Austri - 29.04.1894, Blaðsíða 4

Nit 12
A IT S T K I .
4s
Eggert Briera var spekingur að
viti, ágaitur lagamrður, liimi mesti
öðlingur, og svo elskulegur í öllu við-
móti, jafnt við háa. og lága, að vér
liöfum enghn hans líka þekkt. Hann
pötti svo frjálslyndur í skoðunum
sínum. að nrerri lá að stjórnin viki
lionum frá embætti ejitir þingvalla-
fundinn 1851.
Eggert sýslumaðnr var friður
sýnum, í hærra lagi, beinvaxinn og
velvaxinn, andlitið einstaklega pokka-
sælt, sviphreint og góðlegt, vermt af
liýru brosi einhverra peirra, fegurstu
og gáfulegustu blárra, augna. Áttu
við Eggert Briem fyllilega orð skáld-
konunnar:
,,Allt sem prýða má einn mann
Mest af lýðum bar hann“.
þann 3. f. m. andaðist í Reykja-
vík fröken Jóhanna líavstein, af
'njartaslagi. Hafði hún pjáðst af
hjartasjúkdómi frá því á barnsaldri,
or hvorki innlendir ne útlendir lækn-
ar gátu bót á ráðið.
Jöhanna Havstein var dóttir Pet-
urs amtmanns Havsteins og frú K ristjönu
Gunnarsdóttur. Hún varbúiu liinum
beztu hæfilegleikum. Eríð sýnum,-
gáfuð og hjartahrein og afbragðs vel
menntuð. Hún varð aðeins 2(i ára að
aldri.
þann 13. f. m. lezt í Reykjavík
amtmannsfrú lngileif Melstod. ekkja
Páls amtmanns, á 82. aldursári, og
sama dag frú J>óriiiin Jónsdóttir
húsfrú síra pórarins prófasts Böðvarðs-
sonar í Görðum á Áiptanesi. Frú
(aórunn var systir síra Halldórs Jóns-
sonar á Hofi og mun hafa verið ein
eptir pein’a systkyna á lifi.
Báðar pessar frúr liöfðu getið
ser verðskuldaðan orðstýr sem mestu
valkvendi.
j>ann 8. febrúar li>zt á Húsavik,
söðlasmiður og gestgjafi Sveinn Yík-
ingur, vel látirm raaður og prýðilega
gáfaður.
Látinn er og Gunnlögur son
Sigurðar bónda Gunnlögssonar í
Ærlækjarseli, liinn efriilegasti ungling-
ur. Báðir pessir menn dóu úr In-
fluenza og auk pess ii menn aðrir i
Ærlækjarseli.
J>að liefir gleymzt að geta í
Austra um lát Eiríks bónda Halldórs-
sonar á Sleðbrjót. góðs bónda, og vel
látins, er lézt 20. janúar.
Nýdánir eru og bœndurnir f tef-
án Sigurðsson á Litlabakka í Hró-
arstungu, háaldraður maður; og Helg'i
Hermaiiiissoii á Ifangnúsum í Fljóts-
dal. Báðir vel hitnir menn og dug-
andi hændur.
jþann 19. f. m. drukknaði að
kvöldi dags útvegsbóndi Sigurður
Norðfjörð á Kolableikseyri í Mjóa-
firði á pann hátt, að liann rann af
skafli fram í sj<> um háflóð og komst
eigi ii])]) aptiir. Haiin var vinsæll
maður og drengur góður.
Seyðisfirði 29. apríl 1894.
,,Egiil“ kom p. 14. p. m. að
iiorðan með töluvert af vörum til út-
landa. Með Agli föru að norðan á-
leiðis til Hafnar frú M. (xuðjohnsen
frá Húsavík og Shúli Skúlason frá
Akurevri.
Héðan för „Egill“ 17. p. m. og
með honum frú S. Guðmundssen,
kaupmaður C. Wathnc og vicekonsull
M. Iiansen, og á Iieyðarfirði mun
kaupm. Fr. Wathne hafa bæzt við.
„Yaageii“ kom frá Raufarhofn
p. 14. p. m. og för héðan til Mjóafj.
