Austri - 09.07.1896, Blaðsíða 4

ísR. 19
A U S T R I,
7(>
Orgelhannoiila
verðlaunuð, hljómfogur, vöuduð Og Ótlýr,
sem að dóini tiinna ágætustu tónfræðinga og sönglistamanna,
bera af Öðrum samskonar hljóðfærum, og ýms önnur liljóðfæri
útvegar L. S. TÓmaSSOn Ú Seyðisfirði.
með pípu
tóuum,
Bródersilki, gullvír og leggiug-
ar, silkisnúrur, dúkar og fieira með
áteiknuðum rósum. Silkitau með ofn-
um rósum, silkiplyds, bómullartlauel
í miirgum litum, hlúndur, barnakjólar
nærfatnaður, milliskyrtutau, hklstau,
liorðdúkar úr hör, klútar, sjalklútar
og sjöl, rúmteppi, axlabönd, tvinni
úr silki, hör og hómull; skæri, vasa-
hnífar úr spegilbjörtu sláli, sporjárn,
svkurtangir, peningabuddnr, hnífapör,
Cigarettur ágætar. Kikirar. Silf'ur-
og nikkel vörnr. Margir fáséðir og
vuwlaðir munir, hentugir í Inúðar-
f/jafr o. s. frv. Blómsturglös, ylin-
vatn; léikspil, úrval af guilstissi bæði
egta og óegta. Loptvogir, Ölukkur,
vasaúr frá 16—165 kr. og niargt fleira
i verzlan Maguúsar Einarssouar
á Seyðisfirði.
TJndertegnede Agent for Is-
lands 0stland for det konge-
lige octrojerede almindelige
Brandassurance Compagni.
for Bygninger, Varer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjoben-
luivn,modtager Anmeluelser om Brarid-
forsikkring; meddeler Oplysninger om
Præmier &c. og udsteder Policer.
Eskiíirði í mai 1896.
Carl T). Tulinivs.
W. F. Schrams rjóltóbak
er
bezta neftóbakið.
Pantanir verða að koma 3 vikum
fyrir burtfarardag skips pess, sem
hvaluriun óskast sendur með.
•pd oop gutpuas u|suu;j\[
uitaiu %0l luu.tuju.uj .nqso.'j
‘ratujji.t.fj puas unSjoq tqqa og
Jcns Ilansen
Vestergade 15 Kjöbenhavn K.
hefir hiuar stærstu og ódýrustu byrgðir
í Kaupmanuahöfn afeldavélum, ofnuni
og steinoliuofnuin. Eldavélarnar fást,
livort menn vilja lieldur frítt stand-
andi eða til pess að múra upp og eru
á miirgnm stærðum frá 17 kr..
Yíir 100 tegundir af ofnum. Maga-
sin-ofnar sem hægt er að sjóða í, lika
öðruvísi útbúnir, frá 18 kr, af beztu
tegund; ætíð hinar nýjustn endurbæt-
ui' og ódýrasta verð. Xánari upplýs-
ingar sjást á verðlista mínum sem er
senduf ókevpis hverjum er pess óskar,
og skýrir frá nafni sínu og heimili.
Yerðlistinn fæst eiimig ókeypis á skrif-
sfotu pessa blaðs, innan skamms.
Eimreiðin II. 1. og 2. h. á 1,00
Ensk-ísl. oi'ðabók í h. 5,00; ób. 4,00.
íslendingasögnr 1.—14. bindi.
13. Fljótsdæla 0,60.
14. Ljósvetningasaga 0,60.
Kristileg siðfræði ept. H. Hálfdánar-
son 3,00.
Myndir frá íslandi 3,00.
Stormurinn ept. ’VV. Shakspere fsl.
pýðing ept. E. Magnússon M. A. 3,00.
Yiðauki við kennslubök handa yfirsetn-
konum 0,50.
Yggdrasill Oðins-liestur, ritgjörð opt.
E. Magnússon M. A. 1,00,
og allflestar ísl. hækur m. m., fást i
bókaverzlnn L. S. Tómassonar.
EJÁRMARK Árna Sigufðssonar,
Strönd í Seyðisfirði er: Yaglskora
frainan hæði eyru. Brennimark A. S.
Með pví mér var í haust dregin hvít
lambgimbur með réttn marki mínu,
hálftaf fr. h., sýlt bit-i fr. v„ sem eg
ekki átti, getur réttur eigandi vitjað
lambsins til mín mót borgun á fóðri
og auglýsing pessari.
Vöðlum 14. marz 1896.
Eyjóifur Eyjolfssou.
Brukuð íslenzk frímerki
verða jafnan keypt. Yerðlisti sendist
ökeypis.
Olaf Grilstad.
Trondbjem.
ggaɧT" Kaupendur og útsölumenn
Suimaufara
í Múlasýslum, eru viusamlega beðnir
að borga til mín fyrir 1. júli pað
sern innistendnr hjá þeim íyrir blaðið,
Seyðislirði í niai 1896.
Magnús Einarsson.
Til helmalitimar
viljum vér sérstaklega ráða mönnum
til að nota \ ora jtakkaliti, er hlotið
hafa verðlaun, enda ta.ka peir öllum
öði'iim litum íram hæði að gæðum og
litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti, má
öruggur trevsta pví. að vel muni gefast.
I stað hollulits viljum vér ráða
mönnum til að nota lieldur vort svo
nefnda. „Oastorsva.rt“, pví sá litur er
miklu legurri og haldbetri en nokkur
annar svartUr litur.
Leiða.rvísir á íslenzku fylgir hverj-
urn jiakka.
Litirnir fást hjá kaupmönnura
allstaðar á Islandi.
Buchs Farvefabrik,
Studiestræde 32 Kjöbenhavn K.
