Austri - 20.06.1892, Page 4

Np, ] 6.
AUSTRI
63
gjörlega mótfallinn. Eg get ekki séð
nð áskorun sú sem liér um ræðir hníi
minnstu þýðingu til liins betra. Hverj-
nin getur látið sér detta í Img að
petta innfiutningsbann fáist. að svo
stöddn, meðan pað aðeins er vilji lítil-
fjörlegs hluta Jijóðarinnar ? Eg liygg
iielzt engum. Til livers er pá að fara
fram á slíkt ? Væri ekki nær fyrir
bindindisfélögin í stað pess að tefja
framgang bindindisins á pennan hátt,
að gjöra þær tillögur eða áskoranir
til þings, sem meiri líkur væri til að
fengi framgang og sem strax grotu
miðað til að korna bindindismálefninu
í betra horf ? Eg vil nefna t. d. á-
skorun um fjárframlögur til útbroiðslu
og eflingar bindindi. |>að er ef'na-
leysi bindindisfél. rnjög rnikið. sem
hnmlar þeim frá að geta úthreitt bind-
indið. En menn munu spyrja: Er
nokkur vissa fyrir að slíkur styrkur
fengist? þ>að er auðvitað að vissa fyrir
pví er engin. en pað er mjög ólíklegt
að pingið sýndi ekki pann sóma peg-
ar um jafn mikið velferðarmál er að
rreða. Að minnsta kosti hefir pingið
ekki veigrað sér við að veita styrk til
ýmislegs, sem langt um síður virðist
nauðsynlegt en liið hérumrædda
Aðfiutningshannið frá annari lilið
virðist umhverfa og ónýta pá eðlilegu
stefiiu sem hindindisfél. hingað til hafa
haldið. það er óeolileg og úrra>ða-
1 til niðurstaða að komast að, með lög-
nm að gjöra mönnum ómögulegt að
drekkn, pví um leið er mönnum gjört
(imögulegt að sýna að peir án lagn, en
af sínum innri hvötum, hafi þá sóma-
filtinningu að þeir geti afneitað vín-
imi. Að pessa leyti er aofliitnings-
hannið ranglátt. Með hanninu ereinn-
ig loku skotið fyrir að hin uppvax-
iuidi kynslóð geti gjört scr ljóst aila
]iá likamlegu og andlegu eymd og
volroði, sem víiiiiautnin hvervetna ept-
jrlætur. |>að er pví frá pessu sjón-
c.rmiði voriiugavert. j>að að pjóð-
hindindi ekki er komið á. stafar nf
pví að hugarfar og sómatilfinning
manna er hvorugt eins og ætti að vera.
Til pess að hæta petta hvortveggja
miða bindindisfélögin með peirri stefnu
sem pau hafa lialdið, og pau vinna
sigur að lokum. Eins stórkostlegsiða-
bót og hér um ræðir útlieimtir skilj-
anlega mikinn tíma, en pegar luin hef-
ir náð takmarkinu, pá eiga líka bind-
jndisfél. heiður og lofsverðar pakkir
skilið fyrir þeirra frammistöðu.
Hvað tollhækkuninni viðvíkur, pá
er eg henni einnig mótlallinn, af' pví
eg fæ eigi séð að hún geti takmark-
að neitt nautn vínsins. Eg veit allt
of mörg da-mi til þess, að peir sem
ekki geta án vínsins verið, kaupapað
jafnt, hvort pað kostar krónunni roeir
eða minna. Til livers er pá tollhækk-
unin? Jú, hún eykur tekjur lands-
sjóðs, og peim peningum er auðvitað
ekki illa varið; — en tollhækkunina er
ekki farið fram á pess vegna, að mér
Jiefir skilist, lieldur til þess að tak-
marka víndrykkjuna. Sé nú tilgang-
urinn með tollhækkuninni, og enda
livort sem er, sá að auka tekjur land-
sjóðs. sem liægt væri að ímynda sér
fyrir pá sem ekki geta séð að hún
minnki neitt nautn vínsins, þá, kemur
par fram ósamkvæmni hjá þeim sem
mæla með hvortveggju, aðfiutnings-
banninuogtollhækkuninni, pví meðhinu
fyrra vilja peir taka fyrir arðsama
tekjugrein iandsjóðs, en með hinu síð-
ara aptur auka tekjurnar úr pví sem
þegar var. |>essa ósamkvæmni hafa
peir herrar ekki athugað.
