Austri - 20.08.1891, Blaðsíða 4

I
fyrirfarandi legið i influenza, en var
f>6 á batavegi,-er siðast fréttíst. Flest-
ar kosningar, sem fram liafa farið á
Englandi í seinni tíð hafa gengið lians
flokki í vil, svo mörgum pykir tími
til kominn að rjúfa parlamentið og efla
til nýrra kosninga, en með pví Salis-
bury lávarði er grunur á að pær mundu
ekki ganga sér og Toryum í vil, skell-
ir liann skolleyrunum við pvílíkum
ræðum, og fer pað að líkindum, pví
flest ráðaneyti munu vilja haldaí völd-
in svo lengi sem unnt er.
Usættið milli Ameríkumanna og
Ítalíu útaf vígunum í New Orleans í
vor er enn ekki hafið. ítalskir ínn-
flyténdur frá Suður-Ítalíu af lakara
tagi voru sterklega grunaðir um að
hafa myrt hæjarstjóra borgarínnar
fyrir pær saldr, að peim stóð ótti af
lionum. En dómnefnd sú, er dæma
átti mál hinna grunuðu, fríkenndi pá,
og áleit öll alpýða í borginni að dóm-
endurnir hefgu gjört pað af hræðslu
%rir liefnd frá lagsmönnum hinna á-
kærðu, er hafa versta orð á sér sem
hverskonar illræðismenn. Tóku sig svo
saman „bæjarins beztu menn“! og
brutu upp fangelsið, tóku pá af hin-
um löglega dómstóli frifundnu, og
hengdu pá svona umsvifalaust.
|>essum snarráða réttargangi kunnu
ítalir heima fyrir ekki sem bezt og
kvartaði ítalska stjórnin yfir pessu
við B 1 ain e utanríkisráðherra Banda-
ríkjanna, en hann svaraði litlu góðu
til hér um. En ítölum pykja landar
sínir vestra hart leiknir og hafa kall-
að sendiherra sinn heim fráWashing-
ton. Hér við stendur, en fremur mæl-
ist pessari ameríkönsku réttvísi — sem
reyndar ekki er nein nýiunda par
vestra — illa fyrir í Norðurálfunni,
en Ameríkumenn segja að pað komi
af pvi, að hin „gamla“ Evropa sé orð-
in svo mikið á eptir tímanum og
framförunum! — í>eir sem hafa slegið
sér npp við petta eru h e n gj ararn i r,
morðingjar liinna frífundnu ítala, pví
í New Orleans, eru peir taldir fyrir-
myndar-borgarar og bæjarprýði!
|>að er sagt að Bandarikin séu
aptur að hugsa um að kaupa smáeyj-
arnar í Vestindíum, er Danir eiga
par; pykir peim pær liggja vel við
sem flotastöð, of eitthvað kynni að
slettast uppá vináttuna við „gömlu
Evropu“. ]j>eir iiafa áður verið kom-
nir á fremsta hlunn með aðkaupapær,
og vildu pá gefa ekki svo fáar mill-
iónir fyrir, og höfðu eyjarskeggjar
lýst ánægju sirmi yfir að losast við
Dani. En pau kaup gengu pó aptur
úr skaptinu að pví sinni. — Efkaupin
gengju saman, pá fengju Danir nóga
peninga til að gefa |>jóðverjum á milli
Islands og Norður-Slesvíkur! sem
hægri blöð peirra hafa stungið uppá,
en sem vinstri menn reyndar hafa
líkt við m ansal.
I Chili í Suður-Ameriku geysar
ennpá hið grimmasta borgarastríð, og
fremur forsetinn Balmaceda hin mestu
níðingsverk á mótstöð«möunHm sínum;
lætur hann vægðarlaust drepa hvern
peirra, er hann nær í og marga pína
til dauða, á líkan hátt og tíðkanlegt
var í myrkri miðaldanna.
/
I
skólahúsinu á Fjarðaröldu hefir
undirskrifaður til sölu, ásumt ýmsu
flsiru, ágætis góð frönsk vín t. d.
Champagne, Sherry, Portvin, Madeira
Bauðavín, Cognac. Og par eð pessi
vín eru svo góð, að menn eiga ekki
slíkum gæðum að venjast, vona eg að
peir sem purfa vins með, gleymi ekki
að kaupa pau, sérstaklega pegar pess
er gætt, að flaskan aí pessum vínum
er ekki dýrari en vanalega gjörist á
vínum í verzlunum hér, en sem standa
langt fyrir neðan pessi að gseðum.
