Austri - 21.02.1896, Blaðsíða 3

NE. r,
A U S 7 ll T,
19
■yprn, skuli vera ókumiugfc um, að fyrir-
skipmi sú, er e" hcii roynt til :ið
koinið yrði á hér á ísland', heíir átt
sér stað í Damuorku um mörg nr,
])Ur f>pm hrer lceknir, er lœtiir uii
weðöl, rr ski/lfhif/ur tiJ að kaujxi ineð-
'ól thi i þeirri bjfjalúð, cr dómrrmila-
ráðgjajhtn, eptir mmlomulac/i rið hið
l’ouuiH/lec/a hciTbrir/ðin áð. fi/rirskipar
homtm, og eg lic-ld að héniðsliekniriim,
prátt fvriv siim löngii roynslu, eigi
örðugt með að siinna, að almenningur
eða liekmirnir í Danmörku haíi heðið
nokkurn skaða. við þetta „punga ok;‘, or
peiin ínoð pessu ákva'ði or lagt á horð-
ar. Aðalatriðið, herra læknir, or að
útvoga almonnmgi svo gúð og údýr
moðöl som liægt or, on lytjaverðlags-
skrá Danmerkur er ldn lægsta í Xorð-
nrálfnnni; er pað pá okki eðlilegt, að
stjórnin. er semur verðlagsskrána,
hlynni að poirri lyfjaVnið or hún sjálf
hefir stofnað. Eg vil pví ráðleggja
horra liéraðslioknimnn, áður on hann
í annað sinn liættir sór út á hálan
ís, or hsum okki getur fótað sig á, að
losa hréf liins koimngloga heilbrigðis-
ráðs clags. 12. ág. 1883, til liinS íslenzka
ráðanoytis og som svarar fyrirspurn
í'áðaiioytisins díigs. 31. júlí s. á., er
hljóðaði um stofnun lytjabúðar á Seyðis-
firði.
ITi'r á íslandi er royndar til kan-
solli-bréf •frsi 9. inai'/. 1841, er lieimil-
av biiinm íslonzku lækuum, að fá moð-
öl sír. úr livorri Jieirri lyfjabúð á Is-
lainli, or peim sýnist; on á hinu liðna
55 ára timabili liefir svo niargt og
mikið broytzt, að eg liolcl að liorra
íáenthon varla miuii gct-a fyrirhitt eiim
oinasta. lækni oða lyfsa.la, á iillu land-
inu, som okki kannast við, að lyfjasala
og læknalöggjcif landsins parfnast mjög
mikilla umbóta. pað, som eg berst
fyrir, stenchir pvi í fullu samræmi við
f ramfarakröfur 19. aldarinnar, en liorra
Zeuthen apt-ur á móti virðist vilja
halda öllu i gamla lioidinti frá 1841.
Hvevsvegna borst héraðslækniiTnn á
móti liroytingu á liinu núvorandi ásig-
konnilagi? Eg vona. að við vorðuni
brátt samdóma um pað. iiorra héraðs-
læknir, pví snoiðin, sem pér svo lag-
loga réttið að lyfsölunum inn ónógar
byrgðir. gömtil meðöl-o. s. frv., hofir
okki mikla pýðingu; pessir gallar
Idjóta einmitt að hvorfa við iiinbætur
pær, er nú er far.ið fram á, og hvuð
kjör kvknanna snortir, som lækniuum
vissulega er mest umlnigað um, pá
ættu yfirvöldin að fast ákveða pau
pannig, að boknar á öllu landinu ættu
kost á jafngóðum kjörum í viðskiptum.
Herra Zoutbcn stingur uppá pví við
stéttarbræður sína, að peir skuli refsa
pessum 2 lyfsölum fyrir mótpróa
peirra með pví, að liætta vorzlun við
pá. einn árstíma; og skal pessvegna
gota pess, að viðskiptabækur mínar,
sein öllmn er hcimilt að sjá er áhuga
hafa á pessn máli, bera moð sér að
árið 1895 liofi og grastt 127 kr. 80 aura
á viðskiptum minnm við lækna pá er
skipta. við lyfjabúðina á Scyðisiirði og
sjálfir láta úti moðöl. X áttúrlega
lilýtur 127 kr. og 80 aura skaði að
vera inér harla pungbær, on og pakka
samt berra liéraðsbvkninum fyrir væga
hegningu. Héraðslæknirinn talar síðar
um rannsókn á lyfjabúðnni, sem eptir
bans áliti er alls ónög oinsog liún nú
cr, og skal pví fúslega játað, nð fyrir-
komulagið i Daitmöi ku, par sem Ivfja-
fræðinguv, er diimsmálaráðgjafinn kveð-
ur til pess starfa, framkvæmir rann-
sóknina að viðstöddum borgarlækni
oða landlækni, er miiclii inoir fullnægj-
andi; en aptur á móti ofast eg um,
að herra héraðslæknirinn sé fær um
að takast slíka raimsókn á hendur, og
liver ætti pá að rannsaka moðalabyrgð-
ir poss bvknis, or settur væri til að rarin-
saka lyfjabúðirnar, of tillögum lterra
Zouthoiis yrði fvlgt? Slík rnimsökn
gæti máske siundum orðið ópægileg
fyrir pann la'kni, or liofði rannsókn
lyfjabúðanna á I.endi, Eg vona að
borra liéraðsla'knirinn liti nú mildari
angum á umbætar í possu ofni, og
livað som pvi liður, pá liuggar pað
mig a.ð vita, að læknirinr, sem fo: -
maður í boknafélagi Austurlaiidsins, á
iamianrla sumri muni taka mál petta
til umva'ðu; en óskandi væri að for-
maðurinn moð sömu umhyggju og sam-
vizkusemi gæfi gæ.tur að öllum öðrum
misfcTluin, er snerta lians eigin stétt.
