Austri - 30.01.1892, Blaðsíða 2

Nr. 3
ÁUSTEI
10
gufuhátsferða í Austuramtinu og
ekki nðeins á ,,Austijörðuni“. En
revnslan sker nú nráoum úr pvi,
liver aðferðin muni liaf'a verið lieppi-
legri.
Að endingu vildum vér óskn. að
liinir liáttvirtu alpmenn N.-Múlasýslu
liefðu kosið sér drengilegra lilátursefni
en að vera að skopast að pví, að
lierra Otto Wathne lét skip sitt, er
kostaði hann c. 4,0('0 kr., við tilraun
sína til pess að komast inn í Osinn
eptir áskorun og tilmælum Héraðs-
manna og peim til hagsmuna; og er-
um vér sannfærðir um, að pessi er
ekki meining liinna drenglyndu Hér-
íiðshúa. pótt hinum háttvirtu ping-
mönr.um peirra hafi orðið á að grípa
til pess í ástæðuhraki peirra og hita
jnálsins.
Málfærslan.
það er mikið ástriki, sem ritstjóri
Austra sýnír pessum manni „úr Seyðis-
4irði,“ og sem pó út litur fyrir að hann
inegi eigi nefna; J>nð er rétt eins og
.Túðarnir, sem nálega aldrei fást til
að nefna Jelióva; en eg held hann
gjöri Otto Wathne, liann mun hafa
jskrifað greinina, pað sé eg nú á at-
liugosemdunum, ekkert pægt verk með
allri pesrari málfærslu sinni framar
<3ii með drápustúfnuin.
Við Wathneerum gamalkunnugir,
og eg pekki hann að pví, að hann er
eigi pesskyns maður; hann vill sem
von er, eins og allir stórhuga fram-
krœmdarmenn hafa fé uppúr fyrir-
tækjum sínum, svo hann purfi aldrei
áið fella seglin fyrir féskort, en lof-
jóm og loftungur litilsvirðir liann; um
pað keniur okkur pó saman ritstjóran-
inn og mér (shr, Austra hérna á dög-
unum).
Eg liefði aldrei farið að svara
fitliugasemdum ritstjórans, ef .rang-
íærslan og prentvillurnar lieí'ðu eigi
rekið mig til pess. Prentvillurnar
eru nú raunar sök sér, pó valda pær
iá sinum stað misskilningi; pað er á
eptir orðunum „25 húendur11 par á
að vera semíkólon, og svo er „Kar“
tlanska eu „Ker“ íslenzka; prentvillur
eru reyndar fleiri, en pær valda valla
misskilningi að eg held, og pví sleppi
eg peim, en pá koma rangfærslurnar
eg pó pað sé leiðindaverk að tína
pær samau, pá ætla eg samt að minn-
ast á pær flestar, lesendunum og mér
auðvitað til ergelsis, en pav af leiðir,
að eg mun eptirleiðis sem sjaldnast
skrifa í Austra, ef svona á að fara
jneð livað eina se.n i góðri meiningu
er skrii’að; pað á ekki við mitt skap
að standa í kesknis deilum um jafn
jnikilsverð niál sem petta er, en pegar
á mann er leítað, lilýtur jafnan eítt-
hvert orð að falla í pá áttina, ef svar-
að er, og pað liefl eg mér til afsökun-
iinar.
Ritstjórinn segir að greinin liafi
legið hjá sýslumanni „til lagfæringar11,
! petta er ósatt. en orsökin til pess að
eg sendi honum greinina en eigi rit-
stjórauum kom af pvi. nð cg liélt,
máslce ranglega, að pá raundi síður
drngast að greiuin kænii út. f'á er
pessu næst, að liann viil látapað líta svo
út, sem eg telji Austfirði ná aðeins
nðHéraðsflóa.hinir ei g inl egu Aust- l
íirðir stendur í minni grein. og svo, að
eg netni eigi Steinhognnn og Fossinn
sem Jyrirstöðu eða fnrartálma; les-
endurnir skera úr pessum ágreiningi.
Ura vagnsveginn ritstjórnns ætl.i
eg að gjörn pá atliugnsemd. að linnn
mundi kosta minnst 500,000 kr. ept-
ir endilöngu Héraðinu. og roun ritstj.
pykja. pað gífurlega i lagt. en pað er
pó varla svo. pví að pes.s her að <. a>ta
að nlla leið upp fyrir mitt Hérað, eða
um 6 milur, fæst eigí ofaníburðurnema
á stöku stað, og pyrfti pví víðast að
flytja hann_að langar leiðir eptirauka-
vegum. |>að stendur svo á pessu.að
landmyndunin á öllu Útliéraði er
Yoldiathon, en par er jafnan lítið uin
möl og sand nema með ám og lækjum
sem með peim hefir bori/.t, eptir að
jökulhliætti að gangn par yfir landið
og pað reis úr sjó. þessi jarðmyndun
er óvíða á íslandi, sem hetur fer vegna
vegalagningar ; langstærsti kletturimi
er einmitt hér á Héraðinu og sá sem
næsthonum gengur ineðfram Yatns-
nasi í Húnavatnssýslu að austan; hitt
eru allt smáklettir.
