Austri - 23.10.1894, Blaðsíða 4

N K: 2!)
A II B T lí I.
1 1(3
Moð „Yaagen“ sigldi til Tíorvegs j
kaupinaðnr I. K. Grude, eu yngri
bróftir lians, er nýkominn er liingað,
verður lier við verzlanina eitthvað I
fram eptir vetrinum. '
0 o o (11 e ni p 1 a r n r á Seyðisfirði |
héldu fjölsóttan, sameiginlegan stúku- I
fund í barnaskólahúsinu á Yestdals- ,
eyri p. 14. p. m. Var par rœtt um !
undirtektir pær er bindindismálið
liafði fengið á pingi, og um framtíð
pess, er fundinum pótti allvænleg til
sigurs; o. m. fh Yar fiessi sameinaði
Groodtemplarfundur mjög skemmtileg-
ur og lýsti peim bróðurkærleika, sem
er einn af lielztu hvrningarsteinunum
nndir hinni göfugu Goodtemplarreglu,
sem pegar hefir gjört s'vo ómetanlegt
gagn hér á landi, einsog allir ping-
menn játuðu undantekningarlaust á
síðasta pingi.
A fundinum v.ar Jón höraðsheknir
Jónsson, einn af hinum fremstu for-
vígismönnum Goodtemjdarreglunnar
hér á landi, og tók hnnn breði mik-
inn og góðan pátt í umræðunum.
f* *ann Ití. p. m. hélt Pöutnnar-
félagíð aðalfuud sinn að Rangá í
Hröarstungu, og mættu á fundinum
kosnii' fulltrúar úr öllum deildum
félugsins, og pöntunarfélagsstjórinn, |
Snorri Wiium. j
Sumir hafa miske átt von á pví '
að félagsskapurinn gliðnaði eitthvað á ,
pessum fundi, eptir fráfall svo ágætra j
félagsmanna, sem Kjerúlfs og Sæ-
hjurnar Egilssonar og burtför síra
Sigurðai' (Uuinarssoaar. En sú tilgáta
rættist ekki, pví fundurinn för allur
fram með stakri einingu og ágætum
og samtaka áliuga á að halda pöntun-
arfélaginu sem fastast áfram.
lífð nýja bindindishús á Fjarð-
öldn var vígt, að viðstöddmn fjölda
manns, laugardaginn 20. p. m. Hélt
læknir (?. it. Schcvinq vígsluræðuna, (
og sagðist vel, að vanda. Siðan fóru
fram ýmsar veitingar, og skerntu
memi sér svo með dansi fram undir
sunnuclagsmorgun.
>
Skiptafiindur
verður haldinn í protabúi W. G. Spence
Patersons á skrifstofu Xorður-Múla-
sýslu, föstudaginn p. 15. növbr. næst-
komandi kl. 12 á liádegi. J>etta til-
kynnist öllum lilutaðeigendum.
Skiptaráðandinn í Xoi'ður- Múlasýslu.
Öevðisfirði, 17. oktober 1894.
A. V. Ttílinivs.
settur.
Á Yestdalseyi'i liefir fund-
izt p. 30. september síðastl. vasaúr
með festi.
Eigandinn getur vitjað pess á
skrifstofu Norður-Múlasýslu gegn
fundarlaumim og borgun pessarar
auglýsingar.
Skrifstofu Novður-Múlasýslu, 17/10 1894.
A. V. Tuhnius.
settur.
Óvæntur arfur!
Ekkjufrú Criiðrún Halberg i
Kaupmannahöfn liefir lieðið oss að
auglýsa pað í Austra, að liún hafi
pann 18. september síðastliðinn af-
hent sparikassabók pá yfirvaldinu,
eptir hverri Olafnr nokkur Tómas-
son átti á vöxtum i sparisjóði í
Kaupmannahöfn, 2808 krónnr 91
eyri, sem réttir erfingjar Ólafs Tóm-
assonar geta nú fengið úthorgaða
með pví að saniaa að peir séu rétt-
bornir til arfs eptir liann.
