Austri - 19.10.1895, Blaðsíða 3

NK. 28
AUSTE I,
111
þykkt bref með japöuskum póststimpli
og frímérki á, og innan úr pví komu
2 myndir af marskálknum. Var apt-
aná aðra myndina prentað: Le Mars-
cal Comtfe Yamagata, en á liinni
stóðu einhverjar japanskar rúnir, er
pær gátu sér til að væri nafn [Jmar-
skálksins með japanskri rithendi,
Kolera gekk allskæð í Japan síð-
ast i fyrra mánuði. Hún hefir og
stungið sér niður á Iiússlandi og í
hinum pólsku fylkjum Austurríkis.
Um mánaðamótia siðustu lá mann-
vinurinn, heimspekingúrinn og náttúru-
fræðingurinn Henry Ðrummond hættu-
lega veikur. Hann er aðeins rúmlega
fertugur að aldri. Islendingum er
hann kunnur af hinu ágæta kveri, er
þjóðvinafélagið hefir látlð útleggja á
íslenzku eptir hann, „Mestur í heimi“.
Sáluhjálparlieriim ætlar nú að
neiua land í Canada í stór hópum að
vorí, og fá peir landið geiins, en her-
inn leggur nýlendubúum til nauðsyn-
legustu áhöld og flytur pá vflr Atlants-
haf.
Seyðisfirði 19. október 1895.
Fjársala og fjárflutningar.
Fjársalan bélt áfram par til flutn-
ingsskip Slimons „Opal“ kom hingað
aptur að kvöldi pess 16. p. m. og fór
út aptur með á 4. púsuiul fjár og
nokkra hesta að kvöldi pess 17. þ. m.
Choghill varð eptir af Slimon og
hélt áfram að kaupa fé og hesta par
til „Opal“ kom, og gaf liann uppá
síðkastið 18 kr. fyrir væna sauði.
„Opal“ hafði gengið fyrri ferðin
ágætlega, verið 3 daga á leiðinni út
og misst aðeins eina kind.
En fjárflutningaskipi Slimons frá
Norvegi hafði lilekkst á, á leiðinni
paðan og brotið skrúfuna í Norður-
sjónum, par sem pað var að flækjast
í G daga og var síðnn bjargað til
Skotlands. En fé hafði lifað vel af
í skipinu.
Slátlirtaka heíir orðið liér í hanst
með minnsta móti, og pví víða minni
byrgðir en vant er af kjöti og slátri
lijá mönnum, engin kjöttunna mun nú
flutt í haust til útlanda héðan.
Fiskur mun genginn töluverð-
ur inná flesta firði héu eystra og arii
víðast góður.
Sílll veiðist og vel í net, en held-
ur sig nokkuð djúpt sumstaðar til
pess að kasta nótum fyrir hana.
ís- og frostlnís á nú að bvggja
í vetur á flestum fjörðum hér eystra
og hér á Seyðísfirði 2 i viðbót, nfl.
hjá 0. Wathne á Búðareyri ogáHá-
nefsstaðaeyrum, svo Isalc Jónsson kemst
varla yfir að stjörna öllum pessum
byggingum, og væri pörf áfleiri pess-
konar mönnum til landsins, pví pað
veitti eigi af að hafa einn í hverjum
fjórðungi.
ísak Jönsson hefir og verið pant-
aður til pess að standa íyrir ís- og
frystiliúsbyggingu á Húsavík og Sauð-
árkrók.
Málþráft hefir nú kaupmaður Sig.
Johansen látið leggja milli íbúðarhúss
síns og verzlunarhúsa sinna. Lögðu
peir bræður Stefán og Eyjólfur Jóns-
synir líka pennan málpráð og tókst
pað vel, svo skýrt má tala í gegn um
hann. Er einhver höfuðstaðarbragur
á pvílikum fyrirtækjum, og peim til
sóraa er í pau ráðast og Iramkvæma
pau.
Gufuskipið „Erik Berentzen“
skipstj. Thorsen, kom hingað 18 p.
m. til 0. Wathnes. Með skipinn
kom kaupm. tíuðm. Jónsson snöggva
ferð. Skipið fer héðan til Eyjafjarðar.
Gufuskipið „U 11 e r“. kom hing-
að p, 14. p. m. með tunnur og salt
til síldarveiðafélags Seyðíirðinga, og
tök hér um 1100 tunnur af slld hjá
peim Imslandsfeðgum og fór p. 18.
p. m til Reyðarfjarðar til pess að
bæta par við hleðsluna.
