Austri - 29.04.1894, Blaðsíða 3

Nr. 1 •)
A V S T 1! T.
4 7
Her er fagurt undir bú:
stólpi lands er sveitin sú.
Undir inargri báru blika
birtingskongar stórir, gildir,
sprettasnarir, flaskafvlldir.
Feitir liængir verja land;
vopnaðir milli steina stika,
stinga sér á rogadjúp,
trúa bara’ á tóman sand,
tilbiðja’ að'eins vatnsins hjúp.
þar sem ótal eggjahólmar
vndi vekja’ á fögru, vori —
móðurrödd í runnum lætnr.
Yerja hreiðrin entlur ólinar
unga gæta' í liverju spori —
pá eru fagrar friðarnætur
fagurt pá að „róa’ um flóa“
og er uæturgeislar glóa
ganga af byttu innst í vogum;
skoða ótal íslands blóm
undir sterkum kletta bogum
blöðnum fyr af heitum logum;
heyra Mývatnsfugla óm!
Ganga fremst á. fógrum nesjum
fela sig í reyniskútum,
eða reika upp’ á flesjum,
par sem fóðurgresið grær. —
Gaman, pegar bifar blær
bleikjufjöðrum niðurlútum
bvo að jafnvel sinan lilær.
Sólin blessuð skær og heit
glóir mest í Mývatnssveit.
í>ar vilja’ allir alltaf vera
ef þeir stigu fæti pangað.
þangað alla aptur lan'gar,
allir vilja par beimn bera.
Fagra sveitin íjöllum skyggða
friði vernduð reynislúta,
fegurst ertu allra byggða,
allar skyldar pér að lúta!
Verndi pig Arnór, verndi pig Skúta!
J. fK
| Árið 1894, 14. apríl var bindind-
í isfundur lialdinn ;i Eiðum, hafði liaim
verið boðaður af ritstjóra Skapta Jó-
sepssyni á Seyðisfirði og Birni presti I
þorlákssyni á Dvergasteini öllum bind-
indisfélögum og Good-Templurum í
Múlasýslum með fundaráskorun frá 6.
janúar síðastl. Fimdinn setti ritstjóri
Skapti Jösepsson, og var hann kosinn
fundarstjóri, en skrifarar urðu síra
Björn þorláksson á Dvergasteini og
skólastjðri Jönas Eiríksson á Eiðum.
Á fundinum mættu 15 fulltrúar frá
Good-Templarastúkum og bindindisfé-
lögum.
1. Kom pá til umræðu, hvaða lög til
verndar og eflingar bindindi væri
nauðsynlegast að fá frá alpingi.
Ut af pví var:
a. sú tillaga, að alpingi gæfi lög
um algjort bann gegn tilbúningi
alls áfengis í landinu,
sampykkt með öllum atkvæð-
\ um.
b. sii tillaga, að alpingi gæfi lög,
| er veitti héruðum heimild til að
gjöra. sampykktir um inntiutn-
ingsbann og sölubann á öllu á-
fengi, og skyldu atkvæðisrétt
hafa í pví raáli að minnsta
kosti allir peir menn, er at-
kvæðisrétt liafa í sveitamálum,
var sampykkt með öllum at-
kvæðum.
Annars lá frammi fyrir fund-
inum; frumvarp til laga um
petta mál; var fundurinn pví
sampvkkur í aðalatriðum, en
óskaði pó eptir, að menn fengju
að greiða atkvæði um slikahér-
aðasampykkthver í sínumhreppi.'
; Skyldi frumvarpið fylgja með
fundargjörðinni, til hliðsjönar
væutanlegum flutniugsmönnum
málsins á pingi.
c. sú tillaga, að alpingi breyti |
löguni um veitingu og söiu á-
fengra drykkía frá 10. febr.
1888 í pá átt er fram á er
farið í fvigiskjali ad 1. 0.,
var sampykkt með öllum at-
kvæðum.
d. sú tillaga, að alpingi prefaldi
vinfangatollinn, ef málið um
hækkun hans komi inn á ping-
ið, láti annars vera að hækka
hann,
var sampykkt með öllum at-
lcvæðum gegn 2.
e. sú tillaga, að alpingi semji lög,
er leggi refsingu við, ef menn
sjáist ölvaðir á almannafæri,
og ákveði í annan stað, að jafn
pung refsing liggi við afbrotum
frömdum i ölæði sem við af-
brotum frömdum utan ölæðis,
var sampykkt með öllum at-
kvæðum.
