Austri - 20.09.1895, Page 3

2íll. 25
A LT S T R I,
í'ánum frá efstu siglnrám og ofan að
jjilfari. fannig voru og líka skip 0.
AVatlmes prýdd og svo Uka „Stamford‘‘
og eitt botuvörpuskip, er hér lá pá
inni.
Um f. m. var veizla úti á ,.Heim-
d'illi11 og um kvöldið lmfði stórkaup-
maður Jón Yídalín yfirmennina af
„Heimdalli“ o. fl. í boði hjá str á
„Stamford".
Um daginn p. 7. skaut „Heim-
dallur“ 27 fallbyssuskotum, og söng
vel í gamla Bjólíi og Strandatindi við
pá hríð.
Seinna um kvöldið sendi „Heim-
dallur“ upp mjog fagra flugelda og
svo „Stamford“. En í landi lét O.
AUatlm# á Búðareyri og Stefán Jóns-
son áEjarðaröldu skjóta mjög laglegum
flugeldum; hafði Stefán búið til og
uppljómað fagrakórónu meðfangamarki
drottningar, L, ueðanundir, er sk.irtaði
sér mjög vel.
Eu lang mest mun monnum af
allri pessari dýrð hafa pótt varið í
rafurmagnsljósið, er Jjómaði seint nm
kvöldið í allar áttir út frá „Heimdalli".
Var Ijósið svo bjart, að þá „Heim-
dallur beindi Ijósinu inná Fjarðaröldu
eða yfir á Búðareyri, pá mátti vel lesa
við pað og varla Jtoldu menn að hörfa
í pað. Stundum sendi „Heimdallur“
rafurmagnsljósið uppeptir Bjólfi og
og Strandatindi, svo sjá, mátti breyt-
ingar á landslagi sem um hábjartan
dag væri. Yar rafurmagnsuppljómun
pessi dásamlega fögur, og fannst mönn-
um mikið til um hana, enda höfðu flest-
ir aldrei séð rafurmagnsljós áður. p>að
er einna svipaðast fegursta og skýr-
asta tuuglsljósi, en pó enn pá bjartara
og með bláleitum bl;o.
|>ann 6. p. m. héldu nokkrir bæj-
armonn vfirmönnum á ,,Heinulalli“
gilda vei/.lu.
þann 8, p. m. héldu bæjarmenu j
almennan dansleik í hinu nýja bindind- j
ishúsi á Fjarðaröldu til að vígja leik-
syiðið, er átengt er bindindishúsinu;
og sýndi skipstjóri Schultz bæjar-
mönnum pá kurteisi, að lána peim
hornleikaraflokkiim til pess að spila, og
var pað hiu be/.ta skemmtan.
„Heimdallur" fór héðan alfarinn
13. p. m. og lætur eptir sig góðan
orðstír, bæði fyrir mannúð yfirroanna
og röggsemi skipstjóra og skyldurækt
í erindum sinum hingað til landsins, og
væri óskandi að vér mættum eiga vou
á honum að ári, pví enginn efl er á
pví, að botnvörpuskipin mundu hafa
verið miklu nærgöngulli i sumar hefðu
pau eigi haft hitann í haldinu af lion-
um, en eigi vai* von til pess að hann
liafi liandsamað fleiri lagabrotsskip. en
orðið er, pví skijiið gat eigi verið al-
staðar nálægt umhverfis landið.
Vitiim á Balatanga er nú fyrir
nokkru fullgjör, og er pað steinhús
með herbergi fvrir vitavörð og stöpli
upp af, par sem vitinn cr. J>ann 1.
p. m. var byrjað að kveykja á vitan-
um, og logar liann íramvegis í vetur
er myrkva tekur til morguns, enda lietír
alpingi veitt fé til vitagæzlunnar.
Síldarúthald lítur nú út fyrir að
aukist Iwr mjög aústanlands i ár, pví
Xorðmenn eru hér að fjölga, sem síld-
arveiði ætla að stunda. Svo hafa feng-
arnir Imsland byggt stórt síldarveiða-
hús suður á Reyðarfirði og hafa feug-
ið nætur og nótamenn. Einnig hafa
þeir Sig. Joliansen, p>. Guðmundsson,
J>orst. Jónsson, St. Th. Jónsson, B.
Siggeirsson, Eyjólfur Jóusson, Rolf
Johunsen o. il. mvndað nýtt síldar-
veiðafélag og bvggt allmikið hús á
Reyðarfirði t’l pess að reka paðan
síldarveiði í ár.
Xú sem stendur nnm pvi miður J
vera síldarlitið hér fyrir Austurlandi.
Málpráð ha fa peir bræður Stetán |
og Eyjólfur Jónssynir lagt á milli
húsa sinna hér á Fjarðaröldu, og er
gott að tala i gegnum hann.
