Lögberg - 07.02.1952, Blaðsíða 8

8
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 7. FEBRÚAR, 1952
Úr borg og bygð
COOK BOOK
Matreiðslubók, sem Dorcasfé-
lag Fyrsta lúterska safnaðar lét
undirbúa og gaf út; þegar þess
er gætt, hve bókin er frábærlega
vönduð að efni og ytri frágangi,
er það undrunarefni hve ódýr
hún er; kostar aðeins $1.50 að
viðbættu 15 centa burðargjaldi.
Pantanir, ásamt andvirði,
sendist:
Mrs. R. G. Pollock,
Miss Ruth Bárdal.
5 — 54 Donald St.
Winnipeg,
708 Banning St.
Winnipeg.
Sími 36 603
Sími 929 037
☆
Á mánudaginn leit inn á skrif-
stofu blaðsins kornungur maður,
Vilhjálmur Thorarinsson að
nafni. Hann er sonur Einars V.
Thorarinssonar og konu hans
Rögnu Stefánsson Thorarinsson,
sem látin er fyrir allmörgum
árum, hún var í ætt við Vil-
hjálm Stefánsson, landkönnuð.
Vilhjálmur kom til borgarinnar
á föstudaginn í fyrir viku, í sinni
eigin flugvél frá heimili þeirra
feðga, sem er um 9 mílur fyrir
norðan Warrens Landing eða
320 mílur loftleiðis frá Winni-
peg. Þar hefir faðir hans starf-
rækt stórt minkabú í mörg ár.
Hann ætlar til íslands í lok þessa
mánaðar eftir 17 ára dvöl í þessu
landi. Mun þá Vilhjálmur líta
eftir minkabúskapnum. Á upp-
vaxtarárum sínum dvaldi hann
hjá Mr. og Mrs. Sigfús Árnason,
Taylor Falls, Wisconsin. Þau
fóru til íslands síðastliðinn
september.
Vilhjálmur kom með auglýs-
inguna um „Ethnic Night“, sem
birtist í þessu blaði. Kvast hann
tilheyra Crucible Club. Hann
flýgur heimleiðis í dag.
☆
LEIÐRÉTTING: —
Höfundur vísunnar í upphafi
eftirmæla Björns sál. Stefáns-
sonar var rangnefndur. Hann er
Þorsteinn Erlingsson en ekki
Sig. Breiðfjörð.
Á þessu er beðið afsökunar.
Jónbjörn
☆
Stefán Einarsson er nýlátinn
að heimili sínu í Upham, N. D.
Hann var fæddur 21. júní 1870
á Eyðstöðum í Húnaþingi; flutt-
ist vestur um haf 1888. Hann var
gáfumaður, og höfðingi í héraði
sínu. Vafalaust verður hans
minnst nánar síðar.
☆
Mr. og Mrs. Sigurður Einars-
son frá Árborg komu til borgar-
innar. í fyrri viku til að vera
viðstödd giftingu Isabel June,
dóttur Júlíusar Goodman og
Bjargar konu hans.
☆
Mr. og Mrs. S. V. Sigurdson
og Gordon sonur þeirra, Mrs. O.
Ólafsson, Mr. Sigtryggur Briem
og Mr. S. W. Sigurgeirsson, öll
frá Riverton, voru í borginni í
fyrri viku.
☆
Frónsbókasafnið er nú betur
sótt en nokkru sinni áður. Mikið
af nýjum bókum hafa bætzt í
safnið og reynt verður að fá
eitthvað af nýjum bókum mán-
aðarlega. Safnið er opið á mið-
vikudögum — á morgnana frá 10
til 11 og á kveldin frá 7'til 8.30.
Dánaríregn.
Frank Shields (áður Schliem)
lézt að heimili sínu í Vancouver,
29. janúar, 46 ára að aldri. Móð-
ir hans, Sofia Schliem, hér í
borg er íslenzk, en faðir hans,
Fred Schliem, lézt fyrir mörg-
um árum. Hinn látni lætur eftir
sig ekkju, Helgu, dóttur Þórðar
Helgasonar og konu hans; einn
son, Richard; eina dóttur, Mrs.
