Lögberg - 04.12.1958, Qupperneq 5

5
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 4. DESEMBER 1958
’áhlgamál
LVENNA
lirtstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Kærleikurinn sigraði
Það var fundur í Kven-
félagasambandi Austurlands,
og voru þar margir fulltrúar
samankomnir. — Máttu allar
konur koma þangað. — Frú
Sigrún Blöndal stýrði fund-
inum, en auk hennar voru
margar ágætar konur staddar
þarna. — Það gerðist ekkert
sögulegt á þessum fundi, að
mér fanst, og þótti mér meira
gaman að athuga konurnar,
sem þarna voru, en hlusta á
ræðurnar.
Ein þeirra var sérstaklega
fögur og horfði á mig mildum,
bláum augum. — Hún var
ung, á peysufötum, með gló-
bjartar fléttur ofan í mitti. —
Hver skyldi hún vera, þessi
fallega, unga kona, hugsaði ég,
og brátt fékk ég að vita það.
— Þetta var Droplaug á Arn-
heiðarstöðum, heimasæta og
einkadóttir Sigríðar, er þar
bjó.
Þegar fundi var slitið, sat
ég alein eftir, og enginn
mundi eftir, að ég var lömuð.
— Þó voru þarna margar
konur úr Seyðisfirði, sem
vissu hvernig ég var. — Saln-
um var lokað, og ég hugsaði
með mér: „Guð almáttugur, á
ég að sitja hér ein í nótt!“ —
En þá var hurðinni lokið upp
og inn kom fallega stúlkan
mín, hún Droplaug, og gekk
beina leið til mín. — „Ertu
hérna ein?“ spurði hún. „Já,“
svaraði ég. „Mikið var fallega
gert af þér að koma til mín.“
— Og síðan leiddi hún mig
niður stigann og út, þar sem
stóllinn beið mín, svo ók hún
mér út alla götu og út á Búð-
areyri, þangað sem heitir Ár-
blik, en þar hélt ég til um
nóttina. — Þar kvaddi þessi
elskulega stúlka mig, og ég sá
hana aldrei framar.
Mér var oft hugsað til
þessarar ungu stúlku, og að
það myndi vera betra að lifa,
ef allar manneskjur væru eins
góðar og hún var. — En
nokkru eftir að ég kom suður,
heyrði ég lát hennar, og fanst
mér þjóðin vera mun fátæk-
ari en áður.
Svo liðu árin, en oft varð
mér hugsað til góðu stúlkunn-
ar, sem hjálpaði mér.
Svo var það eitt sinn, er ég
kom niður í Gróðrarstöð, að
frú Kristín, kona Einars
Helgasonarr gaf mér hvít-
dropótta Germaníu, sem var
dásamlega fögur. — Þá var
eins og fallega stúlkan stæði
ljóslifandi hjá mér, og því
skírði ég þetta fagra blóm
„Droplaugu," og hefur það
haldist við hjá mér árum sam-
an með því að endurnýja það.
— Um skeið var ég þó „Drop-
laugar“ laus, því ég gaf allar
í burtu. En í hitteð fyrra kom
hjúkrunarkona, sem ég hafði
gefið græðling af „Drop-
laugu,“ og hún gaf mér aftur
græðling í potti, svo að ég
eignaðist „Droplaugu“ að
nýju. En það blóm varð ekki
lengi fallegt, blöðin féllu
hvert á fætur öðru, og stilkur-
inn varð kolsvartur. — Þvílík
eymdarsjón! En samt yddi á
eitthvað grænt í toppnum. —
Og ráðgjafarnir hérna, sem
alltaf eru svo hollráðir, komu
hver á fætur öðrum og sögðu:
„Mikill dæmalaus kjáni ert
þú að vera að halda upp á
þennan vesaling, hann er
dauður.“ — „Nei,“ sagði ég,
„hann er lifandi." — Þær
voru svo náðugar, blessaðar
dömurnar, að þær komu með
pottinn upp í rúmið til mín,
til þess að reyna að sannfæra
mig um þetta. — Ég kastaði
ekki blóminu, og viti menn,
um haustið, þegar sumarið
minntist við veturinn og
kuldinn nísti alt, ja, hvað
haldið þið að hafi þá skeð?
