Austri - 26.11.1892, Blaðsíða 4

A U S T II I
.128
htr, sem er hin uifinta fjarstæða. Eg álít
skyldn vnr læki a, sem bezt vitum um, hve
hættule" og voðaleg slík sótt sem kóleran
er, að gjöra állt sem í voru valdi stendur,
til þess, að stemma stifíu fyrir lienní, og
gjöra í (ivi efni heldnr ofmikíð en oflítið, eins
og Zeuthen kemst að orði. J>að er naumast
nokkur ástæða til að liaida, að kóleran geti
komizt hitigað í vetur, |iar sem hún er mjög í
rénun eptir síðustu fregnum, og Jmrf |)á ekki
að halda á „karantæneu í vetur, en ef með
vorinu fréttist, að kóleran sé að rísa á fætur
aptur, álít cg ekkert, umtalamál að viðhafa
„karantæne“ sem hið bezta og öruggasta
varnarmeðal í aambandi við hið áðursagða
skal eg skýra frá [ivi, að |iegar kólerufrétt-
irnar tóku að berast hingað í síðastliðnum
september. *g að kóleran hefði |iegar gjört
vart við sig í Datimörku, skrifaði eg sýslu-
manninum hér bréf, og lagði til. að “hvert
skip, sem hiugað leitaði úr hafi, og hafnaði
sig hér, væri rannsakað af lækui, og skip-
verjnm væri |iá fyrst leyí't að hnfa samgöng-
ur við landsmenn, er fullsannað væri með
læknisskoðun, að allir væru ósjúkír um borð
og að skipið hefði hið lögboðna læknisvott-
orð í bezta standi“.
Að endingu skal eg fullvissa mínn hátt-
virta Collega Zeutheri iim, að eg, ef meðparf,
að vori skal, eptir Jiví, sem í mínu valdi
stendur, vara honum samtaka'í „að læsa
Austurlandi* fyrir kólerunni.
Seheving.
Eptirfylgjandi leiðrétting hefir
herra alpingism. .Tón .Tónsson á Sleð-
briót beðið oss að setja í blaðið.
B.tstj,
*
* *
Kjörfundurinn á Fossv, 17 sept.
var settur nálíegt pví kl 3 2 */2 um hádegi.
Síra Einar talaði fyrstur, (sbr. kjör-
fundarskýrsln í Austra sem að pvi
leyti er rétt) Sigurður Jónsson tók
aptur framboð sitt og hélt pví enga
ræðu. það var pessvegna nægur timi
til pess að bera spurningar upp fyrir
okkur pingmannaefnin. erida bindraði
kjörstjórn pað alls ekki. eða gjörði
neitt sértaklega til að flýta fyrir kosn-
ingum. Jeg skýrði fyrir kjósendum
aðalatriði i skoðun Einars í Nesi
um stj.skr.málið( eins og pér vissuð
að eg gjörði líka á Egilsstaðafundin- i
um. Vel veit jeg sú skoðun kom fram- I
fyrir 13 árum, en pað rýrir að minni
liyggju alls ekkert gildi hennar. það.
eru lika nálægt pví 20 ár siðan kom-
ið var fram moð frestandi neitunar-
vald. Álitið pér pað rerra fyrir pað?
Mín ákveðna yfirlýsing til kjósendanna
var sú: að ég mundi fylga hverju pví
stjr. frv( sem eptir mi nni beztu sann-
færin-gu va>ri talsverð réttarbót að og
byggð væri á peim aðalkröfum pjöð-
arinnar að stjórnin færðist inn í
landið( og bæri íulla ábyrgð fyrir
pinginu.
þér sýnið mér ofmikinn sóma með
pví að telja mig foreldri með yður að
frestandi neitunarvaldi á Egilsstaðaf.
i vor. J>ér vitið ofur vel að eg talaði
par móti pví af sömu ástæðu og á kjör-
fundinum og tók pað skýrt fram par,
að eg bæri pað upp til atkv. til að
vita vilja kjósenda( en vildi alls ekki
skuldbinda mig tíl að fylga pví frair.
á pingi ef eg yrði pingmaðtir.
Hvað mikið eða lítið gildi ástæða
mín hefir i yðar augum, gjörir ekkert
til i pvi sem liér er um að ræða. Eg
vona. pér sjáið pvi, við nákvæmari yf-
irvegun, að egaðeins bélt barnunganura
frestandi rieítunarvaldi. undir skirn,
til pess bann yrði skýrður |>jóðvilji,
parf eg pvi ekki að muna „hvað <;g
er bonum um skyldugur11 fyrren et for-
eldrar (p. e. meðmælendur á Egils-
staðaf.) pér og berra Tryggví Gunn-
arsson kynnu frá að falla áður en
barnið kemst á framfæri.