Norma Flello og dótturson,
Robert, öll í Vancouver; enn-
fremur bróður, Lawrence, bú-
settan í Winnipeg.
☆
Mr. og Mrs. Van Sommerfeld
frá Ottawa eru í heimsókn hjá
foreldrum Mrs. Sommerfeld,
Mr. og Mrs. J. S. Gillies hér í
borg.
☆
Mrs. Helga Houghton, 80 ára
að aldri, lézt 20. janúar að heim-
ili dóttur sinnar, Mrs. William
Henry, Selkirk Man. Hún flutt-
ist frá íslandi til þessa lands
fyrir 69 árum síðan og hafði bú-
ið í Selkirk í 35 ár. Eiginmaður
hennar, Edward Houghton dó
fyrir fáeinum árum. Hún lætur
eftir sig tvo sonu, Edward, bú-
settur í Winnipeg, og Allan í
Selkirk; þrjár dætur, Mrs. W. M.
Henry, Mrs. Jack Shaw, Winni-
peg og Mrs. G. Warren, Van-
couver, B.C.; tvo bræður, Jakob
Ingimundsson, Selkirk, og Gus
Frederickson, Netley, Man.; enn-
fremur 13 barnabörn og 11
barnabarnabörn.
☆
Veitið alhygli
greininni um Frónsmótið í
þessu blaði. Aðgöngumiðar að
þessari ágætu skemtun fást hjá:
Björnsson’s Book Store, Eric
Isfeld, The Electrician og hjá
íslenzku blöðunum.
☆
Sumarliði Kardal, bóndi frá
Hnausa, Man., er staddur í borg-
inni, og bíður læknisaðgerðar,
sem búist er við að fari fram
næstu daga á Almenna spítalan-
um.
☆
"Ethnic Night"
The Crucible Club of the
YMCA are holding an “Ethnic
Night” at the YWCA Assembly
Hall on Sunday, February lOth,
at 7:30 p.m. The hosts of the
evening are the Japanese Canad-
ians. Invited are members from
any and all of the Ethnic groups
in the city of greater Winnipeg.
The Icelandic community are
amongst those invited and will
be contacted by a member of
the Crucible Club confirming
the number of Icelandic people
who are expected to attend. The
aims of the Crucible Club are to
promote greater and religious
appreciation of all people, The
Ethnic Night is a means of carry-
ing out this plan. Other Ethnic
Night’s will be held when a dif-
ferent Ethnic group will be the
host. Could it be the Icelandic
Community?
☆
A meeting of the Women’s
Association of the First Lutheran
Church will be held next Tues-
day Feb. 21, at 2.30 in the Church
parlor.
☆
Jóhannes K. Pétursson, fyr-
verandi bóndi í Wynyard, Sask.,
nú búsettur í Winnipeg, brá sér
vestur um síðustu helgi í viku
heimsókn til vina og vanda-
manna.
Laugardagsskóli Þjóðræknis-
félagsins er starfræktur á hverj-
um laugardagsmorgni í bóka-
herbergi FR,ÓNS 652 Home Str.
Byrjar stundvíslega kl. 10.00.
Frú Ragnhildur Guttormsson
veitir skólanum forstöðu. Látið
börnin njóta kenslu þessa ágæta
kennara.
☆
Á sunnudaginn, 3. febrúar,
lézt á sjúkrahúsinu í Árborg,
Ingigerður Hólm, kona Jóns
Hólm, 53 ára að aldri. Jarðarför-
in fer fram í dag frá lútersku
kirkjunni í Árborg.
☆
Guttormur J. Guttormsson,
skáld, dvelur um þessar mundir
í borginni. Hann er hjá dóttur
sinni, Mrs. Arnheiði Eyjólfsson.
☆
Mr. Hannes Hannesson og
Mr. Eddi Thorsteinson fóru til
Minneapolis og St. Paul, dvöldu
þar í viku og heimsóttu ýmsa
merka staði, þar á meðal State
Capitol og heilsuðu upp á Hon.
Valdimar Björnsson. — Þessir
ferðafélagar komu heim um
helgina.
