Lögberg - 10.09.1953, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN, 10. SEPTEMBER, 1953
5
WWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWW'W
X ÁI I Í AHÁL
LVENNA
Ritstjón: INGIBJÖRG JÓNSSON
MRS. NELLIE McCLUNG
22ja ára laganemi frá Róm hefir unnið
hér við harðfisksverkun
(Reprinted by request)
Pioneer of the Municipality of
South Cypress Celebrates
Golden Wedding
Það hefir verið mælst til
þess, að ég birti eftirfylgj-
andi grein í íslenzku blöð-
unum, hún var skrifuð fyrir
nær sjö árum síðan, og var
prentuð í blaðinu „Glenboro
Gazette", 5. sept. 1946. Hún
var skrifuð aðallega í tilefni
af gullbrúðkaupi Mrs. Mc-
Clung, því hún og ættfólk
hennar voru nágrannar fólks
hér í Glenboro og mörgum
persónulega kunn. Mrs. Mc-
Clung var ein allra merki-
legasta og fjölhæfasta kona,
sem á landnámstíðinni kom
fram í Sléttufylkjunum.
Hún var alveg sérstæð sem
kennari, rithöfundur, endur-
bótafrömuður og bardaga-
hetja. Hún var líka stjórn-
málaskörungur og á sviði
kirkju og félagsmála, sér-
stæð og áhrifamikil. Fólk
hennar margt býr ennþá á
landnámssvæðinu forna, —
sléttlendinu miðja vegu
milli Glenboro og Wawan-
esa. Eru hinir eldri, sem
ruddu veginn, flestir horfn-
ir af sjónarsviðinu. En bróðir
Mrs. McClung, George
Mooney, er enn uppistand-
andi og með beinu baki,
merkilegur og sérstæður
karl, sem hressandi er að
kynnast. Nafn Mrs. Mc-
Clung mun ljóma á spjöld-
um sögunnar gullnu letri
um komandi aldir og bera
vitni frá landnámstíð Sléttu-
fylkjanna í Vestur-Canada
og eldvígslu frumherjalífsins
frá síðari hluta nítjándu og
byrjun tuttugusta aldar.
—G. J. O.
The Municipality of South Cy-
press is a small space in the
world, only a speck on the map.
The history of the municipality
covers only the span of the nor-
mal individual life, and a number
of the pioneers are still in the
land of the livíng. With the years
of 1879 and 1880 the recorded his-
tory of the municipality begins.
Before that the plains belonged
to the Indians. About the years
we refer to above, the brave and
the true ventured into the un-
known and founded a permanent
settlement. This does not say that
long prior to that, explorers and
adventurers on their trips over
the prairies no doubt have many
times crossed and recrossed our
fertile plains. But now they came
to settle from the east and the
south. In 1879 the Mooneys set-
tled in the west not far from the
Northfield School, and within
the next two or three years the
colonization of the teritory was
well under way. James Duncan
came from the south and estab-
lished headquarters where Glen-
boro now is. Jonas Christie came
from the east and built a fort on
the outskirts of our town, which
he is still holding intact as the
rock in the ocean, which the
waves of time have failed to ob-
literate. From all quarters and
corners they came to brave the
hardships and face the unknown,
seeking home, fortune, hapiness
and the wholesome air of the free
world. In the course of three or
four years the territory was set-
tled and covered, and it has been
a happy peaceful terrain and
community for 67 years. We have
had a good class of citizens, peo-
ple honorable, thrifty, loyal and
true. We have had many dis-
tinguished citizens t h a t have
brought fame to our district and
country. Our boys and girls have
scattered through the world, fill-
ing important positions here and
there, and with ability and pru-
dent conduct glorified the name
of their homé community. We
have seen the boys and girls from
here take part in two great world
wars for the sake of their country
and civilization and win laurels
for their community, Canada and
mankind. Yes, we have had many
distinguished personages, but as
we write these lines we have one
in mind as the most outstanding
of the pioneers and citizens of
the Municipality of South Cy-
press, and that is Nellie McClung.
