Lögberg - 12.07.1956, Síða 4

4
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 12. JÚLÍ 1956
Lögberg
Gefið út hvern fimtudag af
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
695 SARGENT AVENUE, WINNIPEG, MANITOBA
Utanáskrif ritstjúrans:
EDITOR LÖGBERG, 695 Sargent Avenue, Winnipeg, Manitoba
Ritstjóri: EINAR P. JÓNSSON
Verð $5.00 um árið — Borgist fyrirfram
The "Lögberg” is published by The Columbia Press Limited,
695 Sargent Avenue, Winnipeg, Manitoba, Canada
Printed by Columbia Printers Limited
Authorized as Second Class Mail, Post Office Department, Ottawa
PHONE 74-3411
Einn hinna þriggja vitru
Svo sem menn rekur minni til, var á síðasta fundi
Norður-Atlantshafsbandalagsins skipuð þriggja manna nefnd
með það fyrir augum, að kynna sér til hlítar allar þær að-
stæður, er verða mættu bandalaginu til styrktar, eigi aðeins
frá hervarnarlegu sjónarmiði séð, heldur og engu síður að því
er efnahagsmálin áhrærði, en í þeim efnum þótti ýmsum
aðildarríkjunum eitt og annað ábótavant; í nefnd þessa voru
skipaðir þrír menn, utanríkisráðherrar ítalíu, Noregs og
Canada, og voru þeir þegar kallaðir hinir þrír vitru; for-
maður nefndarinnar var kjörinn Lester B. Pearson utanríkis-
ráðherra Canadastjórnar, einn hinna mikilhæfustu stjórn-
málamanna, sem nú eru uppi.
Áminst nefnd hefir átt með sér nokkra fundi, og þótt
fram að þessu hafi fátt verið látið uppi um málameðferð
hennar, mun það þó nokkurn veginn sýnt, að hún sé sér
þess meðvitandi, að aukins efnahagslegs jafnaðar meðal
aðildarríkja sé meiri þörf en fram að þessu hafi verið vitað
og viðurkent, þannig, að hin umkomuminni ríki verði ekki
látin sitja á hakanum.
Forustumenn rússnesku ráðstjórnarríkjanna, sem frá
öndverðu hafa fjandskapast gegn áminstu bandalagi, telja
nú nokkurn veginn víst, að það sé að syngja sitt síðasta vers;
þessu til stuðnings er vitnað í ágreininginn milli Tyrklands
og Grikklands út af eynni Cyprus; þá er heldur ekkert smá-
ræðis númer gert út af afstöðu íslands til bandalagsins og
tilraunum sumra stjórnmálaflokkanna í þá átt, að stökkva
ameríska setuliðinu úr landi; samt sem áður verður sú stað-
reynd eigi umflúin, að varnarliðið á íslandi sé þar einungis
vegna Norður-Atlantshafsbandalagsins íslandi til öryggis,
sem er eitt aðildarríkjanna; hvort setuliðið á íslandi er
fremur af amerískum uppruna en belgiskum eða frönskum,
eða af einhverju öðru þjóðerni, skiptir engu máli, og því
fráleitara er það, að úthúða Bandaríkjunum fyrir eitthvað,
sem þau bera enga sök á.
Nato-varnarliðið er á íslandi vegna tilmæla íslenzkra
stjórnarvalda, én hvorki vegna kröfu eða valdboðs af hálfu
Bandaríkjanna; þetta væri holt að almenningu léti sér
skiljast.
Mr. Pearson, einn hinna þriggja vitru, fer ekki dult
með það, að Norður-Atlantshafsbandalagið sé hvorki meira
né minna en lífsnauðsyn til öryggis Norðurálfufriði og jafnvel
alþjóðafriði í heild; hann stendur heldur ekki einn uppi með
þá skoðun sína, því bandalagið á meðal annars naumast
eindregnari stuðningsmann en Eisénhower forseta.
Ef ekki væri vegna áminsts bandalags gæti Norðurálfan
lítið viðnám veitt gegn áróðri og yfirgangi hinna rússnesku
ráðstjórnarríkja, og víst er um það, að með endurhervæð-
ingu Vestur-Þýzkalands, þó takmörkuð sé, styrkist stofunin
til muna. Aðildarríki bandalagsins verða að starfa saman
sem órofaheild; síngirni og sérhagsmunir mega þar hvergi
koma til greina, og þá allra sízt að ná yfirhönd; þjóðirnar
þurfa að læra að slaka til, jafnvel þótt slíkt á pappírnum
geti kostað þumlung af þjóðernislegu fullveldi; hvort þetta
lánast getur orðið annað mál meðan stærilætið ræður lofum
og lögum.