Eáskrúðsfjarðnr ogpaðan til Englands
og hafði í e])tirdragi fiskiduggu pá,
er „Egill“ liafði dregið hingað, af
Siglufirði.
Með „Yaagen“ kom hingað frök-
en Halldóra Bjarnardóttir frá Prest-
hólum.
Yerzlunarskip eru fyrir nokkru
komin, og farin aptur, bæði Gránu-
félagsins og kaupmanns Sig. Jobansen.
Hér er nú herra Sveinn Brynj-
ólfsson og býður mpnnum að útvega
peim vörur frá Englandi með mjög
góðu verði og munu allmargir aðliyll-
ast boð lians.
Tíðarfar er allt af mjög milt,
tún farin að grænka og sumstaðar
var farið að vinna á peim fyrir sum-
armál.
Fisliiafli var nokkur her og á
Suðurfjörðum ágætur, enda beita nóg.
Utlitið til lands og sjávar hið
bezta.
Leiðrétting. í 11. tbl. 2. s.
1. d. liefir 1 fallið úr par sem talað
er um laun lækna liér eystra og pví
stendur 2800 kr. en á að vera 12800.
í 6. tbl. 3. s. 2. d. ofanmáls befir
misprentast Hallfriður, á að vera
Málfríður.
U p p b o ð.
Eöstudaginn 4. maí næstlcomandi,
verður selt við opinbert uppboð á
Fjarðaröldu um 400 pd. af ágætum
kaffibæti (naffiexport) frá Hamborg.
Sýnishorn af kaffibætinum fæst
ókeypis hjá undirskrifuðum.
hreppstjórinn í Seyðisfirði 24.april 1894.
Stefán Th. Jónsson.
„ HIÍIKFMAHIvEN ZKITING
fæst ókeypis á Seyðisfirði hja:
Gunnlaugi Jönssyni
iHF" Maí 31. hæstkomandi, verður
opinbert uppboð í Vestdal á gripum
og búsmunum.
Yestdal 22. apríl 1894.
Ben. S. pórarinsson.
Til sölu er alveg nýtt íbúðarhús
14 al. langt, 8 al. breitt. Kjallari
er undir húsinu. Lílca fylgir grunn-
inuin túnblettur, er má fá talsvert
l hey af. Lysthafendur snúi sér til
unuirskrifaðs hið allra fyrsta.
Hesteyri í Mjóafirði 16. april 1894.
O. Guðmundsson Isfeldt.
„Skandia66.
Allir, sem vilja tryggja líf sitt,
ættu að muna eptir, að „Skandia“
er pað stœrsta, elztci og ódýrasta lífs-
ábyrgðarfélag á Norðurlöndum.
Félagið liefir umboðsmenn á:
Seyðisfirði, Reyðarfirði, Eskifirði,
Vopnafirði, Akureyri og Sauðár-
krók.
þetta Margarin-smjör. er al-
memrt erlendis álitið hin bezta teg-
und pessa smjörs, og er i pví 25%
af bezta hreinu smjöri.
Ábyrgúármaúur og ritstj ó ri
Cand. phil. Skapti Jóscpsson.
Prentari S i g. G r í m s s o n.
282
283
Og með pessum orðum greip hann aumingja störkaupmanninn,
sem fyrst varð alveg liissa, og síðan ösku-vondur, og dreif hann
nieð ótrúlegu afli í gegnum „Karenar-augað“. Möller jós yfir hann
skömmum, á pessari krabbagöngu sinni: „Vitið pér ekki herra minn
að eg er stórkanpmaður Möller frá Kaupmannnhöln, formaður verzl-
uuarhússins Johnsen, Möller & Co?"
„Eg bið herra stórkaupmannínn púsundsinnum fyrirgefningar!
Einungis ef pér spyrnið ekki á möti, lieldur lyptið hælunum dálítið
upp, pá gengur okkur betur, svona, petta er ágætt. Já, eg hafði
næstum glevmt að segja til nafus míns, eg er . — — “
„J>ér eruð dóni“.
