Austri - 13.02.1896, Blaðsíða 3

XR. 4
A 1’ S T R. I,
10
og líkaina, léttur í luml. skommtimi
og fyndiim í sninnuðu og gleðimaður
mikill. og var liann lengi lítið og snlin
i veizlum og samkomum hér austan-
lands. og hvers manns hngljúti, enda,
hinn hozti drengur, trvggur vinur, og
mun liann lmfa verið einn at’ peim
fáu mönnum. er áttu engati ovin, en
marga, viní.
Síðarí árin vav Finnbogi sál. gest-
gjafi Iiér á, Seyðistirði. og fórst sú
staða vel úr hentli, pó eigi yrði hann
i'iknr af henni, endn va.r liann manna
greiðugastuv og mun hafa geiið gest-
tim og gangandi nær pví eins mikið
og hann seldi. Er pví alpýðu manna,
og pó einkum vimnu lians, minning
hans hin k.-erasta.
GUFUBÁTSRER SMR AUSTAX-
LANDS.
Stórk:uipm;iðuv Thor E. Tulinrus
í Kaujrmannahöfn iieíir nú sent nefnd-
inni. er liinn sameir.aði sýslufnmlur
IVrúlasýsla í liaust fól fratukvaundir
málsins — t'ilhoð uiu að takast ferð-
irnar á hendur.
Ra-ddi nefndin tiliioð petta með
sér á fundi á Eskiíirði 7. p. m., og
mun iiafa litizt aUvel. á pað og orðið
vel ásátt, ng sent svar sitt jafnharðan
niðtir til lierra Tulinins til Kaup-
mannaliaíiiar, með samsku slcipi, er
lá pá iner ferðbúið k Eskifirði. Og
vmntist nefndin fulhmðarsvars frá
frambjóðanda með landsgufnskipmu
,,Y(‘sta“ 15., n. m..
Vér iutfmn eigi ieyii til. að birta
lesendum Austra, að pessu simii
nákva'tna skýrslu af pessmn samningum,
með pví að peir eru eigi enn fullgjörðir.
Eu með pvi getum vér pó glatt
sérílagi Austnrskajitfeliinga og Norður-
pingeyinga, að pað eru allar horfur
á pvi að peír verði báðir aðnjótandi
að pessum miklu samgöngultótnm, —
ef k komast i ár.
Eruni vör mjög glaðir, að
pessar sveitir fá pó loks uokkurn
samgi'mguléttí, einsog yfir pví, að
framkvæmd málsins iendir i höndum
itins dugíega og ,,j>raktiska“ stórkaup-
manns Thor E. Tulinius.
Fyrirhoði hcraðasaniþi/hhta 4 hindind-
iswálinu.
Borgfirðingar hafa skorað á
kaupmann ['orstein Jónsson í Bakka-
gerði, nð fiytja ekkert áfengi til verzl-
unar lians i Borgarfiiði, pó húið sé
að liiggilda pann fjörð. og mun pnr-
steinn kanpmaður liafa tekið vel undir
pessa, áskonm Borgfirðinga.
Er pessi áskorun og undirtektir
kaupmanns p>orsteins Jónssbnar ur.ciir
iiana iueði Borgfirðingura og kaup-
manninum til hins mesta sóma, og
vieii óskandi að aðrar sveitir tmkju
sér petta fagra, (hemi til fyrirmyndar,
og sýnir petta að víða mundi vera
iuegt að koma á héraðasampykktum,
að minnsta kosti hér austanlands.
Sœnsht gvfnslip kom nýlega til
pess að siekja síid til Eskifjarðar og
sýndi sýslumaður .4. V. Tuiinius
Seyðfirðíngmu pann velvilja, að senda
peim gagngjört hraðboða til að sækja
iiingað bréf. Siðar liöfuin vér frétt,
aö skijiið hafi verið farið er sendi-
maður kom suður. En vér vonum, að
sýsiumaður liafi sent bréfin með „Cim-
hria“, sem kom til Reyðarfjarðar 8.
p. m. og fór aptur að kveldi pess
sama <iags.
AJli í/óður, af síld og porski, er
ennpá á Suðurfjörðurum, eiifkum á
Reyðarlirði og Fáskrúðsfirði. A Keyð-.
arlirði voru á fjórum dögmn teknar
upji 1400 tuiinur af sild, auk pess er
..('ímhria“ fór með.
