Sunnanfari - 01.08.1912, Blaðsíða 1
SUNNANFARI
XI, 7.
REYKJAVIK
AGUSTMAN.
1912
F eðgar.
Þegar gefin voru út kvæði sira Stefáns
Ólafssonar í Vallarnesi fyrir 26—27 árum,
liefði þólt mikið í það varið að gcta lálið
mynd af honum fylgja út-
gáfunni, en þá var mönn-
um ókunnugt um,aðnokk-
ur mynd værilil af honum.
Siðan hefir það komið
í Ijós, að á altarisbrík,
sem fylgt hefir kirkjunni
í Kirkjubæ í Hróarstungu,
er ekki einungis mynd af
síra Stefáni, heldur einnig
af foreldrum hans og
systkinum; standa þau
hjón Ólafur prófastur Ein-
arsson og Krislín Stefáns-
dóttir í miðju og börnin
út frá þeim eplir aldri,
liin el/tu næst og hin
yngstu fjærst. Er Stefán
annar í röðinni piltameg-
in, sem kemur heim við
Barnatöluílokk síra Ein-
ars afa hans:
Prír synir Olafs eru,
Eiríkr fyrstur þeira,
Slefán og meö Jóni,
allir gæfumenn kallast.
Gervilegastur þeirra bræðra er Stefán á
myndinni.
Brík þessi er nú komin á Þjóðmenjasafnið í
Reykjavík, og koma hérmyndirafþessumtveim-
ur merkilegu feðgum, síra Ólafi og síra Stefáni.
Eaðir síra Ólafs í Kirkjubæ, og afi síra
Stefáns, var sá nafnfrægi maður síra Einar
Sigurðsson í Eydölum, snildarskáld á sinni
tíð, og svo kynsæll maður, að afkomendur
hans eru nú um endilangt þelta land, og
hafa jafnan verið alt frá honum og til vorra
daga einhverir afburðamenn lil einhvers á
hverjum mannsaldri meðal niðja hans ein-
hverstaðar. Meðal annara
sona sira Einars var Odd-
ur biskup, faðir Gísla bisk-
ups, — eins liins mesta
gerðar- og drengskapar-
manns, — og Árna lög-
manns, sem ágætastur
þótli allra veraldarhöfð-
ingja hér á landi á 17. öld.
Eplir síra Einar er allur
fyrri — og bezti — hluti
Vísnabókarinnar.sem Guð-
brandur biskup gaf út
1612. Er bók sú afar-
merkileg fyrir Ijóðagerð
landsins á 16. öld og fram
yfir 1600. En auk þess
er rnart til af óprentuð-
um Ijóðmælum eptir síra
Einar. Síra Einar kveðst
fæddur 1538. Þrítugurseg-
ist hann hafa feingið köll-
un eða vitrun til þess að
fara að gefa sig við and-
legum kveðskap, og orti
þá kvæði það, sem hann
kallar Hugbót, og prentað er í Vísnabókinni
1612. Þar um kvað hann þetta:
Þrítugum var mér vitrnð
að vanda ljóð guði lil handa,
lét eg pá Hugbót heita
liróðr fyrst pann liinn góða;
aumur var ungdóms timi
Síra Steian Ólaísson.