Austri - 30.05.1896, Blaðsíða 3

NE. 15
A U S T E I.
59
peningavandræði eru par nú með
inesta móti sökum uppreistarinnar á
Cuba og hernaði Itala í Afriku.
Her við bætist að hinn Jakari
Labradorfiskur selst nú betur á Spáni,
par eð peir hafa ekki ráð á að lcaupa
hiiiu inildu betri íslenzka saltfisk. en
sem líka er dýrari.
]>að eru pví allar horfur á pvi
að íslenzkur saltfiskur lækki töluvert
í verði á Spáni framvegis.
Með pví að Englendingar eta
sjálfir minnst af peim saltfiski, er
peir kaupa, pá er verð á fiski par
líka lágt, og hér í Damnörlai hefir
hið mjög Jága verð á svínakjöti ill
áhrif á sölu saltfisksins.
Jjíið er nú í raun og veru ómögu-
legt að segja með nokkurri vissu,
hvaða verð muni verða gefið fyrir
saltfiskinn. en víst er um pað, að
stór vestfirzkur hnakkakýldur jakta-
fiskur var í haust seldur fyrir 70 kr.
skpd., en gekk nú nýlega á 45 kr.
sJcpd., og allgóður færeyskur saltfiskur
liefir rctt núna verið seldur fyri-r
85 Icr. skpd. Og parf hér eigi fram-
ar vitnannn við!
f>að er enginn vafi á pví, að fiski-
verðið í ár verður miklu lægra en
3895, og menu hljóta að Ijúast við
að fá að minnsta kosti 25°/0 minna
fyrir saltfiskinn nú í ár heldur enn í
fyrra.
Lýsi hefir lengi eigi verið selt
hér. og pað er engin sérleg eptir-
spurn eptir peirri vöru; pó mun
gott iýsi verða í liku verði og í
fyrra.
Ull fellur töluvert í verði, og
pað er nú sern stendnr ekkert útlit
fyrir að pað verði h.ægt að fá, sama
verðið fvrir ull og i fyrra, og núna
er ullarpundið um 10—12 au. lægra
í verði en 1895.
Æðardún býður enginn í, og
ekkert útlit f'yrir, að verðlag batni.
Yfir höfuð eru íslenzkar vörur
nú í mjög bigu verði.
[>ess væri að óska, að einhver
ófyrirséð orsölc bæti úr pessu bága á-
standi, en ennpá sem komið er, er
pví miður ekkert útlit fyrir pað.
Að svo vöxnu máli, verður pað
aldrei nógsamlega brýnt fvrir alpýðu,
að varnla vörurnar sem mest, pví
lakari vörur er næstum ómögulegt
að selja. • ,
Kæstliðinn uppstigningardag mátti
svo að orði kveða að „hátíð væri til
heilla bezt“ með pví að bæjarbúar hér
voru saman kallaðir kl. 5 e. h. til að
vera við vígslu gjafahirslu peirrar er
konsúll J. V. Havsteen liafði látið reisa
á Oddeyri. Á framhlið gjafaliirslunn-
ar voru rituð pessi orð: „Ekkjur og
inunaðarlaus börn. Gefið, svo mun
yður gefast. Lúk. 6., 28.“, er voru
pýdd á frönsku, ensku og dönsku, sitt
mál á hverri liinna annara hliða, allt
raeð snoturri gjörð. Yar par fjöldi
manna saman koininn. Ivvæði var
sungið eptir Matthías prest Jochums-
son ;síðan hélt Ivlemens sýslumaður
Jónsson snjalla ræðu og Matthías
prestur aðra, og pótti honum einnig
vel segjast. Hornblásendur sýndu list
sír.a á mörgum fögrum lögum, og var
skemtun hin ágætasta. En pað var
eigi gjafahirzlan ein, er á samkomu
pessari lýsti veglym.li forstöðumanns-
ins, heldur mun liann pó pegar hafa
lagt drjúgan skerf úr eiginn vasa til
pess að tilgangi stofnunarinnar yrði
framgengt, auk framúrskarandi gest-
risui er hann sýndi, svo að skemmtan
og samræður yrðu pví lífmeiri. Evrir
petta levfi eg mér í nafni ldutaðeig-
enda, að votta lionum virðingarfvllst
pakklæti, er eg bið Austra að færa
lionum.
Oddovri 16. maí 1896.
Pótur Guðmundsson.
Sevðisfirði 30. mai 189(>.
Ovelkominn gestur hefir nú ný-
lega heiinsótt oss Austfirðinga. Misl-
ingar ganga í Færeyjum, og hafa
sjómenn paðan, er settust að til fiski-
róðra hér út i firðinum, fiutt sýkina
liingað. En vér vonum pó fyrir rögg-
samlega fraragöngu læknis vors, Schev-
ings, sem alit liefir gjört sem í lians
vaídi stóð. til að hindra útbreiðslu
veikinnar, — að bún máske ekki nái
að útbreiðast. Sýslumaður Eggert
Briem liefir að undirlagi læknisins
pegar lagt blátt bann fyrir allar
samgöngur við hina sjúku, er eigi var
unnt að aptra frá landgöngu par út
í firðinum, og voru pegar settir mcnn
til a? gæta pess að banninu væri hlýtt.