Eldsroði. Fyrir nokkru kviknaði
í ibiiðariuisi liér útá Hánefsstaðaeyr-
um, og brann nokkuð innan úr pví,
eldurimi varð pó slökktur, en töluverð-
ar skemmdír urðu á húsinu og svo
nuinuin.
S v ar
til peirra úrsmiðs og kaupmanns Stofáns
Th. Jónssonar og Sigurðar útvegs-
hónda Eiríkssonar.
pessir menn liafa sent ritstjórn
Austra sína greinina hvor til upptöku
í blaðið, sein svar og leiðréttingar á
2 greinum í 2. tbl. Austra p. á..
En vér gotum eigi að svo konmu
orðið við kröfum pessara, manna, með
pví báðar greinarnar ganga langt út
fyrir pað, er var umtalsefnið i téðum
greinu’m (í 2. tbl. Austra), og iivílír
pví engiu lagaleg skylda k oss sem
ritstjóra að veita greinum peirra upp-
töku í Austra.
Auk pess liefir grein Sigurðar
inni að iialda mosta ósa>milegan og
ósannan áburð á bæjarbúa. cr vér
mumim eigi ódæmdir ljá blað vort til
pess að útbreiða um pá um land allt;
en grein úrínakaraiis gæðir aptur sér-
staklega ritstjóranum með persónuleg-
um og móðgandi ummælum, sem ekkcrt
eiga skylt við umtalsefni téðra greina
í 2. tbl. Austra.
Seyðistirði 12. felir. 1896.
Slcapti Jóscpsson.
Hinn 25. f. m. póknaðist drottni
að burtkalia mína elskulega eiginkonu
Oiöfu Árnadóttur, ejúir priggja vikna
mjög pjáningarfiilla legu.
Jarðariör liennar fór fram 5. p. m.
Innilegt pakkheti votta eg liérmeð
ollum pei.m, er fvigdu konu minni til
grafar, og sem á annan liátt hafá
sýnt in >r hluttekinngu og huggun í
sorg minni við Iát heiinai-.
Karlskála 7. fehr. 1896.
Gunnlaugur Bjö >r/óIfsson.
r
fundi sem lialdinn var í hindindis-
félagi Norðfjarðar p. ‘26. des.
s. 1., var sanipykkt að lialda skyldi
t o m b o 1 u
k næsta vori, með væntanlegu sam-
pykki amtsins. Áformað er, að verja
ágóðamnn til húsliyggingar, sem hrúk-
að yrði til fundarhalda fyrir feiagið.
En pareð ekki er við pví að hú-
ast, að nægilegt fé fáist til pessa
fyrirtækÍR hér í sveit, eru pað vin-
samleg tilniæli vor til allra peirra,
sem eru hlynntir hindindi, að styrkja
fyrirtæki petta með gjöfum, annað
livort í peningum eða niunum, og verð-
ur pnkksamlega pegið hvað lítið sem
er.
Gjafirnar verða að vera komnar
til herra vitstj. Skapta dóscpssooar,
sem veitir peim móttöku fyrir vora
hönd, fyi'ir aprilm. lok n. k.
Xesi 22. janúai' 1896.
(í ujuboði tombóiunefndariunar)
Iiafii Júiíus Símonarson.
Bimskipaiitgjörð
liinnar
íslenzku landstjórnar.
Skrifstofa farstjóra vcrður fvrst
um sinn í húsi Halldörs hankagjald-
kera Jónssonav i Reykjavík, Suður-
götu Xr. 5. Bréf og sendingar við-
víkjandi farstjöniinni má senda pang-
að eða lieint til undirskrifaðs far-
stjöra.
D. Tliomsen
sem stendur: á „Gvand Hotel Nielson“.
Kaupmannaböfn.
16
eptir ]»v,i en liiu yngri staðnæmdist fyrir neða.n riðið, eins og luin
vildi iiaf'a tal af mér.
