Austri - 11.01.1894, Blaðsíða 4

N.c 1
A tJ S T I? I.
4
vörur brendur panta, svo peir gpti hagað inn-
kaupuni sínnm eptir því.
I amian stað liöfum ver Húnvetningar eigi
gott af vörupöntuninni hji Zollner, ef að ver
fyrir pá skuld fáum enga útlendinga að haustinu
<*r kaupi fé fyrii’ jieninga út í iiönd, eins og Mr.
f’oghill gjörði hér n árunum. ]pannig er mælt,
að enskir og skoxkir fjárkaupmenn álíti að hing-
að sé ekki farandi til fjárkaupa. pví Zöllner
fái hverja æta kind, sem tii sé í sýslunni.
|> v hefir pað og í fréttum flutzt liingað, að
af pví sé Slimons félagið (eða Ooghill) hættfjár-
kaupum liér, og víðar um landið, að samband sé
komið :i milli Zöllners og þess, um að Zöllner
útvegi féð — liklega fyrir vörur — en félagið
kaupi svo af honum. meira eða minna af pví
pegar út kernur. Káir munu þeir liér í sýslu,
er gjörr vita hið sanna i pessu efni, og pví láta
menn pað inn um annað eyra og út um iiitt; en
fjarstæða sýnist pað engin vera. Hitt mun að
líkum láta, sé petta satt, að fjárverðið iijá Zöllney
verði í seinustu lög mjög hátt að krónutali.
Mannfundir hafa eigi margir verið á ár-
inu. Telja má fyrst málfund á Biönduósi 24.
marz, er Július iæknir Halldörsson hafði geng-
izt fyrir. Bjarni prestur Pálson í Steinnesi hélt
par fyrirlestur. er var víðtækur að efni, og vel
fiuttur. StefAn prestur Jónsson á Auðkúlu ætl-
aði að halda annan, en gat eigi mætt, sakir for-
falla. Bmræður voru nokkrar á eptir fyririestr-
inum; fjölrli fólks var viðstaddur.
J>ar næst skal telja pingmálafundinn 20. júní
á Blönduósi. og voru par rædd 12 mál, er til
úrsiita komust. Stjórnarskrármálið var síðast í
röðinni, gjiirt í pví skyni, að iialda mönnum sem
iiezt til fundarloka; en svo dreifðust menn frá
pví máli, að fulliiart var á að geta náð meiri-
hlutanum til atkvæðagreiðslu.
Fundurinn var mjög fjölmennur.
pá skal telja fund að Klömbrum 21. júní.
Var par rætt frumvarp uin kynbætur lirossa. er
sýslúnefndin iiafði búið t.ii. Vestursýslumenn
fjölmenntu á fundi pessum. Frumvarpið var
felit að lokum.
-ni*■■m« Mue.’ wssqa'a»íoawsír n -nni-i -iTr--*-—-•Bimi ~f rrfc—
Hafis er komin á tsafjörð og að Horn-
strönduiú.
Vér trúum ekki pessum félagsskaj) miili
herra Zöllners og Sliinons, sem hréfritarinn
gefui' í skyn að eiga muni sér stað, livað
fjárkaupin snertir heðan af Islandi. En oss
virðist rétt að pessi tilgáta komi opinberlega
fram, par vér liöfum viðar orðið hennar varir,
pví með pví móti gefst i'éttum hlutaðeigend- j
um tækifæri til pess að liera iiana til haka, sé
hún tilhæfulaus. Ritstjórinn.
isýjiiHtu fréttir.
þanii 7. p. m. kom gufuskipið „Jœderen“
iiingað beina leið frá Stavanger, og hafði verið
3 sólarhringa á leiðinni liingað til landsins, átti
að koma fyrst á Reyðarfjörð. en fann liann ekki
fyrir dimmviðri. Með skipinu kom bakari Jens
Hansen.
J>ann 8. p. m. kom hingað gufuskipið .. Yaa-
f/en“ með pöstflutning fráútlöndum. Hafði farið
á gamlársdag frá Kaujunannaliöfn og komið við
á Færeyjum.
Bæði skijiin hefir lierra 0. Wathne á ieigu.
,,Ja>(leren“ losaði hér ýmsar vörur til Suð-
urfjarðanna yfirí „Vaagen“ og íór svo tilVopna-
fjarðar nöttina milii pess 8. og 9. eptir hanst-
vörunum par, kemur síðau aptur hingað og tek-
ur hér og á Eskifirði allan póstflutning til útlanda.
Meistavi Eiríkur Magnússon er mi skip-
aður kennari i íslenzku við h'iskólann i Cam-
hridge.
