Austri - 30.01.1892, Blaðsíða 1

Kemur^út 3 á mánuði eða
36 blöð til nœsta (nýárs, og
kostar aðeins hér á landi 3
kr., eriendis4 kr, Gjaiddagi
31. júlí.
TJppsögn, skrifleg, bund-
in við áramót. Ogiid nema
komin sé til ritstjóraris t'yrir
1. oktober. Augl^singar 10
aura línan, eða .60 aura hver
[íml. dálks og liálfu dýrara
íyrstu síðu.
II. árg.
SEYÐISFIRÐI, 30. JAN. 1892.
Nr. 3.
pÓSTdOJÍÖU 11,
Yér höfum nú meA norúan-
póstinum fengiö árei?»anlega vissu
um Jtað úr Ileykjavik, að póst-
ferú unum Veröur þetta ár hag-
a ð eptirleiöis samkv. tillögum síð-
asta alþingis, og veröur pósturinn
látinn ganga eptir sveitunum per
Húsavík og Vopnafjörð, en ekki
um Fjöll og Öræfi eins og áður
hefir átt sér stað.
Af því fjárlögin ekki voru
komin frá Kaupmh. til Rvíkur
með undirskript konungs vors,
er gefa varð út áætlunina um
vetrarferðir landpóstanna, þá gat
hið nýja íyrirkomulag ekki kom-
izt á fyrr en í vor, og þá kom-
ast og sjálfsagt á um leið hinir
ráðgjörðu aukapóstar. Og erþetta
nýja fyrirkomulag á póetgöngun-
nm hér austan- og norðanlands
mikil réttarbót hjá því sem ver-
ið hefir, eu töiuverður vandi mun
að haga svo póstgöngum þessum
ab allt geti gengib sem greið-
legast og kostnaðarminnst fyrir
landsjóð; og í þvi sambandi vilj-
um vér leyfa oss að vekja eptir-
tekt liinnar hæetvirtu póststjórn-
ar á tillögum „Austra* * * 4 S * * * * ** 1. árg-
13. tbl. um hið hentugasta og
ódýrasta fyrirkomulag á póst-
göngunum í Norður-þingeyjar-
sýslu.
S y a r
til
alpm. J ó n s J ó n s s o n a r frá Sleðbrjót.
—o—
Hinn heiðraði alpm. er heldur
hreykinn yfir framgöngu sinni og al-
ping;s í strandferðamálinu og er hæst
„fornærmaður11 við herra Otto Wathne
fyrir pað að hann hafi leyft sér að
segja í 7. tbl, Austra f. á. að gufu-
skipamálið hafi „stórum aflagazt11 við
meðferð pingsins á pví í sumar. Yér
skulum játa, að pað er ekki sem
réttast að orði komist, að „gufubáts-
nialið bafi stórum aflagast" ápingi.
Alpmgi hefir meö meðferð sinni á pví
hlatt áfram eyðilagt gufuskipa-
ferðirnar að svo miklu leyti, sem stóð
* valói pess fyiir petta fjárhagstíma-
hil, pví svo Utur nú út, að vér ísl.
fáum engar gufuskipaferðir í pessi
2 fyrir tilstilli alþingis. En petta
virðist líka herra alþm. liin g 1 æ s i-
legasta „afleiðing11 afhinumlöngu
umræðum alp. um strandferðamálið
og fyrir hana eigum vér íslendingar
að vera honum og alpingi framúrskar-
andi pakklátir!
Hin mikla „þekking og verkhyggni“
alpingis, sem herra 0. W. hefir dirfst
að efast um — í pessu máli — sést
nú bezt á pví, að annað eins gróða-
félag og gufuskipaielagið danska ætl-
ar ekki að hika sér við að senda skip
sín 3 sinnum kringum landið styrk-
laust. Og félag nokkurt norskt, sem
ekki er ríkt, treystir pví, að pað muni
borga sig að halda úti gufuskipum
fyrir Austur- og Norourlandi, — en
alþingi vort íslendinga þorir ekki að
vöga nokkrum þúsundum króna í eigin
parfir í mesta velferðarmáli landsins
og sem aðrir álíta jafnvel gróða-
vaj'nle’gt.