Straumana tvo í Fljótinu fyrir
oían Foss tel eg eigi farartálma;pe.r
eiu rónir á bátum og örstuttir; a öðr-
um peirra er fjölfarnasti lerjustaður-
iun á Útliéraði; peir eru langt um
pað nógu djúpir, og par er ekkei't stór-
grýti; petta ritstjóra-stórgrýti eru
stakksteinar hingað og pangað mílli
sjálfs Lagarins og Yífilsstaðaflóa, flest-
ir svo litlir að_eigí sér a pá, nema
pegar Fljótíð er minnst.
Eg liefi hvergi sagt að liafskip-
um verði siglt inn um LagarHjótsós,
livergi sagt að íastar skipastöðvar
oigi að vera á Héraðsflúa, livergi
sagt að allí r guíubátar séu jaínliag-
anlegir, hvergí sagt að tilkostn-
aðipm til fyrirtækísins ’eigi að taka
af almannafé og sýslufélögunum, en
pað stend eg við, að slíkt fyiirtæki
sem petta eigi að styrkja og pað rif-
lega, svo petta eru allt vindhögg bjá
ritstjóranum.
Og pá á eg eigi eptir, pað sem
mér kemur við, nema að minna menn á
spaugsyrði ritstjórans, svo pað íalli
eigi i gleymsku, en eg hefi heyrt pað
svolítið ákveðnara en pað stendur i
athugasemdunum. Kérúlf áttiaðvera
stýrimaður, séra bigurður áYalpjóis-
stað maskínumeistari, Jón á Sleðbrjót
„Fyrboder11 (kyndari), og Halldór a
Klaustri „Steward“ (bryti). þetta er
ekki ólíkt samtali peirra feðga Sig-
hvats og Sturlu, og má eigi ininna
vera en eg pakki fyrir komplímentin
um leið og eg óska eigauda Austra
og rítstjóranum gleðilegs árs, vitandi j
pað. að pessi orð verða mönnum að
engum ótíma, pó samtal peirra Sig-
hvats og Sturlu yrði peim að öðru.
10. jan. 1892.
Jporvarðr Kéru 1 f.
* *
*
Yér ætlum ekki að fara að prefa
við hinu beiðr. liöf. um einn semikólon
eða Alítum pörf á að lirekja pessa
senií-málsvörn hans; en Karið sitt
verður hann að eiga sjálfur, pvi svo
stendnr i liandr. liöf. Eins getum vér
líka samiað, að greininni var breytt
af sýslnmanni. pó í litlu sé, og sem
vér álítum að hefði átt sjálfsagt að vera
„til lagfœringár".
Yérpökktun fyrir ráðleggingar hins
háttvirta liöf. livað ritstjórn Austra
snertir. En vér höfnm ekki sött ráð
til hans eða annara í pví efnh og
ætlum oss pað ekki, svo aö bæði liailn
rg aðrir geta sparað sér pau fram-
vegis.
Yér vítum. nð liinn heiðraði höf.hefir
aldrei sjálfur trúað pvi. að vér liöfum
tílnefnt nafngreindá menn tii for-
meimsku eða annara starfa á liinum
væntanlega gufubát á Fljótinu, ekki
einu sinni í spaugi, á hak peim. þvi-
líkt áei við vort skap, eins og vér von-
um að lesendurnir sjái á blaðinu. SÖgu-
mánnhöí’.lýsum vér pví ósannindamann.
Oss pykir mjög leiðinlegt að geta
ekki gjört himun heiðraða höf. pað
til geðs að vera jábrúðir jafn elsku-
verðs manns sem hann er. en oss var
alveg ókunnugt um, að pað væru fieiri
höfðingjar en páfinn að Kómi, er veittu
sjálí'um sér óskeikunarvaldið.
yfir veburlag og árferbi í Fljóts-
dalsliéraöi 1891.
J a n ú ar m á n. Vestlægt veður og
liægt, frost liinn 1.—4. pá 9° í'rost.
Suðvestan píðviðri, pann 7., alauðjörð
svo varla sást fönu eða svell í byggð.
Snjóaði nokkuð hiim 10. Norðvestan
bjartviðri og 12° frost pann 11. Hinn
13. uiu kvöldið á suðvestan, gerði pá
öríst i byggð aptur. Hinn 19. og 20.
livass á norðvestan og 12° frost en
lítil snjókoma. Konist vestan 25. og
13° frost. Suðaustan regn og liláka
pann 29. Síðan vestan liœgviðri 30.
—31. þenna mánuð var ágætt í hög-
um, svo mjög lítið var gefið fullorðnu
fé.
Febrúarmán. Hinn 1.—3. Suð-
vestau hægvíðri. jpann 4. mikil leys-
ing, svo mestöll svell leysti upp. jpann
9. og 10. norðaustan sujóél. Hinn 11.
