Lögberg - 21.04.1955, Blaðsíða 7

Lögberg - 21.04.1955, Blaðsíða 7
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 21. APRIL 1955 7 Á mynd þessari sézt “slusher”, sem er í rauninni skafa, er gengur fyrir 125 hestafla vél. Með þessari vél getur einn maður flutt á svipstundu 3 tonn af málm- grýti eftir brautinni og steypt því í einu falli á sinn stað. Það er þessi þróun, sem miljónum dollara hefir verið varið til, sem mest ber á hjá Inco vegna þess að mönnum með handafli einu yrði ókleyft að flytja 50,000 tonn af málmgrýti á dag. Vélar, svo sem “slusher”, eru örugg áhöld og óhjákvæmileg til ábatavænlegrar framleiðslu úr stórnámum eins og tíðkast hjá Inco. "The Romancc of NickeV’, "2ja blaðsíðna mynd- skreyttur bœklingur, verður sendur ókeypis peim, er sliks œskja. Paradís fátæktarinnar — Jamaica Þegar Kristófer Kolumbus sigldi í fyrsta skipti yfir Atlants- haf, í þeim tilgangi að finna nýja siglingarleið til Japans og Ind- lands, var honum að vísu ljóst, að hann hafði tekið aðra stefnu en þeir, sem áður höfðu lagt af stað í sama tilgangi, en hins vegar var það ekki nema eðli- legt, að hann hugði sig vera kominn í nánd við Cipango, landið, sem við nefnum nú Japan, þegar hann þann 12. okt. 1492, sá strönd fram undan, eftir mánaðarhrakninga í stormi og straumum. Frumbyggjum eyií Þetta reyndist þó ekki rétt. Hinar fögru, gróðurríku Suður- hafseyjar, sem hann fann þannig í „misgripum“, voru þó um langt skeið tengdar Indlandi í meðvitund manna, fyrir nafn það, er Kolumbus gaf þeim, — Vestur-Indíur. Kolumbus gekk á land á Bahama-eyjunum árið 1492, og tveim árum síðar gekk hann í land á stærstu eynni, Jamaica, sem eyjarskeggjar, Arawak Indíánarnir, kölluðu land skóga og fljóta. Þá var þessi eyjaklasi, ásamt Virginia-eyjum, byggður af hinum blíðlynda og prúða Arawak-kynþætti og hin- um djörfu Crib-Indíánum, en samkvæmt sögunni gereyddu Spánverjar þessum kynþáttum um miðbik fimmtándu aldar. Eyjarnar voru því óbygggðar, þegar Danir, Bretar, Hollending- ar og Frakkar tóku að nema þar land. sem flytja gullin stöngulklofin sykurreyrinn að lyftukerfum verksmiðjunnar, en þar mala geysistórar kvarnir reyrinn mjölinu smærra, en ilmandi saf- inn rennur niður í geyma mikla. Duftið er síðan notað sem elds- neyti undir katlana, þar sem safinn er soðinn, unz hann breytist í sykurmauk og sykur- kristalla. Kristallarnir eru síðan settir í sekki, en sykurmaukið er eymt eftir að í það hefir verið bætt vatni, svo að það verði þunnt sem öl. Eftir það er geri bætt í, til þess að flýta fyrir vínmynduninni, og auk þess er látin ögn af púðursykri í vökv- ann, en af honum fær rommið hinn gullna litblæ. 1 hinum geysistóru geymsluskemmum í grennd við vinnzlustöðvarnar eru rommfötin síðan geymd, unz þau eru send víðsvegar um heim til aftöppunar. Við Monlegoflóa Frá Kingston liggur rennslétt- ur málbikaður bifreiðavegur til Montegoflóans, fögur leið, þótt rykið kunni að draga nokk- uð úr ánægjunni. Appelsínur, greipaldin og manóávextir hanga á greinum, sem slúta yfir veginn, og þarf ekki annað en rétta höndina út til að ná í þessa gómsætu ávexti. Við Montgo- flóa er frægasti baðstaður á Jamaica, þar liggja milljónerar allra landa og fegurstu kvik- myndastjörnur í heimi í sólbaði á hvítum sandi, eða í forsælu blómskrúðugra trjáa og pálma- viða, — aðra eins fegurð og frjó- semi mun vart að líta annars staðar á jörðinni. En fátæktin er heldur ekki óþekkt fyrirbæri á Jamaica, þar sem helmingur íbúanna leggur stund á land- búnað og býr við þröng kjör, og um iðnað er yfirleitt ekki að ræða. Við Montegoflóann er flest fyrir héndi, sem gert getur bað- stað eftirsóknarverðan, — hafið alltaf lygnt og ylhlýtt, hvítur sandurinn mjúkur og varmur. Gistihúsunum skýtur hvarvetna upp eins og sveppum í rigningu, og það eru dýrir sveppir! Það er glæsilegur stíll yfir öllu, þarna í Montego, og til ætlazt, að hinn nýi bær, sem þar hefir verið gert skipulag að, gefi í engu eftir frægustu baðstöðum í heimi. Þarna dveljast olíu- konungarnir frá Texas, peninga- furstar eftirstríðsáranna, auð- menn frá Svíþjóð, ítalíu og Belgíu, kvikmyndadísirnar frá Hollywood, — Greta Garbo hefir meira að segja látið sjá sig þar á ströndinni í fjöllitum hita- beltisklæðum, með barðamikinn hatt og stór, dökk gleraugu. Hin fræga, norska ballettdanspiær, Vera Zorina, býr þar að jafnaði vetrarlangt. Noel Coward á þarna sumarheimili, en Errol Flynn og kona hans, Patricia Wymore, eiga sitt hvort gistihús á þessum slóðum. Það er Isacs- fjölskyldan, sem á flest verzlun- i arfyrirtæki á eynni, sem fyrst og fremst hefir stuðlað að því, að nafn Montegoflóans hefir verið sett á landabréfið, sem heiti á einum frægasta sam- kvæmisstað heimsins. 