Austri - 10.08.1891, Blaðsíða 4

4
A U S T R 1
Xr. 1.
w "^jj^MBWasaasBiaBgssgTsggasEJ! JBWsaewicga: rrsssattaffcaxas.:m. twi-MKwn
lioldur konungu,r og drottning lians
gul lbrullaup sitt, ef guð lofar, og
liefir i’jöldi lieldri xuanna karla sem
kvenna, í Danmörku skoraö á almenn-
irxg að skjóta sarnan fé til poss að
færa þeim hjónum á gullbrullaups-
deginum, til þess að mynda dánargjöf
er heita á :
„ öere ; Majcstæter Kong Christiaa
IXs og Dronning Louiscs
(xuldhryilHpsle^at11
Slcal konungur og drottning svo á-
kveða tii hvers verja skuli gjöfunum.
Er talið víst að petta muni fá hinar
beztu undirtektir. Jxykir oss vel við
eiga, að vér Islendingar tækjum einn-
ig þátt í samskotunum.
JSTýdáin er í Kaupmh. frú Hild-
ur Johnsen á niræðisaldri, ekkja
eptir kaupmarxn Jakob Johnsen, sexn
lengi var verzlunarstjóri fyrir 0rum
& Wulff á Húsavík. J>eirra börn
voru: Páll kaupm. Johnsen, er dó
fyrir nokkrum árum á Akureyri, Eð-
vald læknir Johnsen í Kaupmli. og
2 dætur. Erú Hildur var afbragðs
vel gáfuð og hið mesta góðkvendi.
J»ýzkalands keisari heldur ekki
kyrru fyrir fremur en vant er. Fór
hann fyrst á lystiskipi sínu „Hohen-
zollern“ með drottningu sinni til Hol-
lands, þar sem þeim var tekið með
hinni mestu blíðu. Yar þá mikið
skrafað um það i dagblöðunum ura
það leytið, að hann mundi vera að
þukla fyrir sér uxn leið, hvort Hol-
lendingar mundu eigi fáanlegir til að
hverfa undir þýzka keisaradæmið; en
áður lék orð á því, að þeim Bismark
og afa keisarans hefði leikiðhugur á að
ná í það land, en stjórnarblöð beggja
landa neita þessum gotgátum þver-
lega. En Prökkum þykir hér fangs
von af frekum úlfí.
Frá Hollandi sigldi keisarinn með
drottningu sinni til Englands og var
honum þar stórvel fagnað, hæði af
drottningu og konungsættinni og
svo allri alþýðu, er sló upp fyrir
þeim hjónum stórveizlu í Lundúnum
og að henni fórust keisara svo orð:
„Mitt aðal augnamið er að við-
lialda friðinum. Aðeins meðan frið-
urinn ríkir er oss mögulegt að hugsa
alvarlega um þau málefni, sem eg á-
lit æðstu skyldu vorra tíma og ráða
til lykta á friðsanxlegan hátt. J>ér
megið vera vissir um, að eg skal
halda áfram að gjöra mitt ýtrasta til
að viðhalda og efla vinsamlegt sam-
hand milli J>ýzlsal:mds og annara
þjóða og mun eg ávalt reynast reiðu-
húinn til að leggjast á eitt með yður
til að vinna að öllu því, er miðar ti1
friðsamlegra framfara og vinsamlegra
viðskipta og eflingar menntun yfir
höfuð“—jþótti stórkaupmönnum Lund-
únaborgar mjög vænt um þessi frið-
arorð keisarans.
En er ölið var af mönnum, þá
þótti flestum þau mjög svo almenn
og óskuðu miklu fremur að keisarinn
sýndi það í verkinu að hann treysti
friðinum, með því að fækka hinu geig-
vænlega herliði keisaradæmis síns og
létti nokkuð á hinum afarþunga her-
kostnaði, er þjóðin fær varla risið
undir, og gæfi Frökkum aptur Lotrin-
gen, sem er alfrakkneskt land. En við
ekkert af þessu er komandi við keis-
arann.
Frá Lundúnaborg fór keisarinn
eimreið til Leith og sté þar á skip
sitt „Hohenzollern“ og hélt til Nor-
vegs og ætlar hann sér alla leið norð-
ur að Knöskanesi. Útlend dagblöð
geta þess, að keisarinn hafi rasað J
sleipu af rigningu á þilfarinu á leið-
inni frá Englandi 23. júlí og meitt
sig nokkuð í hægra kné, svo minni
líkur voru á því, að hann ferðaðist
að þessu sinni um nokkrar fjallbyggð-
ir Noregs eins og ráð var fyrir gjört.
