Austri - 18.04.1895, Blaðsíða 3

Nr: 11
A T.T S T R T,

frara 2 ný málsgögn fvrir hæstarétti,
er munu hafa haft mikil áhrif A úr-
slit málsins fyrir réttinum. Var ann
að vottorð frá háskólakennara Valtý
Gnðmundssyni um að rannsóknardóm-
arinn, Lárus Biarnason, hafi hér um
árið samið flugrit nokkurt, „Easks-
hneyxlið“, er fór mjög meiðand' orð-
um um Skíila Thoroddsen og sýndi
óvildarhug til hans. Hið annað var
in/tt próf, er scttur sýslumaður Sig-
urður Bnem hefir tekið yfir ýmsum
af vitnunum, er bera Lárusi Bjarna-
syni mjög slæman vitnisburð um það
hvernig hann hafi komið fram við
vitnaleiðsluna, svo hæsta rétti þótti
eigi á henni byggjandi, en tók góðan
og gildan vitnisburð Skúla sjáljs í
málinu, og dæmdi þar eptir.
(Eptir ,,Pol5tiken“.)
Botnvðrpuveiðarnar. Lektor
við Oambvidge-háskólann, EiríJcur
Maynússon, hefir komið peirri fyrir-
spurn fram í Parlamentinu á Eng-
Lindi: Hvort pað væri með vilja
og vitund hinnar brezku stjórnar,
að pegnar ríkisins fremdu hinar ólög-
legu botnvörpuveiðar við Island? Til
grundvallar fyrir fyrirspurn pessari
voru lagðar skýrslur Austra í mál-
inu.
f>að var í orði par ytra, að ýms-
ir útgjörðarmenn botnvörpuskipauna
inundu eigi vilja hætta peim og veið-
arfærum i hendur varðskipsins danska,
eptir að pað var víst, að pað mundi
verða sent hingað til eptirlits í sum-
ar.
7nýtt tímarit ætlar háskólakenn-
ari Valtýr Guðmundsson að gefa út
í Kaupmannahöfn, mjög fjölbreytts
efnis; og hafa margir af hinum penna-
færustu Islendingum, bæði í Höfn og
hér heima, lofað honum að skrifa í pað.
KirlfjuMaðið. Allirárgang-
ar Kirkjublaðsins fást nú til kaups
hjá útgefandanum fyrir mjög Htið verð
eitthvað frameptir árinu, og ættu menn
almennt að nota sér pað kostaboð.
Hafís er nú töluverður útaf
Austurlandi og snjóhraglandi í gær;
en undanfarandi daga hefir verið hér
blíðviðri.
Snjóþyngsli töluverð á Úthéraði
| og sumstaðar hér í fjörðunum.
ísliúsin í Seyðisfirði, Mjóafirði
og Horðfirði eru uú full orðin af ís
; og r ðgjörð bygging á frosthúsunum,
| er timbur kemur frá útlöndum.
,,Egill“ kom hér snöggvast við
[ á páskadagsmorguninn, til að byrgja
í sig með fæði handa skipbrotsmönn-
unum.
Keð ,,Agli“ kom pá kaupmaður
Fr. Wathne til að taka út ýmsar
vörur við stórverzlunina til verzlunar
hans á Búðoreyri og svo Guðroundur
' Jónson úr Fáskrúðsfirði í sömu er-
indagiörðum.
Hér er og borgari Gísli Hjálm-
arsson úr Korðfirði í sama tilgangi.
Hér er nú, auk peirra J>orleifs
í Hólum og Éinars í Áimanesi er
áður er getið hér í blaðinu, Einar
nokkur Gunnarsson til pess að taka
út vörur hjá Wathne fyrir Austur-
sléttunga, og von á mönnum frá Lang-
nesingum og Ströndungum í sömu er-
indagjörðum á hverjum degi.
„Stamford", skipstjóri Gjemre,
kom hingað í gærkveldi með pöntun-
arfélagsvörur. Með ,.Stamford“ komu
hingað, peir Pétur Jónsson og por-
. steinn Slcaptason frá Kaupmannaböfn.
