Austri - 18.12.1894, Blaðsíða 4

A U S T 11 I.
140
Nii;
hi'aðfrétt send frá Kristjaníu til Stav-
auger-blaðsius „Vestlands-Posten“ um
að sagt sé, að prinz Valdimar og
prinzessa Maria af Orleans ætli að
skilja.
Vér gjörum hvqrki að fullyrða
eða neita þessari fregn; en viljum þó
geta pess, að í sumar var til poss
tekið, að prinzessan var ekki við silf-
urbrullaup krónprinz Friðriks, og var
um pær mundir yfir á Englandi í
kynnisför. En pareð familíulíf kon-
ungsættar vorrar hefir jafnan verið
talið sem fegursta fyrirmyiul annara
konungboriuna manna, pá er fregn
pessi næsta ótrúleg og mundi taka
gömlu konungshjónin mjög sárt, ef
sönn reyndist.
þakkarávarp.
Ollum hinum heiðruðu sveitung-
um mínum, sem rettu mér drengilega
hjálparhönd, á meðan eg lá í hinum
voðalega sjúkdómi mínum i sumar,
flyt eg hérmeð mitt innilegasta hjart-
aris þakklæti. Sérstaklega ber mér
pó að minnast pess með bljúgri pakk-
lætistilfinningu, hvernig hinn ástkæri
sóknarprestur minn reyndist mér pá.
Hann lét sér eigi einungis nægja að
hýsa. mig allan pann tima, sem eg lá
(3 vikur um hábjargræðistínmnn),
heldur lét hann opt og á tíðum 4
vinnumennina sína vaka ylir mér nótt
og dag, ella fæddi aðra 4, sem pá
stundum voru fengnir annarstaðar.
Fyrir allt petta hefir hann eigi viljað
taka einn einasta eyri. Sannast pví,
að enn eru þcir til meðal drottins
pjóna, sem eigi einungis tala, heldur
gjöra.
Hvammi í Fáskrúðsf. 20. nóv. 1894.
Oddur Oddsson.
Skiptafimdur
i 4 protabúi consúl W. G. Spence
úar næstkomandi kl. 12 á hádegi á
skrifstofu Norðiir Múlasýslu; verður
pá nákvæm skýrsla yfir reikning bús-
ins lögð fram.
Skiptaráðandinn í Norður-Múlasýslu,
14. deseinber 1894.
Axel V. Tulinius.
(settur).
Skiptafundur
í Prentfélagi Austfirðinga Verður
haldinn á skrifstofu Norður-Múlasýslu
á Seyðisfirði p. 30. janúar næstkom-
andi, kl. 12 á hádegi.
J>etta tilkynnist hérmeð öllum
hlutaðeigandi.
Skiptaráðandinn í Norður-Múlasýslu,
14. desember 1894.
Axel V. Tuliirius
(settur).
Uppboðsaiiglýsing
Fimtudaginn paun 27. þ. m.
verður við opinbert uppboð, sem byrj-
ar kl. 11 f. hádegi, á Vestdalseyri
selt töluvert af húðarvarningi til-
heyrandi protabúi kaupmanns I. K.
Gfrude. Gjaldfrestur veitist áreiðanleg-
um kaupendum, sem innheimtunmður
uppboðsins pekkir, til 31, maí næst- ,
komandi, að öðru leyti verða söluskil-
málar birtir n uppboðsstaðnum.
Skrifstofa Norður-Múlasýslu.
14. desember 1894.
Axel V. Tulinius
(settur).
Göð atviima.
Einhver stærsti útvegsbóndi hér
á Austfjörðum óskar eptir að fá
snemma í vor komandi duglegau sjó-
mann til pess að vera fyrir og sjá
um alla drift á fiskirii og góða
vei’kun á fiski hjá honurn og lofar
hann peim manni góðum launum fyrir
starfa sinu.
Lysthafendur snúi sér sem fyrst
með tilboð sitt til ritstjöra Austra,
sem vísar á útvegsbönda þennan.
P i 11 a r !