Hvernig~getið pér íslendingar ver-
ið svo ósvífnir að viðurkenna ekki í
pessu „pekking og verkhyggni“(!) hins
heiðraða alpm. óg háttvirta alpingis,
einkum þá pér getið gjört yður góðar
vonir um sama glæsilega árangur af
strandferðamálinu fyrir næsta ping-
tima eptir pvi sem skoðanir alþingis-
manna voru fjarstæðar í pví máli í
sumar. — En pessu ráða jpó nokkuð
næstu alþingiskosningar.
það hneyxlar mjög hinn háttvirta
alpm., að O. W. vill ekki ganga að
tilboði þingsins með viðbættum Húna-
flóa og innsiglingu á Borðeyri o.s.frv,
„pví pað mun pó veráisamhuga álit(:)
allra sem til þekkja, að í ísárum sé
hægra að komast austan um land en
vestan fyrir Horn“. Hér kastar nú
fyrst „þekkingin“ tólfunum hjá lierra
alpm., pví hann ætti pó að vita, að hafís-
inn her fyrst að Horni og rekur svo
austur með Norðurlandi með straumn-
um. þegar þvi kaupskip, sem ætla
til^Norðurlandsins, hitta hafíshérfyr-
ir norðaustanverðu landinu. pá snúa
pau frá, ef pau geta, og fara sunn-
an um land og vestur fyrir og leit-
ast við að komast fyrir Horn með
strauiiimim, pví sjómönnumskilst pað,
að hetra sé að sigla á eptir ísnum
og par r'harm sem hann lónar fyrst
frá, en á móti honum og leggja þar
í hann .'sem liann fer síðast frá land-
inu og er líkastur til þess að loka
öllum sundum fyrir peim. þetta vit-
um vér, sem höfum verið á Norður-
landi, að margföld reynsla er fyrir.
þannig hafa kaupskipin „Grána“ og
„R.ósa“ og mörg fleiri verzlunarskip
smogið inn í gegnum ísinn vestan
fyrir Horn pá er ekki komst noitt
skip austan fyrir lnnd fyrr en’ eptir
höfuðdag.
það var pví miklu hyggilegra og
sanngjarnara að íengja Húnaflóa víð
strandferðirnar vestan umfland, held-
ur enibæta honum á hinn'miklu lengri
veg, er herra O. W. bauðst tii að
fara, frá Sauðárkrók norð'an, aust-
an og sunnan um land alia leið
til Rvíkur. þess her og að gæta
í pessu efni, að inn í Strandir ganga
alla leið norðan frá Horni allt einir
firðir og vikur, sem vel raá liggja á
með skip, en að austanverðu við Húna-
flóa er hafnleysi. Svo gengnr Skag-
inn mjög til norðurs og er hafís opt
fastur við hann, svo hætt er yíö í is-
árum að veröa [innikróaður 1 Húna-
flóa, pó komast megí á Skagafjörð.
Og loks mun hvergi óhreinni inn-
sigling en fyrir Vatnsnesi inn á Hrúta-
fjörð, par sem fjártökuskipin fara nær
árlega ál'blindskerjog hoða, og mun
skipaábyrgð vera pangað afarhá. Yér
látum nú hina heiðruðu lesendur
Austra dæma um pað, hvort petta
herra O. W. „eg vil ekki“, sem hefir
svo mjög hneyxlað hinn heiðr. alpm.
liefir við góðar og gildar ástæðnr að
styðjast, og livort pað sé kurteist og
réttláttþaf herra alþm. að kalla neit-
un 0. V/. „dutlunga11 og tilboð hans
„stundar innfall11, en pess her að gæta,
að það var ekki sem heppilegastur
kurteysisskóli, sem herra alþingis-
maðurinn gekk í gegn um í neðri deíld
alpingis í sumar.
