Austri - 15.01.1895, Blaðsíða 4

Kr 1
a r r 'i' i! r.
4
Aintsbokasafnið fS^AÍ’
Sparisjfíður , er opinn íl, 4—5 e. á miö- m.
Á U S T RI.
AUSTRI or liicl Luigst; ærsta
Mað landsins.
AUSTRI 0r hið laugÍKlý rnsta
blað la ndsins utan
Roykjavíkur.
AUSTRI or iiiö lilllg bczta
fréttabíi ið iandsins
yfir hinn langa. o vetr-
artíma.
AUSTRl or þaö eina blað
landsins, som r úmaö
getur stói •ar ritgjöröir.
AUSTRA ættu því allir í> deiid-
ingar aö kanpn.
Hr. 0. Wathne meddeler mig. at
derskal vœre udbredt. et Rygte om nt
Dnmpsk. „Yfmgen“ ikke skulle have
villet medtage Post fra Seydisfjord
næst sidste Tur herfra 4. Desembr.
Jeg attosterer herved at saadant
Kygte ikke medförer Sandhed.®
Hr. Wathne gav mig 3 Dages
Hotice om til hvilken Tid Posten
skulde vœre fairdig íil Udlandet,
sorn jeg har benyttet. Denne Post
tiliigemed Ext’’a-Post jeg senere
sendte til Skibet, blev alt beredvilligt
modtaget.
I de 15 Aar O. Wathne har boet
lier i Seydisfjord og Yinter og Som-
mev stadig fiar holdt Dampskibe
gaaende, har hans Skibe kun en
Gang seilet fra Posten, ellers har han
alletider vist sig nreget inrödekom-
mende, saavel medPostsom med löse
Breve, af livilke hans Skibe har fört
Masser især fra Udlandet til Island
og imellem Fjordene hor paa 0síer-
landet,
Seydisfjord 21. Desember 1894.
Á. Rasmussen.
Postexpedient,
Ijfsabyrgðarfélagið .S t a r“
stofnað í Lundúnum 1843.
Stofnfé 1,800.000 krönur-
Yarasjóður (>4.233.115 krónur.
býður öilum er vilja tryggja lif sitt
lífs&byrgð með betri kjörum en nokk-
uvt annað lífsábyrgðarfélag á Norður-
löndurn.
Aðalumboðsnmður félagsins á Js-
iandi er fröken Olafía Jöhannsdötiir
í Keykjavík. Umboðsmaðuv félagsins
á Seyðisfirðí er verzlunárm. Ármann
Bjarnason á Yestdalseyri.
Ágæt bájíirð. Eiðastólsjörðin
Hóll í Hjaltastaðaþinghá 18,12 hndr.
að dýrl. og partur af hjáleigunni
4 hnd. — til samans 22,13 hndr..
fæst til ábúðar í næstkomandí far-
dögum 1895. pessi jörð liggur við
Lagaríljótsós, liefir slétt og gott tún
afbragðs útengi að víðittu og gæðum
og gnægð beitilands, ásamt fleiri
hlunnindnm. Monn snúi sér í pessu
efni til undirskiifaðs.
Eiðum, 5. janúar 1895.
Jónas Eiríksson.
ÓSKILAKIND seld íSeyðisfirði
haustið 1894; mark lítt læsilegt, en
virtist geta verið: hvatt og biti aptan
hægra, hálft af og biti aptan vinstra.
St. Th. Jdnsson. (hreppsstj).

Áalgaards Uldvar
ker
— Norges storste- og ældste Anlæg for Leiespinding _
modtager Kllldc til OprÍVHÍIlg og — blandet med Uld -
tii Karding til Uldnc Pladér (til stoppe Sengetæpp-
er), l ld — alene eller blandet mecl Klude eller Kohaar—•
til Spinding. Tævning og Strikning.j
Prisknranter og Töipriser paa Forlangende gratis og
franko.
Gods kan enten sendes direkte til Aalgaard Uld-
varefabrikker i Gjæsdal pr. Sandnæs (Yareadresse Stav-
angör) eller tii Fabrikkeus Kommissionær í Stavanger:
Erödrene Haabetli.
Af eigin reynslu vottum ver, ab verksmiöja þessí
er bæði vandvirk og ódvr.
Kitstj.

