Austri - 02.09.1893, Blaðsíða 3

X'": 23
A U S T R I
91.
. -VHttlH. í»
málanefntlinni. að diglaunavinna verka-
fólks við. verzlanir, s« að eins borguð
í peningum.
56. Frv. í A. d. mn gjald af að-
íiuttu smjurlíki 15 aura af pundi
liverju og sjnjörlíld se að eins innflutt
með ákveðnu vörumerld.
57. Frv. í X. d. frá E. Jónss.
J. J. (X.-M.) Sig. Gunnarss. umkaup-
staðarrettiudi Seyðisfjarðav.
58. Frv. í X. d. frá Sig. Gmm-
a.rss. os Sigliv. Arnas. um fnðun á
la:
;;ð lax megi ekki veiða nema
2'/í mánuð árs. (36 stunda friðun á
viku hverri sleppt, sern nú gildir)
veiðivðl út frá öðru landi nái ekld
lengra en út á miðja ána, en milli
veiðivela frá blðum löndum se 100
faðma bil eða * */, aí' pvermAli árinnar.
69. Frv. í X. d. frá Sk. Th., J.
J. (Eyf.) J. Jak. og Sigliv. Árnas.
um afn-'un dómsvalds hœstaréttar í
islenzkum málinn, að uadanteknu dóms-
vaidi fvrir ábyrgð á heudur ráðgjafa
fslauds meðau ábvrgðarlög vanta fyr-
ir hann. Landsyfirdömurimi hafi æðsta
dómsvald í islenzkum niálmn og sfe
bsett við liann 2 dömendum, hvorurn
með 3500 kr. Arslaunum. Yerði frv.
petta. að lögum sfe það borið undir
ríkisping Dana til staðfestíngar sanikv.
Ktöðulögumun.
60. Frv. í X. A. frá B. B. að
stjórnarvalds-auglýsingar seu birtar í
Stj órnarfcídinduHum.
61. Fvv. í N. d. frA 4 ]rm. um
breyting á lögum uni útflutniug peirra
sem flvtja i aðvav heinisAlfur -— fyriv
íið sesa menn til að fava af landi burt
með giimaiaii fevfölum, vavði sekt20—
2000 kr. ITtílutinngsstjðri niegi eklci
taka neinn maim til ilutnings aí" laudi
buvt nema hann hafi vissu fyrir, að
hann hafi borgað aliav íögmætar skuld-
i.v, er iionum bav að gveiða, þar A
ineðal lögskyldan framfœrsluevri með
skyldmennum peim, ev hann lætur j
lifev eptiv, eða útfariim sett trygging 1
fyviv greiðslunni, ev lögreglustjövi á-
lituv nægja. Gæti útflutningsstjörinn
pessa ekki, skal hann greiða skuldir
útfarans.
U t s li r! p t
úv dómábók Suðurmúlasýslu.
Ar 1893, priðjudaginn 1. dag
ágústmír.aðar var gestarettur Suð-
urmulasýslu settur A skrifstofu
sýshmnar og lialdiiui af sýs\umanni
Suðunnúlasýslu í viðurvist undivskrif-
aðra vofcta; var pá tekið fyrir
GestaréttarmAlið
cand. pliil. Skapti J ósepsson
vegua síra Bjövns þorláks-
sonar á Dvergasteini
» gegn
Villij ilini Ávuasyni í Mjóa-
- fivði út af ærumeiðingum
við haiin í opinberu kæru-
skjali tii biskups,
og upplesinn ag uppkveðimi svohljóð-
andi
Dómnr:
MAl petta er höfðað lier fyrir
gestarfetti af pví að vevjandi á lieima
í Mjóafivði, en kævandí í Seyðisfivði, og
er pað vfett. Hinn stefndi liefir heimt-
að að dómariun vild iir sæti sökunv
tengda við lunu vfetta máisaðila, síra
Bjövn J>orlAksson, en par sem sira
Björa hefiv iiandsalað sökina. Skapta
Jösepssyni og gjovt liann að dominus
litis, pá verður ekki betur seð en að
síva Björn sfe úr míiinu og Skapti
tekinn að öllu rið og er ekkevt á
rnóti því að menn fari pannig með
niAl sín. E v pá að ræða um tengdir
dómavans víð Skapta Jósepsson og
verðuv ekkí seð ad milli peirra séu
slíkar tengdir, par sehi kona dómav-
ans og Skapti Jósepsson eru að eins
tengd sem næst sv.stkinalx'ivn eðapve-
menningftv, en pað ev ekki nóg. -
Að vísu heiiv hinn stefndi bvggt
mótniæli á pví, að í útskriptiuni af
véttavhaldinu 18. f. ni. standi vísað j
til til.sk. 25. ágúst 1893, en honum 1
var sýnt að petta vav vitvilla og að
pav stóð útprvkkilega 15. Agúst 1832,
hefiv pví enga pýðingu.
