Austri - 22.11.1895, Blaðsíða 1

NR. 32
V. ar.
SEYÐISFIRÐI, 22. NÓYEMBER 1895.
\

Aiutsboliasafnið á Seyðisfirðí er [ Sparisjoðui* * Seyðisfj. borgar4°/0
opið á laugarcl. kl. 4 e. m. | vexti af innlögum.
Auglýsing.
Hver sem vill takast k iiendur, að lialda uppi stöðugum gufubátsferðum
i Austfirðingafjórðungi nœstkomandi sumar, i .3'/2 mánuð að minnsta kosti,
að telja frá 15.—30. jiiní, fyrir allt að 8000 kr. styrk úr landssjóði og sýslu-
sjóðum Múlasýslna, — hann geíi sig frarn, fyrir 15*. marz næsta ár, við oss
undirskrifaða, scm liöfum fullt umboð til að scmja um ferðirnar.
Framboðið verður að vera nákvæmt, og 'pví að fylgja föst áætlun, par
sem glöggt er tekið fram á liverja staði báturinn verður látinn koma, hversu
marga farpegja hann tekur, hvað fargjald og farmgjald sé milli einstöku
viðkomustaða.
Báturiim verður að flytja póstser.dingar, vitja peirra og slcila peim á
pósthúsum á viðkomustöðunum, án sérstaks endurgjalds.
Sá sem gefur sig fram, til að takast pessar ferðir á hendur, verður að
láta fvlgja framboði sínu til vor sönnun fyrir pví, að hann hafi komið til
geymslu í landsbankanum eða áreiðaidegum banka i Kaupmannahöfn, 2000
kr. til trvggingar pví, að liann standi við framboð sitt, ef vér görgum að
pvi.
Xákvæmar upplýsingar um mál petta fást lijá hverjum einstökum af oss.
Seyðisfirði 30. október 1895.
Svemn Sig-fússon, A. Y. Tulinius, Björn Þorláksson,
kaupmaður. sýslumaður. prestur.
fPl§r* Verzlunarmaður.
Piltur nm tvítugs aldur, sem getur sýnt vitnisburb um gott
siðfer&i, skrifar laglega hönd, og er vel fær i reikningi, getur
fengið pláss 1. maí 1896 lijá undirskrifuðum, sem liann getur
samiö viö í apríl s. á..
Mjóafirði 12. nóvember 1895.
K. Hjálmarsson.
Flokkadrættir.
—0-
ý>ogar eg las greinirnar í
sunnanblöðunum um þingiö í
sumar, kom mér til liugar Iiið
fornkveðna, að sínum augum
lítur liver a silfrið, og rná eink-
um lieimfæra þennan málshátt
uppá ummæli „þ>jót)ólfs“ og „íga-
foldar" um stjórnarskrármálið og
Skulamálið. „Ejallkonan1' lofar
síðarmeir óhlutdrægari greín um
Stjórnarskrármálið, og veröur
víst gaman aö sjá liana, því slíkt
má nú Jiykja nýlunda nokkur,
þótt mig vænti þess, að eigi
verði fundin hlutdrægni í „Eptir-
liti“ Austra (26. tbl.). Einkan-
legarninnasum oröatiltæki ,f>jóö.‘
(t, d. samlíkingin í 44. tbl. um
hundinn, sem sleikir hönd þess,
er lamdi hann) mjög greinilega
á þaö, sein sagt hefir verið svo
vel og fagurlega um flokkfylgis-
andann i liinni ágætu ritgjörð
dr. W. E. Cbanning „Sjálfs-
raenntun“ í Tím. Bmf. YII., og
finnst mér vel við eiga, aö benda
nú sérstaklega á kafla í ritgjörö
þessari, og biöja alla góöa menn
aö hugleiöa, hvort nú sé ekki
full ástæða til að vara við öfg-
um þeim, sem flokkfylgi og tví-
drægni geta leitt menn til.
Br. Channing neitar því
t'kki, að rétt sé að fylla þann
flokk, sem manni finnst beztur,
og tekur það fram, að flokkar
séu sundurleitir að skapseinkenn-
um, kenningi’m og anda, og þó
miklu minna cn ástríður þeirra
og ofsi fullyrða að þeir séu, en
þeir eigi sammerkt i því, að þeir
ali anda tvídrægninnar, flokk*
fylgisandann, sem hamist í þeim.
