Austri - 17.04.1893, Blaðsíða 4

Nu 10
1
A U S T R I
40
vel. eptir ástæðurn, og pótti flestnm
góð skemmtun. Söngmim stýrðí
Arni kennari Jóliannsson.
Ú ld ruítur
nr (iómsmálahók jíorður-Múlasýslu.
Arið 1893, mánudaginn 27. marz-
mánaðar var aukaréttur Norður-Múla-
sýslu settur og haldinn á Seyðisfirði
af sýslumanni B. Sveinssyni sem
skipuðum setudómara með undir-
8krifuðum réttarvitnum; var pá tekið
fyrir
Málið: Sýslumaður Einar Thorlacius
ú Seyðistirði
gegn
Ritstjóra. cand. phil.
Skapta Jósepssyni,
samastaðar.
Var pvi næst í málinu kveðinn
upp svolátandi
D ó m u r:
|*ví dæmist rétt að vera:
Hinn stefndi, ritstjóri og á-
byrgðarmaður hlaðsins „Austra“, cand.
phil. Skapti Jósepsson á að greiða
200 króna sekt í landssjóð, eða, ef
horgun brestur. sæta 50 daga ein-
földu fangelsi. Hin ærumeiðandi um-
mæli um sækjandann, Einar sýslu-
mami Thorlacius á Seyðisfirði í grein-
inni: „Aðáent. Nýfundið brot úr
dómarabóUinni“, í 13. Nr. II árgangs
blaðsins ,,Austra“, 20. mai f. á., sem
tekin eru fram hér að íraman undir
stafliðnum 1—4, eigá að vera dauð
og ómerk. svo að pau komi eigi orðs-
týr og virðingu sækjanda til hnekkis.
Hinn stefndi, eand. phil. Skapti Jó-
sepsson greiði allan af máli pessu
löglega leiðandi kostnað eptir reikn-
ingi staðfestum af háyfirvaldinu.
Hina idæmdu sekt ber að greiða
innan 15 daga frá lögbirtingu dóms
pessa, og honum að öðru leyti að
fullnægja undir aðför að lögum.
B. Sveinsson.
skipaður setudómari.
Dómurinn var lesinn upp i
réttinum. Sækjandinn sýslumaður
Einar Thorlacius var tíl staðar í
réttinum, en stefndi ekki.
Iiéttinum sagt upp.
B. Sveinsson
skipaður setudömari.
Réttarvitni:
Lárus Tómasson.
Finnb. Sigmundsson.
Réttan útdrátt staðfestir:
Einar Thorlacius.
*
*
Ritstjórnin hefir ekki viljað neita
herra Einari Thorlacius um að taka
samkvæmt kröfu hans dóm penna í
blaðið, ef pað yrði honum dálítil
hugnun og stundar fró. En samt
sknl pvi yfirlýst, að ritstjórninni bar
alls engin skylda til að taka dóminn.
Samkvæmt 11. gr. laga 9. maí 1855
er ritstjórn skylt að taka i blaðið
skýrslu um m á 1 a 1 o k , ef mál
hefir verið byrjað út af grein i blað-
inu. En hér er um engin málalok
að gera. |>essum dómi var pegar á-
frýjað með pósti héðan 3. p. m. Auk
pess er pað að minnsta kosti störum
vafa undirorpið, hvort herra Benedikt
Sveinsson hefir haft skipun og vald
til að dæma á ný i málinu, eptir að
frávísunardóminum hafði verið áfrýjað,
og hvort pessi dómur getur skoðazt
öðruvísi en sem tómt persónulegt
álit hans.
Ritstj.
Sayðisfirðt 17. apríl 1893.
Hin sama inndæla tið helzt hér
enn við. Er nú komin alauð jörð upp
i Héraði, og víða búið að sleppa sauð-
fé. Hér i Seyðisfirðí er enn talsverð-
ur snjór prátt fyrir hinar stöðugu
hlákur. Gufuskipið „E r n s t“ kom
frá Akureyri p. 10. p. m. Með pví
kom verzlunarstj. Einar Hallgrímsson
með frú sína og börn, „Ernst“ fór
héðan sanulægurs áleiðis til Stavang-
urs; með honum sigldi kaupmaður
Grude og fröken Rakel Imsland.
