Austri - 27.08.1892, Blaðsíða 1

■Kemur út 3 4 mánuði, eða
36 blöð til næsta nýárs, og
kostar hér á landi aðeins 3:
kr., erlendis 4 kr, Gjalddagi
31. júli.
Uppsögn, skrifleg-. bunó-
in við áramót. Ogiid nema
komin sé til ritstjórans fyrir
í. október. Augiýsingar 10
aura línan, eða 60 aura hvev
þml. dálks og hálfu dýrara s
t'yrstn síðu.
II. Áa.
SEYÐISFIRÐl, 27. AtíÚST 1892.
Nk. £3.
Yfiríjslng.
Herra ritstjóri!
I>oss heíir áður verið getið
í blaði yðar, að eg væri óráðirm
í, hvort eg byði mig fram til
þingmennsku fyrir næsta kjör-
tímabil. Eg vil J*ví ekld lengur
draga að láta kjósendur vita það,
að eg hefi nú ráðið f>að af að
bjóða mig fram, til þingmennsku
1 Noröur-MúIasýslu, fyrir næstk.
kjörtímabil, á kjörfundi þeim sem
áformað er að haldinn verbi á
I’ossvöllum 17. sept. næstk.
Stefna mín á helztu þjóðmál-
um, og framkomu mína á þingi
^afa kjósendur áttkostáað kynna
8ér af alþ.tíð. Á kjörfundinum
Htun eg líka láta í ljósi skoðun
^nna um helztu áhugamál þjóð-
arinnar, eins og þau horfa nú við
°g svara spurningum því við vík-
rfkjandi, sem kjósendur kynnuað
rflja leggja fyrir mig.
Sleðbrjót 18. ágúst 1892.
Jón Jónsson.
Her með auglýsi eg, aðegbýð
111 ig fyrir alpingismann fyrir Norður-
'húlasýslu fyrir hinn í hönd farandi
^glega kjörtíma.
Um leið get eg pess, að eg neyti
eHri nokkurra „Agitationa", heldur
^set eg hvern og einnráða sinni mein-
lög um kosninguna.
Samvizka mín hýður mér að fylgja
Í0ttu máli. þeir sem ekki treysta pví,
kjósi mig ekki.
Yestdalseyri. 4. ág. 1892.
Sigurður Jónsson.
orð um alþingiskosningar.
f>á hafa nú þegar 2 þing-
^annsefni gefið kost á ser sem
f'irigmenn fyrir Norðurmúlasýslu,
í*eir Sigurbur kaupm. Jónsson á ,
Áestdalseyri og Jón bóndi Jóns-
8ori á Sleðbrjöt.Er vonandi aðfleiri
v°rði í kjöri, er á kjörfund kemur,
J)vi vér teljum allar nauðungar
^°sningar mjög svo óheppilegar.
svo köllum vér þær kosning-
ar þar sem ekki er um fleiri þing-
^annsefni að velja en einmitt þá
n°ioatölu, sem kjördæmið á að
Senda á alþing.
Sligurbur kaupm. Jónsson á
. estdalseyri er af því bergi brot-
lnh og hefir þá menntun, að hann
j^ndi vel hæfur til þingmonnsku.
ann er 0g ve] kunnugur hér
innansýslumálum og sýslubúum að
góðu kunnur.
Jön bóndi Jönsson á Sleð-
brjót álíturn vér að sjáfsagt eigi
að sitja á þingi, því vér teljum
hann, og Jón bönda Jónsson á
Reykjum, söma bændastéttarinn-
ar á alþingi. Jón á Sleðbrjóter
maður frjálslyndur og skarpvitur ,
og prýðilega vel rnáli farinn, stillt- j
ur og hefir i seinni tíð sett sig
vel inn í áhugamál þjóðarinnar.
Alþingi er sannarlega ekki svo
vel mannað af bændum, að það
hafi ráð á að missa Jón Jónsson
á Sleðbrjót af þingi.
Yér vonum og að séra Einar
Jónsson á Kirkjubæ gefi kost á
sér til alþingis, og skrifum fyrir
vora þekkingu á honum alveg
undir það, sem „dal&karl" skrif-
ar um þingmannshæfileika hans
í 19. tbl. AustraJ
1 Suðurmúlasýslu mun Sig-
urður prófastur Gunnarssoná
Valþjófsstað vera sjálfsagður að
verba kosinn aptur, enda hefir
hann flesta góða þingmanns hæfi-
leika, því hann er maður vitur,
frjálslyndur og vel að sér og hið
mesta valmenni, sem vér teljum
fyrstan og siðastan allra þing-
mannskosta. Aðeins vildum vér
óska þess, að hann nálgaðistnokk-
uð skoðun vora og Egilsstaöa-
fundarins á stjórnarskrármálinu.
|>á er samþingismaður hans
L á r u 8 fríkirkj u- prestur H a 11-
dórsson á Kollaleiru. Umhann
eru jafnt vinir sem stækustu ó-
vinir, sammála um, að hann hafi
einhverja mestu þingmanns hæfi-
leika, af þeim mönnum, er setið
hafa á þingi í seinni tíð. Oss
finnst það hrein og bein skylda
kjósendanna gagnvart þjóð og
þingi, að hugsa sig vel um, áð-
ur en þoir hafna slíkum manni,
því alþingi hefir sannarlega ekki
verið aflagsfæit af framúrskar-
andi hæfileikamönnum, sem eigi
erheldur von til hjá svo fámennri
þjóð.