Sleðbrjót 6. nóv. 1892.
Jón Jónsson.
Austri!
|>areð ýmsir af fornum kaupondum
„Norðurljóssins11 hafa ráðgjört við
oss( að hætta að kaupa pað við nýár,
er pað fiytur suður I Reykjavík, en
kaupa Austra í pess stað úr nýárinu
—pá biðjum vér pá af peirri er í
Austfirðingafjórðungi búa. að snúa sér
bér um til ritstjórans; i Suðurping-
eyjarsýslu til síra Benedikts Kristjáns-
sonar á Grenjaðarstað; í Eyjafjarðar-
sýslu til hr.verzlunarm. Dúa Benedikts-
sonar á Oddeyri;S Skagafjarðarsýslu tíl
herra verzlunarmanns Kristjáns Blön-
dals á Sauðárkrók og Húnvetninga
til lierra póstafgreiðslumanns Jóns
Ólafssonar á Sveinsstöðum, svo timan-
lega, að pessir herrar geti tilkynnt oss
nöfn peirra svö snemma. að blaðið
verði sent hinum nýju kaupendum
strax úr nýárinu.
Ritstjúrinn.
f®*’ í Bókverzlan L. S. Tóinas-
sonar fást allflestar ísloiizkar hæk-
ur er út bafa komið hin síðustu ár,
allmargar utlendar fræfti- og skemti-
bækur, pappírog uinsliig af ýmsum
teguíulum, pennar, pennasteiigur,
ritblý, lakk, strokleftur, rcglustik-
ur. skrifbækur handa böruummeft
og án forskripta, ein- og tvístrikaðar.
vasakvcr og viftskiptabækur, ýms-
ar Jfagrar litmyudir, kveftjuspjöid.
(Gratulatioiiskort) og m fl.
1 Eiðahreppi ll.pcssa mán. voru
seldar pessar kindur.
1. Hrit ær fullorðin hringbyrnd,
markleysa h. blaðstýft fr. biti apt. v.
2 Hvít lambgimbur, mark tvístýft
fr. biti apt. h. stíft biti apt. v.
3 Morauð lambg. mark, biti fr.
b. tvístigað apt. v.
4. Hvitur lambbr. mark, tvítstýft
apt. vagl fr. h. tvistýft fr. v.
5. Hvít lambgimbur markleysa
(kalið) h. tvistýft apt vinstra.
6. Hvítur lambgeldingur, mark,
vagl fr. biti apt. h. markleysa v.
Gílsártegi 14 nóv. 1892.
Jón j>órsteinsson.
Mér hefur nú í haust verið dregin
veturgömul ær grábníflótt með marki
rainu sneitt fa bægra og gati í vinstra
eyra, en pareð eg á ekkert í pessari
á, verður réttur eigandi að sanna eign-
arrett sinn á lienni og semja við mig
um markið. einnig borga auglýsingu
pessa og alla fyrirhöfn á ánni
Egilsstöðuin á 'Völlum 8. nov. 1192.
þorsteinn Vigfússon.
Óskilakindur seldar í Hjaltastaða-
brepp, 15 nóv, 1892.
l.Veturg. sauður, mark, ómarkað h.
eyra, sneiðrifað fr. v.
2. Lambbr. með sarna marki.
3. Lanibgeld. morauður, mark,
heilrifað h. markleysa á v. eyra.
4. Lambgeld. bv. markleysa á
hægra eyra. tvírif. í stúí v.
Sandbrekku 16. nor. 1892
Halldór Magnússon.
Seidaróskilakindur á Vestdalseyri
i Nóvbr. 1892.
1. bvítur lambgeldingur. mark tstyf
liægra, bbi aptan. heilt vinstra.
2 ær 2 vetra, hvatt hægra sneítt
aptan v vagl eða biti framan.
3. lamb, sneiðrifað framan, biti
aptan heiihamrað vinstra,
4 lamb, sneiðrifAð fr hægra, blað-
stýft fr vinstra. biti aptan.
Réttir eigendnr geta vitjað and-
virðisins hjá undirskrifuðum eptir nýár
að frádregnum uppboðs-og auglýsínga
kostnaði.
Fjarðaröldu 16. Nóvbr. 1892.
Bjarni Siggeirsson.
í verzlan Magnúsar Ein-
arssonar á Vestdalseyri við Seyöis-
fjiirð, fást ágæt vasaúr og margs
konar vandaðar vörur meb góðu
ver&i.
ÁbyrffiIiirmaAur og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentari : S i g. (1 r í m s s o n.
82
Hann komst með nauniindum heini að Hóli, lagðist par strax
í rúmið og dó missiri siðar, prátt fyrir alla pá bjúkrun, sem Krist-
in og faðir hennar veittu lionum.