Krystal fór héðan 8. p. m,
hlaðinn með síld frá kaupmönnunum:
Johansen og Imsland. Kaupmaður
Imsland fór með skipinu.
Herra Bjarni Siggeírsson á
Seyðisfirði hefir gefið 30 kr. kirkjunni
á Vestdalseyri, er varið skal á sínum
tima til að kaupa handa kirkjunni
skrautgripi, sem hana vantar. Lika
hefir önefndur maður getið vissa krónu
upphæð í sama tilgangi. Svo hefir
og hcrra Jpórarinn Guðmuiidsson á
Seyðisfirði gefið kirkjunni 2 prýðis-
fallega ljósastjaka.
Ollum pessum lieiðurs mönnum
pakka eg peirra rausnargjafir fyrir
hönd kirkjunnar.
Björn forláksson.
Eg, Jon Jóliaimsson i
Gislaliúsi, kalla hérmeð aptur
hin meiðandi ummæli min,
og ðheiðarlega aðdróttim til
handa st. „IÐUNN“ af Ó. lt.
G. T. Nr. 25, i Mjóaflrði eða
einstökum meðlimum henn-
ar, sem allir eru lieiðarlegir
og virðingarverðir menn og
hindindisfrömuðir.
Mjöafirði 19. marz, 1893,
Jím Jöhannsson.
Hér ineö ft'nrlýsist. að eg- nndirskrifftðnr
sem af landshofðingjaniim yfir Islandi hefi
verið skipaður sóknari í máli amtmanns .T.
Havsteens gegn ritst.jóra. Cand. phil. Skapta
Jósepssyni, fyrir meiðandi uinmæli um amt-
inanniiin í grein í 29. tölublaði „Aiistra“
1892, með inngangsorðuinim: ..Meistara Eiriks
Magnússonar málið“. hefi í dag stefnt nefnd-
um litsfjóra út af greii.inni.
Samkvæmt tilskipun um prentfrelsi 9. maí
1855 11. gr. krefst eg þess að þessi auglýs-
ing 8Ö þegar tekin i hlaðið „Austra“.
Seyðisfirði 24. niarz 1893.
Jóii Runólfsson.
Að par til gefnu tilofni, aptur-
kalla eg undirskrifaður hérmeð öll
pau meiðyrði og pjólnaðaraðdróttun
á einu kaftirótar-pundi, er eg \ið-
hafði uin Sigmund Jónsson á Höfða
og bið eg nefndan Sigm. Jónsson
fyrirgefningar á pvi; skulu öll um-
inælin dauð og ómerk og erum við
parmeð sáttir.
p. t. Kollsstöðum 16. marz. 1893.
Arni Sigurðson.
(handsalað.)
Vitundarv.:
Gísli S. jHelgason.
pórarinn Benediktsson.
í verzlan Magnúsar Ein-
arssonar á Vestdalseyri við Seyðis-
fjörð, fást ágæt vasaúr og margs
konar vandaðar vörur með góðu
verði.
Abyrgðármaður og ritstjóri
Cand. phil. Skapti Jóscpsson.
Prenturi: Si g. örí msson.
130
irm ætlar að fara að spyrja, hvort gestir séu komnir, en pá drep-
ur Jochum á dyr og keinur inn. Majórinn bendír honum að vekja
ekki barnið og spyr pvinæst:
„Hvað er urn að vera, Jochum?“
„Ekki neitt, herra inajór, eg vildi einungis afsaka að eg kom
ekki fyrr en rú til að liirða um barnið . . , en pað var svo mikið
að gera hjá irúnni . . .“
„Hvaða sleði var áðan útí fyrir? Koma gestir?“
„Sleði, herra majór? . , . Eg hef engan sleða séð“.
„Sá eg ekki ykkur ökumaim sleðans rogast fyrir litilli stundn
með eitthvað inn i húsið? . . Hvenær tókstu uppá pví að skrökva,
Jochum?“
Vesalings Jochum blóðroðnar og segir stamandi:
„Eg . . ó. herra majör . . . eg má ekki segja pað . . . pað er
dálitil gjöf handa herra majórnum . . .“ Allt í einu dettur honum
nokkuð i hug og bætir við glaðlega: „Já, herra majór. f>að er
hljóðfæri eða eitthvað pesskonar. Frúin ætlar að láta pá gjöf koma
á óvart herra majórnmn“.