En það mun ekki hafa orðið mikið úr
meiðslinu því meðnorskuskipisem hing-
að kom í gær fengum vér norsk hlöð
frá 4. ágúst og segja þau frá dýrð-
legri ferð keisarans að Knöskanesi,
gekk hann þar vel frískur upp á nes-
ið og hlóð þar grjótvörðu til minning-
ar um ferð sína þangað og lagði þar
ínnaní forngrýtishellu, ritaða frá sögn um
þangaðkomu.sína. J>aðan fór keisar-
inn til Hammerfest. (Meira).
Seyðisfjarðar
er í liúsi sýslu-
manns Einars Thorlacius og er opinn
livcrn rúmhölgan miðvikudag kl. 4—5
e. m.
Eimir Thoi'lacius. St. Tli. Jónsson
Lárus S. Tómasson.
Meðlimir bókmeiintafélagsins, sem
eiga að fá bækurnar frá undirrituðum
eru beðnir að vitja þeirra til bóknala
L. S. Tómassonar og greiða honum
um leið árstillög sín.
Seyðisfirði 8. ágúst 1891.
Einar Tliorlaeius.
Ííaupendur „J>jóðólfs“ er fá hlaðið
frá undirrituðum eru beðnir að vitja
fylgiritanna hið fyrsta, og greiða um
leið andvirði blaðsins.
L. S. Tómasson Seyðisfirði.
Auk allfiestra þeirra l)óka,sem taldar erti í skrá bóksala-
félagsins fyrir árið 1800, fæst Isjá ulöfuirski'ifuðum:
Enskunám sbólc eptir Geir Zoega
Framtíðarmál eptir Boga Me-lsteð
kr. 2,00
— 0,50
Kvennafræðarinn 2. útgáfa innb.
Ljóðmæli Kristjáns Jónssonar
Mestur í heimi eptir Drummond, innb.
Kokkur fjórrödduð sálmalög
Reikningshók eptir Morten Hansen ínnh.
Samtí ningur I. og II. liefti
Smásögur handa börnum eptir Torfliildi Holm
Supplement til isl. Ordbog I. hefti
Svanhvít, útlend skáldmæli í ísl. þýðingum niðurs. verð
Sveitalifið, fyrirlestur eptir Bjarna Jónsson
Timarit um uppeldi og menntamál, árg.
2.50— 3,00
2.50— 3,50
— 0,50
— 1,35
, — 0,70
— 0,50
— 0,30)
— 1,50
— 0,75
— 0,25
— 1,00
Tvær Pré dikanir eptír séra J. Bjarnason og séra E. Bergmann — 0,40
Skrifbækur handa höruum ein- og tví-strikaðar, með og án forskript-
ar, pappír, umslög, pennar, blek, reglustrikur o. fl. með óvanalega góðu
verði, ennfremur ýmsar danskar ög norskar hækur með niðursettu verði,
Orgel-harmonium sérlega vönduð og mjög ódýr útveguð lysthafendum, og
upplýsingar gefnar þeini viðvíkjandi.
Lárus S. Tómasson á Seyðisfirði.
Eigandi: Otto IVatlme. Ritstjóri: cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentari: Friðfinnur Gruöjónsson.
2
J>að koma fáir aðkomandi til föðursystur okkar, því hún lifir
kyrlátu lífi og slær sér ekkert út.
J>að þyki mér vænt um, því þá hefur þú ekki mætt mörgum í
þessum óþokkaða rússneska einkennisbúningi.
J>ú gleymir. sagði Vanda, sem af tilviljun sneri sér undan, að
hróðurson mannsins hennar er í setuliðinn í St. Pétursborg og
honum getur hún þó ekki með góðu móti meinað að heimsækia
sig.
Róbert Steinert? hrópaði Theresa, eg man vel eptir hinu Ijós-
hærða fríða ungmenni, sem heimsótti okkur með föðursystur okkar
fyrir tíu árum; en því hefir þú aldrei minnst á hann í hréfum þín-
um?
Jeg hélt þú hefðir ekkert gaman af þvl, en komdu nú með,
eg er tilbúin.