She is one of the few of the old
pioneers still in the land of the
living and on the fighting front
of life, and she is one of the cho-
sen. She is a real pioneer, and
with her character, learning and
ability she has glorified the
Municipality of South Cypress,
for that matter the Canadian
west. If not the most outstanding,
she ranks with a few of the
greatest characters that have
come from the prairies. We have
read many of her stories and we
distinctly remember the part she
played in Manitoba in the ranks
of the reformers in pre-war days
when she locked horns with the
mighty premier of Manitoba,
Sir Rodmond Palen Roblin, and
in that conflict outflanked him
and carried the laurels. Sir Rod-
mond Roblin was an outstanding
man and great, but he lacked the
humanitarian sentiment of Nel-
lie McClung and failed to read
the letters on the wall. On the re-
form battle front she was a pi-
oneer. We have recently read her
book, Clearing in the West, and
now have completed reading her
last book, The Strearn Runs Fast.
It is her autobiography and tells
the story of her life and her
struggle from the time she was
born on a stormy afternoon on an
Ontario farm back in the fall of
1873. It is also a story of the pi-
oneering and pioneer life on the
plains. It is thrilling to read—
we would call it a masterpiece.
And as a red line through her
work runs her humanitarian spir-
it and feeling for the unfortunate,
the oppresed and the underdog,
and the way she writes about her
black cow, the cat and her dog,
Nap, reveals well her character.
She was only seven years old
when she, with her parents, the
generally well-known Mooney
family, came to the wild west in
1880 and settled on the plains
east of Wawanesa, 14 miles west
of Glenboro, within the confines
of the Municipality of South Cy-
press. Her family has a colorful
background. The mother was a
grand old lady, rich in virtues of
her age, talented and industrious,
with the welfare of her clan at
heart, and with generous and
kindly sentiment towards one
and all, logically sound and con-
servative- in spirit. It is the old
story over and over again. The
great characters of the world
have had great true mothers. The
father was a man of sound con-
victions, with characteristics that
the reader admires. We never
had the opportunity tQ meet the
older Mooneys, with the excep-
tion of the venerable George,
Mrs. McClung’s brother, who is
now past 82, but still holds his
ground, slightly weatherbeaten
after 66 years on the Manitoba
plains, mentally and physically
intact and fit for another battle.
The younger Mooneys, in person-
ality and character, are well mea-
suring up to the traditional stan-
dards of their forebears whose
roots were well grounded in the
fertile soil of past history and fed
by the living waters that made
mature life abound with honor
and manhood, personal energy,
individual accomplishments, and
schooled to a principal. Mrs. Mc-
Clung, in her early days, learned
all the “tricks of the trade” of the
pioneer farm life. She did not
shirk from hard work and drud-
gery. She herded the cows on the
wild prairie, milked them, looked
after chickens, as well as doing
the general housework. Her aim
from childhood, however, was an
educational career and she lost
no opportunity to fit herself for
the battle of life. Her schooling
was, limited, but she read and
studied and followed the course
that most wise men and great
have done, try to understand life
and its ramifications and analyse
and learn from experience. She
early had her mind made up that
she wanted to serve her commun-
ity and country and help to bring
more light into the world. In her
writing she is always so earnest
and sincere, and she has a keen
eye for the good in people and
outspoken as to the folly and
vanity of man, which came down
to him from the past and which
is fake and outmoded. It is hard
to get proper recognition as a
prophet in your own community,
but Nellie McClung has long
since been recognized. She has an
exceptional career, not local, but
a Dominion, Empire and Inter-
national figure and she comes
from the Municipality of South
Cypress. She excelled as a teach-
er and educationalist, as a re-
former and a fighter, as a writer
and stateswoman and in many
other ways. She has rubbed
shoulders with the great in the
world and she found and recog-
nized the gems in the lowliest
places, and she has valued the
heart that is true and character
above all other things. She trav-
elled extensively and attended
many great meets in different
parts of the world. She was a
delegate to a large church con-
ference in London, and her serv-
ice to Canada was recognized
when she was appointed by the
Prime Minister of Canada as a
delegate to the League of Nations
Assembly in Geneva. Had she
not left Manitoba when she did,
she was almost sure of the Edu-
cational Portfolio in Manitoba
after the liberal victory in 1915,
and without reflection on anyone,
we venture to say that she would
have filled that position with bet-
ter understanding and skill than
probably any man from the be-
ginning of our history. However,
she moved to Alberta, and what
was Manitoba’s loss was Al-
berta’s gain. She served in the
Legislature there for some time
with distinction. She is now in
retirement in B. C. with her fam-
ily. In addition to all her public
service it should not be forgotten
that she has raised a family and
had a home to look after. Of her
domestic life we have no reports,
but feel certain that it was a hap-
py one, and the co-operation of
Mr. McClung and the iamily is
unquestioned. Without that co-
operation her task would have
been impossible. Mrs. McClung
has had her full shere of abuse
in her days. She was scandalized
and brow-beaten by her oppos-
ition, but she was able to take it,
and she was well qualified to
give blow for blow. Woe to any-
one that got a smack from her.