☆
Frétzt hefir að Hon. Thor
Thors efni til minningarathafn-
ar í tilefni af fráfalli herra
Sveins Björnssonar, hins nýlátna
forseta íslands, næstkomandi
laugardag og gert er ráð fyrir,
að allir íslendingar, sem heima
eiga í Washington og grend-
inni verði viðstaddir.
☆
Philip Austman, Spy Hill,
Sask., lézt 27. janúar, 69 ára að
aldri. Hann hafði verið bóndi í
þeirri sveit í 50 ár. Hann lætur
efLr sig eiginkonu sína, Thoru
Mary Thorarinson Austman; 4
sonu, John, Philip Kristján og
Lloyd; 3 dætur, Wilma, Lily og
Esther. — Jarðarförin fór fram
29. janúar frá Spy Hill United
kirkjunni.
More Hospital
Paf-ients Than
Ever Before
Despite ^the fact that the
nation’s health is better than
ever before, records reveal that
hospitals are being used more
tqíiay. This does not indicate
that more people are sick, but
rather that due to new medical
techniques, rffew drugs and im-
proved services, more and more
people are seeking hospital care
when they become ill. In 1939,
one person in every ten in Mani-
toba required hospital care: last
year, however, one in every
seven went to hospital—and as
BLUE CROSS warns, “you may
be that one” this coming year.
If unfortunately you do have
to go to hospital, you will find
that hospital bills are higher
today, because hospitals — just
like other institutions, businesses
and individuals—are faced with
increased costs. Higher wages
and salaries, increased costs of
services and supplies have forced
our hospitals to increase their
charges to the public. The Mani-
toba Hospital Service Associa-
tion, however, through its BLUE
CROSS plan, offers the people of
Manitoba a means of financial
protection against hospital bills.'
There are now 315,000 persons
enrolled in the Manitoba BLUE
CROSS, and nearly 50,000 hospi-
tal bills were paid by BLUE
CROSS for its members in 1951.
By paying a small monthly fee,
BLUE CROSS members have
the satisfaction of knowing that
their hospital bills will be paid
—regardless of how large the
bills may be.
Today when hospital bills are
higher and there is a greater
danger that we may be the “one
in every seven” who—according
to last year’s figure—will have
to go to hospital within the next
twelve months, the protection
which BLUE CROSS gives its
members is more valuable to
them than ever before.
Það fór enginn
Framhald af bls. 4
og nýupptekin flaska. Það veitir
ekki af því að hita sér ögn fyrir
brjósti eftir að hafa verið úti í
ofsanum í dag. — Þetta er ísa-
stórhríð, ég ætti að fara nærri
um það.—Skárra var þó að hann
kom núna hjá því sem að hann
hefði komið í vor. — Sjaldan er
mein að miðsvetrarís segir mál-
tækið. — Hann helti í staupin
hjá okkur, en smakkaði ekkert
sjálfur. — O-jæja — þið fóruð í
Selið 1— var ekki orðið lítið í
hlöðunni? Það var einhver svo-
lítill kuggi þarna sunnan við. Er
hann máske búinn?
Jón varð fyrir svörum — ég
var bara undirvitni. —: O — góð
tugga sýndist okkur nú á Selinu
órótaður kngginn sunnan við og
aðeins geil með austur hliðinni í
hlöðunni, ágætis hey á beztu
verkun.
O, sei, sei, það fer allt saman
upp fyrst ísinn kom. Þeir bræð-
ur geta aldrei haldið í strá, þeir
hafa þetta af henni móður sinni,
þeir geta engum neitað. Þeir eru
ekki líkir mér! Ég setti hnefann
í borðið — þvert nei, þegar mér
sýndist — en hvað stoðaði það?
Þeir sem ég vísaði frá fóru bara
til hennar — og þeir fóru ekki
með tóma poka—hún sá um það
hún Snjólaug. — Það fór enginn
frá henni tómhentur, sem þarfn-
aðist einhvers.
Já, var hún eitthvað gölluð
þannig? sagði nafni minn með
hægð.