J>essi Ólafur Tömasson var - áð-
ui' i pjónustu við hina honunglegu
grænleneku vcrzlan, og græddist par
nokkuð fé; fór síðan til Hamborgái*
til bróður síns p- r, er var gestgjafi
og haldinn efnaður f Ólafi. En
stru\ um vetnrinn eptir varð bróðir
Ólafs gjaldprota og hafði litið annað
við að styðjast en pað se-m ólafur
lijálpaði lionum, konu hans og 2
sonum, seiu Ólafur kom ölhim sam-
an af landi brott.
Ólafnr kom svo aptur öreigi til
Kaupmannahafnar og komst enn í
pjönustu við hina konunglegu græn-
lenzku verzlun, og hað ekkjufrú Guð-
rúnu Halberg fyrir, að veita pví mót-
töku sem lionum kynni að fénast og
setja á vöxtu og kaupa nokkrai' nauð-
synjar lians.
Aú er pessi Ólafur Tómasson
haldinn að vera dauður, og eiga pvi
réttir erfingjar að gefa sig sem fvrst
fram, og skulum vér leiðbeina peim
til pess að gjöra erfðakröfu sína
gildandi.
Seyðisfirði 20. október 1894.
Skapíi Jósepsson.
F á ð u þ é r á
f æ t u r n a !
Hjá undirskrifuðum, sem ný-
lega liefir tekið sveinsbréf, fæst
allskonar
s k 6 f a t n a ð u r,
handa konuni, körlum og börnuiu.
Sömuleiðis tek eg skófatnað til að-
gjörðar, og verður allt fljótt og vel
aí hendi leyst, og óheyrilega ó-
dýrt.
Búðareyri í Seyðisfirði 20. okt. 1894.
Jóhannes Norðfjörð
3. M. HANSEN á Seyðisfirði '
' t.ekur brunaábyrgð í hinu störa enska
j brunaábyrgðarfélagi, „North Brithish
* & Merkantile", mjög ódýrt.
HETDRTJÐU SKIPTAVINIR!
Nú nýlega liefi eg fengið töluvert
af fataefnum, par á meðal 3 tegundir
af góðu, svörtu ,.Kamgarni“.
p>ess skal einnig getið að eg,
eins og að undanförnu, framvegis tek
að mér að sauma karlmanns alklæðn-
að og legg sjálf til allan tvinna, fyrir
aðeins 6 krónur móti peningum út í
liönd, en 7 kr. móti innskript. A fín-
um fötum, par sem mikið pa.rf af
silkitvinna til, kostar saumurinn 8 kr.
Yestdalsevri 25. sept. 1894.
Jídsa Vigfösdóttir.
Minum heiðruðu skiptavinum
gefst hér með til kynna, að eg ætla
ckki til útlanda í haust, heldur stiinda
hér handiðn mína á komandi vetur.
Sömuleiðis hið eg alla sem skulda
mér, að borga pað í peningum í haust.
Sevðisfirði i september 1894.
Mag n ú s Ei i x a rsso n.
„S k aiidiau.
Allir, sem vilja tryggja líf sitt,
ættu að muna eptir, að „Skandia“
er pað stœrsta, etzta og ödýrasta lífs-
ábyrgðarfélag á Norðurlöndum.
Félagið hefir umboðsmenn A:
Seyðisfirði, Reyðarfirði, Eskitirði,
Yopnafirði, Akureyri og Sauðár-
krók.
Brennimark Otto Warhno
er 0. W. á bábum hornum.
Á byrgðármaður og ritstjjóri
Oand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentari S i g. G'rímnon.
330
sama manninn og sömu lieinisöknirnar að ræða, sem lorstjóri fregn-
stofunnar hafdi upjigötgvað.
í bústaðaskránni stóð, að par hyggi fröken Clara Euchs, og
væri hún saumakoiia.
„Saumakona og snumastelpur eiga saramerkt41! hugsaði Elísa-
bet. Svo ætlaði hún alveg að ganga af göflunura.
Einn dimman dag i desember fer frú Workainp út frá liúsí
sinu og gengur áfram án pess að lita til hægri eða vinstri handar.
Eptir hálfs tíma göngu er luin komin að liúsinu, númcr 25 }
Konnngsgötu, fer imd pað og uppá 2. sal. Til hægri liandar er
]iar á dyrunum postulínsplata og stendur á lienni: „Clara Fuchs,
saumakona“.
