Austri - 31.10.1893, Blaðsíða 4

Nr. 29
AUSTRI
116
miklu þarfara að hjálpa einhverjum fátæklingn-
um, til pess að koma upp einhverjum kofanum,
svo sem fæst hús væri í rústum í sveitinni, iield-
ur en að fara að hlaða krónum á leiðið sitt.
Og göfuglegast mundu sveítungaf Halls
heiðra minningu hans með pví að láta ekki deyja
út, heldur fara vaxandi þann hugsunarhátt. sem
er svo almennur hjá þeim, og sem Hallur vakti
og glæddi manna bezt með dæmi sínu, þann
hugsunarhátt að 1 Ha aldrei nokkurn sannari
þurfamann synjandi frá sér fara, og reynast
jafnan bezt á vandræðatímunum þegar ílestir
þurfa hjáipar við.
B.
*
* *
Framanritaða grein höfum vér tekið í blað-
ið af vinsemd og virðing við hinn heiðraða höf.,
en erum þó á annari skoðun en hann um efni
það, er greinin ræðir um (sbr. niðurlag greinar
vorrar í 25. tbl. Austra: Héimagreptrun). Yilj-
um vér geta þess hér, að nokkrir af sveitung-
um Halls Einarssonar hafa tjáð sig að vera sömu
skoðunar, sem vér, um þetta efni; og finnst oss
vel við eiga að hvetja þá, en letja eigi, að sýna
ininning hins látna höfðingsmanns þann sóma
að reisa Jionum minnisvarða á leiði lians.
BAtstjórinn.
Til taupenda Austra.
Með „Thyra;i var mér i misgripum
sendur þessi pappír, sem er nokkru minni
en pappir sá er Austri heíir verið prent-
aður á. En leturmergðin i blaðinu er
fullt eins mikil, J>ví hæði eru spássiurn-
ar mikln minni, og ekkert brukað af
stærra letrinu, og eigi nema þrískipt
dálkunum.
Ritstj orinn.
Lampaglös á 15 aura.
og úr bezta krystal á 30 aura. Einnig ágæt vasa-
úr og margskonar vandaðar vörur; eru í verzlan
Magnúsar Einarssonar á Seyðisfirði.
Auglýsing.
Samkvæmt fengnu leyfi landshöfð-
ingjans yfir íslandi verður á næstkom-
andi vori haldið
fyrir Hálskirkju við Hamarsfjörð
er fauk og brotnaði veturinn 1891—92.
Munirnirnir eru þessir:
1. Hestur (gæðingur ur Horna-
firði)...........150 kr. virði.
2. Loptþyngdarmælir
(barometer) . . . 25 — —
3. Kikir . . . . . 25 — —
Seðlar verða útgefnir 1200 og hver
seldur á 1 kr.; ág’óða skal varið til að
kaupa nýjan messuskrúða handa kirkj-
unni og önnur fleiri nauðsvnleg áhöld.
Kirkjan var fólaus þegar hún fauk og í
mikilli skuld.
Hofi í Álptafirði 11. sept. 1893.
Jön Finnsson.
Hérrneð auglýsist,
að verzlunarhús Gránufélagsins á Baufarhöfn
með bryggju, verzlunaráhöldum og einu salthúsí
er til sölu; sömuleiðis verzlimarhús Gránufélags-
ins „Liverpool“ á Seyðisfirði með bryggju og
verzíunará höldum.
þ>eir sem kynnu að viJja kaupa, snúi sér til
framkvæmdarstjóra félagsins herra Chr. Hav-
steens,
í stjórnarnefnd Gránufélagsins
Oddeyri 23. september 1893.
Davíð Gaðnmndsson, Frb. Steinsson,
______________J. Gunnlogsson.,_____________
Góðar og vel skotnar rjúpur kaupir 0.
Watlme á Búðareyri, fyrir peninga útí hönd.
-Sl^ptir ákvörðun aðalfundar Gránufélagsins 9.
ágúst síðastl. auglýsist. hérmeð, að félagið greið-
ir hlutamönnum 3% eða 1 kr. 50 au. af ákvæð-
isverði lilutabréfa þeirra fyrir yfirstandandi ár.
Oddeyri 10. september 1893.
Chr. Havsteen.
í bókrerzlaii L. S. Tómassonar
8'eta uienn gjörzt áskrifendur aft:
kr. au.
„Ilhistreret Tidende“.............. 12 00 árg.
„Kordstjernen“ ....................... 5 00 —
„Ulustreret Familiejournal“ . . , . 5 00 —
„Flyvende Blade“................... 4 00 —
„Sundhedsbladet“................... 2 50 —
„Musikvennen“...................... 2 50 —
„Nordisk Mönster Tidende“ ... 2 40 —
„Börnevennen“.......................1 40 —
„Lys i Hjemmet“.....................1 00 —
fysg- Borgun verður að greiða fyrirfram.
gQF’ Bækur nýkomnar i hóliYei zlan L. S.
Tömassonar á Fjarðaröldu.
Alþingistiðindi 1893 ................ 3,00 kr.