„Eg? Nei, pessa stundina er eg maður, sem á á hættu að
tapa veðmáli. Reyndar get eg ekki mælt mig við yður, hvað stöðu
nhna snertir, eg er einungis priðji yfirforingi af „korvettummi“
„Ornin“, sem liggnr nú sem stendur á Svaniku liöfn. reyndar heiti
eg Axel Warming. Og nú erum við bráðum komnir út“.
Til allrar hamingju fyrir stórkauproann Möller, voru peir nú
komnir út úr göngunum, því annars hefði hann efalaust orðið frá-
vita af reiði. þegar peir komu undir heiðann himin, stökk sjóliðs-
foringinn upp og greip utanum aumingja stórkaupmanninn sem var
lafmóður, og reisti hann á fætur, rétti honum hendina og mælti:
„Og <mn bið eg yður að afsaka, herra stórkaupmaður; eg vil
ullt til vinna að þér veitið mér yðar fyrirgefningu“.
Rétt í þessu kom annar sjóliðsforinginn hlaupandiniður klettinn
að baki peim, og hró])aði:
„Ertu virkilega kominn, Warming?“
„Eins og pú sérð“, svaraði Warming. „Og pó mátti eg drasla
pessum roskna herra gegnum göngin“.
„Nú, stórkaupmaður Möller. |>að gleður mig að sjá yður liér.
Eruð pér á skeramtiferð?"
„Nú, pað eruð pér sjóliðsforingi 'Storm! Já, pvilík dæmalaus
skemmtiferð, par sem farið er með mann eins og hvern annan naut-
grip!“.
Meðan á pessu stóð kom samferðafólk Möllers að, og Magda
var mjög reið yflr pessari meðferð, sem hafði verið höfð á föður
hennar. Storm ætlaði að leiða Warming tíl Mögdu, og secja
henni til nafns hans, en hún sneri sér við, tck í hendina á föður
sínum og sagði um leið:
„Við skulum fara héðan burtu“.
J>vínæst gengu pau upp bjargskoruna og uppá eyjuna, par
sem vagn þeirra feðgina var. Síðan íör samferðalólk peirra á
eptir, en sjóliðsforingjarnir dvöldu par kyrrir.
„Við höfum víst spillt skemtun auminga fólksins, Storm“.
„Já, gjörsamlega, lagsmaður, en meðal amiara orða, hvernig
leizt þér á dóttur Möllers?“
„Hún er yndisleg. Líttu bara á, hvað liún er beinvaxín, al-
veg eins og drottning. Nú stekkur hún yfir stein; skrambi hefir
hún iaglega fætur, það væri gaman að dansa við hana!“
„það færð pú nú ekki strax að vita, en að vetri vona eg að
tækifærið bjóðist“.
J>arna stóðu peir dálitla stund og horfðu út á sjóinn, og langt
burtu gat maður eygt hina litlu ey, Kristjánsey..
Allt í einu kallaði Warming upp:
„Nei, parna ligsur vasabók niður við klettinn!“
Og um leið og hann tók hana upp, duttu noltkur bréf út úr
henni, og par á meðal mynd af úngfrú Mögdu; hann skoðaði hana
lengi, par til har.n sagði:
„Fjári er liún falleg“.
„En fremur pótt?.full“, bætti Storm við.
„Já, en pað getur lagazt11.
„Hvað kemur pað pér við. J>á crt ekki strax ástfanginn í
stúlkunni?“
„Eltki beinlínis. En pví get eg ekki neitað, að hún hefir liaft
töluverð áhrif á mig. En nú skulum við fara, við verðum að skila
vasabókinni, áður en við stígum á skip. Veizt pú nokkuð hvar
pessi störkaup maður gistir? Hann lilýtur að eiga bókina; pví
stafirnir: J. M. standa hér á spjaldinu“.
„Rétt, Jens Möller. Hvar hann er að hitta, veit eg ekki, en
undir öllum kringumstæðum getum við skilað bókinni til bæaríóget-
ans í Svanike".
jpegar peir voru komnir upp að vagninum, sem beig t»ptir peiim