Austri - 10.02.1894, Blaðsíða 4

Nft. 4
a r « t k r.
16
5. gr.
lí'orjumenn mega ekki flýtja |>á menn,
gem Jieim er kunnugt um a& yfirvald hefir
lagt bann fyrir að færa úr sýslunni.
(>. gr.
Ef nokkur notar ferjuna í óleyfi eba
heimildarlaust, tekur hana burtu eða
skemmir liana af ásettu rábi, J>á bæti
hann skaðann allan, sem af því verður
eptir mati óvilliallra manna, en um brot
hlutabeiganda fer eptir J>ví, sem fyrir er
mælt í hinum almennu hegningarlögum
295. gr. sbr. 238. gr. (sbr. hérvið 3. gr.
reglugj.j.
7. gr.
Skylt er ferjumanni, að skipleggja
nautgripi og saubfe, en farj>egi leggi til
hin nauðsynlegu bönd; um ab skipleggja
hross fer að samningum. Skyldur er
ferjumaður að róa gripi í bandi eptir
ferju, en ekki þarf hann að leggja til
bönd. Ferjumaður segir einn fyrir, hvern-
ig flutningum sé hagað, og ábyrgist, ef
að hans fyrirsögn er farið, en fái liann
ekki ráðið, þá ábyrgist sá, er ræbur.
8. gr.
Ferjutolla skal ávalt greiða fyrir-
fram, ef ferjumaður öskar þess, en aldrei
seinna en svo að liann só borgaöur áður
en við skip er skilið, en ferjutollar eru
settir þannig.
a, fyrir einn mann með reiðfæri 80 au.
b, — — —effleirifaraíeinu 60 —
e, — að róa gripi eptir ferju . 10 -—
d. — -— flytja 1 hestburð . . 20 —-
e. -----skipleggja nautgrip 100 -—
f. ------— folald ebakálf 30 -—
g. fyrir ab flytja 1 sauókind i ullu 8 au. 1
h. — — — 1 — rúna 5 —
i. — — — vorlamb . . , . . 2 — ,
j. á nóttu eru gjöldin tvöföld.
Ferjutollur er rétt borgaður með ull,
tclg og smjöri eptir verðlagsskrár verði ;
J>að ár.
1 {
9. gr.
Brot gegn reglugjörö þessari, sem
eigi er serstaklega ákveðið um að fram-
an (6. gr.j, varða sektum frá 1—5 kr.,
sem renna í sveitarsjóð Vallahrepps og
skal með öU mál útafbrotum gegn reglu- ;
gjörðinni farið sem opinber lögreglumól,
þó með þeirri undantekning, sem leiðir
af því sem fyrirmælt er í 6. gr.
10. gr.
Sýslumaður og sveitarstjórar sjá um
að reglum þessum se fylgt.
Samþykkt af sýslunefnd Suðurmúlas. j
Skrifstofa Suðurmúlasýslu 12. apríl 1893.
Jón Johnsen.
*
* *
Reglugjörð þessi er samþvkkí af amt- 1
manni Austuramtsins.
Ritstjórinn.
K í i* k j u 1) 1 a ð i ð,
ritstj. síra þórh. Bjarnarson, Rvík 3. Arg. 1893, j
{ 15 arkir, auk 5 nr. af smáritum með ágætum
! sögum handa börnum, gefins til kaupenda. Frá-
gangur Agætur. Verð 1,50 kr. Eldri Arg. til
sölu. HjA prestum og bóksölum. Yill komast ;
inn á hvert heimili. i
L a m p a g 1 ö s ú 15 a u r a.
| og úr bezta Jcrystal á 30 aura. Einnig ágæt vasa-
j úr og margskonar vandaðar vörur; eru í verzlan >
1 Mutjnúmr Einarssonur á Sevðisfirði.
Hin góða og fagra jörð Hámundarstaðir
í Vopnafirði, fæst td kaups og hálflendan til á-
búðar frá næstu fardögum.
Menn semji hér um við
Jón Sigurðsson A HAmundarstöðum.
Haldið áfram að lesa!
Bókbandsverkstofa Brynjölfs Brynj-
ólfssonar er á þórarinsstaðaeyrum \ húsi
Olafar Bjarnadóttur. Bækur teknar til
bands og aðgjörðar. Vandað band, ó-
dýrt og fljótt af hendi leyst.
Marklýsing
á óskilafé i Skriðdalshreppi liaustið 1893.
1. Iivitur lambgeldingur sneitt fr. biti
aptan hægra, biti aptan vinstra.
2. Hvitur lamgeldingur stýft biti fr. h.,
stýft fji'bur aptan vinstra.
