Austri - 03.02.1894, Blaðsíða 3

N U: B
A U S T I! I.
11
var og mjög pægilegur með nokkrum hitum fvrri j
partinn; en síðari lilutinn var opt með N. súldr- |
urn og fremur lcalt; mestur hiti 6: -j- 17° R., i
minnstur 25. -f- 2°. — Júlímán. var og hag- j
stæður og var mestur hiti á sumrinu 2: -(- 20°
R. , voru pann mánuð þurrviðri optast, nema 21.
v&r NV. hellirigning; endaði júlim. með sólskins-
hitum. og með peim liófst og ágústmán. fyrstu
dagana, til 4.; siðan góðviðri til 15. ág. — En
pá (c: í enda 17. v. sum.) liófust N. rigningar,
og héldust pær löngum frnm um göngur (c: 18.
sept.); gjörði pá snjóáfelli. Haustið allt var
mjög óstillt tíð, en aldrei stóríllt, og frost lítil;
voru opt mörg veðrin sama daginn og ærið úr-
fellasamt; pað sem af er vetrinum hefir og verið
mjög óstillt tíð, en oiitast frostlinjur. Mest
frost sem af er, var 18. nóv. — 15° R. Síðustu
daga okt. og fyrstu af nóv. setti hér niður mik-
inn snjó í NV. hríðarrytjum. Gjörði apturbeztu
S. hláku 8. til 10. nóv. Tók aptur að snjóa
verulega síðustu daga nóv., og öll jólafastan
mátti heita einn óslitinn hríðarbálkur N. og NA.,
en alltaf frostlítið; dvngdi liverri bleytuklessunni
ofan á aðra, svo að síðan viku af jólaföstu er
alveg jarðlaust i Axarfirði, og er pó slikt næsta
sjaldgæft. Aðfangadag (24. des.) var ofsaveður
framanaf og bloti (+ 2° R..); i gær og dag S.
gola og kali (h- 3° R.).
Hafís hefir ekki orðið vart við að neinu
ráði allt petta ár her i sýslu.
2. aprílm. (páskadag) urn náttmál varð hör
dálítill j a r ð s k j á 1 f t ak i p p u r, en sakaði ekki.
Grasvöxtur varð í allgóðu lagi hér yfir-
höfuð, en pó var ekki laust við kal á pýfðum
túnum af glærunum, er voru uppstigningardags-
vikuna, einkum á Sléttu og par fyrir austan,
Sláttur hófst snemma, almennt í enda júnímán.
(c byrjun 11. v. si mars).
f><> að sumarið yrði æði endasleppt að pví,
er purka snertir, varð pó hevskapur viðunan-
legur víðast af pví að svo snemma varð full-
sprottið, og nýting iiin bezta allt framundir lok
17. v. s ; hjá fáeinum mönnum varð fyrir hand-
vömm dálitið úti af lieyi í haust.
Skepnuhöld voru hin beztu hjá öllum á
llinu ðgæta vori, -og fé var óvanalega vænt til
frálags í haust af pví að pað gekk svo vel und-
au i vor.
Afli var harla smár á sumrinu liér um
slóðir og pað svo, að óvanalegt er til margra |
ára i allri |>ingeyjarsýslu. Rúmlega pritngan i
hval rak að Syðralóni á Langanesi stiemma i j
júnimán., og rétt á eptir komu útlendir iiski- j
menn með annan álika stóran upp að Tjörnesi, !
og seldu cand. jur. Einari Benidiktssyni á Héð-
inshöfða, er pá var settur sýslumaður, að sögn
fyrir 200 kr., en hann seldi aptur Suður-’þing-
eyingum með vanaverði (c. 4 kr. og 3 kr.)
Flestir eða allir hér í sveitum notuðu hið
góða vor til að byggja hús og girðingar o. s. frv.
Sigling kom að liðnum sumarmálum á
Húsavík til Orum & Wulffs verzlunar. Yerð-
j lag petta, allt til pessa dags síðan: rúgur 17 kr.