Kristín giptist aldrei.
B a r d a g i.
Lýsing
af smábæjaiífi í Vesturheiini.
Fyrir 5 eða 6 árum fannst steinolíubrunnur á einum stað i
Marypoza. Af pví að slikir brunnar i Nevada er mikil auðsupp-
spretta, myndaðist pegar hlutafélag til að nota brunnínn. Alls-
konar vélar voru settar, hús voru reist til handa verkmönnum, stað-
urinn var nefndu „Olíubrunnur11, og eptir stuttan tima reis upp í
hinni mannauðu sveit nýlenda, var pað dálagleg hiisaröð og bjuggu
par nokkur hundrnð verkamanna.
Tveim árum seinna var „Olibrunnur1' búinn að fá nafnið „Oliu-
brunnsbær11. 1 raun og veru var pað lika bær í orðsins réttu
merkingu. j>ar voru nú sam mkomnir skósmiður, skraddari, timbur-
maður. smiður, slátrari og læknír. Læknirinn var frakkneskur,
hann hafði einusinní verið rakari í Frakklandi, en annars var hann
ekki hættulegur rnaður“, en pað pýðír ekki svo litið, er um ame-
ískan lækni er að ræða.
Eíns og opt kemur fyrir í smádæjum, stóð læknirinn lika fyrir
lyfjabúðinni og póststofunni. Hann var pví prefaldur í roðinu.
Hann var „ekki bættulegri lyfsali en læknir, pví að í búðinni hans
voru einungis 2 lyf: lakkris og r.iðurkreinsandi olía.
„Verið ekki snieikir við lyf mín“, sagði læknirínn opt, hann hét
Dasonvillee. „f>egar eg gef sjúklingi inn, er eg vanur að taka
sjálfur inn einn stóran skammt, pví að eg álykta svona: ef pað
fzförir ekki ineiii mér, sem er heill heilsu, pá gjörir pað beldnr
83
ekki rtiein peim, sem er vanheill. — Herrar mínir og frúr, bér getift
pér séð gagnsemi niðurbreinsandi olíu. Eg er sjötugur. í 40 ár bef
eg daglega tekið inn oliu, og pér sjáið ekki eitt hár grátt á kollin-
um á mér“.
Herrarnir og frúrnar hefðu nú getað svarað pví, að læknirinn
hefði að vísu ekki eitt hár grátt, cn að pað værí reyndar enginn
furða, fyrst hann væri nauðsköllóttur. En af pví að petta svar
hefði engan veginn getað eflt framfarir bæjarins, pá var pað ekki
gjört uppskátt.
Og Olíubrunnsbær hélt áfram að vaxa. Eptir 2 ár var járn-
braut lögð pangað. Nú voru kosnir embættismenn í bænum. Lækn-
irinn, sem var yfir höfuð vinsæll, var kjörinn dómar’. Skósmiður
Devis varð lögreglustjóri; enda var hann öll lögreglan. Skóli var
reistur og stjórn lians falin kennslukonu, er sérstaklega var til pess
fengin. Og veitingahús reis upp og bafði nafníð „Veitingahús Banda-
ríkjanna".
j>ar sem dómari er og lögreglustjúri, par eru menn lika vanír
að eiga í málum. Til pess parf og skriptir og pappir. j>essvegna
reis upp við eitt göt.uhornið pappírsverzlun, og voru par seld poli-
tisk blöð og skripamyndir af Grant bershöfðingja.
En pað var eklti allt búið, Enginn ameríkanskur bær getur
lifað án pess að hafa sitt eigið blað. j>essvegna myndaðist par og
i lok annars ársins fréttablað og var nefnt „Laugardags-vikublað“.
Ritstjóri blaðsins var í senn bæði útgefandi, setjari, prentari, gjald-
keri og afgreiðandi. Afgreiðslunni gat hann pví betur gegnt, sem
hann ók á hverjum niorgni með mjólk um bæinn.
J>að vantaðí pví auðsjáanlega ekkert í hinum farsæla Oliubrunns
bæ. Verkamennirnir voru mjög stilltir; enginn byrjaði á áflogum.
Hver dagurinn var öðrum líkur. Fyrri hluta dags gegndu menn
störfum sínum, og pyrfti ekki á iundi að fara að kvöldi, gengu peir
til hvíldar með peirri meðvitund, að peir mundu gegna sömu störf-
um næsta dag.
Lögreglustjóranum pótti eitt að, og pað var, að hann gat ekki
komíð saniborgurum sínum til pess að hætta við að skjóta á villi-
gæsir, er flugu um bæinn á kvöldin. j>að var nl. bannað að skjóta
á götunum. „Ef pað hefði verið í einhverju greni, pá hefði pað