3. Hv:t lambgimbur, stúfrifað hægra,
markleysa vinstra.
4. Hvít lambgimbur, markleysa á báb. eyr.
5. Hvitur ómerkingur.
Borg 20. nóvbr. 1893.
Finnbogi Olafsson.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri
Oand. ]>hil. Skapti Jösepsson.
Prentari S i g. G r í m 8 s o n.
251
H á ð h e r r a n n.
E p t i r:
Lfíijoukj'óld O.renstjpnin.
Salstaborg, eða Salsta, hafði gengið að erfðum úr eigu ættar-
inntiv Oxenstjerna til Bjelkanna.
Arið 1567 átti ráðherra Thure Pederson Bjelke Salstaborg,
er pá var eins rammlega dggirt og pegar KristjAn konungur Ib
haföi setið par um erkibiskup Jón Bengtson Oxenstjerna, árið
1436.
Eirikur konungur hinn 14. matti ráðherra Thure Pederson mjög
mikils, en þó kom pað opt fyrir, að konungur varð ráðherranum
stórreiður og lagðí jafnvel á hann hendur, er Thure Pederson var
á annari skoðun. en konungur.
Ráðherrann hafði íarið með Eiriki konungi til Uppsala árið
1567, er varð konungi svo ógæfusamt. Nokkrum (lögpm á undan
hinu hroðalega morði á Stúrunum, heyrðu varðmennirnir i forsalu-
um, að þeir konungur og ráðherrann vorn í illdeilum inni hjá kon-
ungi, og að vörmu spori kom Thuro Pederson fokreiður út frá
konungi og flýtti ráðherrann sér í gegnum varðsalinn niður i hallar-
garðinn og stökk þar strax á hestbak og reið burtu.
Konungur hafði sett ráðherra Thure Pederson höfuðsmann í
höllinni, og nú skipaði ráðherrann hliðverðinum að hleypa grinda-
liurðinni þegar niður á eptir sér og vinda upp brúna og loia engum
manni að fara út eða inn nema sitt leyfi kæmi til.
þessi fyrirskipan bjargaði lífi Thure Pedersons, því hann var
naumast korninn vfir vindubrúna, er kontingur kom æðnndi inní varð-
mannasalinu og hróptiði á verðina, sem þustu strax til hans undir
forustu Eiríks Gustafsonar.
,.Hvar pr svikarinn? Handsamið hann! Yerðir! Hevrið þið
ekki! t-akið liann höndum!'1 Æpti konungurinn stórreiður.
Eirikur Gustafson laut konunginum, er var hamslaus af reiði,
og spurði: „hvern eigum við að taka. yðar hátign?“
,.Svikaranr>, Tlmre Pederson Bjelke, — leitið hans og takið ridd-
araliðið með ykkcr eptir þörfum, og fajrið mér hann lifandi eða
dauðan. J>íf þitt liggur rið að þú, Eiríkur Gústafson, framkvæmir
þetta“.
Síðan sneri lconungui sér við og gekk ini.i herbergi sitt.
\ arðmennirnir þntu út.
þegar verðirnir liöfðu fengið að vita, að ráðherranti hafði riðið
útúr höllinni, föru þeir á hestbak og riðu út að iiallarhliðinu, en
leiigrti. koinust þeir ekki að sinni.
Hrtllarbliðið var lokað og vindubrúin dregin upp. A verði var
einn af hinum þýzku hermönnum konungs, er ekkí skeytti um. þó
Eirikur Gustafson byði hor.um að ljúka upp hallarbliðinu. ..Hér
sleppi eg engum út eða inn, því svo hefir höfuðsmaður hallarinnar
lagt fyrir“.
„Ljúktu upp í nafr.i konungs, þ>tt þýzka þrælmenni!“ hrópaði
Eiríkur, „eða eg skal brytja þig í smátt“.
„Margur segir, ef hann getur“. sagði varðmaður glottandi, og
lauk aptur glugganum á varðarturninum.
Yarðmenn konungs reyndu til þess að höggva upp gluggann
varðstofunni og varð af því mikill hávaði i hallargarðinum svo allii
flykktust utí gluggana. Bráðum var glugga lokið upp í höllinni og
menn heyrðu konung hrópa: „Hvaða hávaði og ólæti eru þetta?“
Eir kur Gustíifson sagði nú konungi, að rAðherrann hefði bannað að
hleypa nokkrum manni út eða inn, og varð þá konungur fokreiður
og kallaði til turnvardanna, að ef þeir lykju ekki strax upp og' létu
vindubrúna siga niður, — þá skyldi hann láta hálshoggva þá alla
saman.
Við þenna boðskap fóru tnrnverðirnir g,ð hraða sér, en samt leið