Austri - 22.02.1893, Blaðsíða 4

/
■LSJ*
Ki
A i: S T E I
20

pessn slat'lifamls, imini verí'a skort
u n vifturværi í vetnr? Hótirl skárra
}ierr fi?> verið fvrir vestnrsýslnbiin, er
gátu s<‘lt fé A ilrti til liius mifra
kaupninims Riis á Boréeyri. er pnf
9—11 nura fyrir pnndiá í lifamli
kindiuni; skip lians er mi nýkotnift
og mun pvi liafa verið liætt, í stór-
liriðargarðimim 1 — 3 p. ni, linti pað
legið pá,
Eins op pú liefirlieyrt, v3r liér stórt,
uppboð á Blönriuis i hnust, A strnm1-
skipinu ,.Aunn“. Reynt var að komn
par á iélagsskap, og koinst hnnn á
ineð nintvöru. liðugnr 100 tiinnur. og
skipið sjilft. er seldist á 150 kr. pnð
er nú pegar rifið. A tiestu öðru mun
vAssurnncert“ gr.Tða. Ullarbnllar
(120—-130 pri.) fóru á 25—30 kr. og
lýsistunnnr fri 25—30 kr. pnð lenti
auðvitnð tlest aptur hjá Höejifner og
kaupirörnum.
Tíðarfar hefir verið gott j hffiist
frá réttuni til Jólaföstu. en 1. p. ni.
hriist allt í eirm stórhr ð á af norðri
ogjhélzt í 3 (lagn. Eigi heíir heyrzt
að liiin liníi valdíð tilfiimanlegum
sknða.
Nú er margt fé sett á liey. en
lieyskapur mjög misjnfn.
Heilsufar er gott
Einn merkur inaðnr. sem ekki
hefir verið cetið í Austrn. er diinn;
Stef'áii OlnfssOfi, er nmn liafa verið
ráðsmaður hjá kanselliráði Jósep
Skaptasyni liéruinbil a’.la bnns búskap-
artíð.
f>ú befir beyrt um pingkosningar
okkar. fáir á íu cli. en mikið fyrir
pað að ílla stóð á heysknparönrnim.
Elest atkvæði úr Yatnsdal og svo úr
Aljðfirði, Engin fundarsaga hefir mér
vitanlegn verið sögð af possum kjör-
fundi, og fer lnin liéðan nf nð missa
,.Interesse“. Margar spurningar voru
lagðnr fyrir pingmanmiefnin, og gjörðu
pað einkum prestarnir. síra þorvaldur
á Mel og síra Stefán á Auðkúlu. og
og má segja yfir liöl’uð að peim va'ri
svarað samkvæmt pví er porri fundnr-
inanna vildi hoyra. I stjórnarskrár-
rnálimi lýsti þorleifur vfir pvi, að
héðan af inundi baun liaga sér eptir
rilja kjósiMidaima. en livað Björn
Sigfússoa ætlaði að gjöri í pvi máli
varð mér aldrei vel ljóst. Eptir frnm-
konui pessa nýja pingmanns okkar
á pessuni fundi. finrst mér mcga
eiga pað v'st, að hann verði varkár i
orðmn sínura, enda er maðurinn vel
greindur. on of mikið iná af iillu
gjöra 02 pykir mér eigi ólíklegt að
Húnvetuingar vilji geta séð. hvað sé
vilji og snnnfæring píngmamm poirra,
að yfir fiví sé etigiu hnla. og viljum
vér vona alls góðs af pessuin lieiðurs-
mönnum.
J tilefni af bréfkafia liér úr
Vopnnfirðí, frá 14. f. m. í 2. tbl
,.Austrs“ p. á. vil og biðja yðnr lir.
ritstjöri, að taka eptirfylgjandi linur
í blaðið.