Að endíngu skulum vér geta pess
að allurj austurhluti Húnavatnssýslu
sækir mikið verzlun sína á Sauðár-
krók og öll líkindi eru tíl, að verzl-
un komist bráðum á á Hvamsfirði, en
þangað er stuttur og lágur fjallvegur
úr Hrútafirði (Laxárdalsheiði), svo að
Húnavatnssýsla gæti í v i ð 1 ö g u m
bjargast við að strandferðaskipin kæmu
á pessa staði, er sigling væri ófram-
kvæmanleg um Húnaflóa sökum haf-
iss.
Hinn heiðr. höf. endar strandferða-
kafla ritgjörðar sinnar á pví, aðskýra
frá pvíýað „alþíngi hafi fækka ð við-
komustöðum skipsins til pessaðgjöra
ferðaáætlun herra O. Wathne fram-
kvæmilegri(!) en hætt aðeins öllura
Húnaflóa við. Enþessir viðkomustað-
ir sem alþíngi hefir fækkað um eru
í N.-þingeyjarsýslu og Austnr-Skapta-
fellssýslu, einmitt í þeim héruðum
landsins, sem láu á leið skipsins og
mest purftu aukinna samganga á sjó
við, pví strandferðaskipin koma par
hvergi við.
það er von að herra alþin. sé
stoltur af þessari „pekkingu og verk-
hyggni11 hans og alþingis, og eg dirfist
ekkí að reyna að sannfæra hann nm
að pað hafi verið ein af ástæðum hr.
O. Wathnes til hans „eg vil ekki“, að
hann sá. að hið velmeinta tilboð hans
kom ekki par að notum, er oss Is-
lendingum lá mest á, á þessu strand-
ferðasviði hans, allt saraan sökum
„pekkingar og verkhyggni11 hins djúp-
vitra síðasta alþingis.
Herra alpingismaður! það er jafn-
an örðugt, jafnvel fyrir eins ágætlega
pennafæran mann og yður, að verja
pað mál, sem eigi er rétt, en vér virð-
um drengskap yðar: að herja i brestina
fyrir alþingi og það pví meir sem vér
vitum,að pér og margir aðrir hattvirtir
alpingismenn eru mér samdóma um,
að pingið hefði átt að taka sjálft að
sér gufuskipaferðirnar. En þingið verð-
ur að þola að pvi sé sagður sannleiki,
pví pá er helzt von um að eitthvað
kunni pó að lagast meðferð málanna
á næstu þingum, sem eg vona, að
megi verða aðnjótandi yðar frjálsmann-
legu og einörðu tillaga.
Hvað síðari kafla ritgjörðar hr.
alpm. viðvíkur pá vísum vér til pess,
er vér höfum áður sagt um Ósmálið
her í A.ustra, og endurtökum paðhér
að vér erum alveg með pvi, að
landsjóður’ styrki með fjár-
framlögum uppsiglingu Lag-
arfljótsóss [Sbr. Austra I. árg. 10. og
15. tbl. og II. árg. 1. tbl.] En vér
e rum aptur f a s t le g a á m öt i
því aðbrotin séu fjárlögin og
par með raskað við hyrningar-
steininum undir sj álfs forræð.i
1 andsí ns, og berum mikinn kvíðhega
fyrir pvi, að pað verði málinu aðfóta-
kefli að pessu sinni, að fjárveitingin
á fjárlögunum er pannig orðuð: „til
gufuhátsferð a á Austfjörðum11
Oss þykir leitt að pingmenn vorir
fengu petta ekki nákværaar tiltekið
þeir hefðu átt að fásérstaka fjárveít-
ingu til Óssins, úr pví þeir álítu að
uppsiglingin í Ösinn gæti ekki sam-
rýmst með gufubátsferðum á Aust-
fjörðum — og aðra fjárveitingu til