Umboðsskjal kævanda frá sfera
Bivni Jiovlákssyni ev ekki löglega
staðfest, en par sem pví ekki var
mótmælt i 1. rettarhaldi pessa máls,
par sem pó vav hreyft mótmælum móti !
pví, að mái petta væri tekið fyriv, pá
verða pau mótmæli ekki tekin nú til
greina, af. því lika að umboðsskjalið
er með' auðpekktri hönd síva Bjöms
Jjovlákssonav.
Mál petta er lcært 13. júni síð-
ast liðinn, verður pví að teljast að
fyrning sakar sfe ekki ákomin fyrir 1.
júlí, pví pann dag 1S92 segist síra
Bjövn Jjorláksson fyrst hafa vítað uni
kævuna til biskups og pvi liefiv ekki
vevið mótmælt af innsiefiida.
Kemuv pá til álita sjAlft aðal- j
kæru-skjalið eða liin imivædda kæva til
biskups, en í henni evu öllpau meið-
yrði sem innsteihda undir pessu máli
verða geiin að sök. Innstefndi hefiv
einn meðal margra annara undivskrif-
að kæru tii biskups, sem er framlögð
undir pessu máli, á presturinn epfcir
kærunni að hafa gjört sig sekan í
ýmsu athæfi, sem verðskuldav pau ill-
mæli, #em eru í kærunní, pannig
1. ,.J>á lifðuin vev (sóknavfölkið) í
peirvi tálvon, að liann mundi sjá að
sev og láta af öllum ðeyvðum. 2. Aldv-
ei hefir siva Björn gjört víðtækavi til-
vaunir til að vekja gvemju, övild og
öánægju safnáðav síns heldur en .eín-
mitt síðan haim lifet pvi o. s. frv.
3. Pvestuvinn lfet hanu (bóndann á
Selstöðum) í fyvva vor skvifa undiv
sanming, seni enginn með óveildri sál.
mundi bafa skrifað undir. 4. Prestur-
inn hefir i vetur gjört pær tiiraunir,
sem hann hefir séð ser frekast fært
til að draga óbeinlínis allmikið ffe úr
liöndum fjölda margra af sóknavbörn-
um sínum og pannig skerða eignarvett
peivra að ekki litlu leyti“.
J>að vevður ekki betur seð en að
hfer sfeu einlægar ærumeiðingar á æru-
meiðingar ofnn, pannig i Xr. 1 að
prestur baíi svikizt um að hætta öll-
um óeyrðum og i Xv. 2, að liann hafi
aldrei gjört viðtækavi tilraunir til að
vekja gvemju, óvild og óánægju safn-
aðar síns en eptiv að hann lifet
pvi, að bæta váð sitt og í 4. grein, að
liann hafigjört pær tilraunir sem hann
hefir sfeð sfer frekast fært til pess, að
draga óbeinlíiiis allmikið fé úv hönd-
mn fjölda margra af söknarbövnum
sínum og pannig skerðá eignarrfett
peivva að ekki litlu leyti, eða hann
bafi brúkað röng meðul (t. d. á borð
við að stela, ræna eða svíkja) til pess
að hafa út handa sev með vöngu móti
fé sóknavbavna sinna. og 3. loksins
liafi tælt böndann á Selstöðuin til
pess að gjöva við sig samning sem
enginn hefði gjört með öveikluðum
sönzum, en um pennasamning erdóm-
aranum ekki kunnugt og getuv ekki
um hann dæmt; verður pvi að leiða
pann pöst hjá sfev; auk pess bendir
öll kævan á pað, að prestur haíi vev-
íð öovðheldinn og vjúfi sættir og að
hann sé óhæfur tíl að vera í prests-
stöðu og að hann sfe óhæfilegur leið-
togi lýðsins í pvestslegri stfett og að
betra sfe að vera heiðingi helduv en
meðlimur siiks safnaðav.
Undiv aHt petta hefiv innstefndi
skvifað og paunig gjövt pessa-
w*saitmi; 'ii
184
„Sömi nhrm var i veði, greifi“.
„Segðu heidur eigiugirni pin, sjálfspótti pinn . . .“
,,Og einkum hatur mitt, skiiur pú pað? Hatur mitt og míu
svikna Ast, seiu aldrei gat fyrirgefið pér pað, að pú tókst aðra fram-
yfir niig“.