Síðan segir hann: „Kallið menn
saman til að frarnfylgja einhverju
alþýðlegu málefni, hvort heldnr
góðu eða illu, og fylkið síðan í
móti þeim öðrum flokki, sem
berst fyrir gagnstæðu málefni,
og mun þá óðara uppirísa í al-
gleymingi hjá þeim ný ástríða,
fullkomlega aðgreind frá þeirri,
sem fyrst batt þá saman, æf og
uppvæg ákefð, mestmpgnis fólgin
í megnri óbeit á þeim, sem aðra
skobun hafa. Mannlegt eðli
virðist ekki lrýsa efldari ástríðu
né ósáttgjarnari, Full erfltt
veitir hverjum einstökum sem
berst einn síns liðs fyrir einhverri
ósk sinni eða skoðun, ab hemja
ofmetnað sinn, ójafnað, sigurást,
heipt sína og abrar slíkar til-
finningar. En leggi hann út í
sarna leiðangur í fjolmennum
fiokki, og hafi ekki því meira
afburðavald yfir sjálfum sér, þá
opnar harin skjótt sitt eina brjóst
fyrir ofsa, þrályndi og lieipt-
rækni allra. Sigur hans fylgis-
manna, gjörist lionum ómetan-
lega dýrmætari en sigur þess
máls, hvort heldur góðs eða ílls,
er fyrst var tílefní tvídrægninn-
ar, Deilan verður barátta, ekki
fyrir sannleika, heldur um völd,
um sigur, og hamsleysi og var-
mennska slíkra deilna er sögunn-
ar mikla syndahyrði. J>að er
sannsagt, að það skijrtir minnstu,
um hvab menn deíla, hvort það
er lófastör landblettur eða for-
mennska í leik. Fari menn
einu sinnj af stað, mun sérþótt-
mn, íllviljinn, sigur-fíknin, ótt-
inn fyrir sneypu og hrakför,
gjöra hégómann jafngildi lífs og
dauða. Gríska eða austlæga
keisaradæmið var hrist og skekið
að neðsta grunni af flokkum,
sem ekki deildu um annað en
yfirburði nokkurrp, kappaksturs-
raanna á leiksviðinu. Flokka-
dráttarofsi er sérlega fjandlegur
siðferðislegu sjálfstæði. Að sarna
skapi sem maðurinn fyllist hon-
um, sér hann, heyrir og hugsar
með skyni og skilningarvitum
flokksbræðra sinna. Hann ofur-
selur frjálsræði mannsins, rétt-
itin að hugsa og tala eins og
hugur hans býður, og apar eptir
þann fagurgala eða uuibænir,
sem forsprökkunum eða þeirra
blindu fylgismönnnm þóknast að
land og lýður skuli bergmála.
Eylgis-flokkum er tæplega trúandi
til í.okkurs skapaðs hlutar, en
þó sízt þegar um drengskap mót-
stöðumannanna er að ræða. Ef
þér eigib að trúa því, sem þér
heyrið og sjáið, þá eru þeir æfin-
lega menn án sannleiks og sib-
ferðisskoðana, niðursokknir í eig-
ingirni, sólgnir í sjálfsupphefð,
þótt föðurlandsins velferb sé í
veði“.
J>ab getur nú hver sem vill
skoðað huga sinn um það, hverjir
helzt rnuni eiga þessa lýsingu
hér á landi, en meb því ab það
inun vera orðin tízka sumstaðar
á Austnrlandi (t. d. hjá með-
haldsmönnum Skúla Thoroddsens
og meistara Eiríks Magnússonar)
að taka ekkert til greina sem
„ísafo!d“ segir, af því þeirtelja
hana lilutdræga og ömerka sölc-
um flokkfylgis (eða stjórnfylgis),
þá virðist mega vekja athygli
þeirra manna á því, livort „J>jöð-
ólfi“ muni vera nokkub betur
trúandi, þar sem liann reynir ab
gjöra þá alla sem tortryggileg-
asta í augum þjóðarínnar, sem
vildu ekki segja „já og ainen“
til allra gjörða þnngvallafundar-
ins síðasta.
Skal eg leyfa mér að hiðja
ritstjóra Austra að taka upp í
blaó sitt tvær greinir, er rit-
stjóri „J>jóðólfs“ vildi eigi taka
i sumar, svo að almenningur
geti séb, liversu frjálslyndur hann
er og sanngjarn gagnvart öbr-
um skoðunum en sinna eigin
flokksbræðra.
* *
*
Af því að „|>jóð.“ 33. tbl.
flytur grein með fyrirsögn: „Ó-
heillafluga“, þar sem komiö er
fram meb ýms meiðandi um-
mæli og getsakir gegn flutn-
ingsmönnum þingsályktunartil-
lögunnar um stjórnarskrármálið,
þá finn eg ástæðu til að benda
lesendum blaðsins á, að þab sem
„J>jöð.“ liefir legt til þessa máls
síðan um nýjár í vetur er leið,
er að minni hyggju miklu síður
lagað til að beina því í heilla-
vænlegt liorf, heldur en tillaga