Landafræðí (Erslevsj 3. útg. í b. . . 1,50 —-
Latnesk Orðmyndafræði í b. . . . 2,50 —
Ljóðmæli Einars Hjörleifss- í b. . . 0,75 —
— Kr. Jónssonar í skrautb. . 3,90 —-
Barnasilmár eytir V. Briem í b. . . 0,50 —
Dauðastundin eptir B. Jónsson . . 0,25 —-
Smásögur Ólafs Ólafssonar .... 0,25 —
Stafrofskver eptir Eirík Briem í b. . 0,25 —
Áb y r g ð á r m a ð u r o g ritstjóri
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentari: S i g. G r í m s s o u.
206
Hin unga málflutningskona tók fram, að sakboruingur hefði til
þessa hagað scr óaðfinnanlega og nefndi lmn dæmi um vináttu liatis
og tryggð við frænda sinn. þvínæst minntist hún á það, að Jön
hefði farið til New-York til að afla sér fjár og 'frama; hún henti og
til þess, að grunur um morðið liefði þessvegna fallið á Jón, að þessi
ferð var fyrirliuguð um það leyti sem Ensley dó. Sakbera ríkísins
hefði enn ekki tekizt að koma með gilda sönuun fyrir þ'ií, að sak-
borningur liefði myrt hann.
Grace bætti þvi næst við: „Hver getur með réttu sagt við Jón
Abery að það sé liann, sem sé morðinginn? Enginn þeirra, er þekkja
liann, getur ætlað lionum slíkan gla’p. En þarf það nú og svo að vera.
lierrar mínir, að glæpur hafi orðið hinum gamla manni að fjörlesti?
og að liann liafi verið myrtur af manni?“
Um leið og hún bar upp þessar spurningar, heyrðist hljóð um
salinn, eins og þcgar vindur fer yfir kornakur.
Hún hélt þvinæst áfram að spyrja:
„Má ekki ætla, að hann liafi dáið af slysi eða einhverjum at-
burði, er menn ráða ekki við?“
Ungfrú Grace bað síðau dómendur að fresta réttarhaldinu um
stund, til þess að hún gæti gjört tilraun i viðurvist yfirvaldsins í
húsi Ensleys; og ætlaði hún að það mundi leiða sannleikann í ljós.
Dómendur réðust nm stutta stund, veíttu henni bæn hennar, og
héldu til húss hins látna í Konungsgötu og fylgdist mikill fjöldi
manna með; en Jón var fiuttur aptur í klefa sinn.
Jafnskjótt sem komið var inn í stofuna, þar sem Ensley fannst
dauður; drö Grace tjöld frá glugguin, svo að sólin gat skinið inn;
siðan hlóð hún byssuna og lagði hana á borð fyrir framan legu-
bekkinn.
þvínæst klypptí hún mannsmynd úr stórrí pappírsörk og lagði
hana í beklcinn, síðan setti hún fulla vatnsflöskú í gluggann svo að
sólargeislarnir féllu á hana. og þvi næst varpaði hún þeim aptur á
byssuna, hafði vatnsflaskan sömu áhrif sem brennigler, er safnaði
sólargeislunum á byssubóginn.
Yeðrið var óvenjulega hlýtt, og allir sem viðstaddir voru, biðu
fullir óþreyju og eptirvœntingar: Nokkrum minútum eptir klukk v i 3
207
heyrðist skot, sólarhitirm liafði lileypt úr byssunni og kúlan liafði
farið gegnum liiifuðið á pappirsinyndinni.
Grace horfði nú sigrilirösandi á dömendurna og spurði:
.Ætlið pér nú enn, að Jön Abery sé sekur? Ætlið þér að
Ensley gamli liafi dáið af mannavöldum? því fer fjarri að eg ætli
það; eg hygg aptur á móti, að sólin sé vegandinn. Gamli maðurinn
liefir líklega legið sofandi i bekknnm, þa lieiir hlaupið úr byssunni
af' sólhitanum og hann hefir latizt.
Jafnskjótt sem Graco liafði lokið 'máli sinu, klappaði allur
þingheimur lof í lófa; nienn vildn fyrir alla muui iá að vita, hv°rnig
henni hefði komið þessi úrlausn gátunnar til hugar; liiu unga mál-
fliitningskona svaraðí því.
„Mér datt þetta í liug, er eg si sólargeiJana falla á vatns-
flösknna heima lijá mér, eg liugsaðí þá sem svo, að þeir gætu og
hleypt úr byssu. Næsta dag gjörði eg nákvæma tilraun ei’ns og
núna og með lienni lieíir mér tekizt að ráða malið lieppilega til
lykta“.
Eptir að hún hafði skýrt svo irá, úrðu dómendur opinskárri og
Cambridge mælti hrosandi.
„|>ér hafið hlotið virðingu allra, ungfrú Bishop, þér eigið skilið
að kallast önnur „Portía“.
|>að leiðir af sjálfu sér, að sakborningur var sýknaður með öll-
um atkvæðum.
* *
Missiri seinna voru þau Jón og Grace orðin lijón; Jón liafði
erí't allmikið fé eptir frænda sitin, svo að hin unga málaflutnings-
kona gat framvegis lioðið hjálp sina. endurgjaldslaust þuifandi
mönnum. Hún gat nefnilega ekki fengið af sér að sleppa þeirri
stöðu, sem hún hafði einusinni valið sér,
Jón hafði lika styrkt'nana í þessu áformi hennar, hann var nú orð-
inn annars lnigar, það er kom til kvennfrelsis.