Austri - 26.10.1895, Qupperneq 4

NR, 29
A II S T R T,
911
LÍFSAB YIiGÐA RFELAG-IÐ
„S T A R“
stófnað í Lundúnum 1843.
Stofnfe 1,8 0 0, 0 0 0 krónur,
Yarasjóður 64,233,11 5 krór.ur,
býður öllum er vilja tryggja líf sitt
l ífs á b y r y ö
með betri kjörum en nokkurt
annað lifsábyrgðarfélag á Norður-
löndum.
Aðalumboðsmaður félagsins á ís-
landi er fröken OJafía Jóhannsdóttir
í Heyicjavik. Umboðsmaður felagsins
á Sey ðisíirði er verzlunannaður Armann
JBjarnason á Yestdalseyri.
Stj arimheilsu-drykkur.
Stjörnu-Jieilsudri/kkurrnn slcarar
frarn. iir alls Jcoiiav
Lífs-Elixír
sem momi allt til þessa tíma bera
kennsli á, l>æði sem kröptugt læknislyf
og sem ilmsætur og bragðgöður drykk-
ur. Hann er ágætur læknisdiimur,til
að afstýra hvers konar sjúkdómnv.
sein koma af veiklaðri meltingu oge.ru
áhrif lians stórmjög styrkjandi allan
líkamann, hressandi hugann og gefandi
gúða matarlyst. Ef maður stöðugt
kvöld og morgnn, neytir einnar til
tveggja teskeiða af þessum ágæta
heilsudrykk, i hrennivíni, víixi, kaífi,
te eða vatni, getur maður varðveitt
lieilsu sína til efsta aldurs.
J>ETTA ER EIvKEIIT SIvRUM.
Einkasölu hefir:
EDV. CHRISTENSEN,
Kjöbenhavn Iv.
Tapazt hefir úr Eskifjarðarlaiuli,
uóttina milli 22. og 23 maimánaðar s.
1. rauður liestui', vakur, nýjárnaðnr
með sexhoruðum skeifum og vetraraf-
fextur. Mark :gagnfja'ðráð hægra, stýft
og gagnbitað vinstra,
Hver sem liitta kynni liest þennan,
er vinsamlegii beðinn að gjöra mér
aðvart um ]>að sem allra fvrst.
Eskitirði 15. sept. 1895.
Magn ú s Mugn ú sson.
m
Orgel-liar-
inoniimi
í kirlijur og
lieimaliiis
frá 125 kr. ~ 10"/o afslætti
gegn borgun útí hönd. Ökkar
harmonium eru hrúkuð nm allt
ishllid og eru viðurkeund að
vera hin heztu.
Jjessir menn, sem aukmargra
annara gefa hljóðfærunum beztu
meðmæli sín, taka eiunig á móti
pöntunum að peim:
herra clómMrkjuorganisti
Jónas Helgason,
herra kaupm. Björn Kristjánss.
í Reykjavík og
herra kaupm. Jalcoh Giuml'ógss.
Nanseusgade 46 A. Kjöbenhavn. ||
Biðjið um verðlista vorn, j
sem er með myndum ogókeypis. |§
Peterseii & Steenstrup, |
Kjöbenhavn V. K
m
BRUNA ÁB YRGÐARFEL A GIÐ
Union Assurance Society
London, stofnað 1714
(Kapitai 46 millíónir króna).
tekur að sér brunaábyrgð á búsum,
bæjum, verzlunarvörum. innanhúsmun-
um og .fk, fyrir lægsta gjald (Præmie)
er liér gjörist.
Menn snúi ser til mín undirskrif-
aðs, se.ra er aðalumboðsmaður félags-
ins á íslandi, eða umboðsmanna minna
sem á Austurlandi eru: herra verzl-
unarm, Ragnar Olafssou á Nesi í
Norðfirði og herra verzlunarmaður
Snorri Wium á Seyðisfirði.
p. t- Sevðisfirði í apríl 1895.
