Lýður - 27.07.1889, Blaðsíða 3

— 83 —
Geislandi von, pú ert hœsta hnoss
i heÍBii, sem ver eigum,
án pín væri lifið pyngsti kross,
í pungum sorgarteygunv,
án pín ver lífáirts bergðum bikar
og bárur heimsins yrðu hvikar.
ífargan pú lést mig dreyma draum
Um dýrðarstaði fjærri,
og leiddir mig burt frá lífsins glaum
að ljósaröðum hærri,
og skýrðir mer í skáldsins anda
skrautbúnað pinna dýrðarlanda.
f>ó opt pú reynist tryggðlaust tál
og tómar skuggainyrtdir
sinn porstá slekkur hinn preytta sál
við pínar töfralindir,
án1 pín líf vœri grunnlaus gröfin
og geigvæn för um ólguhöfin.
H.S.B.
Ilvcrt orð er sterkast?
Nú dimmir af é’li, nú dynur við strönd
Hindjúprista freyðandi alda.
Ó, lrvað er pað annað en almættishönd
Séin æsir svo Uafdjúpið kalda?
£ú kiettótta strönd út við stórbrimótt haf
f>ú stynur, pú leikur á præði;
jpig fossándi brimaldan færir í kaf,
Hún fang við pig reyuir í bræði.
J>ú eyðist, pú rofrnir, er brynjandi hrönn
A hamar pinn gengur af afli,
J>ú steuzt eigi nagandi, tætandi tönu
I tröliauknuni brimylgju skáfli.
I öldunni hátign og ógn saman fer,
Og dmurinn til síu mig hrífur.
Og hugur minr. stælist sem hainarinn ber,
Hann hamrömmu báruna klýfur.
f>ú brimgrafna strönd og pú bárótta liaf
í>ið berið pess ljósustu rnerki
Að haun, sem skóp jörðinai almætti af
Býr eun í pví dásetndarver-ki.
Eg skelfist, ó Drottinn! pitt almættis orð
J>að ómar i brimhljóði þungu;
Og bvervetna’ um loptgeyui og haf og uin storð
t>að hljóinar á uáttúru-tungu.
Eg skelfist — eg pekki ininn vanmátt og veit
Að valdið er, Gfuð, hjá pér eiuum;
]pín lög eru eilíf, pú efnir pín heitt,
í>ú útLeiðir blómlíf af steinum.
JBjiirni Jónssou.
Smátt og stórt
—o—
ö uglegur prestu r. „Elztr prestur í embætti er líklega,
íéra Stoddard á Skotlandi. Haun fæddist 29. maíz 1787.
^Hann gengur fjórðung mílu hvern holgan dag til kirkju sinn-
ar eins og ungur væri, prédikár heilann kl. tíma hvert sinn
pjónar aleinu brauðinu og stýrir skólamáluin safnáðarins".
„Lögbundnar kreddur látá lifsafl sitt með timanum, porna
upp eins og kjarninn1 í hnotunni, en nýr sannleíkí get-
ur upp af peim sprottið — eins og nýr frjóangi af hnotunm',
en pá má ekki læsa hana niður 1 handraða, heldur gefa henni
sáðjörð og frelsi til að gróa“. (Ruskin).
— „Hið praktiska í kdstindöminum frelsar kirkjurnar og
heiminn“. — (Huxley).
— „Kirkjurnár eíga ekkí að hafa fyrir sáluhjálpar skilyrði,
pað sem engúm tveimur kemur saman um“. (Lubock).
— „Mennirnit1 proskast til pegnlegs og pjóðlegs sjálfsfor-
ræðis öldungis að sarna skapi sam peir eru færir urn að hlýða
lðgmálsboði siðgæðisins og að haMa fýsnnm sínum i skefjum.
Mannfélag stenzt ekki neina með pvi móti að einhverstaðar
sé tii vald; sém hamið getur girudir og ákafa, og finnist ekki
pað' v'ald í hiuum einstöku sálum, verður pað að vera til fyr-
ir utafi þær. f>að er skrifað í náttúrunnar eilífu lagabók, að
þeir, sein ekki geti stjórnað sjálíum sér, peir geti ekki verið
írjálsir. Ástríður peirra smíða hlekki peirra“. (Sami.)
— Rikiskona ein, sem sí og æ nöldraði um veikindi sín
sagði við Iiekiii sinn: ,.J>að er úti um mig, ég er nú búin
að fá mús í magann11.
„Eg sé ráð við pví“, sagði læknir hennar, „þér verðið
að taka inn kött“.
— Flestir menn lifa og doyja í fjötrum imynunaraflsins,
en ímyndunaraflið er aptur í fj trum tilverúnnar. Flestar
Austurlandaþjóðir hafa íyrir pað orðið viðundur. Fóstra
þeirra, náttúran, hefir ært pær með ógnar- og öfga-sögum.
Evrópa er smáfeldari ög öll náttúran par viðunanlegri, fyrir
pví varð gréind manna þar meiri, og af pví komst rnenút-
uniu par áleíðis. f>ó losast eiimig pær þjóðir seiiit við hleypi-
dóiua eg gönur gamalla ímyndana. (H. T Buskle)
— Föringafelag heitir nýtt félag a jFæreyjum.
„„Fyrsta og fremsla endatnálið er“ — segir Dimma-
iætting — „;it fáa Förja málið til æru; og annað at fáa
Föringar til at halda saman og ganga fram í ölluru lutum,
at teir mugi verða sjálvbjargnir“.
— Maður nokkur sagði i ræðu sfnni: „í lífsháska ríður
mest á andans nærveru", (ándsnœrværelse). „Nei!-1 gall
við einhver tilheyrrari — „þá ríður ineir á líkams fjærveru“,
Einn íærðiir Hindúi úr tríiarflokki Brarno bomaj
segir svo; „Orðin eilífur11 og „ævarandi“ eru hneyksl-
unarhellur mövgum kristnum mönlium; pó hafa guðræknir
og lærðir menn þeirra á meðal nú komi'st að peirri niður-
stöðu, að pessi orð þýði sama sem langvarandi. Vér
.austurlahclainenn erum alvanir við slik orðatiltæki sein
a s e s li a d u h k h a, pau er tákna, að voit volæði sé, ekki
óbndanlegt lieldur: langvarandi. Vorir kristnu bræður ættu
pví að pýða þesskonar orð eptir anda austurlenzkra tungu-
mála. Hið hebreska orð olinx og hið gríska ajóh sam-
svara pví sem vér köllum asesha“.
(She. Chr. Life).
—OU peningaeign i heiminum ætla menn á að nemi 2
billíónum, en allar heimsins járnbrautir kosta 6 billíónir.
— Um Rvikurbráúðið sækja: séra ísleifur Gíslason á
Arnarbæli, séva Ól. Ólafsson í Guttormshaga, prófastur E.
Kúld í Stykkishólmi, próf. J>orvaldur Jónsson á ísafirði og
jOandídat Hafsteinn- Fétursson. Að séra Matth. Jochums-
son 6é „á leiðinni suðar i sama tilgangi“, eius og „ísa-
fold“ fræðir pjóðiná- urn, er meira en viðkoinandi kannast