Yar samkvæmt 4. tölulið i fundar-
áskorun frá 6. janúar. .
a. sú tiílaga, að fundurinn skrif- |
aði biskupi og öskaði pess af
honum, að hann skoraði á alla
presta á landinu, að reyna til
að fá 511 börn, er peir fermdu, \
til að ganga i helzt lífstíðar-
bindindi með tóbak og allt á-
fengi. Svo og að hann skoraði
á alla presta að gangast fyrir
útbreiðslu bindindis hvor í
sinu prestakalli, var sampykkt
með öllum atkvæðum.
b. sú tiTlaga, að fundurinn skori
á bindindisféTögin og Good-
Templarastúkurnar í Múlasýsl-
um að láta kosna fulítrúa sækja
sameiginlegan fund á vori kom-
arnli, til að ræða um sameigin-
leg iög fyrir bindindisfélögin og
um sameiginleg velferðarmál
bindindismanna,
var sampykkt mgð öllum a.t-
kvæðmn.
Til að boða fundinn eða í
framkvæmdarnefnd i máli pessu
voru kosnir: Björn J>orláksson,
Skapti Jósepsson og Skarphéð-
inn Sigurðsson,
. Yar rætt um hverjum mönnum
bindindismenn skyldu hálda fram
við næstu alpingiskosningar í Múla-
sýslum. Ymsar tillögur vovu gjörð-
ar.að vísu. En par <*ð fundinum
var ókunnugt um, hverjir mundu
bjóða sig fram og um pað, hverja
skoðun peir, er líklegastir værutil
að bjóða sig fram, liefðu á bind-
indismálinu og á öðrurn helztu
velferðarmálum pjóðarinnnar, va.r
ekki tekín önnur ályktun en pessi:
að pessir fundarmenn: Árni Jóns-
son, Jón Jönsson, Jónas Ei-
víksson, Sigfús Halldórsson,
Sigfús Gíslason, Sigurður Ein-
arsson, Sigurður Yigfússon og
Skapti Jósepsson skyldu boða
til almenns pingmálafundar fyr-
ir báðar sýslurnar á Miðhús-
um 16, maí næstkomandi og
skora um leið á alla, er æti-
uðu að bjóða sig fyrir alpingis-
menn fyrir sýslurnar, að sækja
fundinn, til að skýra par frá
skoðunum sinum á einstöknm
pítigmálum.
Fundi slitið.
Skapti Jósepsson.
Björn þorláksson.
Jónas Eiriksson.
t .
þann 12. f. m. andaðist í Keykja-
vík fyrrum sýslumaður, H. af Dbr.,
Eggert. Briem, úr „Influenza“, á
»83. aldursári.
284
sagði vagnstjórinn, að ferðafólkið sem liafði verið parna áðan. hefði
ekið tii Svmiike.
Á oiiiu veitingahúsi bæjarins fréttu peir svo að Möller gisti
þar, og Warming. fór strax uppi lierbergi hans, par sein stór-
kaupmaðurinn sat með dóttur sinni.
„Eg ímynda mér að pér eigið pessa vasabók, lierra stórkanp-
maður. Jeg, var svo heppinn að finna hana út við bjargskoruna,
°S fiýtti niér svo liingað með hana“.
„Já, víst á eg bókina. það var lika skylda j’ðar að skila
henni strax, pvi pað liefir lilot’ð að vera yður að kenna, að eg
týndi lienni“.
„Eruð þér enn pá reiður við mig? En pað liggur mér nú
raunar í léttu rúmí. Reyndar" bætti Warming brosandi við, „er
1111 iaint á báðar liliðar milli okkar, eg liefi aldrei fyr haft eins
sterka löngun til pess að stela, en vasabókin yðar —- —
d'Tí, ja, svo pér hatið þá ætlað að halda henni, en pá sló sam-
vi/.kan yður“.
