Sunnanfari - 01.06.1902, Blaðsíða 8

4
alt annað, sem hér er sagt frá Þorleifi og ætt
hans.
Sögurnar 6. og y. sagði mér gömul kona í
Olafsvik, er sjálf mundi þau atvik.
Sögurnar 8. og n. sagði tnér Guðríður Jóns-
dóttir í Bjarnarhöfn. Söguna 8. hafði Kristín,
kona Þorleifs, sagt henni, en söguna 11. mundi
hún sjálf, því þá var hún orðin vinnukona í
Bjarnarhöfn.
Sögurnar 9. og 10. hafði eg áður heyrt, en
bar þær svo undir Kristínu og Guðríði; sögðu
báðar, að það væri sannar sögur.
Söguna 12. sagði mér síra Arna Þórarinsson.
En honum sagði síra Eiríkur Kúld sjálfur.
fír. J.
Fuglar á þingi. Sagan sú, ásanit »Hreiðar
í Vilpu« o. s. frv. synir greinilega, að' vér höfum
eignast mjog efnilegt dæmisöguskáld eða heimsádeilu
í sundurlausu máli, þar sem er Guðni. Friðjónsson.
Hann verður að öllum líkindum mesti listamaður í
þeirii grein, ef hann vanar það.
Fegursti lýðskóli á Norðurlöndum.
Myndin á bls. 45 sýnir fegursta lýðskólahús
(barnaskóla) á Norðurlöndum. Skólinn var vigð-
ur 29. jan. þ. á. Hann stendur i útjaðri Stokk-
hólms við breiðan veg með skógartrjám á tvær
hendur, er nefnist Valhallarvegur, og útsýn yfir
fagran skóg. Allur útbúnaður er svo frábærlega
tausnarlegur, hentugur og fagur, sem frekast
verður á kosið. Skólasvæðið er 'js mílú að flat-
arrnáli, og skólinn með lóð hefir kostað um 1 '/2
milj. kr. Aðalhlið skólans er 260 fet á lengd.
Út frá henni liggja, í nálega rétt horn, 2 ahnur
160 feta langar, er lykja um skólagarðinn —
leikvöllinn. Upp að gluggum á i.loftieru vegg-
irnir úr graniti; annars úr múrsteini. Um hinn
veglega aðalinngang er umgjörð úr rauðum sand-
steini. Þökin eru að utan klædd svörtum járn
þynnum. Gólfin í göngunum lögð steintiglum
og i stofunum með korkmottum. Litirnir á veggj-
um og loftum eru svo vel samvaldir, svo bjart-
ir og blæhreinir, að hver sem í skólann kemur
verður undir eins brúnaléttur og hugrór. Auð-
vitað hefir skólinn miðstöðvarhitun með nútím-
ans snjallasta útbúnaði. Ljósfærin eru Auer-lamp-
ar. Skólinn tekur 2600 börn og eru þar 65
kenslustofur. Sérstakir kensiusalir eru íyrir nátt-
úrufræði, dráttlist, söng og skólaiðnað. Við lýð-
skólann í Stokkhólmi læra drengir að gjöra muni
úr pappa, tré eða járni. Þá eru hannyrðastofur;
stúlkurnar læra prjónles og saum. I »skólaeld-
húsinu« læra þær að matreiða og baka. Við
hliðina á því er borðsalur; þar borða eldabuskurn-
ar ungu og fátækustu börnin ókeypis miðdags-
mat. Við þennan skóla borða dag hvern 50 skóla-
börn, auk þeirra 20 stúlkna, sem eru í eldhús-
inu. Þá er laugar-útbúnaður ekki amalegur: hita-
stofa (til að svitna), steypibað með köldu og heitu
vatni, og stór sundlaug. Auðvitað sérstök her-
bergi til að afklæðast í. Svo eru leikfimissalir,
kennarastofur fagrar, afgreiðslustofa, salur fyrir
bókasafn skólans; þar hafa börnin bókasafn snið-
ið fyrir þau. Og loks er í skólahúsinu bústað-
ur skólastjóra, dyravarðar og vinnuíólks skólans,
og enn fleiri vistarverur og herbergi, er eg hirði
ekki að nefna. Eg skal þó að sins geta þess, að
í s'kólanum eru salir fyrir svonefndar »vinnu-
stofur barna.« Markmið þeirra er, að kenna fá-
tækum börnum einhveija iðn, venja þau á reglu-
semi, halda þeim frá götusollinum og gjöra þeim
tímann arðberandi, því þau fá dálitla þóknun fyr-
það sem þau gjöra þar.
Svona gjöra Stokkhólmsbúar skóla sína úr
garði.
Þegar hér við bætast ágæt kensluáhöld og góð-
ir og vel tarndir kenslukraftar, þá er ekki ofsagt,
að talsvert er lagt í sölurnar til að afla öllum
börnum jafnt sem beztrar undirbúnings-mentun-
ar, — og það alt ókeypis.
Stokkhólmi a6/6 1902.
G. F.
• kostar 2'/2 kr. 12 arkir, auk
I titilbl. og yfirlits. Aðalútsala
I í bókverzlun ísafoldarprentsm.
Ititstjóri Björn Jónsson
ísafoldarprentsmiðja.