Austri - 26.11.1892, Blaðsíða 3

Nr, 32
127
A U S T R 1
her þjúðvfrja, og segir að ]?etta sé
einungis gjort til þoss að lialda uppi
friðirmni. En liann verði að ta pessa
viðbút af því Rússar og Frakkar
auki svo íujúg lið sitt.
Öll liin frjálslyndari blöð á
f>ýzknlandi hafa tekið pessu pung-
loga. enrla nnuuli pessi liðsatii kosta
landið um 60 mill. kr. árl.
pann 22. október kom upp á-
katiega mikill eldur i hinum miklu
íorðabúrum hins nnieríkansk-ham-
borgska skipafélags á eyjunui GaS-
brook. rétt írain undan Hamborg i
Saxeifi. og breiddist eldurinn út til
fleiri stúrliýsa, á, eynni. Var bálið
svo niikið að lysti af um núttína ytir
aiian bæiun. Ejárskaðinn er nijög
núkill. en fáir týndu liti.
Frakhlaiid. Vinnumnunnlýður-
inn í Karmaux á Norður-Frakk-
landi hefir pjört ,,skrúfu-1 og farið mefi
ofheidi og skeninidir. svo nokkrirhafa
verið dænidir til hegningar. En pað
pykir mjög dragast nteð framkvætnd
dóinsins. og pykir petta iýsa lítil-
mennsku og kraptleysi stjúrnarinnar.
sem raeiin úttast íyrir að gjöri lands-
nienii iráhveri'a pessari priðju lýðstjúrn
Frakkiands. sem ekki U'tbirað takast
betur en liimuu fyrri lýðstjúrum að
vernda borgarana fyrir úskunda og
ylirgangi úaldarseggjanna, sem jafnan
lietír orðið banamein lýðveldisins ;á
Frakklandi.
í bæiiHiti Milwaukec í Ameríku
kom parm 29. f. m. upp eldur i sprit
verkstað bæjarii s og breiddist paðau
út um mest i llan austurliluta bæjar-
ins. sem brann upp. Skafinn metinn
yfir 30 mili. krúna,
Jvjnihrautiii milli Jaffa (.Toppe)
við Miðjarðarliafíð og Jerúsalem var
opnuð pann 26. t'. m. og pá er j' rn-
brautarlestin kom fyrst lrá Joppe til
Jerúsalem og gufan túk til að pípa
iiéldu Arabar að par væri kominn „sá
vomli“ hágrenjandi heiinan að og væri
riú að kalla á pn. svo peir túku held-
ur eno liitt til fútanna, og staðnæmd-
ust eigi fyr enn þeir heyrðu ekki
kallið úr kölska(!,).
íxeorg (xríkkjakouungur og
drottniisg hans héldu silfurbrullaup
sitt paitu 27. f. tn. með mikílli við-
liöi’n í Apemtborg. Yar par saman-
komið mikið stúriuentii víðsvegar úr
Norðurálfunmii tii pess að úska silí-
urlirullaups-hjómumm til hamingju.
Norfiurlðlld. Svíar eru að prefa
um endnrhæfur á herskipun sinni.
sem pvkir nú vera orðitt all-mjög
á eptir timatim, og er líkara til að
pingið sampykkí einhverjar umhætur
á fyrirkomuiagi hersins.
í Norvcgi hefir mikið gengið á.
Á Sardíiiaroy rþann 19. f. m“.
brast á wgrmrlegt ofviðri nieð tjarska-
legri rigtiingu. tíeysaði úveðrið mest
á hiiui frjúva og hlúmlega,Canipedono.
siéttlendi sem er mjög vel \rkt og
alsett vinviði. Flúðu árnar út um
alla sléttuua og sópnðu í náttmyrkr-
inu milii liins 19. eg 20 fm. burtu
fjölda húsa með öllu pvi sesa t peim
var. Og er bfeöi maitu- og i'járskaði
afarmilcilt.
af nrúí'um og yfiriteyrzlum í liinu svo
j kallaða rúliluntáli. er g'etið e:r unt í
j i'regnabréíi frá Norvegi i 26 tbl.
I Austra. og er útaf þeim áburði hægri-
! matinahlaðs í f»rándheimi, um, að
! vínstri menti læ.fi pegíð mútiir (rúbia,
rússneskur peningur) af Rússttm til
þess að ráða landið undir pá; berast
hönditi uiu petta slúður til blaðsins,
uð mamti peim er Michelet heitir
<en hanu vill eklci segja sögumanninn.

i
Rússar eru fokvondir og kalla pettn
vers.tu álvgar. sem pað og líklega er.
þann 26. f- m. var norðurfararskip
dr. Friðþjófs Nauseiis sett i'ram á
Larvík í Norvegi. par sem pað
liafði verið smiðað, í við-
urvíst fjölda iúlks, Kona Nansens
gaf skipinu nafn og kalluði pað
„Fraiu1.