10° frost. Um morguniun hinu 12.
17° frost, en gott í högum. Suðvest-
an leysing og 4° hiti daginn eptir og
paðan af suðvestan blíðviðri til 26.,
fölgaði pá lítið eitt með litlu frosti og
hægviðri hinn 27. og 28. dag niáuað-
arins. J>enna ínánuð var einnig gott
í högum og engar innistöður fynr
sauðfé.
M arzmán. Norðaustanátt með mest
12° frosti frá 1.—5 , brast pá seinni
part dags í snarpanu norðaustanbyl
með 12° frosti, Vantaði víða fé hjá
íjármönnum, en ekki urðu íjárskaðar.
Daginn eptir hélzt sama frost en
uokkuð bjartara veður og minni snjó-
l omi, er hélzt eirnfig pann 7. Hmn
8. lierti veður og frost var 14° en
( snjókoma tiltölulega lítil. þá sama átt
en bjartari til pess 10. þann 11. norð-
austan blind-liríð og 11° frost. Dag-
inn eptir 12° írost og norðvestlægt
veður. Minnkaði pá frost, svo frost-
laust var og sólhráð pann 17.. er
hélzt til liins 23. Kom pá talsverð-
ur snjór. Norðan og norðaustanátt
hélzt til hins 30., en hinn 31, vcstan
hægvíðri og sólbráð. Allan penna
mánuð var gott í l.ögum, en optinni-
stöður vegna frosta og veðra.
A p r í 1 m A n. Sunnan og suðvest-
an blíðviðri 1.—8. Hinn 9. norðvest-
an. 5° frost, J>á sama átt suðvestan
til pess 34. þn vestan bjartviðrí,
þann 3 7. var 8° liiti í sktigga. Suð-
J ves'an sunnanveðnr og blíða til liins
I 23. Norðaustnn snjókoma og 5° i’rost
i hinn 25., er hélzt til pess 30. þenna
I manuð purfti 1 tið að gefa sanðfé. Hey
reyndust á pcssum vetri lieldur létt
afgjafa.
M a mán. Norðaustan og aust-
lœgur frá 1. —7. og nokkur snjókoma.
Hinn 8. vestlægur og liláka til 34.
|>á norðaustanátt en frostlítið til hins
20. Síðan vestlægt góðviðri til 25.
Eptir pað norðaustan kulda-átt út
mánuðinn, en úrfelli lítið. J>enna mán-
uð var óvenjulega purkasamt, svojörð
skrælnaði og greri tiltölulega litið.
Fénaður gekk víðast hvar vel undan
vetri, og var sumt af geldfé klippt frá
20,—25.
Júnímán, Mátti heita stöðug
vestan átt o góðviðri allan penna
miuiuð. Hinn 19. 20. og 21. mjög
hvass á suðvestan, sem eyðilagði að
miklu leyti sáðverk í görðum, einkum
í Fljótsdalshéraði. Hinn 29. p. m.
stóð veður af hafi með krapaskúrum,
en vestan blíðviðri og sólskin p. 30.
Yíða voru lömb tekin í’rá ám síðasta
dag p. m., gekk sauðfé allt vel und-
an og úr ullu fyrri hluta p, m. Jörð
varð skrælpurr og heldur illa vaxin
vegna stöðugra purka penna mánuð.
Júlímán. Stöðug vuðvestanátt
og dæmaía purrviðri frá 1,—23. J>á
norðlægur, snjóaði í fjöll 26.,svovest-
lœg purrvíðri pað eptir var mánað-
arius. Sláttur byrjaði almennt í Hér-
aði frá 6.—12. p. ni. \íða var jörð
brunnin, einkum hálend tún, og blaut-
ar mýrar oi' purrar oggraslitlar. Nýt-
ing varð hin bezta á heyjum er liirt
voru penna mánuð.
Agústmán. 3, og 2. i-egn og
poka af liafi. Vestan purkur 3. og 4.
Útræna af liafi 5. og 6. Vestan þerr-
ir til pess 11. Hiun 12. norðaustan
átt og regn, en írost að næturlagi.
Hélt sömu átt til hins 19., pá suð-
austan með skúrum til 22. Svo vest-
an perrir 25. 26., norðan kuldi, snjó-
aði í fjöfi- J’ann 27. hafutan krapa-
hríð og alhvítt í byggð iram yfir mið-
dag. Hinn 29. var bezti þurkur, en
purklaust tvo síðnstu daga mánaðar-
ins. J>að mátti heita allgóð heyskap-
artíð þenna mánuð og íengu hey sæmi-
lega hirðingu. Yíða var lítill lieyskai>
ur, einkum á mýrlendi, en gott að vinna
að honum, par þurka mátti hey víð-
ast hvar á mýrum þar sem annars
er vant að vera fen og foræði.
Septemhermán. Suðlægt regn
hinn 1., norðlægur 2, vestan purkur
3. og 4. Suðlægt góðviðri 5. til 12.
J>á vestan purrviðri til pess 16. J>ann