þetta afarverð vinsöluleyfisins sem
hindindisfél. Reyðfirðinga stakk upp
á, kemur að sömu notum og tollhækk-
unin. |>að gjörir þeim lcaupmanni
sem á annað borð ætlar sér að hafa
vínsölu, á engan liátt ómögulegt að
verzla með vín. pví pótt kaupmaður-
inn í hyrjun leggi út pá upphæð sem
vínsöluleyfið kostaði, pá mun hann
sjá sér borgið á pann hátt að selja
vínið peim mun dýrara. þetta er pví
ekki annað en tollur sem á ný leggst
á vínið, og gengur útýyfir pá sem pað
kaupa. Bindindisfél. hefði pví alveg
eins getað farið fram á þeim mun
meiri tollhækkun.
An tillits til aðflutningshannsins
eða tollhækkunarinnar, þá geta hind-
indisfél. óefað afrekað mikið meir en
pau gjöra og pað án pess að fá styrk
frá pinginu. Bindindismenn! samein-
ið krapta yðnr innbyrðis, komið bind-
indisfél. í samhengi hvert við annað og
vinnið snmeiginlega að innræta mönn-
um skaðræði pað sem víndrykkjan leið-
ir af sér á sál og líkama ogumfram
allt leyfið eða l.ðið elckert hneyksli í
félögunum, eins og sumstaðar pví ver
á sér stað. J>að er eptirtektavort, sem
eg hefi sannfrétt, að bindindisfél. Fá-
skrúðsfirðinga skuli hafa breytt lög-
um fél. pannig, að hverjum bindindis-
manni sem ætlaði að gipta sig skyldi
leyíilegt að kaupa og veita vín í veizlu
sinni. Hvað segja önnur hindindisfél.
um slíkar aðfarir? Eins og egímynda
mér að slíkar undantekningar. eigí sér
livergi stað í neinu öðru hindindisfé-
lsigi, pá vona eg lilca að bindindisfél.
í áskrúðsfirðinga við fyrsta tækifæri
sjái sig um hönd og breyti pessu
hneykslaiilega atriði í lögum sínum.
Að endingu skora eg á alia að
gefa bindindinu meiri og betri gaum,
en liingað til heíir átt sér stað, og á
bindindismenn að koma iram með til-
lögur um hvað peim virðist tiltækileg-
ast og bezt til útbreiðslu hindiiul-
isins. P.
Úr Eyjafirði 13, júní 1892.
Yeðrátta hefir verið hin versta hér í vor
l>ar til um hvítasnnnu. Brá þá til sunnan-
áttar, er hélzfc um nohkra daga.
Nú er aptur komin norðanátt en fremur
stillt veður, kalt á nóttum, en sólskin á dag-
inn. Síðastl. viku hefit’ jörð gróið talsvert,
svo nú er kominn sauðgróður hér í sveitum,
nema á útkjálkum mun vera emi lítið um
gróðurinn, því þar liggur geysimikill snjór
enn á jörð. Fyrir fáuiu dögum sagði maður
af Flateyjardal, að þar væri enn ekki komin
upp nema sauðsnöp, Fjöldi fjár er fallinn í
JFlatey og Fjörðum og yfir það heila eru
skepnuhöld slæm hjá mönnum, einkum kveð-
ur mikið að lambadauða. Að öllu samtöldu
munu Eyfirðingar hafa staöfð síg einna bezt
með heyföng og hjá mörgum bændum er fé
þar í góðu lagi. Allir dugandi bændur í
Eyjafirði eru nú farnir að sjá það, að útbeit
er þar aldrei treystandi og reyna því að hafa
nægan heyforöa. Yerður þeim því ekki eins
tilfinnanlegt þótt harðir vetrar komi eins og
bændum víðast hvar í fingeyjarsýslu, sem að
nokkru leyti eru til neyddir að setja fé á út-
beitina,
Talsverður fiskur hefir verið á Eyjáfirði
í vor, en sökuin beituskorts hefir lítið aflast.
Nýlega er dáin húsfreyja Vaigerður Narfa-
dóttir, kona Olafs veitingamanns á Oddeyri.
Úr Hróarstungu 31. maí 1892,
Tíðin er köld og fer nú að verða býsna
skaðieg. Enginn gróður er hér enn, og snjó-
koma á hverjum degi meiri eða minni, þó tek-
ur snjóinn upp daglega. Fjárhöldin ganga
enn furðanlega, þó að nokkuð deyi af lömb-
um, eins og vant er, þegar þarf að vera með
lambféð í húsunum um sauðburð, jafnvel þó
að ær eéu vel færar, sem nú er auðvitað mis-
jafnt um.
f>að er leiðinlegt, að landbúnaðar maður-
inn gkuli ætíö hafa mesta ástœðu til að kvíða
fyrir maímánuði, sem ætti að vera fagnaðar-
mánuður,
Engin tíðindi eru héðan önnur, sem eg
man.