Höfnndur bréfkaflans getnr jæss.
a,ð bann linfi lieyrt. nð á priðja hnndr-
að manns hafi skrifað undir bænaskrí
til Canada- oða Manitobnstjórnar nm
1 ún til {ubss að flytja vestur. og getur
pess um leið í ssiubandi víð p»ð livaða
árangnr pað niundi liafa. að við Sig-
urður Christoplierssovi mumim baiit
sagt: s»ð ekki væri óhugsandi að petta
gæti fongizt, of nógu mikilfonglega
va-ri lýst, livo, aumt ástandið hér
vær
;
Eg leyfi mér að lýsa pví yfir. að
j eg liefi ekki talað liin siðnst, tilfærðu
I orð úr téðnm bréflcafla, og að pau
J séu tilliaTulaus og ósönn. að pví
i levti er m,g smrtir. oghið sainaimm
I mér óliætt að fullyrða :ið pvi er Sig-
1 urði við kemur. Sannleikuri-nn innn
vera sn. nð höfundurinn liafi búið pau
til sjálfur til að gjöra sínar frétt-
ir sögulegri.
Yopnaf. 7 febr. 1893.
Sveinn Brvnjólfssou.

' ’f O ai £ .£. O
Umlirskrifuðiir selur til vors
rneð miklum afslættí:
Skinnpeysur ágætar.
Trékiossa, smáa og stóra.
Borðlnmp.a af ýnisnm sortúrn.
Barkalit.
Höfuðfntnað m. m.
Seyðisfirði 30, jan. 1893.
SlGl. JOHANSEK.
Hjá P. Y. Davíðssyni á i
Yopnafirði fiest keypt gufubrætt andar- !
nefjnlýsi, sero vera æt.ti á hverju !
beinp'li.
Gott undit'Sfxmgur-fiðiir fsest bjá
sama, með óvanalega ligu verði.
Tal

-?
liér p]itir að eins móti borgun út »
llÖIlfl
Arnbeiðarstöðum. 3. febr. 1893.
HsilUlór Griittormsson.
s 8
er fiskiskipið „Hilduru 19.56 smálestir
(Tons) að stærð með rá ou reiða; pví
fylgir inikið a.f veiðarfærum. sérilagi
til hákalla veiða og mnrgt nnnað
gagnlegt.
Skipið er. að sögn allra peirrn.
Sem nieð pví hafa yerið, sérlpga Vcí
lagað ti! fiskiveíða, allgóður siglari
og liggi r ágætlega við stjóra.
þeir, sem kaupa vilja. skvibi sem
fyrst. semja við kaupnionnina: Sigurð
E. S.æmundsson Ólafsvík. Péturs
Guðjohnsen Vopnalirði, eða undirskrif-
aðan. því alhnarsrir mimu verða um
boðið. Skipið liggur A Seyðisfirði.
Vestdalsevri 30. jan. 1893.
Sigurftur Jónssou.
V í Ð I u li Ó L L
á Hólsfjöllum — hin góða og
affarasæla bújörð — fæst hálfur
til kfiups með góðiun kj’irum.—
Lysthafendur suúi sér til Jóns
Guðmundssonar, prests á Skorra-
stað.
Eins og að undanförnu tek eg
að mér ýmskonar t r é- og járn-
smíðar. Einnig aðgjörðir á ýms-
uvn b ú s m u n u m o. fi. En sai it
í verzlan Magnúsar Ein-
arssonar á Vestdalseyri við Seyðis-
íjörð, fást ágæt vasaúr og margs
konar vaudaðar vörur með góðu
verði.
Iby rgð a r m a il n r og r i t s t, jó r i:
Cand. phil. Skapti Júsepssou.
Prentari: Sig. Oiimsgon,
T.-JKT". ;,«asíiu
011
gleyma pví. bvað góð og notaleg pír 1 aiið rerið mér. pað getur
húsmóðir mín reitt sig á“.
„Er Amlrés iimi kaupstaðrmm í dag?“ spurði Ols húsinóðir og
leit um leið hvasst frnmnn í Gunnborgu.
„Ekki veit eg betur, pað getið pér reitt yður á“, svaraði stúlk-
an í bjartans einlægni.
„Ætluðu pið máske nð verða samferða vestur um hafið?“
„Einusinni talaði hann um pnð. en pá neitaði eg að iara með
honum, pví pað va'ri svoddan synd á móti yður. liúsmóðir góð. ð
«r ineir en nóg srering fyr’r yður. eins og pað nú er. Síðan hefir
hann heldur ekk' minnzt á pað“.
