Austri - 29.11.1893, Qupperneq 1

Ketnur út, 3 á máiiuúi eúa
8fi blöú til næzta nýáris. og
kostar hér á lantli aðeins 3
kr., erlendis 4 kr. Grjalddagi
1, júlí.
TTppscgn skriflatr, bund-
iu við áraraót. Ogiid cema
komin sé tii ritstjórans fyrir
1, október. Auglýsingar 15
anra líiian, eða 90 aura hvs
|uni. dálks og hálfu dýraraá
fvrstu síðu.
III. Au,
SEYÐISFIRÐI. 29. NOV. 1893.
Amtsbókasafnid laU8'ai'd;iff
Cnniitoh'.A..» Seyðiefjarðar er opinn á miðvikudög-
opaiisjoour um 4—& e
Til kaupenda Anstra.
j>;í kaupendur og útsölumenn Austra, er
ekki hafa enn borgað mér einn eða fleiri ár.
ganga blaðsins — bið eg vinsamlega um að
borga mér það fyrir næstkomandi nýár.
Seyðisfirði 20, nóv. 1893.
Skapti Jósepsson.
Til lireppstjöranna i Austiiraiiitiiiu.
pareð yinsir fjúreigendur liafa kvartað yfir
því við oss, að engin auglýsing sæist enn í blað-
inu um selt Óskilafé, — þá leyfum vér oss vin-
samlega að skora ltérmeð á hina báttvirtu hrepp-
stjóra í Austuranitinu, að senda hinar vanalegu
skýrslur um selt óskilafé til prentunar í Austra,
við fyrstu hentngleika,
Ritstjörinn.
jjp^~ ]y>oi í', sem á því kynnu að þurfa að lialda,
geta fengið lögfræðislegar upplýsingar og ráð-
leggingar hjá ritstjóra Austra, gegn sanngjarnri
borgun.
Allar auglýsingar í .,4ustra“
foorgist fyrirfram.
Mitstjórinn.
Uérmeö bið eg nærsveitamenn, aö koma
við á prentsmiðjunni og taka Austra; og
almenning bið eg að greiða sem bezt og
fljótast fyrir flutningi og gangi blaðsins
bæja í milli, og láta það ekki biða á
bæjunnm nema sem stytzt.
JRitstjórinn.
SPATíÝ JUSTU
ÚTLEN I) A K FRÉTTIR
mun AUSTRI færa kaupendum sinum
i vetur, þviallan veturinn verða gufuskip-
in á ferðinni milli höfuðstaðarins (Seyð-
isfjarðar) og útlanda.
A U S T 11 I
verður Jiví, eins og vant er,
AÐAL-FRÉTTABLAÐ
landsins i vetur, hvað útlend tiðindi
snertir.
FLÝTIÐ ykkur, drengir, að
skrifa ykkur fyrir fjórða ár-
g a n g i A n s t r a.
Jiitstjörinn.
ÚTLENÐAll FRÉTTIR.
—o—
Amcríka. Ekki varð mikið úr þeim hótunum
að reisa ákæru gegn C1 e v e 1 an d, forseta Banda-
i ríkjanna, fyrir það, að liann lagði það til í þing- j
setningarræðu sinni, að silfurlögin (Shennan- |
lögin) væru felld úr gildi, því fyrst féllst þjóð- 1
þingið á tillögur forseta í því efni, og síðast í
i október samþykkti ráðið (senatið) með 43 at-
kvæðum gegn 32, að fella silfurlögín úr gildi, og
staðfesti siðan Clevelaiul lögin með urrdirskript
sinni.
Vona menn að þessi lög verði tij að bæta
peningamarkaðinn þar vestra — hækka silfrið í
verði -en það hafði nú ekki nema hálfvirði á við
gull -— og liepta gullstraumiim út úr landinu
til Norðurálfunnar, sem hefirverið ákaflega mikill
síðasta árið.
þó að Cleveland fengi þessu nýmæli fram-
gengt í báðum málstofunum eptir hina liorðustu
sókn og vörn, — þá er lians flokkur all-óþægur
við hann, og vill ráða töluverðu með lionum.
Nýlega g.jörði Cleveland auðmanninn van
Alen að sendiherra Bandaríkjanna hjá páfanum
í Róm. þessi van Alen á um 50 millíónir króna
og liafði lagt 50.000 dollara til þess að styðja
kosningu Clevelands til forsetatignariimar, en
var lieitið því á móti, að liann skyldi verða sendi-
herra Bandaríkjanna við liirð páfans, ef Cleve-
land yrði valinn til foi'Seta.
jaessir samningar komust nú upp, og þá ætl-
aði flokkur Clevelands alveg að ganga af göflun-
um yfir því, að sá forseti, sem valinn var til
þess að hreinsa emhættisstéttina, skyldi hafast
slikt ódæði að.
það spillti og fyrir van Alen, að honum
þykir lítið koma til pólitíkur Bandamanna og
mermtunar þeirra yfir höfuð; hefir sjálfuv gengið
á skóla í Oxford á Englandi, og lætur ala upp
hörn sín á Englandi.
Auðmennirnir í flokki demokratanna skutu
strax sainan þessum 50,000 dollurum, er van
Alen liafði lagt til í kosningarharáttimni, en hann
neitaði að taka við fénu, og krafðist þess að orð
væru lialdin við sig um sendiherrastöðuna. En
þá hótuðu demókratar, sá flokkur er valdi Cleve-
land fyrir forseta, — að snúast gegn lionum, ef
hann tæki ekki aptur veitinguna á sendiherra-
stöðunni í Róm til van Alen .