1 þessari Paradís, sem náttúran hefir gætt allri hugsanlegri fegurð, hefir glæsileiki munaðarins og óhófs- ins náð hámarki sínu. Hið frum- stæða er þó enn fyrir hendi, — á sundflekunum, skammt fyrir utan ströndina getur fólkið kynnst með stúttum fyrirvara og formsatriðalaust,, þegar það er orðið leitt á samkvæmishátt- unum. Salt sjóloftið, fjörug, dill- andi hljómlistin, þægindin, — allt til að auka ánægjuna. Skyggnzi niður í undirheima Fyrir tuttugu krónur getur maður fengið eyjarskeggja til að róa með mann á sjó út í snekkju með glerbotni. Þegar maður leggst niður í kjalsogið og horfir ofan í djúpið, birtist' hið ævin- týralega líf ylsævisins, skraut- litir fiskar og fjölskrúðugur botngróður, blikandi kóral- grynningar og neðansjávarhell- ar. Þetta er furðulegur heimur og frábrugðinn öllu því, sem maður hefir áður kynnst. Jamaica er afskekkt eyland, hæfilega langt frá alfaraleið til þess, að þar getur maður gleymt hinni svokölluðu menningu með öllum sínum stjórnmáladeilum, þrasi og hernaðarótta. Og hið gullna romm kemur frá Jamaica. Náttúran hefir verið ótrúlega gjafmild á öll gæði við þetta ey- land, — en meginhluti íbúanna býr við fátækt og strit, og menningarleg þróun hefir náð því stigi, þegar mest ber á þjóðernishroka. Bændastéttin er illa upplýst, millistéttirnar, sem eru sæmilega efnum búnar, stoltar og grobbhneigðar, og auð kýfingarnir sjá ekki út yfir múr- ana umhverfis skrauthýsi sín. En að þessu slepptu er Jamaica jarðnesk paradís . . . Hvað er að frétta hjá Inco? Litrík borg Hvort sem ferðamaðurinn kemur til eyjanna með flugvél eða skipi, má hann eiga eitt víst, — að þar sé brennandi sólskin og óþolandi hiti. Logandi eldi- brandar sólarinnar falla niður um hverja smugu á blaðríkum krónum pálmatrjánna. Þegar til höfuðborgarinnar á Jamaica kemur — Kingston, vekur það þegar athygli manns hve bygg- ingarnar eru litríkar, enda þótt mest gæti þar hinna hvítu stór- bygginga. Verzlanir eru sam- kvæmt nýjustu tízku, margar meira að segja loftkældar, svo að viðskiptavinirnir kjósa að dveljast sem lengst þar inni, og það hefir að sjálfsögðu mikið að segja varðandi viðskiptin. Ef ferðamaðurinn kemur loftleiðis, lendir hann að öllum líkindum í flughöfninni, Palisadnes, en hún er fræg fyrir það, að þar stóð áður PortRoval, höfuðborg eyjarinnar. Höfuðborg þessi sökk í sæ, og týndust þar að sögn fjársjóðir miklir í gulli og silfri og gimsteinum, sem sjó- ræningjarnir höfðu safnað þar. Komi ferðamaðurinn hins vegar með skipi, siglir hann inn í höfn höfuðborgarinnar, en sú höfn er hin þriðja mesta í heimi. Fegursta og frægasta gistihús í höfuðborginni nefnist “The Myrthle Bank”. Pálmatré gróa í garði þess, og þar eru gosbrunn- ar margir og sundlaugar. Fyrir utan gistihúsið bíður mergð ný- tízku bifreiða, reiðubúnar að aka ferðamanninum um borgina. Ríkisstjórnin hefir — því mið- ur, — bent þegnum sínum helzt til greinilega á það, að ferða- mennirnir hafi mikla fjárhags- lega þýðingu, og verður ákefð eyjaskeggja því oft illþolandi, og gerir ferðamannamálum eyj- arinnar meira ógagn en gagn. Sykur og romm Og nú er um tvennt að velja, — að halda kyrru fyrir í Kings- ton og skemmta sér í nætur- klúbbunum, þar sem dansað er bæði dag og nótt, — og svalandi sundlaugin bíður manns þess á milli, eða þá að skoða landið og hin miklu iðnfyrirtæki, til dæmis hinar miklu sykurvinnslu stöðvar í Barnet. Þar gefur að líta hvernig romm er unnið úr sykurreyr. Þegar maður kemur inn fyrir hliðið mikla á girð- ingunum umhverfis vinnslu- stöðvarnar, starir maður með undrun á hin miklu færibönd, THE INTERNATIONAL NICKEL COMPANY 0F CANADA, LIMITED 25 KING STREET WEST, TORONTO

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.