Ólafur Arnason.
Eyrarbakka.
NORMAL-KAFFI,
frá verksmiðjunni „NörrejyHand“
er, að þeirra áliti, er reyiit liafa,
hið hezta lcaffi í sinni röð.
NormaJ-lcajji er bragðgott, liollt og
nærandi.
Normal-lcaffi er drýgra en venju-
legt lcaffi.
Normal-Jcnffi er að öllu leyti eins
gott og liið dýra
brennda kafii. Eitt
pund af Normal-Jcaffi
endist móti 1 */., pd.
af óbrenndu kaffi.
Normal-Jcaffi fæst itlestum búð-
u m.
EinJcavtsolu hefir:
Jhor f. JidauiLS
Havnegade 43
Kjöbenbavn K.
NB. Selur aðeins kaupmónnum.
Nýko mið
er talsvert af gullpletti, talmí og
nikkel úrfestum með nýrri gerð,
brjóstnálum og ýmsu gullstássi. Af
silfruðum og nikkeleruðum vörum:
Sykurker og rjómakönuur, kaffikönn-
ur, brauðdiskar, súpuskeiðar, köku-
ske ðar, saltker, skeiðar og skeiða-
Jbakkar, smjörkúpnr og ýmislegt fleira.
Borðlmifar, svkurtangir, borðlampar,
kúplar, glös. kveikir, kíkirai, sem
margir lirósa; myndir til stofuprýðis.
Kongote á krónu pd. góðir sígarar
á 10 aura, og margt fleira
í verzlun
Magnúsar Einarssonar á Yestdalseyri.
Heiði’uðu kaupendur
„Sunnanfara“/
sem beðuir hafa verið að greiða and-
virði hans til mín, eru vinsamlega
beðnir að gjöra pað sem allra fyrst.
Seyðisfirði í október 1895.
Magnits Einarsson.
Störste Fahrilc í DanmarJc.
Fabrik & Lager af;
Orgel-Harmonmms
5°/0 pr. Contant eller paa Afbetaling
ef'ter Ovevenskomst. Illustreret Pris-
liste sendes franco.
Ábyrgðarmaður og ritstjúri:
Cand. phil. Skaptí Jóscpsson.
Pianomagasin
„Skandinavien“
Kongens Nytoi'V 30 Kjöbenliavn,
‘fircntsmiSja
fiiistra.
462
„Eg pakka yður innilega fyrir sögn yðar, kæra „systir“; pfer
höfið ekki sagt, hana óvérðugtun áheyranda. Eg vil aðeins leyfa
mfer að spyrja yður að því, hvort þfer sfeuð ánægðar með stöðu
yðar'ri1
„Spyi'jið þfer þanníg, af því eg kaus þessa st-öðú út úr neyð?
Mfer finnst að einu gilda hver ástæðan liefir verið, allt er undir
hugarfarinu komið. J>að er satt, að eg gaf mig að hjúkrun sjúk-
linga af því eg gat ekki risið undir sorginni heima, eg þurfti að fá
einhverja köllun, en þassa köllun nppfylli eg af' öllu hjarta, og
óska ekki eptir öðru iilutskipti. Að láta ailar eiginhvatir víkja,
að förna tíma og kröptmn vesælum aumingjum til heilla, án alls
endurgjalds, já stundum líka án þakklætis, það veitti mfer hitggun
og sálarfrið. sem eg áður ekki þekkti. Aðeins eitt getur verið
varhugayert við þetta: sjálfsánægjan getur orðið að lesti, sem stærir
sig af góðum og Guði þóknanlegum verkum, og eg hið góðan Guði
daglega að varðveita mig f.’á því.“ i
Húu þftgnaði og ætlaði að stantla á fætur, en liaim aptraði
henni hlíðlega frá því.