(ióðui' ])urkur hefir hér nú verið
siðustu dagana, svo menn hafa fengið
hey sitt vel purrt og allan fisk purk-
aðan, er út var pveginn, og liefir pví
mikið lagast fyrir sveitamönnum og
sjávarbændnm, sem víðast munu hafa
aflað hér með bezta inóti, einkum par
sem íshúsanna naut við, sem nú mun
orðið almennt viðurkonnt, að sé ein
af meginstoðum undir sjávarútvegi
vorum, og ætti sem fyrst upp að koma
hringinn í kring uni Island. Hefir pað
von brúðar rætst er vér skrifuðum fyrst- !
ir nninna hér á landi um pað mál,
fyrir ineira en ári síðan hér í blaðinu,
og voru pá margir harla vanfcrúaðdr á
pað.
J>ann 4. p. m. kom „Egill“ frá
útlöndum og með honum O. Watlme
með frú sinni, R. Slimon, Chogliill og
2 aðrir frárkaupamenn ög ritstjóri
pessa blaðs. ,,Egill“ kom með salt og
ýmislegt fieira.
„Vaagen“ kom p. 5. p. m. frá
Mantlal með tunnur og salt, og is og
sag til íshúss er O. AVathne ætlar að
láta byggja hér á Búðareyri.
„Stanií‘ord“ kom hingað 6. p. ra.
og ineð honum stórkaupmaður Jón
Yidalín með fru og alpm. Jón Jakobs-
son með frú, alpm. síra Einar próf.
Jónson t’rá Kírkjubæ og fröken Sig-
ríður Pétuisson. Stamford fór héðan
norður 8. p. m. og með honum rit-
stjóri Páll Jónsson.
,, V aag(Mi“ fór liéðan 11. )>. m,
norður á Eyjafjörð og með skipinu
ungfrú Helga Friðbjarnardóttir og
húsfrú Anna Guðmundsdótfcir með syni
sínuin.
99
„Tliyra“ kom liingað pann 9. p.
m. Með skipinu var fjöldi farpegja.
J>ar á meðal doctorarnir: Thoroddsen,
Elilers, Eichmúller og Gerland, pró-
fessor Ker frá Lundúnum; kaupm.
Lárus Snorrason stud. jnr. Y.Thorar-
ensen og fröken Anna Magnúsdóttir;
hingað til Seyðisfjarðar komu fröken-
arnar Ingibjörg Brynjólfsdöttir, og
]>orbjörg Einarsdóttir, stókaupmaður
W. Bache, prentari Guðm. Magnús-
son o. fi.
Kaupmaður Ditlev Thomsen, seni
kjörinu er farstjóri fyrir gufuskipa-
útliald landsins framvegis, var nú með
Thyru, og munu allir sem til hans
peklcja. álíta pað val mjög heppilegt,
pvi hann mun óhætt mega álíta ein-
hvern if hinum efnilegustu ungu ís-
lenzku kaupmónnum og hefir hann sýnt
hinni íslenzku pjóð sérlega rækt og
velvildarhug, og er manna pýðastur í
viðmóti og einstakt lipurmonni, som
kemur sér mjög vel í peirri stöðu,
hefir og almennings álit á sér fyrir
áreiðaulegheit einsog faðir haus. Staða
luins er og pannig, að hann mun geta
verið með skipinu bæði kring um land
og á útferðum pess, sem er mjög á-
kjósanlegt.
Fargæzluinenn eru kosnir peir
stói'kaupmaður Jón Vidalín og alpm.
Jón Jalcobsson.
Með Thyru voru hinar frægu
bindindiskonur Xfíss Jessie Ackermann,
Miss Ruth Shaffner, og Miss Kana
Prath, er lerðast hafa víða um heim
og prédikað bindindi, og orðið vel
ágengt, ernla eru pær hinar mælskustu
og vel inenntaðar. I suinar liafa pær
prédikað bindiridi í Rvík og á Akur-
evri og víðar við ágætan orðstír. Hér
var meðal Good-Templara ráðgjört
fundarhald og almennt samsæti. en
komst hvorugt á sökum pess að sagt
var að Thyra ætti eigi að standa við
448
svo hefir hann mætt áköf blóðrás svo æðin er næstum liætt að slá
og hjartað að berjast11, og svo endaði hann pessa umsögn sína með
pví að ypta öxlnrn.
J>að var örðugt að verjast prengslum, svo læknirinn hefði svijjt-
rúm til að leggja hönd á meiðslin, og pví næst var larið að ráðg-
ast um, hvort ílytja ætti sjúklinginn.