Björnson sendi Nansen við pað
tœkii'a ri svolátandi hraðskeyti:
Hurra for Skíbet og f'or Færden!
Der ingen itjöl lt r ilydt,
Der intet Navn har lvdt,
Du raaber Norges over Verden.
Oskar konungur og margir aðrir stór-
höfðingjar sendu Nansen lika lieilla-
úskir.
Dr. Nansen ltefur ttú breytt
nokkuð ferðaáætlun sinni. Ætlar
hann ekki að fara um Zuesskttrðmn
og fyrir sutman og austan Asiu og
og leggja upp norðvestan úr Berings-
sundi; heldur fer hann nú í vor norð-
ur fyrir Norveg og austur í Kaiiska
hafið og þaðan ætlar hftim norður og
vestur, eptir sem straumar og gipta
ræður, til Púlsins.
í Daumörku pykir nú mestum
tiðiudum skipta ltin fyrirhugaða breyt-
ing á fyrirkomulagi a 1 y 1 s ö 1 u i |
Danmörku. Er frumvarp koinið fram
um pað að rikið takí sjálft að sér
lyíjabúðírnar og launi svo lyfsöl-
unum sein öðrum embættismönnum
sinuin tneð 5000 — 3500 og 2500 kr.
en taki aptur andvirði meðalatma.
Ætla hagi'ræðingar að rikið muodi
græða nokkrar milliúnir á pessari
hreytingu, og alinenuingur fá meðulin
allt að heimingi údýrar, en við gengst.
Etazráð Chr. D. A. Ilausen ltefir
látið reisa í Kaupmh. og geiið að öllu
| háskúlábýgging prýðilega vandaða
: handa lyfsalaefnum, er var vígð seint
í f. m. í nærveru konungs- og drottn-
ingar og tjölcla stúrmennis.
Hansen pessí var í fyrstu lyfsali
og varð vellauðugur við pað. að hann
fann fyrstur maima npp ostahleyp-
inn, sem nú er brúkaður um allan
lieiai:
Dómsmálaráðgjafinn (J. Nelle-
mami) heíir lagt fyrir ríkisdaginn
irumvarp til laga fyrir nýtt lieilbrigð-
isráð —- er kosta mundi ríkið um
40,000 kr. árlega, ,— þar fyrirkomu-
lag hins gamla ,,Smidlieds-Collegiums“
pvkir orðið nokkuð úrelt og á eptir
timunum.
Generalkonsúl Henry Rvder er
nú dæmdur i 18 manaða hetrunar-
lnis. fyrir pjófnað. fals og svilc. J>eg-
•arhonum var birtur dómurinn; steín-
leið yfir liann.
Hitm ágæti sagnfræðingur, öld-
unguritm Páli Melsted, er nú loks
sæmdur riddarakrossi dannebrogsorð-
utmar.
í viðaukablaði ,.Austra“, p, 19, október,
ekoraði ritstjórinn á sóttvarnarlakninn á
Eskifirði. og á mig undirsc rifaðau, að skýra frá
varúðarráðstöfunum þeitn, sem við liefðum.
gjört. hvor í sínu umdæmi. til varnar móti
innflutningi á kólerunýkinni. Askorun pess-
ari liefir hinn mikilsvirti Cotíega minn orð-
ið við í siðaata Ulaði „Austra“: og eru |iar
birtar reglur lia>r, sem iiann hefir lagt til við
sýslumanninn í Suður-Múlasýslu að fyrirskip-
aðar yrðu fyrir suðúrfirðina. Reglur þessar
cru mjög göðar, enda að mestu leyti alveg
Uiuar söma og farið hefir verið eptir í Dan-
mörku í ár. Mig gleður saunarlega að sjá,
að Collega tninu á Ealdfirði er á sömu skoð-
un og eg um það, að „Karantauie-1 sé nauð-
synleg, <>g- eigi að við hafa, pangað til vissa
er fengin fyrir Jiví. að öll hretta sé á enda,
þvi ý.nsir eru svo óvitrir að halða, að kólera.
geti ekki komið liiugað til lands. né [/rifizt
84
81
gctíið pol::st“. sagði lögreglustjúrirm. ,,en i jafnstórum bæ og bæn-
um okkar er pað úhæfa.
Bæjarmeim hlýddu á, svöruðu „Oh yes“, en er gráu hóparnir
komu í ljós í liinu rauða kvöldiopti, gleymdu allir heitum sínum,
prifu byssurnar. og tóku að skjúta.
Lögreglustjoii Dues hefði getað farið með sakadúlgana til dúm-
orans, og Dasetiville liat'ði getað dæmt pá í lögákveðnar sektir. En
sakadúlgarnir voru um leið sjúklingar læknisins og skiptavinir lög-
reglustjúrans, «• líifa var skúari. Svo ad þessum háu lierrum veitti
eriitt að tylgja strángleik lagarina.