Felag uppfyndinganna i Paris (Acadenve
Parisienne des Inventeurs) hefir kosið meistara
Eirik Magnússón fyrir hciðnrsfelaga og sent
lionum heiðursskrá fyrsta flokks og félagsins
stóra heiðurspening í gulli, fyrir „bókhlöðuplan“
lians og bókaskrárfyrirkomulagið, er hirt var i |
sumar í ..Sunnanfara“. Heflr rannsóknarnefnd ■
félagsins lagt pann úrskurð á petta íyrirkonm-
lag hvorttveggja, að pað leysi úr péim megin- I
vandræðum sem liingað til liafi fylgt byggingu |
bókhiaða og frágangi hókaskráa.
; Ohemjuriiar (Anarkistar) æða nú um flest
I lönd Norðurálfunnar með 'hryðjuverkum og eru j
| alstaðar að reyna að sprengja menn og stórhýsi i
1 í lopt upp. '
Óhemjurnar sendu uýlegs. pýzkalandskcisará
og Co.priri greifii sinn siokkinn livorum með
j dfóflavrl (Helvedesmaskiite) i. tr var pannig út-
húinn, aö véliu skyldi springa er lokið væri tek-
ið ofan af stokkuum, en menn fengu grun um r. h
gjafirnar væru eigi gefnar af sem heilustmu hug
og höfðu alla varúð við að opna stokkana, svo
eigi sakaði.
í París hafa óhemjurnar reynt til pess að
sprepgja þjbðþingið í lopt upp og drepa alla
þingmenn. Oliemja sú, er VaiUant lieitir, kast-
aði djöfiavél af áheyrendajiallinum ofan í þing-
salinn og sprakk hún yflr liöfði þingnianna, drap
nokkra,en áærði fjölda peirra og svo marga af
áheyrendunúm, og sj 'dfa óhemjuna Vaillant, er
náðist. og stærir liann sig af niðingsverki pessu.
í 4um ríkjtun. Frakkhiiidi. Austurriki Ttalni,
og Sarbíu lnifa orðið ráftgjsifaskipti. Á Frakk-
landi er Dapug ráðaneytinu steypt og pjóðping-
isforsetinn Cashnir Perier tekinn við sem ráða-
neytisforseti.
í Austurrild hefir Taaffe greifi orðið að
rýma iir ráðgjafasessi fyrir Windiscligraetz fursta,
vegna ólagsins á Bæheimi.
Á Ítalíu hefir Giolitti greifi farið frá, og
tók fvrst við stjörninni s\ er Zanardelli heítir,
| en réði ekkert við, og síðan Crispi, er á nú að
ráðafrnm úrþeim fjárvandræðum, er steypti báð-
I um liinum ráðaneytunum.
í Serbíu er Dokie farinn frá stjórn, og sá
I kominn í lmns stað er Grnis lieitir. Dokie vnr
kennnri hins unga konungs, og sá. som lngði ráð-
in á með honum að steypn formyndurum konungs
úr völdum í fyrra vetur.
þann 20. og21.növe ber gekk voftastol’Kllir
um allan norðurlduta Evrópu, er gjörði voða-
legt tjón á mönnum og skipum og hafnarbryggj-
j um. pvi liafið geysaði langt upp á land. ðegja
| menn nð pvílíkt ofviðri linfi ekki komið í liálfa
öld. I pví óveðri fórst Ijöldi tiskimanna á
v e sturst rí >n d .1 ótl an ds.
Strandfcvöiruar enn pá övissnr nð A kom-
izt í suninr. Sendur maðnr til } ess að skoðn,
iivort gjöra megi gufuskipið „Ernst“ að fyrsta
íiokks-skipi. Stjórnin hefir auglýst strandferð-
irnar til undirboðs í útlendum blöðum. En á-
reiðanleg tilboð víst ókomin siðnst i f. m.
Herra kaupmaður Jón Vidalín genginn i
félagsskap með Zóllner. og reka þeir hér eptir
pöntunarverzlun liér á landi i snmeiningu.
Áb y r g ð a r m a ð u r o g r i t s t j ó r i
Cand. ph.il. Skapti Jósepsson.
j Prentari Sig. Grímsson.
238
stóð á pví með Birgittu. Hún var öll grátin og með pungum sorg-
arsvip? Hvað gengur nð lienni?“
„Hún mun sjálf segja yður það“, sngði prestur og settist í sæti
sitt.
„Hún mun pó aldrei hai’a minnzt á við yður um pennan . . .
vitið pér að hún hefir biðil. þér liijótið að kannast við hann, penn-
an Pritwitz riddaraforingja, sem var hér á Kynast í snmar, hann er
rannnur páfatrúarmaður. En peim verður ekki kápan úr því klæð-
inu“.
„Hefir hann beðið yður um frúna“.