Fjarðaröldu, 17. aug. 1891.
Kristján Hallgrimsson.
Hér meb bi&jum vér alla þá, er vilja kaupa „Austl’a,, a&
tilkynna oss þa& SClll fjTSÍ ; og hafi nokkrir útsölumanna ósolll
Mtfð, þá gjöri þeir svo vel og sendi oss þau SYO fljtftt SCIIl llllllt
Cl’, me& því vér erum nær á þrotum me& ujjplagi&, þar e& bla&i&
liefir veri& svo vel keypt, a& t. d. hér í Seyðisfirði einum, hafa
selst 150 exempl. og að því skapi víðar.
Bitstjórinn.
Aiistlendingar!
Komið og kaupið með fálieyrt ó-
dýru verði hinarraddmikluoghljómfögru
er eg fékk með síðustu ferí „Thyru“
heina leið frá aðsetorstað hinnarfögru
sönglystar og hins guðdómlega hljóð-
færaaláttar, þýzkal andi.
Seyðisfjarðaröldu 19. aug. 1891.
Stefán Th. Jónsson.
(Urumiður).
Verzlnn St. Tli. Jónssonar.
Hér með leyfi eg mér að tilkynna
hinum heiðruðu skiptavinum mínum,
að eg nú með „Thyru“ hefi fengið ýms-
ar vörur, sem eg hefi sjálfur pantað
frá hinum beztu verksmiðjum í Schweiz,
f>ýzkalandi og víðar, og selmeðbetra
verði en nokkurntíma áður.
Helztu vörurnar eru þessar:
Vasaúr,
Úrfestar,
úr gulli- silfri- talmi- nickel o. fl.
Barometrar,
af öllum tegundum og stærðum 1
skrautlega útskornum og póleruðum
tré- og nickelkössum.
Hitamælirar. Kompásar.
Gleraugu af beztu tegund, passandi
bverju auga. Brjóstnálar, steinbring-
ar, armbönd og allskonar gull-
stáss.
OTF’ Samnavélarnar ágætu, sem
engir aðrir en eg og kaupm. Sig.
Johansen bafa til sölu.
Nn á cinu ári sehlar yíir 100
á Islandi.
Pantanir afgreiddar svo fljótt sem
unnt er, og myndir af vörunum til
sýnis og verðlistar. En æskilegt væri
að menn vildu panta pað sem pá
vanhagar um af framangreindu se m
fyrst, svo eg gcti skriíað eptir pví I
tíma og peir fengið pað svo strax I
haust.
Aðgerðir svo fljótt ogvelafhendi
leystar sem hægt er.
Seyðisfjarðaröldu 19. ágúst 1891.
af öllum tegundum í gull- silfur- 0;
nickel kössum,
Klukkur,
Regulator- borð- stofu- skips- og vekj
ara klukkur.
Allt moft fleiri ára árhyrgft.
Stefán Th. Jóyssox.
[TjrsmlOnr].
Ágætt Iireindýrakjtft, 36—44 a.
pundið, er til sölu bjá Sig. Jolianseil.
Eignndi: Otto Watlme. Ritstjóri: cand. phil. Skapti Jftsepsson.
Prentari: Fri&finnur Guðjónsson.
aaiÆ-a; r.uxrm
6
Yanda stóð augnablik sem steini lostin, síðan fór húu orða-
laust með hann inn í húsið, og gegnum borðstofuna ínn í herbergí
peirra Theresu, sem lágu hvort við hliðina á öðru. Nú heyrðist
mannamál út í aldingarðinum.
Ofsækendur minir eru pegar komnir, stundi hian stcrði, er
studdi sig fast við Yöndu.
Flýtið yður og farið hérna inn, hvislaði Yanda að honum, ogreif
í sama bili opnar dyrnar og læsti á optír honum, flýtti sér
svo í gegnum borðstofuna, sem liún líka læsti og komst síðan út
aldingaiðinn, sem var iullur af vopnuðum mönnum.
Herforinginn ávarpaði hana kurteyslega og sagði: Við erum að
leita að Steinert, sem særðist í bardaga peim, er vér sigruðumst á
Rússum í nótt; hefir hann komist undan, en vér liöfum hér í grennd-
inni orðið varir við hann og barn sagði oss, að rússneskur foringi
liefði flúið inn í petta hús.