Stúlkurnar báðu mig að segja
ykkui', að þær hefðu séð inndælar
jólagjafir og marga stórkoss-verða
rnuni, í verzlan Magniiscir Einarssonar
á Vestdalseyri. f>ær hafa pegar
keypt og pantað margt laglegt handa
ykkui'.
Seld óskilakind i Hlíðarhreppi
9. növ. 1894.
Hvitur sauður veturgamall, mark:
Hamarskorið hægra, hálfur stúfur
aptan vinstra.
Sauður pessi var meinaður, svo
pað varð að lóga honum strax. Rétt-
ur eigandi getur vitjað andvirðisins
til undirskrifaðs, að frádrcgnum koitn-
aði.
Hrafnabjörgum 26. nóv. 1894.
Jón Eiríksson.
Hérmeð auglýsxst, að við drátt í
lotteríi fyrir Há.lskirkju, er fram fór
pann 1. p. m.
kom hesturinn út á Nr. 612
loptvogin —■ - — 919
kíkirinn — - — 224
Hofi í Jlptafirði 3. des. 1894
■Jön Finnsson.
JOLAFOTIN YKKAR fáið pið
hvergi eins vel saumuð, eins og hjá
skraddara Eyjólfi Jónssyni. Munið
eptir að gefa ykkur fram í tæka tíð,
svo pið ekki verðið of seinir; fóður
og aunað að fötúnum fáið pið einnig
hjá hoxixmx ef pið óskið, allt með
bézta vei'ði.
Lampaglös a 15 aura
(úr bezta krystalsgleri á 30).
Margir laglegir munir. hentugir í
Jólagjatír. Ný vasam• frá 12—135
kr., klukkur frá 7,25—30 kr. Margs-
lconar gullstáss, pi’jönuð nærföt, til-
búnar rekkjuvoðir og ýmsar vefnaðar-
vörur og margt fleira, állt valin vara
í verzlun Magnusar Einkrssonar úr-
snxiðs á Seyðisfirði.
I. M. HANSEN á Seyðisfirði
j tekur brunaábyrgð í liinu störa exxska
j bi'unaábyrgðarfélagi, „North Brithish
j & Merkantile11, mjög ódýrt.
„8 K A N I) I A
Allir, sem vilja tryggja líf sitt,
ættu að niuna eptir, að „S kandia“
er pað stœrsta, elzta og bdýrasta lífs-
ábyrgðarfélag á Norðurlöndum.
Félagið hefir umboðsmenn á:
Seyðisfirði, Reyðarfirði, Esldfirði,
Vopnafirði, Akureyri og Sauðár-
krók.
MIJNIÐ EPTIR,
að í vetur tekur Áriii Pálsson á
Hrólfi við Seyðisfjörð að sér, að bæta
og fella síldarnet.
Ábyrgðarmadur og ritstjóri
Cand. ph.il. Skapti Jósepsson.
Prentari S i g. Grínnson.
354
niannraunum i tveim heimsálfum. Ekkert vann á pessxx afarmenni
timans. Ennþá var ekki búið að steypa blýkúluna, er hitti kappann
víð Aspromonte, svo sem konungleg verðlaun fyrir 2 konungsríki.
Nú var hann konxinn til Síkileyjar til pess að vinna við fáa menn
víggirta kastala og reka þaðan 100,000 konungsmanna, er sátu í
þeim, svo liann lxafði ærið nm að hugsa, en gaf sér pó tfma til að
hugga lxina sorgmæddu ekkju.
„Frú!“ sagði Garibaldi, „J>egar eg fyrir 12 árum siðaxx, á
nndanhaldinu frá Róm til Ravenna, missti mina ástkæru, ógleyman-
legu Annnitu, pá liélt eg, að enginn hefði fórnað föðurlandinu eins
miklu og eg, og pó átti eg pá eptir börn mín, senx hughreystu mig.
En hverju hefi eg fórnað ættjörðu mínni á móts við yður!.........
Setjist pér bjá mér, frú mín, og látum okkur talast lítið eitt víð.