Hvað viðvíkur liinum hæðnisfullu
og storkandi bituryrðum, som lierra
Zeutben eys yfir mig og stéttarbróð-
ur minn, pá vil ég livað mig snertir
aðeins segja pað, að herra Zeuthen
nú og framvegis gjarnan má skeyta
ska.pi sínu á niér; en hvort yfirboð-
urum Iierra Zeuthens virðist pað
heppilegt, að héraðslæknir reyni að
vekja skaðlegar æsingar á móti 2 lvf-
sölum, pað mtm tímínn leiða í Ijós;
en undravert er pað. að niaður með
jafu niikilli lífsreynslu ogherra Zoutlien,
sem parað auki er farinn nð i.álgast
grafarbakkann, skuli kunna víð að gjöra
svo ruddalegar árásir á menn; en
læknirinn treystir pví að likindum, að
bans gráu liærur geti verið bonum
hlífiskjöldur, og í pví efni erum við
samdúma.
Eg pakka 'yður, borra ritstjóri,
fyrir upptöku á útskýrlngu minni uin
petta mál, og læt eg liéimeð útrætt uni
pað í liossu blaði.
Seyðisfirði í febrúarmámiði 1896.
H. I. Ernst,
lyfsali.
Seyðisíirði 20. fobrúar 1896.
GiifusJcipið ,, Cimbriau. skipstjóri
Bac/r/er, kom Iiiugað p. 19. p. ni. og
fúr p. 20. suður á Eiiði eptir sild, er
hún flytur til Englands.
Aður hafði komið hraðfrétt frá
stórkaupmanni O. Wathnne til konu
hans um að hann væri búinu að kaupa
gufuskipið ,, Vaagenu fyrir 28,000 kr„,
og mun skipinu verða baldið lifer til
landsins í snmar, einsog „Agli“, er
átti að fara frá Stavanger liingað upp,
um 26. p. m..
Tíðarfar er alltaf mjög niilt, og
snjókonta lítil, en áköf vigning og
hvassviður mikið var hér í Fjörðunum
19. p. m..
Frost Iiafa vcrið hér svo litil, að
sumstaðar horfir til vandræða. með að
fá ís í ís-liúsiii, og er pað all-undar-
legt á fslandi.
Hvergi hofir spurzt til hafíssins
enn pá, og cr óskandi að sá voðagest-
ur heimsœki oss eigi petta árið.
SIi/s pað vildi nýlega til í Mjóa-
firði, að unglingspiltur, Fr'iðjón Bone-
diktsson frá Bovgaroyri, skaut sig í
hendina. rSkotið tmc einn fingurinn
alveg af, og særði hendina töluvert
að öðru levti. La'knir var pegar sótt-
ur og pilturinn síðan fluttur hingað
til lækninga.
ITndertegnede Agent for Is-
lands 0stland for det konge-
lige octrojerede almindelig-e
Brandassnrance Compagni.
for Bygninger, Yarer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftot 1798 i Kjoben-
havn.modtagor Anmeldelser om Brand-
forsikkring; meddeler Oplysninger om
Præmier cýo. og udsteder Policev.
Eskifirði í maí 1894.
Carl Ð. Tidinius.
20
ir við. og truflaði pað svo mjög sönginn, að liann varð nokkrum sinn-
uvn að hættir.
Foi'iuaðiir söngfélagsins gekk pá til pessara gárunga, en ffekk
mikið hnefahögg framan á andlitið, svo hann riðaði aptur á bak.