„Hvenær ætlarðu að fara?“
„í vetur n rð eg heimu lijá lienni mömmu; mér hefir komið til
hugar nð lána vefstöl og reyria að liafa ofanaf fyrir mér með
vefnaði“. ■
„þú skalt nú biða bérna pangað til Andrés kemur beim“.
„Eg vildi lulzt ekki bitta hann aptur; við kvöddumst i gær-
kveldi-1.
„]?ú gjörir eius og eg segi pér“.
Svo fór 01 s húsmóðir i skyndi út. En Gunnborg var engu
seinni að skjótast yfir að bókaliyllur.ni og ná í s ilnittbókina. Merk-
ið var s tt við eptirfylgjaudi vers.
Hinn aunii jijóim er eins af pér
í eilífð kjörinn bl ða,
til l'reisis bans. ei minna’ enn mér,
pinn mátti sonur líða;
pinn engill jafnt hans bænir ber
að bústað niðar samia.
ei metorð gilda, guð, bjá pér
iié gnll og auðlegð manria.
Undarlegur frií-ur og ró færðist nú í hjarta Gunnborgar.
— „Bf að . . .
pað liðu nú víst 2 klukkutímar — sem Gunnborgu fundus®
aldrci adla að fá enda, og Ols húsmóður engu suður, pví bun var
allt af að horfa út.
111
„Houutn dvelst lengi“, sagðí hún eínu sinni áhyggjufull.
Svo ók Andrés loksins inn á bóndagarðimi. Og litlu siðar
kom hnnn i stofunn. Ols liúsmóðir kom og inu i sama bili.
Ertu ekki farin?“ sjiurði bann Gunnborgu alveg hissa.
„það var optir ininuin vilja að hún beið par til pú kæmir heim.
j>að lítur út fyrirað við prjú eigum að talast við í dag. Nú. nú! Sjá-
um pað! Svo þú ert orðinn of' gamall til þess að ráðfæra pig við
hana móður pína, sem hefir borið þig undir hjartanu, liðið fyrir pig
Og vakað svo inarga nótt yfir pér? Eg héit pú ættir engan íiákomn-
ari til þess af. leita ráða lijá. pegar nú svo stóð á að þú þurftir
peirra við í svo mikilsverðu efni; — petta kom mér pví d’Jítið
við . .
„þér megið ekki taka petta pannig, móðir! En eg liefi svo opt
heyrt yður segja, að giptiiigin ættí ætið að vera jafnræði, ef vel retti
að fara. Guntiborg er bláfátæk, en eg er erfingi að mikluin auði.
Eg pagði í heilt ár — svo gat eg eigi stillt mig um að fá að vita,
hvort lienni pótti vænt uni mig. Eg gat aldrei f'engið haua til þess
að svara mér uppá það; hún fór alltaf u.nuan pvi i llæmiiigi (ifir til
«g einn niorgun — er við skylduni ganga að borði Drottms —
særði hana við sakrameutið að segja mér sannleikann — pá hlaut
liún að segjá mér það. En pað sem við hölum liðið siðan, pað
veit enginn nema sá alvitri — og svo við sjálf. Og ef eg a að ta r-
ast hér framvegis upp af sökuuði, þa væri bezt að pað tæki sem
fyrst enda. Eg lief ætið lesið pað í Gáiðs orði, og bka annarstaðar,
að allír íneun væru leystir jafu-dýrri fórn og að Erelsari vor gjörði
•engan mauuauiun. Nú! Eg ieyfi mér ekki að setja út á
skoðun yðar, en eg vil stinga uppá nokkru víð yður. — An Guun-
borgar er og verð eg ólukkulegur, og ef svo . .
„Ætlarou að íara moð heiini til Ameríku! Og yfirgefa þfna
gömlu móður. sem enga aðra ánægju heiir hér í heinii, aðra en þig?“
„Eins og Gunnborg, nióðir! En það er ekki pað ’sem eg vildi
segja — eg víl beldur ekki yíirgefa yður. Eu við getum selt bú-
garðimi. og fárið öll prjú, Jarðræktin geiur ekki mikið af sér i
þessum árum. Og yfir í Ameríku er engÍHU munur gjörður bænda-
dætra og liúsiuamisdætra — hver sem Jkemst par sómasamlega af,