Hún Snjólaug! Já, hún fór nú
sínar eigin götur, hvað sem hver
sagði. Heldurðu, karl minn, að
ég sé búinn að gleyma því, þegar
ég bað hana fyrir gamla heyið
mitt. Það var hlaustið, sem ég
fór til Kaupmannahafnar með
honum Guðjohnsen. — Þá stóð
200 hesta hey hérna úti á hóln-
um. Sumt af því var víst orðið
nokkuð gamalt líklega 12-14 ára,
en ég hafði oft látið binda ofan í
það og skipta um þak og það
gerði ég þetta sumar. — Þetta
var grænverkuð taða og eyiahey
— allt saman mergur. —
Þegar ég var að búa mig að
heiman var heyið alltaf í huga
mínum. Þegar ég kvaddi Snjó-
laugu sagði ég: Ég bið þig fyrir
stóra heyið Snjólaug. Á því má
ekki snerta hvað sem á gengur!
Það er nóg hey annað til handa
öllum skepnum hér á Laxamýri
fram úr, hvernig sem viðrar, en
gamla heyið verður að standa ó-
hreyft þegar ég kem í vor. Þú
manst þetta kelling mín, þetta
er mín eina ráðstöfun og svo er
ég farinn. Hún varpaði öndinni
dálítið þreytulega, en svaraði
engu. v
Þegar ég reið úr hlaði for ég
út að heyinu. Ég reið í kringum
það. H v e r g i var s p r o 11 i n
sprunga, hvergi hola; það er
fallegasta hey sem ég hefi séð á
ævi minni.
Það kom víkings vetur. Haf
ís fyrir öllu Norðurlandi frá Mið
Góu og fram um sumarmál. Eng
in sigling, ekkert skip fyrr en
komið var undir fardaga. Það
var komið fram um miðjan júní
þegar ég kom. Ég vissi svo sem
að það mundi ekki á góðu von.
Þó hafði ekki orðið fellir.
Ég spurði einskis á Víkinni, en
flýtti mér heim. Allt var að gróa
og grænka. Hlýinda gola bar til
mín angan af fjall drapanum.
Fuglinn var að setjast, sumarið
The BLUE CROSS plan was
organized with the co-operation
of the hospitals themselves, with
the object of providing the best
hospital care at the lowest pos-
sible cost. BLUE CROSS and the
hospitals work together to give
people the care they need when
they need it, without financial
worries. BLUE CROSS has now
become an accepted part of com-
munity life, because time and
time again it has proved the
value of its service to individual
members and to the community
at large.
tómhentur . ..
var að koma. Gatan rauk undan
hesthófunum. Ég var fegin að
vera að koma heim.
En hvað var þetta? Hvar var
gamla heyið mitt? Ég reið að
heystæðinu, það var svo sópað
og skafið að það sást ekkert ein-
asta strá. Ég beið ekki boðanna.
Ég snaraðist inn í bæinn. Snjó-
laug var í eldhúsi eins og ég
vissi, ég gaf mér ekki tími til að
heilsa ,spurði bara: Jæja, kerl-
ing mín, hvar er heyið mitt —
stóra heyið sem ég skildi við
hérna á hólnum og bað þig að
varðveita.
Hún sneri sér við, brosti til
mín og sagði: Nú, þú ert þá kom-
inn — loksins. — Já, en heyið
stóra, heyið, hvað er orðið af
því?
Henni brá ekki neitt — ekki
lifandi vitund. Hún fór að renna
upp á könnuna og sagði eins og
hún væri að tala við sjálfa sig
um einskis verðan hlut, Já, hey-
ið — jú, það er komið til bág-
staddra manna í Reykjahverfi,
Aðaldal, Reykjadal, Kinn og
Húsavík. Já, og eitthvað á Tjörn
esið, jú, það fór víst eitthvað
þangað líka. En nú er öllu borg-
ið fyrst batin kom, svo er guði
fyrir að þakka. — Meiri sagði
hún ekki, hún Snjólaug.
—Hvað sagðir þú við öllu
þessu, skaut nafni minn inn í,
dálítið kýminn og gaf mér
hornauga.