] (áður 20 kr.); bbygg og baunir 23 kr. (áður 28
j kr.); hrisgrjón 28 kr.; hýðishveiti 22 kr.; kaffi
j 1,25 a. (áður 1 kr.); hvitasykur, er eingöngu má
j heita haft hér í sýslu 35 a.. en fæi’t upp í haust
í 40 a. Kaupfélagsverð á Húsavík er ekki enn
vitað urn með vissu, og pykir gálli á, bæði hvað
verðlag kemur síðla á gang, og annað liitt. að
sum«r aðalvörurnar ern ekki svo vandaðar sem
skyldi; en enginn neitar pvi, að margt er par, j
eínkum af smávöru, miklum mun ódýrara en í
dönsku verzlununum. — A Raufarhöfn var engin
föst verzlun í sumar, pví að Gránufélagið sagði
par upp vei’tið í fyrra, og enginn vill kaupa
búðarskriflið af félaginu. Skip kom nú til lausa-
kaupa frá Orum & Wulfís verzlun á Vopnafirði
til þórshafnar á Langanesi. og svo gamli Fog
frá Borgundarhólmi pangað og á Raufarhöfn að
vanda, og skip frá Húsavíkurverzlan til Kópa-
skers í Núpasveit. Má af pessu sjá, að verzl-
unin er ekki í framförum hjá oss Norður-fúng-
eyingum, par sem alla samkeppni va.ntar. Mark-
aðir urðu og öngvir neinstaðar. — Ef til vill ;
bæta hinar auknu strandferðir eitthvað úr verzl- j
unardeyfðinni, ef pær takast nú vel og menn |
hafa vit og lag á að nota sér pær, enda væri 1
sízt vanpörf á pví, ef hugsa á til að hálda lífi
stórillindalítið eptirleiðis.
Heilsufar manna hefir verið liið bezta í
pessum sveitum allt árið, nema kveflandfarsótt
hefir nú siðasta mánuðinn gjört vart við sig á
stöku ba'jum og lagt einstöku menn í rúmið uni
stund; hefir vesöld pessi verið í innsýslunni síð-
an i haust og paðan kom hún hingað; fer hún
mjög hægt yfir, enda eru samgöngur og hafa.
verið með minnsta nróti í liaust og vetur sökum
óstilltrar tiðar og- ófærðar; en engan hefir land-
farsótt pessi deytt ennpá, og hafa pó sumir
fengið lungnabólgu með henni.
Slysfarir og mannalát merkramannahafa,
engin orðið í pessu héraði á árinu, að pvi, er
eg man nú i svipinn.
Vesturfarir, sem blöðin eru nú farin að
tala svo mikið um. urðu nokkrar á pessu sumri
iir pessu héraði, einkum af Sléttu; úr Axarfirði
og Keluuhverfi fór enginn að pessu sinni. —-
Er sérstaklega sorglegt að frétta af Arna sýslu-
nefndarmanni Arnasyni frá Höskuldarnesi á
Sléttu, er ritstjóri „Austra" mun pekkja sem
góðan dreng. ];>au hjón áttu 1 pilt, dálítið
stálpaðan og vel efnilegan; hann var hrifinn frá
peim par vestra, 2. sept, (af ,,diftheriti.,“), ogkvað
einkum móðirin vera mjög bág siðan, og fráleitt
nær hvorugt foreldranna sér framar á æfinni.
Fleiri ófarir vesturfara mætti nrr telja. En pað
er bezt að reynzlan sýni fólki, liversu holt pví
er (eða óholt), að vfirgefa fósturjörðina, og
kasta frá sör öllu. par á meðal stórmerku tungu-
máli, íslenzkunni, og lenda í stað pess i hinni
vesturheimsku hringiðu, er gjörir menn vitlausa
fvrr eða siðnr. par í vestra.
þ. J.
Stramlasýslu 2- desember 1893.
Héðan engin markverð tíðindi, tíðin heflr
verið mjög rosasöm í allt ha-ust, en snjókoma
fremur lítil, og jörð er hér nóg enn, svo ekki er
farið að gefa, rosknu fé né taka hesta. I hreti
sem gjörði síðustu dagana af nóvember kom lmf-
íshroði hér inn á fjörðinn. Sagt er að hann sé
meiri norðurundan, og fyrir vestan — á I)júp-
inu. Aflalaust að kalla liefir verið hér i sýsl-
unni í liaust, enda litið uin gæftir. Hákarlsvart
hefir orðið allvel í Steingrímsfirði nýl. en fáir
sem pá veiði stnnda.
248
og siðan segir pú matreiðslumanninum að steikja pað íil kvöldverð-
ar, er vér komum af dýraveið.uuum. Og svo fáum við pá að vita,
hvort pað verður stjörnuspáin eða eg sem ræð forlögum lambsins.
Allir boðsgestirnir hlóu d tt að pessu uppátæki greifans.
Með pví móti var alveg raskað spádóminum uin hálshöggningn
preifans, en kleikur og stjörnusp’r hans gjörðar hlægilegar.