Elisabei hringir ósjálfr'.tt uppá dyrnar. Hún getur eigi hugs-
að lengur.
Hálfstúlpuð stúlka lýkur uj>p fyrir hom.i og fer með liana
inní laglega hiðstofu. Og svo verður allt kyrrt. en bráðlega beyr-
ist skrjáva í kvennkjól bak við hana.
Elísabet fannst að liún ætia. að kafna, svo ótt og titt berst
hjartað i brjösti hennar. Hún sr.ýr sér snöggt við og eiublínir
alveg hissa á konu pá, er inn kemur.
Bú kona var lt't og grönu, en éf'ríð, og farin að reskjast.
„Hvað get og gjört fyrir yður, níðuga frú? Gjörið svo vel
og sctjið yður niður!“ — R id lin var pægileg, og Elísahet komst
bráðum til sjálfrar sín.
Hún pantar sör klæðnað undir nafni vinkonu sinnar og cr að
skrafa við saumakonuna um ýmislegt fatasnið, en er alltaf jafn-
iramt að liugsa um. hvort petta geti verið sú kona, er hún liafi
að leitað, og finnst pað næsta ósennilegt.
Á hcimleiðinni er liún að hugsa um petta. Allt er henni nú
svo ljóst orðið, og sannanirnar eru svo óhrekjandi, myndin, scm
Jósep kyssti, uppgötgvan fregnstofustjórans á húsnúmerinu, og
loks saga bæjarboðsins, — hvernig sem hún velti málinu fyrir
sér, pá hlaut húsið að vera hið rétta.
I pessum hugsunum var hún næstu dagana, en pjáðist pó
mjög af óvissu og ótta.
Viku iýrir jöl átt.i liön að koma aptur til poss að reyna,
331
livernig kjölliun færi henni, og lcikur scm snöggvast dauft bros
um varir lienni, er liún liugsar til pess, livað petta erirnli komi
henni vel til freknri njósnar.
Hún gengur upp á 2. sah „Hvernig getur á pví staðið, að
maðurinn hennar skuli elska svona ófriða kerlingu, hann, sem hefir
pó svo næma fegurðavtilfinningu?'1 spyr hún sjálfa sig.
Hún hringir á dyr.nar, ]>að er lokið upp fyrir lienni og hún
fer inn.
„Bpyr ástin um ástæður?" hugsar liún. „Era ekki opt hinir
friðustu menn Sstf’angnir i ófríðum konum?“
Elísabct sezt niður. pví fröken Fuchs er ekki inni.
í pessum hcrbergjum benti allt á stöðu fröken Fuchs, sein
saumakonu.
Henni verður litið í kringum sig — og fær allt í einu varla
varizt pví að hljóða upp J'fir sig. I einu liorni á stofunni stendur
dálítið reiðprik, eins og smádrengir eru vanir að nota.
„Lcyfið mér að spyrja yður að pví“, stynur frú Workani)) upp
við saumakonuna, sem í pví bili kemur inu, — „hver á petta lag-
lega leikfang?11
„Systursonur niinn, uáðuga frú. Inndæll drengur. Hann hefir
urn nokkurn tíma verið veikur, en er nú batnað. Viljið pfer sjá
hann? Hann er að leika sér í herberginu liérna við hliðina . . . ,
Jósep, komdu snöggvast inri!“
Elísabet lieldur scr í stólbakið. Nafn drengsius liitti hana
sem svipuhögg, nú veit hún á hverju hún á von.
Inn úr dyrunum kemur drenghnokki, er gengur feiminn til
hennar og róttir henni hendina.
Elísabet sá strax á yfirbragði drengsins, að hann var lifandi
eptirrnynd Jóseps Workamps og hlaut að vera sonur lians.
„Skipið pér drengnum að fara út“, býður hún saumakonunni
liöstug og dremhilega, „eg hefi nokkuð að tala urn við yður!“
]>egar hún var orðin ein eptir hjá hinni forviða saumakonu,
pá segir hún:
„Eg heiti Elisahet Workamp og Jósep Workamp er maður-
irin minn. Drengurinn, sem pér gjörðuð svo vel að lofa mér að
sjá, er .soiiuv lians; og pér, fröke.i, eruðmóðir drengsins!14