Austri - 12.10.1895, Blaðsíða 4

ATK, 2G
A U S T K I,
104
L A M P A R
ágœtastir, faUegastir og
(Hlýrasíir,
l'ást í verzlíin St. Th. Jónssonar, prátt
fvrii' allar stórverzlanir og pöntunar-
félög.
g^g§r' Eldíjöruglir reiðhestnr, íleyi-
vakur og i bezta standi á lioldur
góðom aldri, er til sölu. Ritstj. pessa
blaðs vísar á seljanda.
UmgpT’ Alíir soiíi sknliia mrr
(tu Yiiisiimlosa lietVnir að
iiorgti Jnið i peningum i iiaust.
Seyðisfirði í septeinber 1895.
Magnús Einarsson.
Hákall
góður og vel verkaður fyrir 1 krónu
fjórðungurinn. er til sölu bjá verzlun-
arm. Jóhanni Sigurðssyni og Steíáni
Th. Jónssyni á Seyðisíirði.
>,PnmusM
pessi ágæta ■steinoliu-gass-maskína, sem
liitar pott af vatni á, 5 mímitnm. kost-
ar kr. 11,25 hjá St. Th. Jónssyni.
Byssur og skotfæri korain til
verzlunar St. Th. Jónssonar.
Nicolai Jensens
Skræder Etablissement
Kjöbmagergade 53 1. Sai. ligeover
for Regenzen, med de nyeste og bedste
Varer.
Pröver og Schema over Maaltag-
ning sendes paa Porlangende.
Ærbödigst
Xieolai Jcnsen.
BRUNAÁBYRÐARFÉLAGIÐ
„Nycdanskc Brandforsiirings Selslcab“
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000
og Reservefotid 800,000).
Tekur að ser brunaábyrgð áliús-
nra, biejum gripum, verzluuarviirum.
innnrihússnninum o. fl. fyrir fastákveðna
fitla borgnn (premie) án pess að
reikna nokkra borgun fyrir brunaá-
byrgðavskjöl (Police) eða stimpilgjald.
Memi snúi sér til umboðsmamvs
félagsins á Seyðislirði
St. Th. Jónssonar.
USSp*" peir, sem til skuldar Imfa að
telja í dánarbúi Signrður sál. Steiáns-
sonar á Hánefsstöðura, eru beðnir að
snúa sér til undirskrifaðs. sem allra
fyrst. og sannn kröfur sínar. Eins eru
peir sem skulda beðnir að gjöra full
skil á skuldum sinum til liins saraa,
sem allra fyrst.
Mjóafirði 2. sept. 1895.
Vilhjátmur Arnason frá Hofi.
5 0 tí íí r o n e r
tilsikkres erliver Lungelidende. som
efter benytteisen af det verdenstie-
römte Maltose-Prraparat ikke flnder
! sikker Hjælp. Hoste, Hæshed, Asthma,
Lunge- og Luftrör-Katarrli, Spytniug.
o. s. v. ophörer allerede efter nogle
Dttges Forliib. Hnndrede og atter
I Hundrede have benyttet Præparatet
med gunstig-t Resuítat. Maltose ev
ikke et MiddeJ, livis Besttuvddele
holdes hemineligt, det erholdes for-
/ medelst Indvirkr.ing af Malt paa
Mais. A.ttester fra de höjeste A.u-
toriteter staa til Tjeneste. Pris 3
Flasker med Kasse 5 Kr., 6 Flasker
9 Kr... 12 Flasker 15 Kr.. 24 Fl.
28 Kr. Albert Zeukncr, Opfinder-
en af Maltosa-Præparatet Berlin S.
O. 26.
2 litlar hliðar- cða handtöskur j
lœstar, hentugar í ferðalögum, fást
með góðu verði hjáP'. Jóhaussynui.