Eptir kl. 5 settust menu að kvöldverði í höllinni. Réttir voru
margir og vín nóg. Loksins voru steikurnar bornar fram og brosti
pá greifinn í kamp. En ekki koin lambasteikin á borðið. þá fór
að fara um Hans Ulrik og bauö hann einuni af matsveinunum að
sækja liana. En í stað lamhasteikarinnar kom haun aptur með
matreiðslumanninn skj'dfandi af hræðslu. Greifinn stóð upp og
spurði reiðuglega: „Hvað verður um lambasteíkina?
„Herra greifi! fyrirgefið mér!“ stamaði íuatreiðsluinaðurinii.
„Lambið!“ prumaði nú greifinn.
,.Herra greiti! Úlfurinn hofir etið pað“!
Illfiirinn!11 lirópaði greifinu, „Ertu orðinn vitlaus maður? Hvaða
úlfur?“
„Úlfiiriim, tamdi úlfurinn, sem snýr steikarateininum í eldhús-
inu. Hnnn er eins trúr og hundnr og pvílíkt hefir aklrei aðborið.
Eg sneri mér sem snöggvast frá eldinum og á meðan hafði últ'urinn
gloypt lambið í sig“-. *
MatreiðsUunaði.rinn ætlaði að halda áfram að afsaka sig, en
greifinn benti lionu > að fara út. 011 gleði var liorfiu úr samkvæm-
inu og greitinn stóð nifölur og studdi.it við borðíð. þvi næst sagði
hann með veikri röddu:
„Verði pinn vilji, Drottinn mimi! Eg er pess mér meðvitandi
að eg hefi pjönað keisaranum með trú og dyggð allt fram á penn-
an dag og stundað hans og ríkisins gagn. Siðan í'örnaði hann upp
höndum og leit til himins og sagði með hárri röddu: Drottinn
minn. drottinu minn! Láttu sakloysi mitt verða öllum opinberað“.
Síðan gekk greifiiiii frá matmáli inní herbergi sitt, og studdi
Wegrer hann pangað. Um leið var borðhaldinu slitið og gestirnir
fóru svo á stað morguninn eptir. að peir fengu eigi kvatt greifann.
1 ám dögum eptir fór greifinn ferðina til Rilsen, er varð svo pýð-
■
245
„þegnr pér óskið pess“. mælti prestur, „pá skal eg gjöra pað.
Hugsanlegt er. að stjörnurnar gætu gefið yður einhverja visbendingu,
nú pegnr ríður á að velja hið rétta!“
„Hugsið ekki að stjöriv.irnar haíi nokkur áhrit á ráð mitt. En
lesið nú samt sem áður rétt, herrn, Jöhann!, mælti greifinn og tók
í hönd presti.
Góða nótt, herra Jóltann!“
þegar gestirnir morguninn eptir söfnuðust saman til morgun-
verðar i horðsalnum, var Thíerne cinn sá siðasti er kom. Hann
Jrastaði kveðju á greifann og gekk strax til sætis sins. Andlithans
var fölt og bar vott um svefnleysi. og hann virðist varla pora að
líta upp, og röddin skalf, er hann las borðbænina.
Greifitm hafði pó ekki tekið eptir pessu, og pegar bænin var
á enda spurði liann hátt yfir borðið:
„Nú, herra Jóhann! Hvað sögðu stjörnnrnar yður um mig?“
Tliieme varð svo liverft víð pessa spurningu, að greifinn hlant
að taka eptir pví.
.. Hvað gengur að yður? þér eruð náfölur. Eruð pér ekki
fr'iskur?“
„Jú, fullkom!ega!“ svaraði prestur, og lierrti sig upp.
„Nú, og stjörimrnar?“ spurðí greifinn og brosti.
.,Hetír presturinn skoðáð gang stjarnanna til pess að rannsaka
forlög yðar?“ spurði einn af gestunum greifann.
,.það liefir hann, ef liann lieíir lialdið orð sin“-
„þá hafa forlög yðar, herra greifi svipt prestirm svefni11, sagði
atinar gestanna.
„Var stjörnumarkið óheppilegt fyrir mig?“ spurði greifinn eim
pá glottandi.
„Lntum oss hætta að tala um pað“, stundi prestur.
Ei-i nú varð grcifinn pví ópolinmöðari, eins og opt átti sér stað
er eitthvað pað kom fyrir. er tálmaði vilja hans. „Hversvegna ætt-
um vér tkki að tala um pað? Eg bið yður að tilkynna mér nú peg-
ar stjörnudóminn, hvernig svo sem hann hljóðar11,
„Dómurinn er mest um pað sem liðið er“. svaraði prestur og fór
í flæmingi undan spuruingu greif'ans.