„pað er í fyrsta sinni sera eg er óánægð með yður“ mælti
hún. „Ef miu' pætti eigi svo vænt um yðnr og metti yðii.r svo
niikils, pá mundi eg cigi vera svo einlœg við yður. Mér líkar eigí
pað sem pér sögðuð við föðursystur mína, hvorki miti eða yðar
sjálfs vegua. Sjálf hefi eg enga ástæðu gefið yður ti! pess. en til
allrar iiamingju skyldi svstir pað eigi, pví pá hefði venð úti um
vináttu heiinar ......... J>ér getið getið pvi merri -r . . . . en
guð komi t,il! þör takið yður petta of nærri. |>er fölnið upp.“
„Mamma á að vem góð við nianna, af pví manni er svo góður
við Lili.“ sagði iitla stúlkan við móður sina og tróð ser inn á
milli okkar, eins og ofurlitill ástarguð - - en pví miður vantaði liann
ba*.ði bogann og örfarnar.
„Heldurðu að eg geti roiðst manna, sem hefir gefið Lilí svona
fallegt hulsbaml . . . En föðursystir mín héfir víst eigi séð pað
cnnpá. pú veiður að flýta pér upp til hannar og sýna heniii pað
Yerið pér sælir herrra ,yfir-uinsjóuarmaður. [>akka yður fyrir liina
skemmtilegu sjóferð. -Hvað helir litill skvhnoðri að pýða á svsna
fögrum degi! Eg pakka yður em,pá einusinni. En gleymið pví
eigi, a,ð pó ást geti á tálar Jregizt, j,á puli,- vinátta enga pretti.“
Og að svo ínæltu tók hún i höudina á Lili og flýtti sér upp
haUaiTÍðið. — Eg stóð parna hnugginn og sneyptur. En hvað átti
eg, ‘að gjöra; eg átti eigi annars úrkosta, en að pegja og prevja og
lofa bót og betrun.
Eám dögum eptir bauð eldrl frúin lieldri konum i nágrenninu
beim til sin og skeramtu gestirnir str vel um daginn á vellinum
fyrii' framan höllina. Á meðan lítil livíld var á leikjunum, kallaði
eldii frúin á íuig, pungað sem hún sat ineð himii ungu irændlcouu
sinni.
„Kæri yfii'uinsjónarniaður! Hvernig lízt yður á, eldri dóttur
}fii'dómara B:?“ byrjaði Lúii saniræðuua. „Er Iiún eigi falleg? Og
svo fær húu laglegan heimanmund. [>að er nú eimuitt liiui, sem eg
ætla yður fyrir konu, og pér purlið eigi lengi að vera par vou-
biðill.“
L i 1 i.
E j> t i r
Augiist Blanche.
Desidería droítr.ing1 dvaidi á bverju sumvi nokkr'ar vikur i )udi
jáeirri, er eg hafðí umsjá um. Og pá ienti pað á mér að skemmta
drottiiingutini. Eg stakk uj)[«í. skemmtiferðum á sjó og laudi og út-
l,jó kdksvið og stýrði leikjuyur.i, og hafði eg við pennan starfa
•gagn af pyí að hafa liður leikið. Eg lét lerka. smáleikrit ejrtir
frakkneska. böfunda, er umttningu og hirðinni pótti mjög gamari að,
b.jó út prósessiur í tilsvaranöi böniugum. Hirðmenriíniir voru mjög
ánægðir með að láta, niig hafa alia fyrirhðfhÍMa, og eg itafði bæði
gagn og gaman af peim starfa, pví eg var pa.r tii allvcl fállinn.
Drottningin og birðin ætlaði lireint að sálast úr iil-Xtri, er eg setti
eldsköruaginn fyrir nuiun mér ogblés álranti fiðiu- og hörpulóg, eðapegar
?g kom hjartakongi ituií Iitla tösku, er hún hélt á, og stóð pó á-
lengdar. Eg var jafnau reiðubúiim til að geta oi-ðið við hverri ósk
hirðmanuu.
Eg bai' umliyggju fyrir smáu sem stóru. eins og opt á sér stað
uin miðlungi gJfaðn luenn, st'in pvi vei'ða opt vitringum pægilegri i
uingetigiii, par hinir eru svo heimtufvckir. Eg varð pví allra uppáliald,
án pess að nokkur öfuudaði mig. Drottniugin sýudi mér og mikla
velvild og inildi, pví einn inorgun kom kanmerherra liennar imi til
f) Drðttning tarls Jolnuis >Svíakomiiigs, systir Jósefíru fyrri
ktíiiii Xapoleous mikia.