í dag kom „Vaagcn“, skipstjóri
Endresen.
fwtta er hundraðastaferð
Vaagen’s til íslamls.
LEIÐAIiVÍSIR AUSTRA.
. Er purrabúðarmönnum sem ekkireka
I verzlun, leyfilegt að byggja i löggilt-
j 11 m kauptúnum, i forboði landseiganda?
i . Sv.: Kei; lög um að f;í utmældar
lóðir í löggiltum kauptúnum frá 13.
marz 1891 veita penna rétt engum
öðrum en peim, er verzlun vilja hefja.
Normal -kaffi
frá verksmiðjunni „Nörrejvlland u
er, að peirra áliti, er reynt hafa,
hið hezta J<affi í sinni röð.
Normal-kaffi er bragðgott, hollt og
nærandi.
Normal-kafíi er drýgra en venju-
legt kaffi.
Normal-kaffi er að öllú leyti eins j
gott og hið dýra brennda kaffi.
Eitt pund af Normal-kaffi endist
móti V/2 pd. af óbrenndu kaffi.
Normal-kaffi fœst i flestum búðum.
i Eiukaútsöluhefir Thor.E. Tulinius.
Strandgade Nr. 12
Kjöbenhavn C.
NB. Sélur aðeins Jcaupmönnum.
Mcolai Jensens
Skiæder Etahlissement
l Kjöbmagergade 53. 1. Sal, ligeover
| for Kegensen, med de nyeste og bedste
I Varer.
Prover og Schema over Maal-
i tagning sendes paa Forlangende.
Ærbödigst
Nicolai Jenscn.
Ágætt fataefni
(kamgarn)
geta meim nú fengið hjá undirskrif-
I uðum, með betra verði en nokkru
sinni áður; einnig allt fatnaði tilheyr-
andi. Saumur og allur frágangur
vandaður. Fljöt afgreiðsla.
EyjóJfur Jónsson.
USgT“ Vasaúr, klukkur, baromet,
j saumavélar, úrfestar, byssur og ýmsar
fleiri vörutegundir eru komnar í verzl-
; un St. Th. Jónssonar.
Koniið og spyrjið uin verð á vör-
unum áður en pér kaupið annarsstaðar.
Aðgjörðir á úrum og klukkum
verða afgreiddar svo fljótt og vel
sern hægt er.
St. Th. Jónsson.
Ágætt nýtt orgei
er til sölu hjá kaupmanni Fr. Wathne
á Biiðareyri í Keyðarfirði.
Millur og allskonar gamalt siifur
kaupir háu verði, St. Th. Jónsson á'
Seyðisfirði.
Betrekk, mjög ódýrt, bæði gyllt
og ekki — fæst hjá St. Th, Jónssyni.
ÓSKILAKIND seld í Geithella
hreppi:
Hvíthornótt ær fullorðiu mark:
sneitt aptan hægra, hvatrifað vinstra.
Sá er sannað getur eignarrétt
sinn á kind pessari, má, fyrir næst-
komandi fardaga vitja andvirðis hemi-
ar til undirskrifaðs, að frádregmim
uppboðs- og öðrum kostnaði.
Starmýri 22. marz 1895.
Jón P. Hall.
|T
-* *-*érmeð auglýsist að víð undirskrif-
aðir búandur á Hvalsnesi við Stöðv-
arfjörð, seljum — eptir útkomu pess-
arar auglýsingar — allan pann gest-
greiða, sem við verðum knúðir til að
láta úti, áu pess að skuldbinda okkur
að hafa allt pað til sem um kann að
verða beðið^ E>nnig setjum við 25
aura fyrír hverja slangurkind sem við
kunuum að ná úr ullu að vorum og
25 aura fyrir hvert lamb sera við
mörkum.
J. Hávarðsson. P. Skarphéðínsson.
4P0
„Já, pað er eins satt og eg stend liér“, fullyrti Bernharð.
Helena horfði hálfhrædd á pennan unga mann, því hana grun-
aði að hann myndi eigi með sjálfnm sér.