„Aei, pað \ai hjartað, seir. sló mig, eða augun, livort sem þér
viljið heldur haia.. \ asabókin yðar hrökk opin, og mynd dóttur
yðar datt út úr henni. Gætu nienn ekki freistast til að sleppa ekki
pvilíkri mynd?“ k
„Herra sjóliðsloringi!- mælti Magda stygglega, og gekk burt
urn leið.
„Er pað svo nokkuð meira sem pér óskið?“ spurði stórkaup-
maðurinn, og rnátti vel heyra á málróm hans, að hann mundi helzt
hafa viljað segja: „|>arna eru dyrnar!“.
»M.eira sem eg óska? Já, eg hefi þann heiður að óska yður
lukkulegrar ferfar, og bjöða yður góðan dag og g0tt kvöld. Yerið
Þer sælir, herra stórkaupmaður, við sjáumst vonandi einhverntíma
aptur“.
Að svo mæltu skilcli Warming við stórkaupmanninn, Sem var
öldungis hissa yfir pví. að nokkur pyrði að tala svona blátt áfram
\ið formann verzlunarhússins: Johnsen, Möller & Co.
Storm áttx áður en langt leið hægt með að efna það scm hann
>aíði loíað Wartniug vini sinum, nefnilega pað að koma honum
281
göðann miðdegisvcrð, liann gat nú ekki skilið i pví. að nokkur gæti
komizt af nieð minna en 20 púsund árlega. Og hann aumkaði
hina ungu stúdenta, hina fátæku sjöliða, og aumingja embættis-
meiuiina; óghannhafði opt svarið pess dýrann cið, að sáeinn skyldi
verða tengdasonur sinn, sem væri eins auðugur og sjálfur hann.
Enn sem komið var átti hanu engan tengdason, en mikil lík-
indi til pess að hann mundi eignast hann brátt, par eð hann átti
gjafvaxta dóttur, forkunnar fríða, og var hún mesta eptirlæti föður
síns. Kona Möllers dó pegar Magda var barn að aidri, og hún
lærði snemnta að meta peninga á saina luitt og faðir hennar.
Eitt sumar var pað ákveðið, meðai vina Möllers, að fara til
Borguradarhólms, og skoða sig nm á pessari einkennilegu evju. Enda
langaði Mögdu nsjög til pessarar farar, og pað var nóg til pess að
•ota Möller af stað.
Einn fagran dag í júni hittum vér Möller með dóttur og nokkra vini
sina nálægt bjargskoru riokkurri á Borguiularhólmi par sem klettinum
er skiptí tvennfc, og standbergin standa práðbeint upp hvoru megin,
og eru fast að hundrað fetum á hæð. Ef menn ganga niður eptir
bjargskorunui komast menn nær pví út að sjó, en pö er lítil spilda
eptir se u hamlar manni frá að komast fram í flæðarmálið, pví að
par er al-sett af stórum steinum og björgum, sem standa. par á
við og dreif, svo að liaida mætti að tröllin hefðu einliverntíma leik-
ið par kriattleik og haft björgin fyrir knetti; milli kiettanna eru pó
dálítil undirgöng, sem hægt er að ldóra sig i gegnum. En petta
svokallaða „Karenar-auga“ er svo mjótt, að pað getur komið fyrir
að luenn sein eru stórir og vel i hold komnir, geti setið par fastir,
og ef mer.n mætast, verður annar að fara öfugur til baka. Og
ferðaiuenn sem til Borgumíarhólms koma, reyna opt list sina á pví
að komast í gegnum pessi göng. Möller fór einnig á stað, og
ætiaði að reyna að komast í gegnum ,,Karenar-augað“. En í miðjum
göngunum mætti hann manni sem kom skríðandi á móti lionum.
það varð lítið um kveðjur. Hvorugur vildi öfugur til baka aptur.
Loks mælti liinn ópekkti raaður:
„Eg lieíi veðjað við lagsbróður minn, að og skyldi komast fljótar
hér í gegnum en hann fyrir ofan klettiun og pess vegna verð eg að
halda áfram! Fyrirgefiðj