In her fight for reforms in Mani-
toba in the pre-war days she was
gallant. We admired her. There
was plenty of action in those
days throughout Manitoba. Ev-
ery community had these battles.
We had them here. In the reform
ranks there were many outstand-
ing and virtuous characters, but
of all, Nellie McClung shone the
brightest. She often reminded us
of the “Maid of Orleans.” We
have never taken greater plea-
sure out of reading two books
than Clearing in the West and
The Strearn Runs Fast. Yes, to us
the stream was running too fast.
To everyone, and especially to
one that went through the pion-
eer life and knows something
about the hardships and the plea-
sures of the early life, it is admir-
able reading. Mr. and Mrs. Mc-
Clung were married at Manitou,
August 25th, 1896. They have just
celebrated their golden wedding.
On behalf of the community and
the people of the Municipality of
Cypress we extend hearty con-
gratulations to them and their
family. We hope her career will
be an inspiration to our gener-
ation and coming generations.
G. J. OLESON
BÓKMENNTIR
KÖNNUN ANDAHEIMA
eftir
John Butler
Ágústa Björnsdóttir Thorö
þýddi
Bókaverzlun
Sigfúsar Eymundssonar
HÖFUNDUR bókar þessarar er
spíritisti, en mun hafa verið
mjög efagjarn framan af ævi.
Hann kveðst ekki hafa komizt
hjá því að sannfærast um, að
dauðinn sé hvorki annað né
meira en það, að klæða sig úr
frakka eða hækka lag um áttund.
Og bókina ritar hann í þeim til-
gangi að benda mönnum á leið
til öruggrar vissu um það, að
þeir eigi framhaldslíf í vændum
eftir líkamsdauðann. Hann vill
vekja athygli á því, að spiritism-
inn hafi ekki einungis frábær
rök fyrir sig að bera, en hafi
einnig að dómi margra frægra
vísindamanna, sannað mál sitt
gjörsamlega. Bókin á þó ekki að
vera neitt vísindarit, en er hins
vegar ætlað að lýsa spiritisman-
um á auðskilinn hátt, og drepa
örlítið á sögu hans, upphaf hans
og þróun, tilraunir, rannsóknir
og rannsókna niðurstöður. Og
hún á að benda á, að það sé á
flestra eða allra manna færi að
rannsaka sjálfir spiritismann og
ganga úr skugga um margt af
því, sem hann hefir til brunns
að bera.
Samkvæmt því, sem nú var
nefnt, skýrir höfundurinn frá
ýmsum algengustu aðferðum,
sem notaðar eru til þess að fá
sambqjjd við annan heim og
látna vini. Leggur hann mikla
áherzlu á það, að gætt sé allrar
varúðar við rannsóknirnar og
nákvæmlega fylgt reglum þeim,
er greint er frá í bókinni og
reynsla vandaðra og glögg-
skyggnra fræðimanna hefir leitt
í ljós, að beztan árángur og mest
öryggi láti í té.
Greint er frá ýmsum tilrauna-
fundum í bókinni -og margs
konar furðulegum og óskiljan-
legum fyrirbærum, er áttu sér
stað á þessum fundum. En
marga þessa fundi sátu þaul-
reyndir og frægir vísindamenn,
sem létu búa svo vendilega um
hnútana, að svik og prettir gátu
engan veginn komið til greina.