Hér rneb læt eg almenning vita. aö eg er oröinn aðalumboðs-
maöur á íslandi fvrir ullarveiksmiöjnna „Aalgaards •Uldvaréíj'*
brikker“ í Noregi, og geta því allir þeir sein cska að skipta við
verksmiöju þessa, meöaö fá nnniö úr nll sinni ýmsa tauvöru, t,
Viiömál, kjólatau, gólfteppatau, ríimteppi, prjónafatnaÖ, bæöi nsef'
föt, drengjaiöt o.fl., snúiö sér til min, sem svo 'annast urn sending11
á Jressu ’frara og aptur. Einnig gef eg alla-r nanósynlegar upplýsing'
ar þessu viðvíkjandi,ogser.di sundurliöaöa verðbi-ta irá verksmibjuni11
ókeypii. til livers sem óskar. Söniuleiöis hefi eg sýniHiorn afýnrs'
um taunm, svo menn sjálfir geta valið, hvernig tau þeir óska að
fá nnnið. úr ullinni, sem er nrljög hentngt, svo menn á síðan ekk1
verði óánægðir með lit og tegundir hinnar unnti vöru. Vel hreinaf
ullartusknr og kýrhár má einnig nota samanvið hII til taugerð*
ar; það er bezt fyrir menn sjálfa ab sjá til að ullin sé vel hrein*
„Aalo-aards Uldvarefabrikker“ er stærsta ag elzta nllaf'
” O t °
verksmiðja í Noregi, er stofnuð 1870 og rtefir 250 dag’.ega verka*
menn. Tau verksmibju þessarar eru þckkt yfir allt, og orðlögo
fyrir sitt ágfieta slitþol og lit, enda er verksmiðjan fleirum sinnurt1
verðlaunub.
Seybisfirði 16. september 1895.
Eyjólfur Jónsson.
Í5 a> k u r n ý k o ih n n r
Aldainöt 4. ár 1,20. Bibban ittnb. 4,00. Biblínmvndir 0,25. Búnaðarrit 9.
ár 1,50. Eiiureiðin 2. h. 1,00. Eyrbyízgjasaga 0,75. Dranpnir 3 ár. 0,75. Dæmi'
sögnr Esóps 0,75. Huld 5, h. 0,50. Iðnnn 1. ár (gninla frá 1860) 1,00. Kveniui'
fræðarinn innb. 2,50. Landáfræði M. H. 0,75. Kennsltibók í n •ttíirufræði e.
K. Smidt innb. 1,35. Laxdæla 1,00. Ljóðraæli Stgr. Thorst. 3—4,50. Lækn-
ingnbók IJr. Jónassens 3,00. Nal og Damajanti 0,65. Reikningsbók E. Br. 1,00.
Ritreglur V. Asm. 0,60, Saga Andra jarls 0,60. Sannleikur kristindómsins 0,35.
Smásögnr P. Pöturssonar 6' h. 0,50, Stafroi söngfræðinnnr e, B. K. 1.10.
Sveitalífið og Reykjavíktirlífið 0.50. Um áíeugi og álnit pess 0.15 og 0.20.
Um matvæli og nninnðarvörn 0.35, þjóðsögur íslenzkar 1,00 í bandi 1,30.
þjóðvinafélagsbæknr 1895 2,00. Ennfremur skrifbækur smáar og stórar m. m
Örgelíiarmonia nieð piputönum
verðlaunuð, Idjómfögur, vönduð og ódýr, útvegar L. S. Tömásson á Seyðis-
firði. Yerð á peim er frá 100—1500 kr.
FJARMARK Einars Bjarnasonar á Víkingsstöðmn á Yöllum er: stýft hægra
hangfjöðiir framan. sýlt vinstra lnmgfjöður framan.
■mir-vrr^-Tjtrr,■.■yr.-r—rT7r.-r~r.-n—T mi»>
Ábyrgðarmaður og ritstjóri: Gand. phil. Miapti Jóscpssou.
Prentsmiðja Austra.
454
ekkert feimin við Iiann, við skemmtum oklcur prýðilega, og eg áleit
pað svo sem sjálfsagt, að bann dansaði borðdansinn við mig. Dag-
inn eptir lieimsötti hann okkur, og upp l'rá pví varð haun daglegur
gestar í húsi okkar.
það íör svo sem við mátti búast, að fólk fór bráðum að taka
eptir pessu og furða sig á pessiun skjótráðwa kunningsskap olckar.
Náungann furðaði pví meir á pessu, sem eg bafði hingað til litið
skeytt fagurgala karlmannanna, og hiim „hvíti hrafir' — svo var
herforinginn uppnefndur — að öðru leyti gaf sig lítt að mönnnm.
Eg verð að játa pað, eg isér íéll ílla petta baktal og ertmgar
en pó var mér pað allt í léttu rúmi, hjá peirri umui sem eg hafði
af samverustundunum með ástvini mínunr!