I dag kom liingað eimskipið
„Smiril" lduðið færeyskum fiskimönn-
um, og bannaði læknirínn peim land-
göngu, og vísaði peim til héraðslækn-
isins í Eskifirði, svo hann gæti ef
pörf væri sett skipið í sóttvarnarhald.
Hvort sem vér pví verðum svo heppn-
ir að sleppa við pennan voðagest, misl-
lingana, eður eigi, pá verður eigi ann-
að sagt, en að lælaiirinn hafi gjört
sitt ítrast til að aptra peirn, ogverð-
ur honum ekki umkennt pótt verr fari.
„Otra“, skipstj. Kristopliersen,
kom bingað 24. p. m., liafðí snúið
aptur við í'Iatey á Skjálfanda fyrir
ís, kom svo liingað sunnan um land
með 532 Sunnlendinga. Fór héðan
til Vopnafjarðar.
Með „Otra“ kom ldngað verzlun-
arm. Benedikt Jónssón úr Reylcjavík,
og fór aptur með Otru suður ásamt
svstur sinni frú S. Guðmundsson, og
dóttur liennar, er fóru snöggva ferð
suður. Einnig Halldór Yilbjálmsson
fi'á Dvergasteini.
Með skipinu var til Yopnafjarðar
óðalsbóndi Jóliann Tliorarenseu með
uunustu.
„Egill“, skipstj. Olsen. kom liing-
að p. 28. p. m. með kol frá Englandi.
„Ejukan“, skipstj. Handeland,
kom liingað 29. p m. að norðan, og
hafðl komizt alla leið. Með skípinu
voru ýmsir farpegar.
,.Rjukan“ hitti fertugan hval við
Langanes og drög skipið liann inn
td Vopnafjarðar.
Yarðsldpið .,Heimdallur“, kapt.
Schwanenflugel, kom hingað 29. p. m.
„Vaag'en“ kom sunuan af tjörðum
25 p. ín. og fór iiorður á Borgarfj.
og Vopnaijörð með síld til ishúsanna.
Öllum þeim, er heiðruðu út-
för eiginmanns míns, kaupmanns
Sigurðar Jónssonar, og sýndu
mér hluttekningu við fráfall hans,
votta eg alúðarfyllsta hakklæti.
Yestdalseyri, 26. maí 1896.
Hildur Þorláksdóttir.
Undirskrifaður býðst til að útvega
með fyrstu ferð þakpapp og veggja-
papp með verksmiðjuverði fráMunk-
sjö-pappverksmiðju í Jönkjöbing í
Svípjóð.
Verðlistar og sýnishorn eru hjá
mér til eptirsjónar.
Seyðisfirði 26., maí 1896.
T. ]j. Imsland.
Lesið! Lesið! Lesið!
Hér með auglýsist almeuningi
að lierra L. J. Imsland á Seyðisfirði
er frá pví í dag að telja aðal um-
boðsmaður vor á íslaudi.
Sandnæs 6. dag maimán. 1896.
Tóvöruverksmiðjan í Sandnæs
i Norvegi
* -l!
*
Samkvæmfc ofanrituðu umboði
leyfi eg mér að mæla fram með hér
nefndri verksmiðju, við pá heiðruðu
tilvonandi skiptavini, er æskja að
senda ull út til að láta vinna úr
henni, og skuldbind eg mig jafnframt
til að sjá um, aðpeir fái aptur paðan
útlitsgóða og velunna tóvöru, fljótt af
iiendi leysta. Til sýnis hefi eg í
höndum meðmæli hérverandi manna
sein hafa látið verksmiðju pessa vinna
fyrir sig.
Sýnishorn af ýmsum vefnaði vænti
eg að la með næstu póstskipsferð.
Seyðisfirði 26. maí 1896.
L. J. Imsland.
Congo Lífs-Elixír. er nú aptur
komínn og fæst hjá kaupm. L. T. Ims-
land og Sig. Johansen.
Seyðisfirði 26. mai 1896.
L. J. Imsland.
60
hýr, einkum pó er pau hvíldu á ungri stúlku, sem einmitt var að
fylla stóra matskeið með meðal.
„Gjörðu nú svo vel, Harry, hér er kvöldinntakan pín. Xú,
engar vífilengjui'!“ sagði hún um leið og hún bar meðalið upp að
munni sjúklingsins.