Menn bíða þess með óþreyju hvernig hinum þremur
vitru reiði af í ráðagerðum sínum bandalaginu til styrktar;
að viturlegra ráðstafana sé þörf verður eigi efað, því enn
eru það slægir menn og slóttugir, sem austan járntjaldsins
ráða ríkjum; menn verða að gjalda varhuga við þeim fagur-
gala, sem upp á síðkastið streymir út frá Moskvu vítt um
heim, er fremur minnir á viðurstyggileg fleðulæti en eitthvað
annað.
Samstarfsmenn Mr. Pearsons eru Galtano Martino utan-
ríkisráðherra Italíu og Halvard Lange utanríkismálaráðherra
Noregs, og eru þeir báðir víðkunnir áhrifamenn; þeim liggur
það báðum þungt á hjarta, að bandalagið verði annað og
meira en varnarbandalag, að það verði efnahagslega og
menningarlega lífræn heild.
MINNINGARORÐ:
Ólafur Magnússon
Ólafur Magnússon var
fæddur 30. september 1875 að
Gili í Fljótum. Foreldrar hans
voru þau hjónin Anna Davíðs-
dóttir og Magnús Björnsson,
Björnssonar Benediktssonar,
Eyfirðingar að ætt. Anna,
móðir Ólafs, var dóttir Davíðs
Jónssonar og var sá Jón giftur
Guðrúnu, systur Gísla Kon-
ráðssonar. Þau hjón, Anna og
Magnús, fluttust að Syðra-
Mó og síðar að Krakavöllum
í Fljótadal. Magnús lézt árið
1885. Þau hjónin áttu þrjú
börn, sem komust á legg.
Ólaf, Helga, er lézt um tvítugt,
og Guðrúnu. Hún var lengi
búsett á Siglufirði, en er nú
nýlátin. Lætur hún eftir sig
mann sinn og börn, öll upp-
komin. Ólafur gekk snemma
að öllum almennum störfum
eins og þau tíðkuðust til
sveita á Islandi. Fyrst var
hann með móður sinni, en
síðar um sjö ára skeið á bæn-
um Deplum í Stíflu. Þaðan
fór hann sem sjómaður á há-
karlaskip og reri frá Siglu-
firði og ýmsum stöðum við
Eyjafjörð. Nokkru síðar tók
hann skipstjórapróf á Akur-
eyri með hinum bezta vitnis-
burði. Veturinn 1910—’ll var
hann vinnumaður hjá séra
Bjarna Þorsteinssyni á Siglu-
firði, en hélt sumarið 1911
vestur um haf. Var hann fyrst
þrjá mánuði í Argylebyggð,
en fluttist svo í Siglunesbyggð
og réðst til Jóns Hávarðsson-
ar. Hann dvaldist í þeirri
byggð unz hann gekk að eiga
eftirlifandi konu sína, Mar-
gréti Þórhildi Hávarðsdóttur.
Hún var fædd á Kirkjubóli í
Norðfirði og er austfirzk að
ættum. Margrét var áður gift
Halldóri Halldórssyni og
bjuggu þau í Siglunesbyggð.
Áttu þau fimm börn: Helgu
Sigríði Ednu, Arndór Frí-
mann, Margréti Guðrúnu,
Sesselju og Arnbjörgu Fjólu.
Búa þau öll í Vogarbyggðun-
um. Með síðari manni sínum
eignaðist Margrét tvö börn:
Önnu Guðrúnu og Helgu
Soffíu Stefaníu. Kom svo, að
Ólafur gekk börnunum í
föðurstað og eignaðist ást
þeirra og virðingu allra.
Ólafur Magnússon
hans var heilbrigð, öfgalaus
og göfug en um leið festuleg.
Hann var trúmaður og unni
kirkju sinni mikið og vildi
veg hqnnar og vöxt í lífi
manna. Innilega mundi hann
ættjörð sína og æskustöðvar
og fátt gladdí hann meir en
samræður um gömlu dagana
heima. Hafði hann og bréfa-
samband við ættingja sína á
íslandi til æviloka.