Já, eg elskaði hai*i af öllu hjarta! því optar sem eg sá hann
pví Ijósara varð mjer puð, að eg unni homím hugástuin, með
heitustu löugun og eptirprá. Og eg varð sannfærð um að honum iór
eins og mér og að liann elskaði mig lika aptur heitt og iiinilega,
pó hann hefði ekki enu pá sagt mér pað, eg var sannfærð uiu að
við áttum saman.
það er lika til sú ást, er eigi parf orðanna við, eii Jiún lýsir
sér ótvírsett í hinu elskandi augnaráði, sem opt pýðir mikiu meira
enn hin dýrustu orð.
Eg haí'ði opt reiðst af pví að karlmenn forðuðust að tala við niig
nm alvarleg mé.lei'ni, heldur var pað allt gamansamt gaspur. Hve
ólíkt var að tala við elskanda ininn.
Ernst — pað var nafn hans — var hámenntaður í ýtnsum vis-
indagreinum; hafði víða ferðast og tekið eptir mörgu, og gengið
rækilega fram í 2 styrjöldum.
Hversu snilldarlega tókst honum ekki að lýsa peim afbragðs-
uönnum sem Iiami haíði barizt með, hve ósjálfhælinn yfir eigin
iramgöngu, og hve suildarlega varði hann ekki álit sitt og sanu-
íæriugu!
því við vorurn opt eigi á sama máli og lentum opt í kappræð-
um, en í öllum mikilvægum málum voruru við sammála. Eg söng
allvel og nieð pví að faðir ir.inn haí'ði núkið gaman aí söug og
joljóðl'æraslætti, pá koinu kuuniugjar okkar opt til okkar á kvöldin
455
til að skemmta sér með söng og hljóðfæraslætti. Yið pessa sötig-
fundi kom návist hins nýja vbiar okkar sér ínæta vel, pvi hann lék
ágætlega á „Fortepiano", og pað var mesta viniin að iilusta á lnvns
sorgarblíðu lög.“
Hér livíldi hún sig dálitla stund i frásögu sinni. það li, við
að endurininningin um pessa hórtnu hámingju og ástardaga ætlaði
að verða hemii um niegn og stumli hún sárt og pungari. Hún náði
sér pó bráðuni aptur og liclt áfrain sögunni svobitandi:
„Enn pá steudur mér eitt kvöld sérstaklega t'yrir hugskotssjónum.
það voru ekki margir kon.nir og við vonnn inn í söngstof-
umii. Eg liaff/i sungið pað kvöld og ýmsir leikið .i „FortepÍHimið"
en pá kom pjónninn in/i til okkar til pess að láta okknr vita af
pví, að nuituriim vairi kominn inn á borðið.
Hinir aðrir gestir fúru inn að matborðinu, en Ernst settist við
„Fortepinnoið'1 og för að leika á pað uppúr sér.
Fyrst lék liann á. hljóðfærið iétt skemmtilög og siðan liátíðleg
sönglög, sem kirkjuklukka kvæði við og á organ væri leikið; en
bráðum urðu lögin liflegri og inmlegri, og hjartnæmari, sem heitt
ástamál væri. og spilið varð æ meira Iirífandi, fyrst spyrjandi, siðan
með hoitri eptirprá og siðast sigribrósandi. Eg var alveg utan við
mig eptir hið meistaralega spil hans og greip i leiðslu liendi ltans
til að pykka honum, um leiö og liann liætti aö spila á bljóðl'ærið
og stóð upp.
En pá leit hann á mig með hiiram töfrandi augum sínum, svo
innilega spyrjandi og biðjandi, að eg l'ór að gráta, en dróg liann
pó að hjarta mjer. Hann prýsti niér með ákeið íast að brjósti
sér og kyssti mig ótal kossum. Yið stóðum parua grafkyr og pegj-
andi í faímlögum, án pess að birða bið minnsta uni pað, pó við
gætu :i átt von á pví að gestiruir kænra svona að okkur á hvorju
augnabliki. Tjoksins sleit eg mig blíðlega úr faðini hans; haim
sleppti mér og sagði blátt áíram með sinum inndæla málrómi:
„Við vorum mestu börn, Agnes, en pó svo lukkuleg, og pessa
sælu skal enginn frá okkur taka. Fyrirgefðu mcr ákafa minn, eu
eg gat eigi lengur stillt mig“.