Pianoiuagasin
“S k a n d. I n a v i e n“.
Kongens Nytorv 30, Kjöbenhavn.
Störste Eabrik i Danmnr
Eahrik & Lager af
0r ge 1 - IIa rm o n i n m s _
5°/0 pr. Oont.nnt ellev paa. Atbetaliug
efter Overenskomst. Illustreret Pris-
listo sendes franco.
; Yiðskiptamönnum Gránufelags-
: ins t\ Vestdalseyri gefst hérraeð til
I kynna, að eg undirskrifaður er aptur
í lieim kominn úr utanlandsferð minni
I raeð talsverðar byrgðir afhelztu nauð-
synjavörum, og að Aformað ev að
• halda vérzlaninni áfram sem áður,
1 fyrst um sinn t;l vorsins í Liverpool
I og s’ðan, svo fljót-t sem hægt er. á
1 Yestdalseyri. Eg vonast pví eptír
að peir "iframhaldi sinni gömlu vel-
| vild og trausti til Gránufélagsinssem
að undnnförnu, og nð verzlunarvið-
I skipti peirra viðhaldist framvegis.
Vestdalseyri 10. janúar 1895
E. Th. HaUgrimsson.
ÁbjrjnHrmailur og ritstjðri
Oand. phil. Skapti Jósepsson.
I’rentari 8 i g. Grímsson.
3G8
Guiseppa hafði petta ár barizt í broddi uppreistarmanna í Catauiu-
horg gegn konungsmönnum og sjálf hleypt af fyrstn fallbyssuskot-
nnum á pá. Riddaraua hafoí Alcina Florio sjálf búið að vopnum
og öllum öðrum útbúnaði, og voru pað allt röskvir, ungir raenn og
pekkti Landolfo par niargan verzlunarpjón heiman að frá henni á
meðal peirra.
„jjér komið í pessu nngnabliki sem venrdarengill vor!“ sagði
Landolfo, og sneri svo við hesti sinnm og reíð samhliða henni til
bardagans. „Hershöfðingi vor er nú að vinna sigur, cn pó mættí
hann öfnnda mig af að koma liér með sjálfa sigurgyðjuna til hans“.
Fleira töluðu pau ekki sanmn, en fóru nú óðfluga til vígvall-
arins rneð pessa óvæntu viðbót við riddaraliðið, og komu patt nógu
snernma til pess að sjá hinn prdita frelsiseina vera reistan upp á
vígveliinum i skarðinu á leiðinni til Palermo. Riddarahópurinn
peysti nú sem harðast áfram til pess að reka íiótta kouungsmanna
til Palermo og vo nf peim drjúgnra menn.
Allt í einn tók Landoifo eptir pví, að hin fagra kinn skjald-
meyarinnar fölnaði og uð hún œtlaði að lmíga af hostinum. Harm
stöðvaði óðar hest sinn, lypti henni uppúr söðlinum um ieið og yflr
iiana leið, og for með hana burt úr bardaganum og iagði hana
hæglega undir eik eina. par skildi liann við irana hjá nokkrum
hinmn trúustu af sveinnm hennar, cn sneri sjálfnr aptur til pess
að reka flóttann.
þegar Landolfo sneri aptur, pá Iritti hann Garibalda og fór
st.rax með honum pr.r til er imnn hafði skilið við Alcinu. Hnn
vur nú röknuð úr öngvitinu, en var pó mjög máttfarin.
Garibaldi faðmaði hana að sér, en hún sagði: ,,Æ! eg er engin
valkyrja. Eg poli ekki að liorfa á pessa hryllilcgu sjón stríðsins!11
„pakkið pér friðarins og kærleikans guði fyrir pað!“ huggaði
Garibaldi hana. „Eg lufi orðið fyrir peim ósköpum, að neyðast
til að verja öihi liíi mínu til pess starfa, er eg hata af ölhi hjarta.
En konan á aldrei að taka pátt í bardögum. Menn hafa sagt
um konu mina, Annitu, að hún fylgdi mér 1 kúluregninu og æddi
fram í bardögunúm, cr.gu síður en eg. Hún fylgdi mér reyndar,
pví hún var ekkcrt nema tryggðin og polgæðið. En hún úthellti
fckki blöði nokkurs manus. ekkert a.nnað Jfelóð kom á hennar hondur,
259
Mi ]>að sem hún perraði af hinum særðu. VerkTtið liennar hyrjaði
fyrst., er bardaganum vnr lokið, og pað vnr ærið stórt. Konan á
par heima sem sárin eru grædd. en eigi par sem pau eru veitt.
A fyrra staðnum eigið pér mikinn starfa fyrir höndum, og par
heílsa eg yður sem hetju Sikileyar!J
Fjhrfia œfintýri.
riilermoborg.
Palermo liggur við rætur Pnligrinofjallsius við hið dimmbláa
Miðjarðarhaf, umkringd af hinmn fegurstu skógarlundum.
íbúar borgarinnar eru kurteisir og vingjarníegir, en nú voru
peir pögulir og sorgbitnir og varla mönnum sinnandi mitt í possari
paradís náttúrunnar, sökum kúgunar peirrar og grirnmdar er drottn-
aði í borginni og yfir ættjörðu peirra.
Um 1860 voru ibúar Paleririoborgar 180,000 og auk þess var
tala setuliðsins 25,000, auk pess hers, cr sendtir vnr á móti Gari-
balda. En á liöfninni lá stór herskipafloti, viðbúinn til að skjóta
á bœinn, jafnskjótt og nokkuð bæri par á óspektum.
þann 27. inai 1860 sáust varla aðrir úti á strætum borgarinnar
cn hermenn og lögreglupjónar, Næstu dagana á undan höl'ðu gang-
ið sögur uir. sigur hins útsenda herflokks yfir Garibalda, sem átti
ýmist að liafa fallið eoa verið skotinn eða hengdur. En pennan
morgun kom hann pó með liði sínu fram á fjallsbrúnirnar fyrir
ofan borgina, og vofði paðan sem ský ytir iionrii, og beið pess
að bæjarmenn léta eitthvað til sín taka, sem eigi var heldur van-
pörf á, par sem hetjan hafði nú aðeins 2000 hermenu til pess að
viuna borgina. er var varin af sterkum kástala með 25,000 hermenn
og íniklum herflota, en svo leit út sein enginn borgarmanna pyrði
að hreifa sig af ótta fyrir grimmdarseggnum Maniscallco, er hafði
ráðið lögum og lofunt í 12 ár á Sikiley, og farið par frarn með
voðalcgri grimind, svo.aldrei mun nokkur pjóðhöfðingi hafa sigað
öðrum eins blóðhuncli á pegna sjna. Ekkert gat jafnast viðgrimmd
Maniscalkos ncma ágirnd hans, scrn kom houum til að ofsælcja og