Einu af tilheyrendunum, er sat par nærri, vildi giota formaiinsins
fyrir nieiri meiðslutu, en pá greip einn af úróaseggjunum íil sktiinm-
byssu sinnar og skaut formanniun í brjústið. pessir ójafnaðarmenn
skutu nú á áhevrenduriia, og særðu þá. J>vi næst preif allur al-
menningur til vopna og skaut liver á annan. Formaðurinn hafði
pó krapt til að skj.óta pann, sem haföi byrjað skotliriðina, og
ffell bann dauður ofan á ícinnanninn.
N u skutu leikarar, danskcmur og söngvarar ofan af leiksviðinu
á áliorfendurna. er höl’ðu skipast í tvo flokka. og fylgdi annar
peirra óró^seggjunum, en hinn vilcli veita formanninum. Nokkrir
voru svo ráðsnjallii' áð slökkva ljósin í saluuni, svo allt huldist í
koluiða myi'kri, er bjavminn af skotunum upplýsti við og við. J>að
var cig skotið ofao af pöllunum, niður i saliim, men’i ruddust um
og tróðu liver annan undir. Konur floygðu sér úr úttiiiida palli
niður í salinn, og menn lieyrðu ióll peirra og skotin á víxl.
Loksins var pó einliver svo skynsamur, að kveíkja aptur á
rafurmagnsljósunum, og áttuðu menn sig pá loksins og bættu skot-
hríðinni.
En salui'inn leit voðálega út eptir bai'dagann, pví borð og
bekkir og stólar voru mölbrotniv og dauðir menn og særðir lágu í
hrúgum á milli peirra, eu óp og kvein heyrð.ust úr öllum áttunn
fSá, sein átti skemmtihöll pessa, varð fyrir 400.0t*0 kr. skaða,
og ætlaði að fyrirfara sjálfum sfei', en var hamlað frá pví.
A meðal iiinna drepnu var bin vellauðuga danskona gull-lands
pessa, „Gity S.yle,“ og átti biin hallír bæði í Denver og Lead-
vville. A hana hafði verið skotið prem skotum, og luilda meim, að
einhver af fyrri elskendutn hennar liafi notað tækifærið til að hefna
á heuni fyrir ástrof við sig.
J>ýtt úr ,,Yestlands-Posteu“
Angust Blanehc: Lili. 17
Hól hefðarfrúai'innar um yngismeyna var livcrju orði sannara:
pví elzta dóttir yfirdómara B. var einliver hin l'ríðasta og menntað-
asta stúlka er eg hafði pekkt, og menn vissu að faðir hennar var
stórrikur.
,.Eg fæ eigi pakkað yður, náðuga frú, svo sem vert er, fyrir
alla yðar umhvggju og velvild við mig“, svaraði eg, „en eg fullvissa
yður um, að eg liefi fyrir löngu ásett mér að giptast oigi. Og or-
sökin til pessa ásetnings er persneskur málsháttur, er eg rakst á ein-
einhverju sinni.,,
„það væri pó gaman að pví að fá að heyra pennan persneska
málshátt,“ sagði greifafrúin með óánægjusvip.
„Hann hljóðar pá svona: Sá, sem eigi á koinper alclrei glaður;
barnlaus maður á enga aðstoð; sá, sem engan vin á, er próttlaus;
en sá sem hvorki á konu, börn eða vin, hanu er lílca áu sorgar."
,.það er auðheyrt, nð pessi inálsháttur er upprunninn í Aust-
iuTönduin,“ sagði greifafrúin og hló. „þeir eiga par margar konur.
og eg skal játa, að án pess eg vilji niðra kvennfólkinu, pá getur
orðið ofmikið af pví göða, pvi of og van er jnfnan leitt viðfangs.
En pað er svo fyrir pakkandi, að við erum hfer í Evrópu og . , .“
það vaf víst iim puð, að lfiri gamlá greifafrú gekk hart uð mér,
og pá eg hfelt mfer fast við hinn persneska málshátt, varð hún mfer
loks reið. 1 pessari deilu minni við liina elclri gveifafrú, leit eg
við og við hornauga til hinnar yngri. Húu leit alltaf niður fyrir
sig, en mfer virtist sem pað léki bros um varir liennar við og við.
þannig sveimar fiðrildið í kriugum hið hállproskaða blóm.
Loksins kom burtfarardagur beggja grcjfafrúnna til höfuðstaðar-.
ins. það var snemma morguus, að eg hafði gætt að pví, hvort allt
v.æri nú í lagi til ferðarinnrr, og lór eg síðan uppí höllina til uð
líveðja frúrnar. Og eptir að eg hafði kvatt eldri greifafrúna, fór'
eg til peirra horbergja, er hin vngri bjó í, og liitti par hana
og Lili, er kom hluupaudi á'Tnóti mfer.
„Manni verður endilega.'að koma moð okkur“, hrópaði Lili?
litla og vildi brjótast uppi fangið á mfer.