti hann það
verk af hendi prýðilega. Til
skemtunar var bæði söngur og
hljóðfærasláttur. Nokkrir tóku
til máls og ávörpuðu heiðurs-
gestina á viðeigandi hátt. Þórður
Kr. Kristjánsson skáld flutti
þeim snjallort kvæði. Er skemti-
skránni var lokið, bauð veizlu-
stjórinn orðið, þeim sem vildu,
og tóku þá til máls Archie Orr
og J. H- Johnson, og töluðu til
heiðursgestanna. Seinast ávörp-
uðu bæði brúðhjónin samkom-
una á vel viðeigandi hátt, sem
sýndi að þau eru bæði vel máli
farin, þegar þau vilja á því taka.
Margar lukkuóskir komu frá
vinum þeirra hjóna, sem ekki
gátu komið því við, að vera þar
til staðar. Margar og kostulegar
gjafir voru heiðursgestunum
færðar frá ættingjum og vinum,
sem þau eiga marga, því þau
eru bæði sérstaklega vinsæl. Eg
veit að það verður annar til að
skrifa um þetta samsæti, sem
þekkir þar betur til, og gerir
því betri skil en hér er gjört.
Þetta samsæti var bæði veglegt,
og ánægjulegt í alla staði.
Hið nýlega stofnaða ung-
mennafélag íslenzka l^terska
safnaðar, Luther League, hefur
ákvarðað að hafa dans samkomu
þann 15. nóv. í Peter Pan dans-
salnum, 1636 Broadway. Þessi
ungmennafélagsskapur hefir um
20 meðlimi. í stjórnarnefnd fél-
agsins eru Hugh Sölvason for-
seti, Miss Brynjólfsson skrifari
Æfiminning
Guðmundur Goodman■
Það hefir dregist lengur en
átt hefði að vera að birta fáein
minningarorð um Guðmund
Goodman.
Hann var fæddur í Keewatin,
Ontario, 1. júní 1898. Faðir hans
var Barney Goodman, ættaður
úr Snæfellsnessýslu á Islandi;
og Bill Law gjaldkeri. Viðskifta
ritari Miss Joyce Sumarliðason,
ráðunautur er Miss Margaret
Bardal.
Hér er í undirbúningi að
stofna þjóðræknisfélag, helst
með því fyrirkomulagi að sam-
eina félögin “Ingólf” og “Isa-
fold”, og gjöra úr þeim eitt félag.
Á seinasta fundi Ingólfs var kos-
in þriggja manna nefnd til að
flytja þetta málefni á næsta
fundi ísafoldar, svo ef samkomu-
lag kemst á, svo að bæði félög-
in vilji vinna í sameiningu við
að stofna slíkan félagsskap, þá
er ætlast til að kallaður verði
almennur fundur, til að ræða
þetta málefni, og að stofnað
verði þá þetta nýja félag. Stefnu
skrá þessa félags og lög, er á-
kvarðað að verði samkvæmt
stefnu og lögum Þjóðræknis-
félagsins. Það hefur vakað fyrir
mörgum félagsmönnum í báðum
þessum félögum, að það væru
mistök fyrir íslenzkam» félags-
skap að skifta sér í mörg félög,
heldur ætti að vera eitt félag þar
sem félagsmenn gætu verið
sammála og unnið í sameiningu,
og slíkur félagsskapur ætti að
vera Þjóðræknisfélag, því þrátt
fyrir alla sundrung og flpkka-
drátt, þá munu flest allir íslend-
ingar vilja taka undir með Jóni
Sigurðssyni, og segja “íslending-
ar viljum vér allir vera”. Bein-
asti og traustasti vegurinn fyrir
okkur, til að geta verið íslend-
ingar, sem lengst, er að við höld-
um sem best hópinn.
Eg ætla ekki að vera marg-
orður um elliheimilis málið í
þetta sinn- Það er ekki hægt að
telja til neinna framkvæmda í
því máli, ennþá sem komið er.
Fimtán manna nefndin, sem kos-
in var, er búin að “sitja á” þessu
málefni í tvö ár og sama sem
ekkert orðið ágengt. Það virðist
vera svo mikill busamensku
bragur á allri starfsemi nefnd-
arinnar, og þar afleiðandi hefir
ekki getað verið um neinar veru-
legar framkvæmdir að ræða.
Strax í byrjun klofnaði þessi
nefnd í tvo andvíga flokka. Sum-
ir af þeim vildu að þessi elli-
heimilis stofnun væri óháð öll-
um öðrum félagsskap, og væri
sjálfstæð stofnun. Hinir í nefnd-
inni álíta að það sé ekki hægt
að stofnunin geti verið óháð, og
vilja það það sé gjört í samvinnu
við Betel og á vegum Lúterska
kirkjufélagsins. Þannig stendur
þetta málefni enn í dag. Strax
í byrjun hefði nefndin átt að
fá það útkljáð hver stefna félags-
ins væri. Það er mín skoðun að
þessi nefnd hafi ekkert umboð
til að ákveða hvort fyrirkomu-
lagið skuli vera viðtekið, og hefði
því átt að vera búin að kalla
almennan fund fyrir löngu síð-
an, til að ráða fram úr þessum
ágreiningi nefndarinnar. Von-
andi er að nefndin láti heyra
eitthvað frá sér sem fyrst. Þetta
framkvæmdarleysi af hennar
hálfu er ekki viðunanlegt.