„I Cörlitz, pað get eg sagt yður. Við komum upjigefnir, liold-
fotír og forugir í borgina seint um kvöld, og pá kemur liann blað-
skellandi frá Breslau, i skraut-einkennishúningi gullsaumuðum, með
allskonar pírumpári, og ræðst á mig strax næsta morgun. Eg var
auðvitað knrteys við hann, en sagði honum að slíkar mægðir gatu
ómögulega á komizt, par frændkona mín væri mótmælendatrúar; en
pegar hann siðan lét í ljósi að sú „villitrú“ ekki mundi vera svo
rótgróin að ei væri hægt að uppræta liana, pá getið pér nærri að
polinmæði mín var á onda. Svo jókst deilan orð af orði og við
urðum báðir bálvondir1*.
„Hvað sagði hann?“
„Hvað hann sagði! Hann sagði, að hvað sem á gengi, pá skyldi
hann eiga Birgittu, pví pannig væru peir Pritwitz-ættarmenn vauir
að breyta, og gæti pað ekki orðið með inínu sampykki, pá tæki
hann hana án míns leyfis. Og petta sór liann við drengskap sinn“.
„Hann hlýtur pá að hafa verið ekki með sjálfum sér. Hvcrju
svöruðuð pér?“
„Eg svaraði, að ef liann mót vilja minum kvæntist Birgittu,
pá skyldu pau hæði fá leyfi til að lialda hjúskaparlifinu áfram í
fangelsisturninum á Kynast og hvorki sjá sól né tungl meðan eg
hefði lyklavaldið. Og petta sór eg við drengskap minn. Nú er
pað ásetningur minn að segja Birgittu frá öllu saman, og pá í-
mynda eg mér, að hana hætti að langa til pess að verða frú
Pritwitz“!
Og greifinn, seni aldrei lét verða langa bið milli orða og gjörða,
239
talaði pegar smua dag við frændkonu sína eins skilmerkilega og
purfti og með íullum kraptí. Strax á eptir tók bann lifvörð sinn,
Konstantin AVegrer. á eintal og sömuleiðis hinn gamla hallarfógeta^
en nafns lians er ekki getið; að pví búnu þótti greifanum mál petta
útkíjáð, og Kaspar af Pritwitz kom honum ekki framar i hug.
Jólin liðu, og nýársmorgun rann ujvp, óvenjulega lireinn og fag-
ur. Oreifinn klæddist, og gekk eirs og liann var vanur út að hest-
búsunum og portturninum, en pegar liann kom úr mið-hallargarðin-
um út í hinu svonefnda annan garð, og andaði að sér liinu hreiua
frostlopti. sneri liann við, og gekk upp á hinn ytra múrvegg, par var
breiður gangur á buk við skotvirkin. Við og við nam liann staðar
og horfði á liéluna glitra á greinum og stráum í jurtagarðinuin;
síðan hélt hann áfram göngu sinni, pangað til liann kom að sv.ður-
turuinum. Til vinstri handar eygði hann kirkjuna i Giersdorf, til
liægri voru brattsr fjallshlíðar paktar skógi, en hálflmldar i poku-
slæðingi. En yfir allt saman gnæfði Risakambar. Svartkollur og
Snækollur höfðu nAð í fjyrstu sólargeislana og létu sin ljómandi
snjóklæði skína nýja áriuu til vegsenular, og pá er klukkurrmr niðri
í Giersdorf fóru að liljóma, fórnaði Hans Úlrik hðndum og pakkaði
Drottni af hjarta fyrir hið umliðna ár og alla hans náð. Allar
pessar horgir, slcóga og fjöll. átti hann — er pað enn í dag eign
ættingja lians — Hans Úlrik pakkaði Drottni fyrir að liann hefði
leyst hann og hans fólk úr villuhlekkjum páfatrúarmanna, hann
bað fyrir s ilu hinuar framliðnu konu sinnar. fyrir fraintið barna
sinna, fyrir föðurlandinu og trúarbræðrum sínum, bað Drottinn að
enda pennan skeltílega ófrið svo að allir mættu dýrka Guð sinn og
rækta jörðina í friði. Síðan gjörði hann krcssmark fyrir enni og brjósti
og sneri aptur í djúpum hugsunum.
jþegar hann kom að steintröppunum. sá hann gnmla fógetann
sinn koma haltrandi niðri í hallargarðinum.
„Gleðilegt nýár, karliun minn!“ kallaði greifinn glaðlega. og
gekk hratt ofan stigann. „En hvernig ertu í ganginum? Er skoll-
inn kominn í Dppirnar á pér?“
Karlinn tautaði eitthvert svar fyrir mumii sér og stóð kyr fyrir