Til bágstaddra! Til aumustu
ræflanna! Guð almáttugur fyrir
gefi þér Snjólaug — ef hann
getur. —
Hún brosti til mín, þessu um-
burðarlyndis bros sínu og sagði:
Viltu ekki fá þér kaffisopa? Ég
held þú sért orðinn þurfinn fyr-
ir hressingu, ég var að enda við
að-renna upp á könnuna.
Ég sagði: Jæja, kerling! Þú
villt ekkert um þetta tala, þér
þykir það líklega ekki þess vert,
en það skalt þú vita að þú berð
ábyrgðina á þessu alein.
Hún stóð við eldhúsbekkinn
og ég sá ekki að hún kiknaði vit-
und; mér fannst hún vera ennþá
stærri en ég hafði séð hana
nokkru sinni fyrr.
Öldungurinn var staðinn upp
af rúminu sínu, hann starði yfir
höfuð okkar nafnanna á konu-
mynd á veggnum. Hann lækkaði
róminn og hélt þó áfram eins og
hann væri að tala við sjálfan
sig.
Séra Valdimar J. Eylands.
Heimili 686 Banning Street. Sími
30 744.
Guðsþjónustur á hverjum
sunnudegi:
Á ensku kl. 11 f. h.
Á íslenzku kl. 7 e. h.
☆
Lúierska kirkjan í Selkirk
Sunnud. 10. febr.
Ensk messa kl. 11 árd.
Sunnudagaskóli á hádegi
íslenzk messa kl. 7 síðd.
Fólk boðið velkomið.
S. Ólafsson
-------------- •
Bandaríkja
admíráll yfir
Nafo flofanum
Á miðvikudaginn í fyrri viku
var tdkynnt að Lynde B. Mc-
Cormick, sem stjórnað hefir
flota Bandaríkjanna á Atlants-
hafinu, hafi verið skipaður æðsti
sjóliðsforingi yfir flota ríkjanna,
sem eru meðlimir Norður-
Atlantshafssambandsins; v a r
þetta tilkynnt samtímis frá
Washington og London. Eins og
kunnugt er, vildi Churchill, að
brezkur sjóliðsforingi skipaði
þetta sæti, en þegar hann heim-
sótti Bandaríkin nýlega, varð
það að samkomulagi, að Banda-
ríkin hefðu þar forgangsrétt.
Ég fékk ekki strá af þessu
aftur — fékk máske fáein lömb
frá einstaka manni seinna. —
Það kom aftur hey á hólinn —
strax um sumarið. — Það var
lengst af einhver kubbur þar
mína búskapartíð.
Snjólaug gleymdi þessu strax,
það var aldrei minnst á það
framar. Ég hefi þó ekki gleymt
því, en svona var hún og svona
er bræðurnir, synir okkar.
JÓN HARALDSSON
Tíminn — 23 des.
THE MALTING PROCESS
There are three quite distinct processes in the
manufacture of malt, i.e. steeping, germination and
drying. After the barley has been cleaned to remove
all foreign material, i.e. weeds, awns, straws, dust, etc.,
and most of the other grains, i.e. wheat, oats, barley,
rye, etc., it is then graded according to size. The larger
plump kernels are used to produce brewers malt, while
the smaller kernels produce distillers malt. After grad-
ing the barley is conveyed to steep tanks where it is
soaked in^changing water until it has taken up about
40% moisture. It is then transferred to the germinating
compartments or germinating drums, where the moist-
ure content and temperature is controlled and air is
forced through the germinating grain. Rootlets develop
and the acrospire or sprout starts to grow back under-
neath the hull. Before it immerges, the green malt is
transferred to the drying kilns, where, by means of
increasing heat, it is dried to about 3 to 4 per cent
moisture. The dried rootlets are removed and the
resulting grain is called “malt”.
During the process, some of the starch has been
changed to sugar and the enzyme responsible for the
change, diastase, has been increased. In further pro-
cessing, in the brewery«*or malt extract plant, the
diastase converts the balance of the starch to sugar.
4
For further information write to
BARLEY IMPROVEMENT INSTITUTE
206 Grain Exchange Building, Winnipeg.
This space contributed by
SHEA'S WINNIPEG BREWERY LTD.
MD-305