Höfundurinn tekur það fram,
að þegar hann skýri frá ein-
kennilegum fyrirbærum, hafi
hann haft sig allan við að greina
eins rétt og ljóst frá og sér hafi
verið unnt. Ber og öll frásögn
hans með sér, að hann sé sam-
vizkusamur, réttsýnn og öfga-
laus athugandi; og enda þótt
hann sé eðlilega þakklátur
spiritismanum, fer því fjarri, að
hann vilji troða sannfæringu
sinni um hið mikla gildi hans
upp á nokkurn mann.
Bókin er fróðleg og skemmti-
leg og íslenzka þýðingin virðist
góð. Er bókin vel til þess fallin
að kynna spiritismann þeim
mönnum, er lítt eða ekki hafa
kynnt sér hið merkilega mál
hans, rök og sannanir.
Jakob Kristinsson
—Mbl., 6. ágúst
Búinn að ferðast svo til peninga-
laus um Sviss, Frakkland og
England og hér.
Síðastliðinn hálfan mánuð
þefir 22ja ára ítalskur laga-
nemi frá Róm unnið 1 harð-
fiski úti á Reykjavíkurflug-
velli hjá Ingvari Vilhjálms
syni útgerðarmanni. ítalinn
kom til Reykjavíkur 16.
Þórsmörk. Til Reykjavíkur hélt
hann 22. júlí.
í vinnu við harðfisk
í Reykjavík hélt hann á fund
hollenzka prestsins í Landakoti,
því að ítalinn er kaþólskur. Fékk
hann góðar viðtökur hjá prest-
inum og hefir gist þar meðan
hann hefir dvalið í Reykjavík.
júlí s.l. með Gullfossi, en þá
hafði hann verið á samfelldu
ferðalagi í 12 daga um Sviss,
Frakkland og England.
Ferðast fótgangandi og
ókeypis með bílum
Hann lagði af stað frá Róm 4.
júlí s.l. og hélt til Sviss. Um
Sviss ferðaðist hann fótgangandi
og ókeypis með bílum, sem tóku
hann upp í. Þannig ferðaðist
hann einnig til Parísar og um
Frakkland. Frá Frakklandi hélt
hann til Englands. Síðan ferðað-
ist hann á sama hátt og áður um
England. En í Edinborg tók hann
sér far með Gullfossi og hélt til
Reykjavíkur. Kom hann til
Reykjavíkur 16. júlí s.l.
Fékk far með vörubíl austur
að Þingvölluril
Strax sama daginn hélt ítalinn
austur á Þingvelli og ferðaðist
þangað á sama hátt og áður.
Gekk hann út fyrir bæinn og
fékk fljótlega far með vörubif-
reið, sem var á leiðinni austur.
A Þingvöllum hitti Italinn Ira
nokkurn. Tjölduðu þeir á Þing-
völlum og gistu þar eina nótt.
Gisting á Minni-Borg
Þeir félagar ferðuðust síðan
saman austur að Laugarvatni og
að Minni-Borg, þar var þeim
tekið opnum örmum og þeir
fengu gistingu næstu nótt. Næsta
daga ferðuðust þeir félagar að
Geysi og Gullfossi. Við Gullfoss
tjölduðu þeir og gistu þar næstu
nótt. Þarna skildu leiðir með
þeim félögum, því að Irinn hélt
til Reykjavíkur, en ítalinn hélt
áfram ferðalagi sínu. Fór hann
til Selfoss, að Heklu og inn á
Strax næsta dag fékk ítalinn
vinnu við harðfisk á Reykja-
víkurflugvelli gegnum Kjartan
Thors, sem er ítalskur konsúll
hér á landi. Vann hann þar al-
veg þangað til í gær að hann
hætti.
Hyggsl skoða hvalslöðina
Næstu daga hyggst ítalinn
ferðast að hvalstöðinni í Hval-
firði og að Reykholti. 12. ágúst
heldur hann svo með Heklu til
Glasgow, en þaðan til London,
þar sem hann mun hitta móður
sína, er dvelur þar í sumarleyfi.