„Eg veit hvað pér eruð að hugsa um,ungfrú mín, pér haldið að
eg sé ekki með öllum mjalla. En pað er nú öðru nær. Eg get
ekki sannara sagt, en að pér hafið kysst mig.“
„Eg, kysst yður! Hvonær og hvar? Eg hefi aldrei séð yður
fyr, og eg hefi sjálf aldrei karlmann kysst, pess sver eg yður dýran
eyð! Annaðhvort eruð pér geðveikur, eða lygari!“
„En hvað segið pér, ef cg sanna yður að eg hefi fyrir skömmu
fengið sætan koss af pessum rósrauðu, fögru vörum yðar..........?
Eg skal sanna yður pað áður dagur er úti!“
„Getið pér sannað pað — pá.............“
„þá fæ eg ennpá einn koss, er ekki svo?......... Bér standið
pá við pað?“
„L itum svo vera! svaraði Helena, sem fegin vildi losna við
Bernharð. er hún var hálfsmeik við, pó henni pætti maðurinn Iríð-
ur og litist að öðru leyti mæta vel á hann.
*
*
*
Eptir að hinn ungi maður var fariim úr söluhúðinni, var Iielena
alltaf að hugsa til pessa einkennilega samtals peirra. Hún kenndi
í brjóst um hann fyrir að vera svona ringlaðan, pví um pað efaðist
hún ekki.
L m hádegi fór hún úr búðinni, hun mátti vera 2 tíma heima
til að borða miðdegisverð. Hún keypti á leiðinni eina flösku af
goðu vini til hátíðabrigðis á afmæli föður hennar, og fiýtti sér
heim.
Hún rak upp hljóð, er hún kom innog pekkti par hinn ókunna
manu úr sölubúðinni, við hliðina á föður sínum i sófanum. Húu
u:un staðar orðlaus af undrun. Dreymdi hana, eða var hún
vakandi?
Faðir hennar hlö að hermi. Gesturinn var búinn að segja
honum^alla söguna, og hin íallega merskúmspípa, er karl liélt á,
var ljósastur vottur um, að gesturian hafði hait gott lag á að komft
sér í mjúkinn hjá löður Íiennar.
M o r g u n k o s s í n n.
—o—
Gufuvéiin stundi pungan við og át'ti mjög Örðugt með að draga
vagnlestina á móti kafaldshylnum um miðnæturskeiðið. Éað gjörð-
ist alltaf örðugra fyrir véiina að halcla áfraro, hraðinn för smá-
minkandi, og loks komst völin ekki lengra, og vnr járnbrautalestin
pá stödd á auðnu einni, eigi mjög langt frá næstu járnbrautarstöð,
Járnbrautalestin hafði stanzað í ákaflega mikium sujóskafli, sem
snjóplógurinn vann eigi á. Hinir fáu ferðauioim er voru með lest-
inni, vöknuðu úríllir og ópoiinmóðir, vfir að geta ekki komizt áfram.
Járnbrautarpjénarnir gjörðu ei annað en blöta, og eimvélarstjórinn
var sá eini sem cigi varð ráðfátt. Hann sendi hraðboð til næstu
stöðva, og paðan konni svo menn að góðri stundu iiðinni með blys
og snjórekur.
|>ó eimvélarstjórinn væri orðinn maður aldraður, pá dugði hann
her vel og l'ét hvorki kuida né preytu yfirbuga sig. En pó er
hætt við að hann hefði eigi haidið svo duglega áfraro, hefði eigi
ungur rnaður hresst hann og snjómokstrarmennina á góðu viui.
Hann var sonur ríks kaupmanus í borg einni par nokkuð frá, og
og var hann vei kunnugur eimvélarstjóramnn og hafði opt heimsótt
hann. Ferðamaðurinn hafði flöskurnar með sér i ferðakistii sínum,
og Attu pær að fara tii prófs til stórrar vínverzlunar í höfuð-
staðnum,
Hinn ungi vínsölumaður hét Bernharð Oborineier, og var fríður
sýnum og kátur vcl; hafði hann ánægju aí að hroasa snjómokstr*
armennina á liinu góða víntári við vinmma.