„Ekki pó annað“, nöldrar majórinn forviða. „Eg gef henni
hljóðabelg og hún gefur mér hljóðfæri eða eitt slikt verkfæri, sem
eg hef óbeít á. . . . Eptir petta mun varla vanta hér í húsinu
tilbreytingu og háreysti. En annars hefðir pú, Jochum“» segirhann
ennfremur í ströngum tón, „ekki purft að segja mér svo greinilega
frá leyndardómi konu inínnar.
Eptir fjórðung stundar eru heimilisfólkinu afhentar jólasjatír
uppi í salnum; majórinn er par staddur og gegnir skyldum sínum
sem heimilisfaðir. en á nieðan sefur Anna litla rótt niðri i stofu
hans. Hann ætlar nú eptir fjórðung stundar að afhenda konu sinni
hina lifandi jólagjöf, og hann bendir Jochum að koma ofan
með sér. þegar álengdar heyrir hann skelfdur há hljóð; með titrandi
hendi tekur hann á hurðar snerlinum — skyldi nú nokkuð ganga
að barnimi? |>að vill nú svo vel til, að kona hans er inni í salnurn,
en pær Súsanua og Lísa standa hlustandi í ganginum, og hoyrist
majórnum pær hlæja.
„Á petta að vera- hljóðfærasláttur?“ hvislar Súsanna að
Joehum.
131
„Náttúrlega“, svarar liann og rekur aptur hurðina fyrir augum
hinna forvítnu.
Onnu liður vel, svo er fyrir að pakka, en hún stendui á ir.iðju
gólfi og æpir af öllum kröptum.
„Ekki ein, Anna ekki vera ein“, hljóðar harnið; „ljóta dýrið
bita Önnu“. Og með litlu höndunum bendir hún á tigrisfeldinn, en
hausinn á feldinum með hinuni stóru. kringlöttu glerauguin hafði
gjört hana hrædda. Jochum hlær og ætlar að taka telpuna upp,
on húsbóndi hans verður fyrri til og tekur barnið i faðm sér.
„Vesalings litla Anna“, segir inajórínn i meðaumkvunarróm,
pað var ljótt að láta pig eptir eina hjá tígrisdýrinu. Viltu fá
sætindi?"
Anna brosir hýrt, og gleði geislar pegar af andliti hennar; svo
áttar Benstoff sig skjött og setur barnið niður á gólfið nieð pessum
orðum:
„Jochum, taktu nú við litla hljöðabelgnum og berðu hana inn
til konunnar minnar; eg kem á eptir“.
Jochum prífur ábreiðuna, sem hann hatði vafið áður utan um
barníð. og gengur að Onnu, en liún slær til lians, myndar sig tíl
að gráta og hrópar:
„Ekki ábreiðuna. Ekki ábreiðuna“.
„pú kannt sannarlega ekki að fara betur með börn en eg,
Jochuin11, segir majórinn með hæðnisbrosi. Hvort hann brosir að
sjálfum sér eða Jochum, er látið ósagt.
„Anna. viltu koma með mcr“,spyr hann pvi næst.
,.Já“. liljómar einarðlega fra vörum barnsins, og pað tritlar
nú víð hliðina á Benstoff út úr dyrunum. í ganginum par sein
pær Lisa og Súsanna hafa falið sig af forvitni, nemur Anna staðar
allt í einu og segir í bjóðandi róm:
„í fangið. Taka Önnu í fangið“.
„Hvaða vitleysa11, svarar majörinn nokkuð höstugt, „pú ertnógu
stér til að ganga'*.
„Nei, i <‘i“. l allpr litla telpan ópolinmóð, majórinn lítur
framan I andlit hennar, er kiprast saman á ný, og segir:
„Jochum, sæktu sætindin11.
|®P“Brúkiið íslenzk frímerki kanpir, með luesta verði, líolf Joliansen á Seyðisflrði.