Tíftarfar hefir rnátt heita gott,
síðan áfellið varð p. 2. p. m. ogsnjó
tekið mikið upp.
Ivaupmaður Tliordalil skrifaði
oss p. 12. p. m. frá Leith, að gufu-
skipið „Midtlothian“, er hann hafði
leigt til íjái-flutninga hafði samdægurs
skemmzt, svohann hafi orðið aðleigja
annað gutuskip, sem hann ætli svo að
halda til Akureyrar og Borðeyrar
eptir fé, en koma hér við ef veður
leyfir á uppleiðinni.
-j* fann 24. f. m. drukknaði fast við
land í Eáskrúðsfirði 5 ára piltur,
A ðalsteinn, sonur kaupm. Guðm.
Jónssonar. Mjög efnilegt barn.
•j* Fyrir1 sköramu andaðist á Brim-
nesi Eileifur Magnússon. Hann var
bátasmiður all-góður og mörgum að
góðu kunnur.
T i l k a u p e n d a A n s t r a,
f>ar eð eg er aö kaupa nýja
prentsœiðju og Jiarf því mildb
fé ab greiða, þá eru það mín
vinsamleg tilmæli vib kaupend-
ur Austra, að þeir vildu borga
mér andvirði blaðsins SClll fyi’St.
Seyðisfirbi 19. olct. 1895.
Skapti Jósepsson.
Skib til Salg.
Galeasen „Betzy“, 55 Tons,
bygget i Stavanger 1891, i norsk
Veritas for 5 Aar, er til Salg
naar raan henvender sig til M.
C. Itestorff & Sönner Thorshavn
Færöerne.
Fartöjet vil egne sig enten
til Torskfiskeri eller til Havkale-
fiskeri, er stærkt og godt bygg-
et, har gode Ankere og Kætting-
er, 3 Storsejl, 2 Ivlyvere, 1 Stag-
fok, 1 Jager, 1 Mesan, og 3
Topsejl, samt gode Lukafer og
Kahytsinventarier. Prisen er fra
5—6000 Kroner efter Overens-
komst,
Eimreiðin.
Af pvi að 1. árg. Eimreiðarinnar
(1500 eintök) er nú útseldur hjá mér,
en eptirspurn eptir henni mikil, vil
eg biðja útsölumenn hennar að endur-
senda mér pau eintök, sem kynnu að
liggja óseld hjá peim, ef eigi eru
líkindi til að peir geti selt pau.
1. hepti af 2. árg. kemur út í
marz 1896 og mun pað sent öllum
peim útsölumönnum, sem þá hafa
gert mér shil fyrir 1. á'-g., og peim
sendur sami eintakafjöldi og nú, nema
peir hafi gjört mér aðvart nm að
peir óski fleiri eða færri.
Nýjum útsölumönnum og kaup-
endum, sem hafa sent mér pantanir
neyðist eg til að tilkynna, að eg get
eigi sem stendur sent peim ritið.
Menn skulu pó ekki láta petta fæla
sig frá að panta pað, pví liaíi eg
fyrir 11. des. fengift nýjar pant-
anir upp á 300 eintök, iiiun eg
láta endurprenta allan 1. árgang
og senda svo hverjum kaupanda bæði
heptin í einu lagi.
Khöfn, V., Ivingosgade 15.
24. sept. 1895.
Yaltýr Guðmundsson.
F. W. Sclirams
rjóltobak
er bezta neftóbakið.
460
heitmey. Mig pyrsti eptir hefnd. En heimurinn skyldi aldrei verða
var við smán mína; faðir minn skyldi eigi purfa að bera önn fyrir
dóttur sína.
En pó varð eg mjög reynd. Mér liafði veitt pað all-örðugt
að láta vini mína og kunningja ekki sjá á mér, en pó komst eg í
mestu raunina á afmælisdegi mínum, pvi einmitt pá um morguniun
stóð opinberuð trúlofun Ernsts með annari konu, í öllum helztu
dagblöðum borgarinnar. Hún var dóttir vellauðugs kaupmanns í
Beidín. Fyrir hennar sök hafði prælmennið yfirgetið mig. Bölvaður
veri hann!