það droltnaði pá friður og spekt í Oiiubrtmnsbæ. Eu þessi gull-
öld hvarf skyndilegil.
Héi verður að segja fra, hvað pað er. sem í Anteriku er kallað
„Grocery“. það er beitit fram búð, par sent allt hugsanlegt er
stít: mjöl, hattar, vindlar,- sópar, hrisgrjón, lampaolía, diskar, ltarð-
fiskur o, g. frv.
I fyrstu var mnungis einn „Grocery“ í Óliubrtmnsbæ. Atti pað
þýzlcur maður að nafni Hans Kasche. J>að var st. lltur maður prússnesk-
ur, liali-tertugur, stúreygður, pritlegur en pú ekki í'eitur, var jafnan
snöggklæddur nteð pípuna í munninum. Ensku gat hann talað að
eins svo sem purlti til a>) afgreiða skiptavinina, en eldci nteira. Hon-
utn gekk pú vel ver/.lanin og eptir fá ár meta menn hann í Olíu-
brunnsbæ til nokkurra púsuncl dollara.
En allt í einu reis upp nýtt „grocery11, pað átti og i->jóðverji.
^eið U'- ekki á löngu, að stórkostlegur úlriður kæini ripp niilli hlut-
aðeigemia, Hann liúlst svo, að ungirú Naumarm hélt veizlu til að
lieils.i h.ijurbúum og lét pá bera fram lummur úr nvjöli, er sóda
og t'lúni var í blandað. Með þossu mundi hún itafa gjört sjálfri
sér mest niem, of hún ltufði ekki fullyrt og saimað með rökum, að
buii lieiði kevpt mjölið lija Hans Kasche, pvi hún var ekki búiu
uð taka upp sitt e:gið mjöl. Með pessu sannaðist, að Hans
Kasche var öiundsjúkur niaður og svífðist einskis, og að hann frá
upphali haíið viljað skóinn niður af kepp.inaut sínum. Hatrið óx
°g Hansen bakaði aldrei. nema þegar virtdur stúð svo, að reykitm
<lh.ði irm í búð uitgirúarinnar. Hún nelhdi aptur á múti Hanseu
ekki annað en Flollendingiim, en það pútti Hansen versta smánaryrðí,
gagnvart Hóli, par var lika garaalt vað á ánni; hleypti hann út í
á hrokasuud, og synti alveg yfrum. p»egar kontið var upp úr ánni
var stutt heim að Hóli, hleyptí pá Björn aptur á sprett, en pá sá
Kristín að smámsaman fór að tninka i'erðiu á Brútt, reiddi pá Björn
svipuna og sló í hann hvað eptir annað. Brútm komst varla úr
sporunum. Kristín missti kíkinn úr hendi sér. Hún stúð grafkyr
<ag beíð pess að Björn riði í hlaðið.
Nú kont haun, fút fyrir fút. Brúnn skjögraði allur til og frá.
Jþegar Björn lór af baki, datt liesturinn niður.
Kristín hljúðaði upp yfir sig,. og liljúp að hestinum.
„Björu!“ sagði hún og1 leit á hann.
Húh sagði að eins petta eina orð, eu Birni fannst eins og pað
væri 4audadúmur. Málrúmur kennar og svipur lýstu ákal’ri geðs-
hræringtt. Reiði, sorg og fyrirlitning blönduðust satnan,
Hún íieygði sér ofanyfir hestiim, sem lá í dauðateygjuuum. Stóð
hún sídara upp, kailaði á vitmumeimina, og lét hjúkra honuiii sem
ibezt húi’ giat; en pað k*sm fyrir ekki; íám mmútuin seiima var hest-
cu'itm síttíinsdauður.
Dagitm eptir ætlaði Björn að reyna að fara að afsaka sig.
t>eir f'élagar höfðu veðjað um, á hve stuttum tíma mætti ríða að
Húlk Eit Kriscín svaraði úgn kalillega: „þér er bezt að minnast
«kki ái petta firainar'1. J>egar írá luið reyndi Björn að gjöra gys að
-öllu satna'n.
SkönniM aður en hatm sigldi, herti liaim upp hugaun og hað
Ivristinar.
Húa tieitaði bonum.
* *
Björn sigldi til háskúians. Reyndi liann ?.ð harka nf sér sorg-
ina og steypti sér algjörlega útí ltringiðu lífsnautoanna. Hana
ntti íiúga peuinga, en hann var ör i luncl og ör af í'é, svo peir voru
«kki lengi að hverfa.
Svo i'úr heilsan.
ijrem aruiu seinna var hanu seaclur heim til íslands aptur,
eyðiiagður á sál og líkama.