Mér ferst ekki sem gömlum liermanni, að tala huggnnarorð til
hinnar sorgmæddu ekkju og móður. En eg sný mér til yðar sem
Sikileyjarbúa, Lítið, frú, á hinn þrílita frelsisfána um öll stræti
borgarinnar! ..... Hlustið svo eptir! Heyrið pér ekki her-
sijng minna ínanna? f>að er gamli frélsissöngúrinn frá 1848!
pridja aifintýri.
Yalkyrja 8ikileyjar.
Um niorguninn pann 12. maí kl. 4 lagði Garihaldi upp fni
Aíarsalaborg og stefndi til Palermoborgar, sem leið liggur. 1
hinni litlu herdeild hans voru liðsmenniriiir sinn úr hverri áttinni
og lxöfðu ýmsan klæðnað og vopnabúning, er lítt líktist venjulegum
herbúnaði. Einvalalið Garibalda, sem fylgt hafði honxxm 1848, og
nú var par komið, var sú cina hersveit, er bar samskonar búnirig,
svipaðan peim er Garibaldi har sjálfur.
Eigi voru siingir nema á annari hverri byssu, en margir höfðu
fest járn eða blý neðaná pær til pess nð hafa pær fyrir kylfur í
bardaganum. Fallbyssur hafði Garibaldi aðeins 2 ! og pær báðar
litlar.
„Eg liefi pær eigínlega rneð til sýnis“. sagðí lxann við Landolfo,
355
sem ypti öxlum, er lxann kom axiga á pessi falbyssu-krýli. „þær
eru parfari á undan bardaganum en i honum, pær örfa pá, er halda
að ckki verði barizt án þeirra. En stórskotalið er of dýrt fyrir mig.“
Garibaldi hafði líka riddaralið, 12 manns að tölu, sem Landolfo
bafði útvegað og var sjálfur formaður tyrir. Yoru pað Sikileyingar,
sem voru nákulniugir veginum frá Marsala til Palernxo.
í liði Garibalda voru nálega töluð öll tungunxál álfu vorrar, og
skildii pví liðsmenn ílla hver aiuiari, en xuálefni pað, er peir allir
börðust fyrir, var peim öllum ijóst og liin ítölsku heröp: „lifi
frelsið" og „sigur eða dauði!“ skildu allir, og hvað langt pessi
4 orð dugðu, sýuir árangurinn af pessunx merkilega leiðangri, er varla
á sinn lika í veraldarsögunui. Eg liefi alcirei séð öbrotnari nxenn,
en pessar lietjur Garibalda. er unnu Sdciley nxeð honum J>ar i
reyna peir einnig að likjast foringjanum. 4»
Eptir pví sem pessum litla herflokk söttist á leiðina, pvi fleiri
söttu til peirra, og var auðséð al peir voru góðkunningjar Landolfo,
sem hafði kent peim vopnaburð.
Garibíildi reið i miðjum hernum i broddi hins rómverska her-
skara, er barizt hafði með honum 1864, og var Meuotti, sonur
Garibalda, foringi þess herflokks. En svo reið Garibaldi opt til
hinna hersveitanna og hvatti þær til öruggrar framgöngu, sem allir
voru fúsir til, pví óvissan pótti verst. Og er fjallabúarnir mættu
Garibalda, vildu peir bera hann xneð hestinum gegn óvinunum, og
setti hann pá í hliðarfjlkingaruar, og skipaði hanu þeim x bardögum
að hlanpa bcint á óvinina, sem peir hlýdda svo bókstaflega, að
peir drápu livern sem fyrir varð, lxvort sem pað var vinur eða ó-
vinur,
Á öðrum degi fararinnai' bættust Garibaldi aðrir hormenn.
I grend við fjallabæinn Salemi komn til lians priflegir, uxxgir en
röskvir munkar og var ábóti þeirra, að nafni Pautaleon, fyrir
peim. Hann liafði látið sér vaxa skegg og var all-hermannlegur á-
sýndum. Hann hafði girt munkakápuna upp um sig með svarðreipi
og við pað hékk róðukross og skammbyssa, hvort við annars lilið,
og þannig voru allir munkar hans búnii'. Hann heilsaði tíaribalda
á pessa leið:
„Eg heilsa pér, pú frelsari Ítalíu, pú Messías frclsisins! Nii