Yér höfum helzt heyrt séra
Lárusi fundiö það til foráttu, að
hann þóttist ekki geta fylgt fram
að öllu leyti skobun meiri hluta
neðri deildar í stjórnarskrármál-
inu og lamib eins ótrautt höfð-
inu við steininn eins og flokks-
foringjar neðri deildar á síðasta
alþingi, aðeins til þess að fá engu
tryggari stjórn en vér höfum,
en miklu dýrari, ef hún áann-
að borð fengist, en með mestum
líkum til áframhaldandi þingrofa
og afarkostnaöarsamra, en árang-
urslausra, aukaþinga. Eptir því
sem ofaná varð með miklum at-
kvæðamun á þingmálafundinum
á Egilsstöðum 80. júni síðastl.,
þá virðist sem kjósendur séra
Lárusar muni telja honum þetta
sjálfstæði hans til meðmselis, og
erum vér þeim þar um að öllu
leyti samdóma.
J>að er annars einkennilegt
mótmæli gegn séra Lárusi sem
alþingismanni, er vér höfnm sór-
staklega^orðið varir viðbæði íþing-
tíb. og þitanþings, ncfnil. að honn
væri „of sjálfstæðnr". Vér
höfum einmitt álitið það hingað
til einhvern með meiri kostum á
hverjum þingmanni.
þegar aðrir eins ræðu- og rit-
snillingarfeins og Skúli Thorodd-
sen hafa ekki völ á bitrarivopn-
um gegrfsnarpasta mótstöðumanni
sínum í stjórnarskrármálinu á
þingi, þá er auðsjáanlega „fátt
um fína drætti“ gegn séra Lárusi.
Oss er eigi ókunnugj um, að
skæðasta ástæðan gegn þing-
mennsku séra Lárusar mun vera
framkoma hans í kirkjumáli Yalla-
manna. Og vér getum e kki bet-
ur eéð, en að þeir séu hart leikn-
ir með ab lofa þeim ekki að njóta
kosningarréttar síns um söknar-
prest sinn, sem nú líka berkirkju-
stjórninni þann fyrirsjáanlega á-
vöxt, að meiri hluti Vallanessökn-
ar segir sig úr þjóðkirkjunni,
jafnvel þó þeir hafi ekkert útá
sóknarpre3tinn að eetja, sem lika
er cinn af hinum efnilegu ungu
prestum vorurn.
En vór fulltreystum því, að
Vallamenn sóu svo skynsamir og
svo drenglyndir, að áfella ekki
séra Lárus fyrir framkomu hans
á þingi í því kappsmáli þeirra án
þess að taka sanngjarnt tillit til
stöðu hans sem þingmanns gagn-
vart því máli. Yiljumvérbiðjahina
heibruðu Yallamenn, Skriðdælinga
og Skógamenn í því efni að yfir-
vega eptirfylgjandi B atribi:
1. Séra Lárus Halldórsson hefir
sjálfur sagt oss, að hánn ekki
r áé
hafi lofað að mæla fram með máli
Vallamanna á þingi, en aðeins
tekið við erindi þeirra i flýti á
Seyðisfirði og ailient það svo séra
Sigurði á Valþjófsstað til flutn-
ings á alþingi, er hann þóttist
sannfæringar sinnar vegna ekki
geta flutt tnáiið.
Er það nú sanngjarnt af kjós-
endum, að krefjast þess af séra
Lárusi Halldórssyni, honum, sera
ekki hefir vílað fýrir sér að voga
glæsilegri framtíð ein og sinna
fyrir sannfærkigu sína, að hann
flytti það mál á alþingi, er var
gagnstætt skoðun hans? þá hefði
hann oröið að afneita allri sinni
fortið.
2. Áður en kirkjumál Valla-
manna kom inn á þing til um
ræðu, hafði samskonar mál verið
Útrætt Og fellt. að miklu leyti
fyrir mótmæli eéra Lárusar gegn
því að fara að breyta prestakalla-
lögunum 27. febr. 1880 að öllu
óreyndu. J>6Ua var stjórnarfrv.
Er það nú sanngjarnt að heimta
það af jafn stefnufóstum manni
og sjálfstæðum, sem séra Lárus
Halldórssou er, að hann í sams-
konar máli og á sama þingi fylgi
fram gagnstæðri skoðun, þó hið
fyrra kæmi frá stjórninni, en hið
síðara frá kjósendum hans? Til
þess yrði ab verða gjörsamleg
breyting á „karakter" mannsins,
og hún eigi til bóta.
3. Vann land.ssjóður 1000 kr.
árgjald af Vallanesbrauðinu cptir
tillögu séra Lárusar. En á hag
landsins er hvers alþingismanns
skylda að líta. J>vi aðoins get-
um vér íslendingar átt von 4 hag-
feldum skattalögum, að þingmenn
vorir kappkosti að búa sem beztu
búi fyrir landsjóð.
Austuramtið hefir mörg stór-
mál fram að flytja 4 næsta al-
þingi, þvi það hefir svo lengi
orðið útundan vegna afstöðu sinn*
ar: Strandsiglingar, vega- og brú-
argjörðir, sameining Austurskapta-
fellssýslu við amtið o. fi., svo oss
liggur mikið á að fá þá menn á
þing, er mikið kveður að og
miklu geta á0rkað. En ao séra
Lárus Halldórsson só framarlega
i þeirri þunnskipuðu fylkirig, von-
um vér, að kjósendur hans séu
oss samdóma um og að það sé
töluverður ábyrgðarhl ut i fyrir kjós-