Og svo lauk þessu kappsmáli, að Cleveland
varð að láta þetta eptir flokki sínum, og setti
annan sendilierra við páfahirðina í Róm en van
Alen.
jaann 28. októher kom ókunnur maður inní
liöll Harrisons, horgmeistara í Chicago, og
hað um að fá að tala við hann. Harrison lieyrði
það og lauk sjálfur upp fyrir koniumanni, sem
skaut þegar á hann 4 marghleypuskotum, hverju
á fætur öðru á 10 siírefa færi og liitti eitt skot-
ið nær hjartastað, og var það banasár.
Eptir það stakk morðinginn marghleypuimi
á sig og ætlaði út, en mæ'tti í dyrunum, syni
Harrisons og vagnstjóra lians.
Sonur Harrisons hljóp til föður sins, en
vagnstjórinn skaut tveim skotiun á morðingjaim,
en hitti hann ekki.
Harrison lézt að 17 mínútum liðnum.
Morðinginn gekk þegar á vald lögregluliðinu
og sagði til hryðjuverks síns. Átti lögregluliðið
ful.lt í fa.ngi með að koma homun í fangelsið og
Nr. 33
verja það fyrir lýðnum, því Harrison, horgmeist
ari, var mjög vel látiim af allri alþýðu í Chicago,-
Morðínginn lieitir Pendergast, og er einn
af þessum mörgu óvönduðu mönnuin, er þykjast
eiga gott skilið af þeim er völdin hafa, fyrir
duglega framgöngu sína við forsetakosningarnar
síðustu, en álíta sig ekki liafa fengið eins mikið
í aðra hönd og þeir áttu skilið, líkt og sá er
myrti Carfield, forseta. Er ætlað að þessi
Pendergast sé eigi með fullu ráði.
Harrison ætlaði að giptast í annað sinn í
þessum mánuði. Hann liefir fimm sinnum verið
horgmeistari í Cliicago, og var í miklu áliti í
Baiidaríkjunum. Hann tók á móti öllum lielztu
möiinum, er heimsóttu sýninguiia i sumar.
Eiinþá einusinni liefir ,,{>ingvallalinu“ skijii
hlekkst á á leiðiimi milli Noi'ðurálfonnar og
Ameriku.
Um nóttina milli 20. og 21. septbr, í svarta-
íiáttmyrkri, níðaþoku og regni, — kom upp eld-
ur í kolarúminu á jvíngvallalínuskipinu „Ame-
ríka“, sem liafði um 4 hundruð farþega til
flutnings.
Halda memi að það liafi fyrst kviknað í
kolaryki af neistaflugi úr eldstæðimum undir
gufukötlunuiii og eldurinn læst sig svo í kolin.
A skipinu voru góð slökkvitól, og skipstjóri
Thomsen, og öll skipshöfnin liin hugrakkasta
og duglegasta, svo eldurinn varð slökktur eptír
nokkurn tíma og skipið gat lialdið leiðar sinnar.
En nærri má geta, að vesalings farþegarnir
vöknuðu þá nótt við vondan draum og urðu mjög
svo skelkaðir.
Síðast í ágústmánuði i sumar geysaði ögur-
legur fellihylur með fram ströudum fylkjanna,
Suður-Carolinu og Georgiu, er liggja í Banda-
ríkjunum suður undir Mexiko-flóa.
Ofviðrið hafði 125 mílna hraða á tmiaiiiim.
Hafið geysaðí fullar 15 mílur á land upp, seni
er þar lágt við sjávarsíðuna, og stóðst ekkert
fyrir ofurefli liafrótsins, livorki hús, né tré, og
stór gufuskip fleygðust langt ujiiiá land, sem
eptir stormviðrið var hér og livar stráð dauðum
mannahúkum. föllnum trjám og húsaræflum.
A mörgum af hinum frjóvsöinu eyjuni frani
með ströndinni först livert mannshárn. J>að var
álitið, að liálft annað þúsund nianna liefði beð-
ið bana í þessu ofviðri og af sjóganginum, og að
fjártjónið sé margar milljónir kröna.
Um ástamlið i Norftnrameríkn er ritað
í blaðið „Skandinaven“, ergefið er útí Chicago,
á þessa leið.
„ jaað er nú í fyrsta sinni á siðasta 30 ára tíma-
hili, að þjóðflutniiigurinn gengur hurt úr Norð-
ur-Ameríku. Cil skip héðan úr álfn hafa í
suniar verið troðfull af Útflytemlum til Norð-
urálfunnar. Siðasta laugardag fór gufuskip til
Genúaborgar, troðfullt af burtflyténduin, og á
bryggjunum mændii 1000 manns á eptir skipinu,
sem ekki liöfðu getað fengið far með þvi fyrir
rúmleysi.
„Agentariiir“ fyrir gufuskipalínunum segja,
að í suinar liafi lielmingi fleiri flutt sig burtu
úr N orður-Ameriku, heldur en inní landið.
pað eru harðindin og atvinnuleysið, seni
veldur þessu fádæmi i sögu landsins. Me'nn hafa
niisst alla atviimu nú sem stendur og það eru
litlar horfur á þvi, að þetta muni svo fljótt
breytast til hatnaðar, og svo flytja menn til
gömlii átthaganna aptur.
j)i>ir seiu heim fara, eru að eins þeir, sein