Bjó lengi í sama húsi og
Ingrid Bergman
Eins og fyrr segir er ítalinn
frá Róm. Bjó hann þar til fyrir
þrem mánuðum í sama húsi og
leikkonan Ingrid Bergman og
Rossolini. En þá fluttu hin
frægu hjón og tóku sér bólfestu
í nýju húsi, sem Rossolini hafði
keypt.
—Alzbl., 7. ágúst
Tveir bændur voru að tala
saman. — Ég hef aldrei á ævinni
séð eins snöggt graslendi og
túnið mitt var í sumar, sagði
annar.
— Það var nú loðið hjá þér,
svaraði hinn, en ég varð að bera
raksápu á mitt tún, til þess að
geta slegið það.
☆
Umsjónarmaður fangahússins
var á eftirlitsferð og kom m. a.
þar sem fangarnir voru að smíð-
um sínum.
' — Þetta er hrákasmíði, sagði
hann við einn fangann. — Þú
verður að vanda þig betur, ef þú
ætlar að halda vistinni áfram!
37 Okkar a zMilli Sagt
Eftir GUÐNÝJU GÖMLU
Hinir nýju Canadamenn, og þeim fer stöðugt fjölgandi, vegna
meiri athygli á hinni canadísku alþjóðasýningu, sem nú í sumar
er haldin í Toronto, taka þeir þátt í alls konar íþróttum og söng-
skemtunum, en þetta gengur undir nafninu „Cavalcade of Nations"
og kemur þar fram á sjónarsviðið fjöldi mismunandi þjóðflokka.
Að sjálfsögðu vekur það áhuga hjá konum, að á morgni hvers dags,
kl. 11, er sýning „ New Canadian Cooking“ í kitchen Theatre í
Coliseum, og má svo segja, að flest ef ekki öll þjóðerni í Canada,
búi þar til þá rétti, sem mest þykir til koma í gamla landinu, og
þykir eldri sem yngri Canadamönnum mikið í þetta varið.
-----------------------------☆---------
Sumar matartegundirnar eru gerðar eftir gömlum uppskrift-
um, sem notaðar hafa verið kynslóð eftir kynslóð, en okkur, sem
nýlega erum hingað komnir, þykir mikið í það varið, að kynnast
hinum nýju áhöldum, sem notuð eru við matargerðina. Og þetta
má heimfæra upp á það, sem ég áður hefi sagt um GURNEY
eldavélina, og finst gömlu réttirnir bragðbetri, þegar þeir eru
búnir til á nýtízku eldavél. Og GURNEY nýtur alls þess útbúnaðar,
er tryggir fullkomnasta árangur — á hvaða tungu, sem er! Þegar
þér hugsið um nýja eldavél, skuluð þér minnast GURNEY.
---------------------------------------
Við umhugsun um framreiðslu máltíðar þá má ekki gleyma
DEMPSTER’S brauði. Hafið þér veitt því athygli, hve gott brauð
eykur á gildi máltíðarinnar? DEMPSTER’S
brauðin eru svo ljúffeng, að þau krydda í rauninni
hvaða máltíð sem er. Þau hafa alveg sérstakt
næringargildi og eru ómissandi hluti sérhverrar
máltíðar. Ég hefi sannfærst um ágæti DEPSTER’S
brauðanna vegna bæiiefna þeirra og ljúffengis. —
Kaupið eitt þeirra nú þegar!
----------^-----------
Hugsanirnar eru ekki altaf í eins lausu lofti og margir ætla —
þær fylgja tíðum fastri rás; ég er nýbúin að geta að nokkru mat-
reiðslusýningar, og nú langar mig að segja frá, hvernig ég komst í
kynni við IMPERIAL BANKAN, en það gerðist með þessum
átburðum. — Ég komst á þá skoðun, að litla fjölskyldan mín
þarfnaðist nýrrar eldavélar, og byrjuðum við að leggja inn dálitla
peningaupphæð smátt og smátt í IMPERIAL BANKANN. Upp-
hæðin óx fyr en okkur varði, og nú höfum við eignast nýja eldavél.
IMPERIAL BANKINN getur á óteljandi vegu greitt götu yðar, og
það er því sízt að undra, að hann er alment nefndur „BANKINN,
sem bygður er á þjónustusemi!"