Hin hlýja skaphöfn Ólafs
og glaðlega viðmót aflaði hon-
um margra vina, sem af ein-
lægni blessa minningu hans
og votta ástvinum hans og
ættingjum fjær og nær inni-
lega samúð sína.
Ólafur lézt í Winnipeg 1.
júlí s.l. og fór jarðarförin
fram 4. júlí frá Vogarkirkju
að viðstöddu miklu fjölmenni.
Séra Bragi Friðriksson flutti
kveðjumál. B. R. F.
KAUPIÐ og LESIÐ
—LÖGBERG!
Fréttir fró Gimli
9. júlí. 1956
Fulltrúar frá Gimlisöfnuði,
sem fóru til Vancouver með
séra Braga Friðrikssyni,
presti safnaðarins, til að sitja
hið Evangeliska lúterska
kirkjuþing, voru: Mrs. Robert
Tergesen, Mrs. J. H. Stevens,
Miss M. Halldórson og Mrs.
Elín Sigurdson (sem fulltrúi
fyrir Árnessöfnuð). Gestir
héðan á kirkjuþingið voru: —
Mrs. C. J. Olson, ungfrú
Soffía Finnbogadóttir og ung-
frú Vigdís Víum. Þær ung-
frúrnar gerðu ráð fyrir að
ferðast til Victoria, Seattle og
víðar á ströndinni.
----0----
Mr. J. B. Johnson (frá Birki-
nesi) átti sjötugsamæli þann
4. þ. m. (júlí), og afmælisgjöf
hans var fágæt, það var fyrsti
sonarsonur hans. Þann dag
eignuðust þau sonur hans,
Helgi Óli Johnson, og kona
hans Shirley, að 885 Garfield
St., Wínnipeg, son sem á að
bera nafið John Brian og
verður skrifaður J. B. John-
son. Ég veit að hinir mörgu
og góðu vinir Jóns óska hon-
um til hamingju með afmælið
og afmælisgjöfina.
Mrs. Kristín Thorsleinsson
Winnipeg. Þær munu verða
staddar hér á íslendingadeg-
inum, því brottför þeirra er
ekki áveðin fyr en um miðjan
næsta mánuð.
Sólskin og sumarblíða höfðu
ríkt á íslandi dagana áður en
þær fóru að heiman, og allur
jarðargróður búinn að jafna
sig eftir vorhretið, sem þar
gekk yfir, enda hafði veturinn
síðan um nýár verið mildur
með afbrigðum, og gróður því
tekið fljótum framförum.
Betel" $180,000.00
Building
Campaign Fund
-180
-160
—140
—120
—100
Árið 1947 fluttust þau hjón-
in, Margrét og Ólafur, til
Lundar og hafa átt heimili sitt
þar síðan. Við burtför þeirra
var þeim haldið veglegt
kveðjusamsæti af byggðar-
íólki og kom þar fagurlega í
Ijós, hversu vinsæl þau voru
af öllum, sem til þekktu, enda
höfðu þau hjónin setið býli
sitt hið bezta og reynzt öllum
vel og tekið drjúgan þátt í
félags og framfaramálum
sveitarinnar.
Ólafur Magnússon var
greindur maður, skýr í sam-
ræðum og bókvís mjög. Hann
fylgdist vel með öllum megin-
málum og átti um margt fjöl-
þætta lífsreynslu. Lífsskoðun
-----0----
Fréítir frá Mr. P. S. Pálsson,
Gimli, Man., 9. júlí 1956
Fyrsta þessa mánaðar komu
heiman frá íslandi systurnar
Fanney og Hulda Einarsdæt-
ur Long, eiga þær báðar
heimili í Reykjavík. Dvöldu
þær aðeins þrjá daga hjá
frænku sinni, Mrs. P. S. Páls-
son, hér á Gimli, en tóku sér
þá ferð á hendur vestur að
Kyrrahafi til Vancouver.
Verða þær um tíu daga á því
ferðalagi og ef til vill ferðast
þær til fleiri staða þar á
ströndinni. Að þeim tíma
liðnum munu þær dvelja ein-
hvern tíma á Gimli, og sjálf-
sagt ferðast til annara staða í
Nýja-Islandi og víðar, auk
Make your donations to th«
"Belel" Campaign Fund#
123 Princess Street,
Winnipeg 2.