Hann skaut meðalinu hægt frá sér, en liélt um liiua hönd
stúlkunnar. „Hvaða meðal myndi betur geta læknað mig, en blessrð
elskulega andlitið pitt?“ sagði hann iimilega og reis upp, og sást
pá, livað hann var orðiim magur og sjúkdóinurinn haíði tekiðáhann.
„Trúðu mér, Camilla-----------------“
„Ætlarðu nú að úhlýðnast mér, og láta mig liða upp aptur
allar pær skelfingar, er ea tólc hér út í Parisarborg fyrstu dagana?“
sagði Iiúu og gjörði sig byrsta. „Talctu nú strax meðalið pitt, eða
eg verð reglulega reið við pig.“
Hann tók nú meðalið og gretti sig við. Út við innganginn
heyrðist hlátur og eldri kona kom inn í lystihúsið. „Eruð pið nú
aptur að kíta?“ spurði hún. „ j>að er, heldur efnilegt fyrir hjóna-
bandið!“
„Harry vildi elclci talca inn meðalablönduna sína,“ lcvartaði
fröken Berner.
„Nú ei’ eg pó búinn að kingja henni,“ andæfði Falk.
„Hafi eg skilið læknirinn rétt, p i losast pú bráðum við með-
alablöuduna/* sagði frú Berner. „J>ú frískast nú, guði sé lof, dag
frá d&gi, og lælcnirinn sagði í morgun, að pú gætir bráðum farið
lieim með olckur.“ >
Falk varð mjög glaður við pá fregn, en sagði pó eptir dálitla
stund með milclum áhyggjusvip: „þ>að verður mikið komið uudir
dóninum um mynd mína.“
„En nú verð eg lika bráðum reið við pig,“ sagði frúin. „Hef-
irðu eigi pegar öðlazt nóga frægð til pess að geta snúið heimleiðis
sigri hrósandi? Heldurðu að pú sért olclcur eigi jafnkær, pótt pú
fáir eigi „hæstu verðlaunin“, sem gjörðu pig veikan og höfðu pví
nær svipt okkur öll allri lífsgleði ? — En parna kemur pabbi og
herra Martens úr borginni, og peir korna máske með einliverjar
fréttir til pin frá dómnefndinni.“
Edv. Knutzen: Hæstu vcrðlaun. 57
og eg pó máslce minnst, pví eg hefi alltaf treyst „Horkúles“ mínum
og gæfu hans. Pabbi lcvaddi að vandá mömmu mjög blíðlega og
uimustu pína og fór svo með oklcur, tigulegur á svip, inii í borð-
stofuna. Strax og vor gamli pjónn og ráðsmaður hafði ausið súp-
unni uppí diskana, sagði pabbi við liann:
,.J>ú verður gamli minn, að ómaka pig ofan í lcjallarann eptir
góðu víni, St. Perey með bláu lálclci, og gamla Madeiravíninu frá
1835. — Já, og svo kampavíni, pví bezta!“
Anton liafði naumast lokað liurðinni, er eg stölck yfir til pabba.
„þú hefir fengið bréf frá Harry!“ hrópaði eg frá mér numin
af gleði og paut upp um liálsinn á bonum og lcyssti hann. „Ó guð
veri lofaður!'1 og svo brast stóra stúlkan piu í grát, svo mikið félck
petta á mig.
þegar Anton lcoin með vínið sat eg enn á hné föður míns og
gleypti í mig bréfið frá pér. — JYi manst víst eptir stifni „lávarð-
arins“ gaguvart vinnufólkinu. Og pví varð Anton okkar alveg his'sa,
ér pabbi skipaði honnm:
„Sæktu enn pá kampavinsflöskur og kallið svo hingað konu yðar
og dóttur, og komið með glös iiauda ylclcur öllum!'1
Nú,‘ Anton koin með giösin, konuua og dótturina, og flöskurnar
sem liaim raðaði á borðsendann án pess að vita, livað petta ætti að
pýða. |>a<5 bættist nú við töluna, lcona Antons, er var rauð í
framan af eldhúshitanum og sælleg útlits, og Jóhanna, stallsystir
okkar frá æskuárunum.
„Taktu nú böndin af kampavínsflöskunum,11 sagði „lávarðurinn11
og leit hýrt til Antons. — „J>ví í dag hefir pósturion fært oblcur
milclar gleðifregnir frá hinum unga manni, er pú Anton og lcona
pín hafa borið, er hann var lítið barn, og sem pér, Jólianna, hafið
svo opt leilcið við ásamt dóttur minni, og pví skuluð pið líka verða
fyrst til að drelcka honuni til og óska honum til hamíngju ásamt
fó§turforeldrum hans og unnustu11, og „lávarðurinn11 lagði sérlega
áherzlu á orðið „unnustu11.
J>að getur verið að frajgð pin og aðdáun að listaverlci pínu nái
víðar, en inniiegri né sannari hluttekning í gæfu pinni færðu hvergi
eu i Bernerhöllinni, og pér hefði hlotið að pylcja inniltga vænt ui*