Mannalát þessí urðu hér í Héraði um
sumarmálin : Sveinn Einarseon bóndi á Fljóts-
bakka, á fertugs aldri, hinn háttprúðasti mað-
ur og vænn, heppinn læknir. Sumardagsnótt
hina fyrstu dó Halldóra Jónsdóttir, kona Ei-
ríks bónda á Brú, rausnarkona hin mesta og
hin vænsta kona, og föstudaginn fyrstan í
snmri dó Helga Jónsdóttir í Bakkagerði í
Hlíð, 84 ára gömul kona, pórarins bónda þar
"þórarinssonar, hin efniiegasta kona, höfðing-
lynd og góðgjörn. f>au liöfðu öll legið lengi
og þungt.
Úr Jökulsárhlíð 27. mní 1892.
Mjög mikiö framfaraspor í menntalegu til-
liti er það, ef bókasafniö gæti vaxið og þrifist
hér á Austurlandi og eigið þér þaklcir skilið
fyrir frainmistöðu yöar i því méli. pað er
sorglega erfitt á okkar fátæka landi fyrír þá
sem nokkuö vilja fylgja tínmnum, að útvega
bækur, Eitt af því sem auknar pöstgöngur
gætu til vegar komið, er það að alþýöa gæti
meö hægu mótí fengiö lánaðar bækur úr
bókasafnimi, fengið þær sendar tilogfrá með
póstunum,
Bág er þessi tið. J>ó eru fjárhöld allgóð
hér á Uthéraði alistaðar að kalla má, og lít-
ið dáið af unglömbum enn, En alltaf verö-
ur að hýsa ær og gefa þeim, og eru nú all-
margir á þrotum með liey, Aptur eru tals-
vert margir sem eiga mikil hey enn, og hafa
þeir aliflestir lagt sig vel fram til að hjálpa
þeim sem miðnr eru byrgir.
Ef bændur kotna nú af fé sínu væri það
mikilsvert, því fé er allvíðast hér með latig-
flesta móti.
1 Tungunni og Hlíöinni er auð jörð. nema
þaö sem gránar opt á nóttum, en sífeldur
hal/næðingur, ekki nema 2—8. gr, hiti opt
uni hádaginn ineslur hiti í dag fcfi gr.) nú í
nærfeilt háiíaii mánuð.
S e y ð i s fi r ð i 20. júní 1892.
„Thyra“ lcom hingað norðan fyrir
laiul snemma morguns .15. p. m. og
lagði á stað nptur samdægurs. með
nokkra Aiueríkufara héðan en sat
íost í ísnuni út á tírði pangað til í gðsr.
— Moð „Thyra“ siglir nú aiutmanns-
frú Havsteen, með báðum hörnuin sín-
um til Hafiiar. Með skipinu voru
ýmsir ncmendur af Möðruv.skólauum
og kvennaskólunutn.
„'l’hyra11 hafði orðið að fara sunn-
an um lancl af Vopnatírði; kom rétt
snöggvast við í Rvík og hélt svo vest-
an og norðanum land alla leið til
Húsavikur (30. maí). Sneri svo apt-
ur paðan til Rvíkur og kom allstaðar
við á ákvcðnum höfnum og náði pó
hingað nptur svona tímanlega. Hafði
pó viða hreppt illt veður og ís. Ejór-
um sinnum reyndi herra Hovgaard
núna að komast inn á Vopnafj., en
vann eklci á.
Hefir Captain Hovgaard sýnt í pess-
ari för ágætan dugnað, úthald og hug’-
relcki.
Leiðarvísir „Austra“
Eg kom á lyfjabúð kl. 11 f. m. og
var pá lyfsali ekki kominn á fætur, og
varð eg að bíða eptir honum nálægt
klukkutíma, og er hann lokskemurog
eg lann að pessari bið, pá ætlaði hann
að slá mig og rak mig út. Eg gat
eigi skilið lyfsalann til íullnustu, en
réð pó í verstu fúkyrðin. Er pessi að-
ferð lyfsalans lögum samkvæm ? ogef
ekki, hverju varðar liún ?
Hofi í Mjóafirði 24. maí 1892.