„Standið við, „systiri* Agnes, og segið mér en eitt, J>að læt-
ur raáske undarlega í eyrum yðar og kemur yður á óvart. Eg vild
gjarna, að þfer gætuð leyst mig úr efa nokkrum, sem lengi hefir
kvalið mig, eða rfettara sagt fullvissað mig um það sem mig langar
til að sfe. Hver var maðurinn sem þt:r elskuðuð?“
„'Systir" Agnes náfolnaði og henni sortnaði fyrir augum; en
ibrátt náði hún sfer aptur, leit hreínskilnislega framau í sjúklinginii
-og sagði:
„J>að var fríherra Rabenhorst.“
„Faðir minn!“ hrópaði Ernst.
„Já, það var faðir yðar“, mælti hún bliðlega. „Eg þekkti yður
'Sti'ux í f'yrsta bragði, þó eg liefði aldrei heyrt nufn yðar. Aðeins
einusinni hefir köllun min orðið mer þung, og það var þegar þfer
voruð fluttur hingað. allt annað vildi eg gjöra, en að hjúkra barni
hans, það var mfei' um megn. í fyrsta sinni síðan eg kom hingað
varð eg veik, og vonaði að einhver öimur hefði verið fengin til að
hjúkra yður ineðan á því stóð. En það vur þó ekki. E'g lagði
463
liart að mfer til að gjöra skyldu niina, þegar eg fyrst kora til yðar
en þegar eg sá yður liggja svona dauðvoua og hjálpariausan og
sá að þfer voruð lifandi eptirmynd þess manns, er eg liafði elskað
svo óumræðilega mikið, þá náði hin forna ást alvog valdi yfir mfer;
upp f’i’á því hugsaði eg eimmgis um þá sæln, er hann hafði veitt
mfer og ekki framar um það, sem Inum hui'ði brotið gagnvart
mfei'..,
„Ó, hann hefir orðið að gjalda þess þunglega“, stundi sjúkling-
urirm. „Æfin varð iionum gleðisnauð við lilið þeirrar koiiu er liann
e'kki elskaði. Hunn gjörðist bratt gamall. sorgbitinn og ómannblend-
inn. J>ekkið þfer æfií'eril lians, systir góð?“
„Eg veit aðeins að hauri er dáiim'1, svaraði iiún blíðlega
„En segið nifer frá honum.“
„Yður muu kunnugt, að faðir minn gekk úr herþjónustu, er
iiaim giptist og tók við bústjórn föðurieifðar sinnar; og með því
að iiami var búmaður góður, þá tókst lionum á skönnnum tíma að
rfetta við búið. Móðir iriín lfezt þegar á öðru hjónabandsárinu og
uppfrá þeim tima fór faðír minn aldrei að heiman, og tók eigi á
móti öðrum.
Æska mín var gleðisnauð. Faðir minn liirti eigi um að draga
hinn uriga son sinn að ser, og fóstra rnírr og kennari gátu eigi geng-
ið mfei' í foreldrastað, hversú vel sem þau vildu mfer. J>a<5 var f'yrst
er eg nálgaðist fermingu, að faðír minn fór að skipta sér íneira af
mfer. Og á síðust-u árum mínum í föðurhúsum varð samhúð okkar
æ innilegri, og það var mfer iimileg ánægja að vita af því, að eg
gat stytt hiiium einmana sorgbitna maimi liiuar síðustu líf'sstundir
hans.
Daginn áður en eg átti að fara að heiman til herdeildar minn-
ar, þá kallaði faðir miun á mig iimi skrifstofu sina, og sá eg strax
á hinum alvarlega svip hans, að lionum var þungt innanbrjösts, og
það mundi vera sorgarmál, er liann ætlaði að trúa mfer fyrir.
„Sonur minn!“ sagði haun og greip i hönd mér. „Eg lield nð
eg eigi eklci langt eptir. En eg get ekki skilið svo við lífið, að eg
eigi trúi þer fyrir æfisögu miimi. Og þegar þú hetír lieyrt