Einn góðan veðurdag var mér
sagt, að „Droplaugar“-stilkur-
inn ætlaði að fara að blómstra,
og það reyndist rétt. — Fimm
yndisleg blóm, en ofursmá,
voru á þessum eina stilk. —
Þau voru dásamlega fögur og
hrein, en þó miklu minni en
þau eiga að sér að vera. —
„Ó,“ hugsaði ég, „nú deyr hún
alveg, hún „Droplaug“ mín,
þetta afber hún ekki.“ —- En
það fór á aðra leið. Þegar
blómin voru fallin, leit hún
enn aumlegar út, og ráðgjaf-
arnir birtust enn. „Þú ert vit-
laus,“ sögðu þeir, en ég þver-
tók fyrir að kasta þessum
vesaling. — Svona leið allur
veturinn. En um vorið kom
til mín kona, sem var grasa-
fróð. — Eitt hið fyrsta, sem
ég gerði, var að sýna henni
blómið og spyrja ráða. —
„Neggið lifir,“ sagði hún, „þá
er altaf einhver von.“ — Og
svo kom okkur saman um, að
hún tæki blómið í fóstur um
tíma .— Hún kom með blómið
að nokkrum tíma liðnum. —
En sú breyting! — Plantan
hafði hækkað að mun og var
nú með fallegum blöðum, og
meira að segja fullt af blóm-
knúppum á kvistunum. —
„Guð minn góður,“ hrópaði
ég, „er þetta hún „Droplaug“
mín?“ — Já, þetta var hún.
— „Þú ættir að kalla hana
„Stellu“,“ sagði konan, „því
hún er svo fögur.“ — En ég
vildi ekki sleppa „Droplaug-
ar“-nafninu, og síðan kölluð-
um við hana „Droplaugu
Stellu“. — En við ráðgjafa
Bréf fró California
Framhald af hls. 3
en þið vitið hvað kvenfólk
yfirleitt verður hrætt sjái það
mýs, og kippa þær þá óvart
upp pilsunum. — Já, það er
ráðgáta! — En eftir að kenn-
arinn hafði komizt að raun
um að þetta voru aðeins mein
lausir froskar og tekizt að
sefa stelpurnar, þá fór þær að
gruna hvar fiskur lægi undir
steini, og eftir stutta stund
varð aftur dúnalogn. — En
skemmtun strákanna varð
skammvinn, því að kvöldið
eftir vöknuðu þeir við það
af værum blundi, að þeir
voru dregnir út úr rúmunum,
og sá bardagi, sem þá hófst
varð allskringilegur, en hon-
um lauk þannig að stúlkurnar
gengu sigrandi af hólmi, því
það eru sárafáir karlmenn,
sem ekki veigra sér við að
beita þeim brögðum við kven-
fólk sem duga til að leggja
það að velli. — Margt fleira
gáskafullt var leikið á báðar
hliðar, en það yrði of langt
mál að lýsa því nú.
mína sagði ég: „Þarna sjáið
þið, hvort kærleikurinn sigrar
ekki. — Hefði ég farið að
ykkar ráðum, ætti ég nú enga
„Droplaugu.“ Meðan hjartað
lifir, er altaf von.“
Þessi saga er skrifuð í
minningu Droplaugar.
Eva Hjálmarsdóttir
—„HLÍN“
Ég minnist þess ekki fyrr á
milli forsetakosninga að hafa
séð jafn harða kosningabar-
áttu og hér var háð í haust,
eða jafn miklum peningum
eytt, og hún endaði þannig,
að stórhveli Demókrata
gleyptu aumingja Républi-
cana líkt og forðum er stór-
hvelið gleypti Jónatan; en
hvenær þeir skila þeim aftur
er enn óvíst; liggur því þungt
sorgarský yfir ekkjum þeirra
nú.
Ég tel ólíklegt að ég skrifi
ykkur aftur fyrir jól, og gríp
ég því tækifærið nú og óska
ykkur gleðlegra jóla og far-
sæls komandi árs.
Kær kveðja,
í friði,
H. Ólafsson
Tveir skipbrotsmenn kom-
ust á fleka. Annar þeirra
starði í örvæntingu út yfir
autt hafið. Þá klappaði hinn
öxl hans og sagði: — Vertu
ekki að örvænta, góði, þeir
eru vissir með að finna okkur,
ég skulda nefnilega útsvar frá
því í fyrra.
hring
FLUGGJÖLD TIL
LÆGSTU
ÍSLANDS
• Fyrsta flokks fyrlr-
greiðsla meS tveim
ókeypis máltlðum,
konfaki og náttverði.
• ILA flýgur stytztu
áfanga yfir úthafi —
aldrei nema 400 mílur
frá flugvelli.
IAL (ICELANDIC AIRLINES LOFT-
LEIÐIR) bjóSa lægri fargjöld til
Evrópu en nokkurt annaS áætlunar-
flugfélag I sumar, og á öðrum árs-
tímum. LÆGRI en "tourist” e'öa
"economy” farrýmin — aÖ ógleymdum
kostakjörum ,,fjölskyldufargjaldanna."
Fastar áætlunarferöir frá New York til
Reykjavíkur, Stóra-Bretlands, Noregs,
Svíþjóðar, Dannterkur og Þýzkalands.
l'pplýsingar í ölluni ferða-skrifstofum
n n
ICELANDICl AIRLINES
U ZnJ / 1 1
15 West 47th Street, New York 36 PL 7-8585
New York • Chicago • San Francisco
WHICH WEIGHS MORE
WITH YOU ?
MANITOBA COMMITTEE
on ALCOHOL EDUCATION
Department of Education, Room 42,
Legislative Building, VYinnipeg 1.