Skömmu síðar var gengið undir ríkmannlegt borðliald.
í hyrjun máltíðar stýrði Vanda samræðunni,og varð hún að
segja frá þvi, hvernig henni hefði liðið i St. Pétursborg; en hráð-
urn fóru karlmennirnir að ræða um pólitík, sem þá var efst á dag-
skrá hjá Pólverjum. Vanda þagði, en renndi aðeins við og við hin-
um dökku augum til Stanislásar, sem lét hatur sitt í ljósi til kúg-
ara fósturjarðarinnar og sneiddi einkum að rússneskum fyrirliðum,
en þó með mestri heipt að einum yfirmanni sem honum lxafði lent
saman við, en þó horið lægra hlut fyrir. J>á sagði Vanda þykkju-
lega: Mér virðist að það sé rangt gjört af yður, að leggja einstak-
lingnum ábyrgðína á lierðar fyrir það, sem stjórninni kann að hafa
yfirsézt; það hlýtur að falla mörgura allþungt að halda hér uppi
löggæzlu, en hermaðurinn hlýtur að hlýða skipunum yflrhoðar-
anua.
J>ú ver þá óvini vora, sagði Stanislás reiður, hefir þú á meðal
útlendra gleymt ást þinni til lóstnrjarðarinnar?
Guð varðveiti oss, sagði Gribovsko alvarlega. \ anda gæti ekki
verið dóttir min, efhún gætí gleymt, að hún er skilgetinn Pólverji
'g góður föðurlandsvin.
Já, faðír minn, sagði úanda með þunglyndislegu hrosi, föðurlands-
• it mín hefir sannarlega staðist raunina.
3
Eg þakka þér þessi orð, frændkona mín, sagði Stanislás, eg
var orðinn liræddur um, að þú héldir með Rússanum.
J>að var heimskuleg ætlan, sagði Kasimir, hæðnislega. J>ér
hefði verið nær að vera hræddur urn, að systir mín hefði gefið hjarta
sitt einhverjum lífvarðarforingjanum, sem alitaf eru að rápa frain
og aptur um stræti St. Pétursborgar með dinglandi sverðum og
klingjandi sporum, svo naumlega er óhult um að fara.
Svei, Kasimir, sagðí Theresa, hvernig getur þú komið með
svo ljótt spaug.
Já, sagði faðirinn, þeir hlutir eru til, sem ekki má gjöra ráð
fyrir, þó í gamni sé. Jeg vildi heldur að dóttir mín væri dauð en að
liún giptist rússneskum fyrirliða.
Vanda svaraði engu, en Theresu virtist hryggðarhlæ slá á andlit
systur sinnar, sem ekki hvarf seinna undir samtalinu við máltíðina.
Faðir liennar tók líka eptir því og sá eptir því, að dóttir hans
liafði verið svo lengi hurtu, en hvernig átti hann að liáfa getað
neitað hinni ríku frændkonu sinni um hæn hennar um að Vanda
dveldi hjá lxenni um lengri tíma, þar sem liún opt lxafði hjálpað
honum í vandræðum hans.
J>að voru liðnir tveir mánuðir síðan Vanda kom lieim, en þó að
hún sýndi systur sinni blíðu og væri föður sínum eptirlát, þá tóku
þau þó eptir því, að hún var orðin þeim eins og ókunnugri og ekki
jafn einlæg. Hér við bættist, að hún gat ekki orðið þeiin sam-
huga um hatur þeirra til hinnar rússnesku stjórnar og hafði i St.
Pctursborg sannfærst um, að keisarinn vildi í raun og veru Pól-
landi vel, og áleit þess vegna uppreist þjóðarinnar ógæfu fyrir fóstur-
jörð sína og beinasta veginn til að glata öllum þeim réttindum er
Alexander II. hafði veitt Póllandi. Og þó hún ekki léti þessar
tilfinningar sínar í ljósi, þá gat hún ekki annað en verið köld og
án hluttekningar í öllum þeim ákafa er réð í kringum hana. Hér
á ofan var faðir hennar roiður við hana fyrir það, að hún hafði neit-
að Stanislási frænda sínum, sem faðirinn var áfram um að hún tæki,
hæði af því að hann var eldhoitur föðurlandsvinur og svo liafði
hann erft frænda sinn stórríkan og liafði föður og dóttur orðið mjög