„Aðra fvani yfir pig! Hof eg ekki ótalsinnum sagt pér pað?
pú vavst upp i sveit hjá móður pinni sjúkri. J>ú hafðir haft öll
börriin með pér, og eg var nokkra mánuði eiun eptir í París; eg gat
ekkert haft fyrir stafni og mér dauðleiddist. J>á var pað að tæki-
færið bauðst . . .“
„Kona sem stunduni, liafði verið gestur hjá mér. Ósvífm,
blygðunavlaus flenna . .
„Stilltu pig, Klótildur. annars verð eg að ætla, að pú unnir
mér eun og að pú sért hrædd uni mig“.
„Eg pvert á móti hata pig“.
„Mér fellur petta liatur hetur en afskiptaleysi, eða með öðrmu
orðum eg ætlast til einkis. Eg hef afbrotið við pig, og hef jútað
órétt minn. J>ú hefir' hefnt pín, án pess að gefa orðum minum
gaum. Lát pér svo nægja. En greifáfrú Bellefotaine er af svo
góðum ættum, að hún gjörir ekki gys að olnbogabarni hamingj-
unnar. Héðan í frá skal eg ekki raæla annað en pað, sem minnst
parf vegua skiinaðar okkar, og hef pá von, að pú hættir að telja á
mig . . .“
„J>ví lofa eg“, sagði greifafrúin: En hann bætti við:
„Erm eitt orð, lofa' mér pví, að tala aldrei illa um mig í eyru
barna minna . . . að reyna ekki til að kæla elsku peirra til min,
sem er pó faðir peirra“.
„J>vi lofa eg lika“.
„Jæja, pá er ajlt búið. Eg n\á pá fara og pú verður laus við
niig. Eg hef elskað pig. J>ú hefir dænit afbrot mitt eptir hinni
pröngu hugsjón reglunnar „auga fyrir auga og tönn fyrir tönn“ án
pess að kannast við, að það er sitt hvað að vera eiginmaður og
eigin kona. Já, eg skil pað vel, lögin. hin algildu og eilífu lög, en
lífið . . Jæja. pað er mér sjálfum verst. Yertu sæl, Klótildur. Eg
óska pér allvar giptu fyrir pá hamingju, er pú veTttir mér í svo
mörg ár. Lögin hafa veitt mér rétt til pess að ráða uppfræðslu
181
„Hættið pið nú báðar; pið fipið fyrir mér með ykkar ópörfu
bugleiðirigum. Eg verð að lesa, annars kemst eg aidrei á fjöl-
listaskólann, sem mömnui iangar svo mikið til“.
„Og sem pabbi brosir ætíð að“, liélt Ivristin áfram. „Hann
segir að áður «n afráðið verði, hvort pú átt að fara á hana, verði
hann að vita, hvort pú sért hæfur til pess“.
,.J>að kemur pér ekki við. Lofaðu mét að lesa“.
Og Gaston flettir ákaft upp í orðabókinni, og sökum kyrvðar-
snnar umhvertís miðar honum smásaman áirani í stilnum.
Jóhanna litía vr sofnuð og hallast aptur í stólir.n. brúðan er
Aottin niður og haliast upp við arinstöna. Kristín er farin aptur
að Wína ínn í eklinn, og ekki heyrist tii annars en ponnans.
Við og við neniur hiun iðui, væntaniegi fjöllistamaðnr staðar
við frakkneska setningU, er erfitt er að pýða á tungu Sóföldesar.
Hann styður snöggkiyppta höfðinu á vinstri handleggínn og horfir
smian um herbergið frá einu til annars.
Díana hættir öðru hverju við að sleikja sig, labbar að borðiuu.
og leggur trýnið upp á pað par sem Gaston situr og keppist við.
En þar eð hún tekur um ieíð í dúkinn á borðinu. svo að við er
búið að alit steypist niður af því, fær hún í hvert skipti litiá högg
á trýnið,
4-
*
Timimi liður, klukkan er orðin 6'/2; pjónustustúlfcan hefir
komið tveim eða þrisvar sinnum inn til að bæta í ofninn, og gríska
stilnum er lokið fyrir löngu. Xú er byrjað á.Ovid og kappsam-
lega flett upp í orðabókinni.
Gaston er kú hættur að skrifa og horfir óróiega á klukkuna.
Allt í ei«w leggur hann frá sér peimann, stendar á fætur og geng-
ur að stóli Kristinar, án pess að hún þó verði þess vör eða Jó-
hanna vakni.
Og pví næst tekur hann að horfa á iogann ineð hryggðarsvip
■og kviðafuilt hjarta.
Enn liður uokkur timi. Kristin er núrisin upp og horfir ýmisí
á bróður sinn eða inn í eldinn. Yerður hún þá vör við bók á arn-
inum o.g stendur á fætur til að ná henni. En hún leggur pegar