S. Guðmundsson.
en móðir hans Ragnheiður, dótt-
ir Einars Zoega, fædd og upp-
alin í Reykjavík.
Níu ára að aldri, árið 1907,
fluttist Guðmundur heitinn,
(Mummi, eins og hann var venju
lega kallaður af fjölskyldu og
vinum), vestur á Kyrrahafs-
strönd, til borgarinnar Seattle í
Washington ríki, og átti hann
þar heimili upp frá því.
Snemma kom fram hjá honum
sterk og góð hneigð til hljóm-
listar. Átti hann ekki langt að
sækja þá gáfu því foreldrar hans
voru bæði mjög sönghneigð;
hafði faðir hans góða söngrödd
og móðir hans var vel að sér í
píanó spili, og reyndist hún syni
sínum góð aðstoð við nám hans
í þeirri list. Hann lagði sig aðal-
lega eftir píanó spili og varð
hann brátt svo vel að sér í því
að þegar hann var fimtán ára
fékk hann atvinnu við að spila
á leikhúsi og upp frá því var
píanó spil atvinnugrein hans.
Hann spilaði á öllum beztu leik-
húsum borgarinnar og fyrir eina
aðal útvarpsstöðina um sex ára
tímabil. Hljómlistin var ekki að-
eins atvinnugrein, sem hann
stundaði sér og sínum til fram-
færslu, heldur var hún honum
hans líf og yndi.
Guðmnudur heit. var ást-
ríkur sonur, mjög heimiliselskur.
Hann dvaldi í föðurhúsum þar
til hann giftist og stofnaði sitt
eigið heimili. Árið 1929 gekk
hann að eiga ungfrú Láru Jó-
hannson, dóttur Gunnlaugs Jó-
hannsonar og Ragnheiðar konu
hans, sem nú lifir hann ásamt
einu barni þeirra, dreng, sem nú
er fimtán ára að aldri og heitir
Barney Goodman.
Guðmundur heit. var gæfur í
lund og tilfinningaríkur, sér-
staklega vel látinn af öllum sem
þektu hann og með honum unnu.
Hann var mjög góður í sér og
hjálpsamur við þá er bágt áttu,
sérstaklega börn og gamalmenni.
Hann átti við heilsubilun að
stríða öðru hvoru um nokkur ár
og andaðist 26. janúar 1945, að-
eins fjörutíu og sex og hálfs árs-
Hann var jarðsunginn 1. febr.,
og stýrði séra Kolbeinn Sæ-
mundsson útfararathöfni^ni.
Hinzti hvílustaður hans var
Crown Hill grafreiturinn rétt
norðan við bæjartakmörk Seattle
borgar.
Föður sinn misti Guðmundur
heit. fyrir þremur og hálfu ári,
en móðir hans lifir hann og treg-
ar ástfólginn son. Einnig lifa
hann þrjár systur, Ásta, Guðrún
og Ragnheiður; og einn hálf-
bróðir, Hákon Bjarnason.
Guðmundur var skírður, upp-
alinn og fermdur í Lúterskri trú.
Far vel, burtkallaði samferða-
maður til framtíðarlandsins
fögru heimkynna.
“Morgunblaðið” í Reykjavík
er beðið að birta æfiminning
þessa.
Samferðamaður.
BILSTJORAR
Ný lög
öðlast gildi 1. desember
Samkvæmt fyrirmælum Safety Responsibility
laganna, verða allir eigendur eða ökumenn bíla,
sem lenda í bílslysi, sem veldur yfir $25 tjóni, að
verða að geta sannað fjárhagslegt öryggi- Að öðr-
um kosti verður ökuleyfið afturkallað, og bíllinn
tekinn í vörzlu.
Fjárhagslegt öryggi má sanna með Public Liability
og Property Damage tryggingu, eða gegn full-
nægjandi veði hjá skásetningarstjóra, éða með því
að leggja inn hjá fylkisféhirði peninga, eða trygg-
ingarskírteini að upphæð $11.000.
Upplýsingabæklingur, er skýrir ákvæði áminstra
laga, fæst ókeypis á öllum bílastöðvum í Mani-
toba, eða hjá Motor Vehicle Branch, Revenue
Building, Winnipeg. Fáið yður eintak STAX!
Motor Vehide Branch
PROVINCE OF MANITOBA
WARD TWO ELECTORS!
“Mr. Bardal was a use-
ful member for he had
behind him a long
background of service
on our City Council
and during his term
represented the city
well.
Perhaps now he can
be persuaded to return
to his first love, the
City Council. The City
Council could use his
talents, probably put
them to greater use
than the Legislature
could.”
"Elect Him
to Council"
“lt would certainly be
a great pity if Mr.
Bardal’s splendid abil-
ities and long years of
experience were lost
to Winnipeg. Perhaps
he can be persuaded
to allow his name to
stand in the coming
Civic Elections. We
cannot afford to over-
look one of ‘Mr. Bar-
dal’s quality’.”
Winnipeg Tribune,
October 19th, 1945.
BALLOT
Winnipeg Free Press,
October 19th, 1945.
é
The Answer, mark your
BARDAL, Paul
for
ALDERMAN WARD 2
SUPPORT THE CIVIC ELECTION CANDIDATES
»