Hallbjörn ]>orvaldsson.
Sv. Vér ætfum ekki að pessi breytni
lyfsalans sé lögum samkvæm, ef sönn
er, og að hún mundi varða missi lyf-
salastöðunnar, ef slik brögð væru
að atfiæfi nokkurs lyfsala hér á landi.
Ilér með birtist, að eg hefi gjört
ráðstafanir tJ að höfða mál gegn rit-
stjóra og ábyrgðarm. blaðsins „Austra“
cand. phil. Skapta Jósepssyni fyrir
nafnlausa grein, er liann hefir sett í
13. tölublaðið p. á. með fyrirsögninni:
„nýfundið brot úr dómarabókinni“.
Samkvæmt tilskipun um prent-
frelsi 9. maí 1855 11. gr. krefst eg
pess að pessi auglýsing sé pegar tek-
in í blaðið.
Skrifstofu Norður-Múlasýslu 25, maí 1892,
Einar Thorlacius.
T i 1 s o 1 u
hjá undirskrifaðri er „Leiðarvíuir til
að nema ýmsar kvennlegar hannyrðir“
eptir J>óru Pétursdóttur, Jarðpr. Jóns-
dóttur og þóru Jónsdóttur, á 3 kr,,
og barnabókin Rauðhetta með niður-
settu verði.
Ejarðaröldu 17. júni 1892,
Jónína Gfísiadóttir.
„A u r o r ir\
veitingahúsið á Fjarðaröldu, með til-
heyrandi húsum, er til sölu með bezta
verði.
Finnbogi Sigmuiulsson.
Brxíkuð íslenzk frínicrki kaupir
hókhindari H a 11 dór P é t u rss on
á Akureyri fyrir hátt vcrð.
eptir þessu.
Vér undirskrifaðir eigendur Fjarð-
arsels, Miðhúsa og Eyvindarár, gjör-
um hér með heyrum kunnugt, að vér
fyrirbjóðum að a>ja í landareign vorri
eða lara um tún vor án fengins leyfis
vors.
Gjört að Fjarðarseli pann 30.maí 1892.
Olafur Sigurðsson. Bergvin þorláksson.
Einar pórðarson.
Íhúðarliús með góðum útihúsum
og fiskihúsi úti í íirði, er til sulu liér
á Seyðistirði með góðnm skilmálum.
Ritstjórinu visar á seljuiidami.
VOTTORÐ.
Eptir að ég liefi um tæpan eins
árs tíma brúkað handa sjálfum mér
og öðrum hinn-ágæta Kína-lífs-elcx-
íl’ hr. Valdemars Petersen, sem hr.
kaupmaður J. V. Havsteen lieiur út-
sölu á, lýsi ég liérmeð yfir, að ég á-
lit liann áreiðanlega gott meltingarlyf,
einkum móti meltingarveiklun og af
henni leiðandi vindlopti í pörmunum,
brjóstsviða, ógleði óluegð fyrir briug-
spölum, samt að öðru leyti mjög styrkj-
andi, og vil ég pví af alhug óska pess
að fleiri reyni bitter pennan, er pjást
af lílcum eða öðrum heilsulasleik sem
stafar af magnleysi í einhverjum pört-
um lilcamans.
Hamri 5. april 1890.
Árni Árnason.
Kína-líf-elexirinn fæst á öllum
verzlunarstöðum á íslandi. Nýir út-
sölumenn eru teknir, ef menn snúa
sér beint til undirskrifaðs, er býr til
bitterinn.
V a 1 d e m a r Petersen.
Erederikshavn, Danmark.
Hér ineð auglýsist, að frá 1. okt-
óber næstkomandi borgar sparisjóð-
urinn á Vopnalirði fjögur procent
rentu af pvi, sem menn leggja inn í
hann eptir pann tíma.
Vopnatirði 30. jan. 1892.
P. Grudjohnsen. P. V. Davíðsson.
p. t. fcrmaður p. t. gjaldlceri.
|pj§F“’ í verzlan Magnúsar Ein-
arssonar á Vestdalseyrivið Seyðis-
fjörð, fást ágæt vasaúr og inargs
konar vandaðar vörur með góðu
verði.
Abyrgðármaður og ritsjóri:
Cand. phil. Skapti Jóscpsson.
Prentari: Fr. Guöjónsson.

&
23
25
5
©

©
P
C/i
Cf>
cn
©
B
ef-
25
©
OK
W
ciV
(fo
©
o
25
©
e4-

4-
25
©