Kirkjublaðið - 01.03.1895, Qupperneq 14

4i>
brotið, ef það mýkist eigi aí umhugsun dauðans og
þreytu bænarinnar«. —
Jesús sagði: »Sá sem sækist eptir þessa heims gæð-
um er eins og maður sem drekkur sjó. Þvi meir sem
hann drekkur, því þyrstari verður hann, og að lokum
dregur það hann til dauða«. —
Jesús sagði við sína lærisveina: »Þjer postular mín-
ir óttist yfirtroðslur, en vjer spámennirnir óttumst van-
trúna«. —
Postularnir sögðu við Jesú: »Hví getur þú gengið
á vatninu, en vjer getum það eigi?« Hann sagði við
þá: »Hvað lizt yður um »dinar« og »dirham« (krónur
og aura)?« Þeir mæltu: »Mætir hlutir eru þeir«. Jesús
mælti: »En í mínum augum eru þeir sem dust jarðar«.
Við þessi orð, sem Arabar eigna Jesú, mætti bæta
fagurri og evanlelískri sögu hjá þeim, sem minnir á
dæmisöguna um Faríseann og tollheimtumanninn:
Svo er mælt að á meðal Israels sona var ræningi,
sem í 40 ár hafði alið aldur sinn á íjöllum uppi og set-
ið fyrir ferðamönnum.
Leið Jesú lá þar um, og í för með honum var einn
lærisveina hans.
Ræninginn sá ferð þeirra og hugsaði í sínu hjarta:
»Þarna gengur Guðs spámaður, og postuli hans er með
honum. 0 að jeg mætti vera liinn þriðji í hópnum«.
Og hann ijet verða af hugsun sinni og gekk á eptir
þeim. Jesús gekk á undan, postulinn í miðið, en ræn-
inginn síðastur og hann þorði ekki að koma nær, hann
faun svo sárt til sektar sinnar, að hann vildi eigi ganga
við hlið hins rjettláta.
Postulinn varð var við eptirförina og þekkti mann-
inn og hugsaði með sjer: Slikur raaður má eigi ná mjer
og ganga við hlið mjer; og hann lypti upp kyrtilblöðum
sínum, hvataði ferðinni og gekk samhliða Jesú, en sund-
ur dróg roílli þeira og ræningjans.
Þá talaði Guð til Jesú: »Seg þeim að þeir verði að
byrja líf sitt á nýjan leik. Jeg hefi strykað yfir öll hin
fyrri verk þeirra. Jeg hefi afmáð liin góðu verk post-