Á undan borðhaldinu komu margir til pess að óska mér til
hamimíju. Hversu vel tókst eigi gestunum að særa mig með smá-
hníflum um leið og peir óskuðti mér til hamingju með fæðingardag
minn! Alörg vinkona sem áður hafði öfundað mig, glotti nú hæðn-
islega að mér.
En eg bar mig vel. Enginn gat séð liina sáru hjartasorg mína.
Enginn skyldi fá séð, hver helund mér nú blæddi.
Um kvöldið var haldinn danslcikur sá, er á átti að opinbera
trúlofun mína. Eg hafði hvilt mig dálítið á undan og fór svo í
hárauðann silkikjól, sem mér var ætlaður að brúðarskarti og fór
svo niður í salinn til föður míns. Hann kom mjög áhyggjufullur á
möti mér, en eg hnghreysti hann með peim orðnm:
„þú niátt treysta mér.“
Víð tökum með miklu gleðibragði og innilega á móti boðsgest-
ununr, og svo var farið að dansa. En pað var senr einhver pungi
lægi yfir gestunum og var auðséð, að menn höfðu eigi átt von á
pví að eg væri svona kát. Eg varð vör við að gestirnir töluðu um
pað sín á milli hvort eg mnndi vita pað sjálf, er nú var mest um-
ræðuefni meðal gestanna.
Til pess að slita hér um öllum vafa, dirfðist loks einn boðsgest-
anna að spyrja mig að pví, hvort eg vissi pað. að Ernst hefði trú-
lofast. Eitt augnablik skalf eg öll og lijarta mitt engdist saman,
en pað stóð aðeins eitt augnablik á pví. Ætti eg að verða að at-
hlæi fyrir boðsgestnnum? Nei aldrei! Eg svaraði pví blátt áfram
og brosandi svo margir heyrðu:
457
npp, pví pó utanáslcriptin væri til föður míns, pá var mér ætlað
innihaldið;' en eg stöðst freistinguna og flýtti mér með pað inn
til pabba.
„Loksins fáum við bréf frá Ernstí“ hrópaði eg frá mér numin
af gleði. „Blessaður góði pabbi minn, brjóttu pað nú fljótt upp og
fáðu mér pað svo, eg poli mér ekki við fyrir eptirlangan!“
Yertu nú ekki svona áköf, æðiskollan pín!“ svaraði haun mér
brosandi, en gleðin skein líka útúr andliti hans.
Síðan braut hann bréfið upp, en er hann leit á skriptina, pá
brást honurn ætlun hans um að bréfið væri frá Ernst og sagði:
„Bréfið er stýlað til míu og er frá föður Ernsts“
Bréfið var langt og svipur föður míns varð pví pungbúnari sem
lengra leið á bréfið, sein hann svo rétti mér.
„þetta er fyrsta sorgarskýið á gleðihimni pinum, elsku dóttir
mín,“ sagði hann viðkvæmur, „en góður guð gefur að pað líður bráð-
um frá aptur! þér er leyndar ekki ætlað að lesa bréfið, en par
pað ræðir mest um pig, pá áttu að fá að sjá pað. Eg hefi engin
leyndarmál fyrir pér, og vil að pú sjálf getir dærnt i pessu pinu
bjartansmáli."
Eg las bréfið.
Faðir unnusta míns skrifað mjög kurteislega, en kaldranalega,
að honum liefði komið hin fyrirhugaða trúlofun okkar mjög á óvart.
Ileyndar væri petta jafnræði, en pað væri pó skylda sín að skýra
okkur frá högum sínum, áður en við fastgjörðum pessa fyrirhuguðu
trúlofun. „Eg ætla að segja yður, herra greifi, hreinskilnislega frá
efnahag mínum, sem á liinum síðari árum hefir farið mjög hnignandi
og eg liefi orðið cð taka stör lán og veðsetja fasteign vora, svo
pað er óuniflýjaulegt fyrir son minn að vera sér úti um mikið fé,
ef hann á að geta haldið í föðurleifð sína, og lifað svo er honum
sómir“.
Faðir Ernsts áíeit víst, að heimanmundur minn mundi eigi verða
mikill, pví að í enda bréfsins gaf hann pað í skyn, að hann hefði
pegar ætlað Ernst annað gjaforð, og vonaðist lninn pess, að okkur
mundi veita létt að kæfa niður tilfinningar okkar, er eigi væri
lengra komið.