Sunnanfari - 01.08.1891, Blaðsíða 5

13
eiga mikinn sjóð ofí styrkja hver annan með ráði
og dáð. f>ess væri óskandi að einhver af vorum
íslenzku kaupmönnum með tilstyrk annarra góðra
manna tæki mál þetta að sér á komanda vetri.
porleifur Bjarnason.
Vísur Konráðs Gíslasonar.
Konráð prófessor Gíslason (d. 4. Janúar
1891) var meira skáld en margur hver, sem
fyllir dagblöðin með kvæði og lætur eptir sig
heiíar ljóðabækur, enn han-n orti sjaldan og þá
einungis í kátínu á yngri árum, þegar hann var
í sinn hóp. Er því mart af vísum hans, þótt
þær sé vel gerðar, svo lagaðar, að þær eru ekki
ætlaðar né hentugar til að verða prentaðar. En
allar eru þær merkilegar og lýsa á ýmsa vegi
lffi íslenzkra stúdenta í Höfn um hans daga (c.
1831—1840). Vér höfum þegar fyrir löngu
safnað öllum vísum hans, er vér höfum komizt
yfir, ýmist eptir honum sjálfum eða kunnugum
mönnutn, svo að vér höfum líklega vlsurnar
réttari en flestir menn aðrir. Af því nú að oss
þykir óþarfi að láta vísur þessar niðurfalla með
öllu, koma hér nokkrar þeirra til sýnis, er vér
teljum helzt svo lagaðar að prentaðar sé, og
er einginn klaufabragur á þeim.
I. Um Shiesby skóara.
Ef þú djöflast upp á mig
með eitraðan skollafingur,
sjálfur fjandinn sæki þig,
Shiesby skógyðingur.
II. Arið 1833 lögðu þeir Jón Sigurðsson
(d. 1879) og Skapti Timotheus Stefánsson (d.
1836) frá íslandi til Kaupmannahafnarháskóla um
Mikkjálsmessuskeið og tóku sér far með Flens-
borgarskipi. J>eir feingu útivist langa og náðu
ekki til Kaupmannahafnar fyrri en undir Jól um
veturinn. Voru menn þá farnir að telja þá af
fyrir löngu og héldu að skipið mundi hafa far-
izt. Um það kvað Konráð:
1. A sjavarbotni sitja tveir
seggir i andarslitrum,
aldrei komast aptur þeir
upp úr hrognakytrum.
2. Sjávarbylgjur belja opt,
bragnar niðri hljóða,
aldrei sjá þeir efra lopt
ellegar ljósið góða.
[Eptir Konráði sjálfum í6/io 1885].
III. Konráð bjó um tíma á Garði (stúdenta-
garðinum í Höfn) með Torfa Jónssyni Eggerz,
bróður séra Friðriks í Akureyjum. Torfi and-
aðist í Kaupmannahöfn í Janúar 1836 og hafði
verið leingi veikur; hafði hann um hríð áður
hann lézt hryglu fyrir brjósti. J>að var eitt
kvöld, að Konráð kom inn í herbergi þeirra
Torfa og ætlar að fara að hátta; varð hann
einskis var, nema heyrði snörl nokkurt í hálf-
dimmunni, en maðurinn myrkfælinn; hljóp hann
því út og inn í herbergi Jónasar Hallgrímssonar
og sagði sínar farir ekki sléttar og kvað:
Alt var kyrt og alt var hljótt,
en eitthvað heyrði eg tísta ótt
í húsi því,
mór í burt eg flýtti fljótt,
því fara vildi eg ekki um nótt
i klamarí.
[Eptir Konráði sjálfum 26/io 1885].
Bræðurnir í Perludalnum,
útgefandi Sv. St. Rvík. 1890.
»Ef litmyndamaður vildi tengja hrosshál> við manns-
höfuð, og draga ýmislega litar fjaðrir á limu, er hann
hefði hnaðanæfa saman tínt, svo að mynd, er ofan væri
fögur kona, endaði ljótlega, og yrði neðst að svörtum
fiski, munduð þér þá, vinir, mega venjast hlátri, ef
yður væri aðganga veitt til að sjá slíka mynd?«
(Horats, skáldskaparmál, þýðing rektors J. f>.).
í »Lestrarbók handa alþýðu á íslandi eptir
J>orarinn Böðvarsson« stendur (bls. 61 — 70)
sögukorn eptir Carl Andersen, og heitir »Sig-
mundur í Nesi«. J>ráður sögunnar er á þessa
lund: Sigmundur og Vigfús hétu bræður tveir
og voru menn efnilegir. J>eir feldu báðir ástar-
hug til stúlku einnar, er Sigríður hét. Varð af
því sundurlyndi milli þeirra bræðranna. J>ó bar
mest á því eptir bændaglímu eina. Hafði Sig-
mundur fallið fyrir Vigfúsi, en Sigríður gefið
Sigurvegaranum útsaumaða rósavetlinga Síðar
áttust þau Vigfús og Sigríður og reistu bú á
föðurleifð þeirra bræðra. Búnaðist þeim illa og
áttu við þung kjör að búa. En Sigmundur setti
| bú á Nesi, þar sem þeir bræður höfðu sótt sjó-
róðra og kynzt Sigríði. Hann var hinn gildasti
bóndi, en ókvæntur var hann alla æfi. Fáleikar
miklir voru með þeim bræðrum. Eptir 20 ár
fekk Sigmundur bréf frá Vigfúsi, er leitaði