„I pessu tilfelli getur pað ekki komið til nokkurra mála nð
ílytja sjúklinginn langt liéðan;11 skar læknirinn úr, „pví að aka hon-
um langan veg, rnundi injög hættulegt. Eg vil stinga upp á pví,
að harm sé fluttur til Molsheim, sem er sjúkrahús hér i grendinni
og par mun hoimm líða vel, efhonumá að verða lengra lífs auðið.“
esalings Rahenliorst hefir misst foreldra sina og á enga ná-
konina ?.ð, við hermennirnir erum lionum nákomnastir og pér verð-
ið endilega að bjarga lifi hans, herra læknir.“
Herforingjarnir réðu nú af að fiytja Rabenhorst til Molsheim,
og einn at þeim reið strax af stað til pess að láta vita af pyi, að
pað væri von á sjúklingi til Molsheim.
Loks tókst vinum lians að útvega börur til pess að fiytja haim
á og var ha.nn svo boritm á peira eptir hinum óslétta pjóðvegi; en
ekki raknaði hann við.
iSjúkralrúsið Molsheim hafði áður vcrið skemtihöll í eigu greif-
ans af Eeldern, og var skreytt myndum og fagur aldingarður um-
hverfis með mymlastyttum. En siðan var pað gjört að spitala.
Hinir rúmgóðu salir. par sem gleðin og allskonar maniifögnuður
haíði áður í’íkt, var nú heimkynni liins liðandi mannkyns, par sem
hinar pögulu sjúkrakonur stumruðu yfir hinum veiku, en í aldin-
garðinum, par sem áður hafði verið fundastaður elskenda, reikuðu
mi um peir sjúklingar, sem voru á batavegi.
En friður og ró rikti par hvivetna og hún tók líka á móti hin-
nni syrgjandi fiokki, er nú bar par að dyruin.
Forstöðukonan tök á múti aðkomumönmim í útidyrunum og
tok virðuglega kveðju peirra og lét í Ijósi hluttekiiingu sina í sorg
peirra og lét síðau flytja hiim sjúka til herbergis pess, er búið var
um í handa honnm.
A meðan spítalalækiiiriim, pröfessor Burthold, rannsakaði
445
Most var pó liíið og fjörið u«hvertis sviðið par sein veðreiðarn-
ar fóru fram. Mean pyrptusl par að, sumir til að stinga í vasa
sinn kappreiðarfénu sem þeir liöfðu unnið og skein útúr þeim gleðin,
en aptur aðrir daufir í bragði með örvamtingarsvip, til pess emipá
einusiuni að freista hamingjuntiar og leggja undir 5 eða 10 íuörk
og reyna gæoinga sinn. Og enn voru par hókagjörðamenn, sem í
kyrþey gengu um og voru að pranga roeð skræður sínar og gátu
pannig snuðað rusli sínu út í álmúgaiwi.
Á sviðinu par sem reiðtigin voru og hestarnir voru söðlað-
ir mátti nær eingöngu sjá meiin í einkennisbúningi og tókust með
þeim fjörugar samræður. Hér og par hoilsuðust gainlir vinir seiu
nú af tilviljun l’undiist aptur eptir margra ára tíma, eða nienn fnnd-
ust. i fyrsta skipti og nialtu til vináttu hvor við annan. Allir voru
glaðir og katir.
Eins og eðlilegt var, voru veðreiðarnar aðal umtalsefuið. Menn
práttuðu um hvor hesturinn yrði fijótastur og voru pað einkum
ir.enn úr riddaraliðinu sem öðrum fremur pöttust hata vit á að
dæma u-n slíkt. Sumstaðar veðjuðu menn — náttúrlega í kyrþey
sín á milii — um, hver ga'ðingurinn yrði tíjótastur. þannig leið
tíminn nieð fjöruguin samræðum svo menn vissu ekki af fyrr en
liringt var bjöllu, til nxerkis uni að nú ætti ný kappreið að fara
frain. Kappreiðarnar hjá í'iddaraliðinu, sem mest pótti til koma,
voru um garð gengnar. Hiuir hamingusömu sigurvegarar voru
búnir að taka á móti sigurlaununum lijá sjálfum konunginum og
nieð öróa var nú beðið eptir síðasta veðhlaupiim.
Allir voru í ákafri geðshræringu og fannst pcirn sem tíininn
ætlaði aldrei eð liða. Loksins var timiun koniinn. Orói og ókyr-
feiki kom yfir alla, pví þegar veðreiðarmennirnir voru að stiga á
bak, vildi svo óheppilega til, að lmakkgjörðin slitnaði á eiiium hest-
inum, sem eigi vildi standa kyr á meðan riddarinn var að fara á
bak. J>etta seinkaði fyrir og kom þnð sér mjög illa, raunar var
strax komið með nýja gjörð, en hún var ekki mátuleg við hnakkinn,
og vandræði urðu raeð að ráða sem skjótast bót á pessu.
„Væri eg í yðar sporum, Rabenliorst, skyldi eg hreint ekki
taka þátt í þessari kappreið“. kallaði ungur sveitarforingi til eig-