það er ómögulegt, sagði Yanda, eg er alein heima, götudyrnar
eru læstar og bakdyrnar ganga hér út í garðinn, par sem eg hefi
einmitt verið á gangi, svo enginn hcfði getað komið hér inn án
minnar vitundar.
Yér verðum pó að hiðja um leyfi til að rannsaka búsið, flótta-
maðurinn getur hafa sloppið inn í pað án pess að pér yrðuð varar
víð.
Yanda mótmælti pví ekki og hinn pólski fyrirliði fór inn í
húsið með menn sína, og kom aptur eptir fjórðung stundar og
sagðist hafa rannsakað allt húsið án pess að íinna Rússann, en tvær
dyr niðri hefðu verið lokaðar.
Já pað er alveg tatt, sagði Vanda feimin, pær ganga inn í her-
hergi okkar systranná. Ónnur hurðin er læst að innan. en lykilinn
að hinni hefi eg í vasanum, svo par inn hefir enginn getað komist.
Fyrst pví er svona varið mælti Pólverjinn, pá hlýtur börnunum
að hafa nfissýnst og eg hið yður að afsaka ónáðirnar.
Yanda kvaddi hann stutt, en pó kurteyslega, og gekk heim að
húsinu, en í sama bili koin vagn keyrandi pangað, sem Pólverjinn
flýtti sér til; og er hún lieyrði málróm föður síns í vaguinum, hættí
hjarta hennar að slá7 en eptir stutt samtal hélt hersveitin áfrarn og
7
Gribovsko og Theresa komu íun, og er faðir hennar sá hana hall-
ast náföla og skjálfandi upp að dyrunum, pá kyssti hann hana á
ennið og sagði blíðlega: Friliðarnir hafa hrætt pig, pað var lika heimska
af foringjanum að halda, að sá sem myrti Stanislás, mundi leita
hælis í húsi Gribovskós.
Vanda féll á kné fyrir föður sínum og sagði með skjálfandi
röddu: Foringinn hafði rétt að mæla. Róhert Steinert hefir flúið
hingað og eg hefi f'alið hann í mínu eigin herbergi.
Hver djöfullinn! æpti Gribovsko og hratt henni frá sér. Morð-
ingi Stanislásar Kolnevskýs í pessuhúsi! — Flýttu pér Theresa og
kallaðu vini vora aptur og segðu peim að hann sé hér.
Allt í einu kom ákefðarsvipur á Vöndu og greip hún í hand-
legg systur sinnar með pessum orðnm:
Ekki feti lengra, Theresa! Róbert Steinert er maðurinn minn.
Við giptumst leynilega í St. Pétursborg og eg befi aðeins pagað
yfir pessu af ótta fyrir reiði föðnr míns.
Gribovsko hrökk við og tautaði. Róbert Steinert maðurinn
pinn, ertu brjáluð Vanda? þarna er bann sjálfur . . . æpti liann
upp æðisgenginn, um leið og hinn rússneski foringi kom í dyrnar á
herbergi Theresu og stundi af í’ölum vörum fram nafni Vöndu.
Hún gekk rösklega til hans og sagði ura leið og bún vafði hann
að sér til að verja bann : Eaðir minn, pú vilt ekki framselja manninn
minn óvinum hans, pú vilt ekki gjöra dóttur pína að ekkju.
Nei, mælti Gribovsko, eptir punga hugarbaráttu, en pú og mað-
urinn pinn verða pegar í stað að yfirgefa heimili nfitt fyrir fullt og
allt.
Fyrírgefðu mér faðir, hað Yanda, en láttu Steinert fara i friði,
en lofaðu mér að verða eptir hjá pér.
Nei, svaraði Gribovsko með harðneskju, í húsi mínu er ekki
rúm fyrir konu rússnesks foríngja. Hann Stefán gamli getur farið
með ykkur, pangað sem ykkur er óhætt, en pá ertu ekki lengur til
fyrir mig.
Að svo mæltu fór hann burtu og er Theresa ætlaði að fara með
honum sagði hann: Láttu nfig vera einan, eg livorki get litið eða
talað við nokkurn mann...............hessi sorg 1611 mér of pungt á
hjarta.