Undirskrifaður liýðst til að útvega
með fyrstu ferð þakpajjji og veg'gja-
papp með verksiniðjuverði frá Munk-
s.i ö- pappverksmiðj u í Jönkjöbing í
Svípjóð.
Yerðlistar og sýnishorn oru hjá
niér til eptirsjónar.
Seyðisfirði 26. niaí 1896.
T. L. Tmsland.
Fineste Skandinavisk
Export KaíFe Surrogat
er hinn ágætasti og ódýrasti kafílbætir
sem nti er í verzlaninni.
Eæst hjá kaupinöimuin á íslandi.
F. Hjort & Co.
Kaujjinaimahöfn.
Aú fást aptur hinar ágætu, en
tim leið hillegu, skozku
„Grummi Galoscher“
hjá Andr. llasmusscn á Seyð'isfirði.
J±_ _ — I-M^. I_; J_ ,, ,J
Ábyrgðarinuður og ritstjóri:
Caml. jiliil. Skaptí Jósepsson.
'f,''entsmiðja flustra.
74
ætluðu að neyta kvöldverðar síns par fjarlæg ys og pys porpsins.
„Yarra, á morgnn verður pú konan niín, sú eiua, pví eg get
enga aðra olskað, og við munum verða farsæl meðan við lifum“,
sagði Ado, um leið og hann hrosandi leit framan i hana.
„Eg get ekkí hugsað mér meiri ánægju eu að vera hjá pér“,
svaraði Yarra, „en eg er hrædd uin að „Fetisch“ sé okkur ekki
hlynntur, pví hinn vondi andi hefir ekkert gaman af að sjá merin
hainingjusama“.
„þey, pey, kallaðu ekki á hann“, mælti Ado, og pað fór
hrvllingur um liann; „liann er ef tit vill einmitt núaa að hlusta
á, hvað við segjum“.
„Heldurðu pað?“, hrópaði hún hrædd upp yfit' sig og prý.rti sér
upp að honum; „við verðum að biðja hann, að gjöra okkur ekkert
mein“.
„Eg hefi lirætt pig, elskan mín“, mælti Ado; „hugsaðu ekki
meira um petta, hanu niun ekki gjöra okkur inein. Yið skulum tala
unt morgundaginn, um hljóðfærashittínn, danzinn og hátíðahaldið.
O, hvað við skulurn lifa frjálsu og hainingjusöinu lifi“!
Um loið og hann sagði petta, heyrðist hátt, skerandi liljóð.
Yarra titraði og hrópaði: „Hvað var petta“ ?
Ado paut á fætur og starði á porpið, pví paðan heyrðust há
sköll og angistaróp. Eldurinn gaus útúr húsunum og nokkrir kvenn-
menn og börn pustu frarn til pess staðar, er pau stóðu. Á eptir
peim kom heill hópur at' karlmönnum, sem flýðu á undan enn stærri
hóp, sem höfðu axir, kvlfur og boga að vopnum. Yarra starði á
petta leiksvið með óumræðilegri skelfingu. Ado horfði einnig á pað
og ætlaði að rjúka á stað til að hjálpa félögum sinuin, en af pví,
hversu óvinirnir voru miklu manufleiri sá hann brátt, að hann ekki
mundi geta rekið pá á flótta. J>að var líka annað sem hann purfti
að vernda.
„Yið verðum að flýja, Yarra“, æpti hann, „við erum á undan
óviminum, og getum pví ef' til vill enn pá hjargað okkur“!
Meðan hann var að segja petta, tók hann Yörru í fang sér, og fyrr
en hún fengi tíma til að svara, tóu liann að klifra niður í gljúfur,
sem lá niður að vatninu og skammt frá peira stað, er pau höföu
75
staðið. H.iiin stökk ohilcandi af eimim klettinum á annau, með hina
dýrmætu hyrði sínn, og með annari hendinni lii'lt liann sér í uinna
pá og vafjurtir, sem hvervetna voru, en hinni utanum unnnstn sína.
Æði langan tínia hélt hann öruggnr áfrum, pangað til að bergið
varð svo bratt, að hann varð að nema staðar, til Jiess að leita að
stað, er'hann gæt' komizt klakklaust niður.
„Eg okal ganga“, hvíslaði Yarra, sem sá, að petta var allt of
milcil áraun fyrir Ado. „Eg er lljötari að hlaupa, en pú með mig
í fanginu“.
„Nei, eg slepjii pér eklci“, svaraði hann, og stökk um leið nið-
ur í margra feta djúpt gljúf'ur. Honum hafði lieldur elcki skjátlast
með tilliti til jarðlagsins fyrir neðan, pví hann lconi óskaddaður nið-
ur í návaxið gras og bl'aðadyrigju. og bélt liann svo áfram liinni
hættulegu ferð sinui. Loks koinst liann neðst niður í gljúfrið; en
pó orustusvæðið væri liulið í'yrir augnm peirra, heyrðu pau pó liinn
hræðilega gauragang í peim sem voru að berjast, sein jólcst á liverju
augnablikí og varaði pau við að leita örnggs hælis hið fyrsta. Ado|
leit örvæntingarfúllur uppá liinn gljúfurbarmimi, sem hann var lcoin-
inn niður í, og sein var miklu brattari, og honum duldist pað eklci,
að ef liann kæmist uj)j> á hann, pá gæti hann nai’mast búizt við, að
hann gæti lialdið áfram án pess, að övinirnir tækju eptir honum.
En honum datt pá í hug, að ef hann færi niður eptir gljúfrinu, gæti
haiin komizt niður að vatninu, par sem háturinn hans lá i levni' milli
runnannú. þau tókust pví í hendur og putu á stað og ruddust á-
frani í gegnum háar jurtir og tré, sem huldu pau fyrir augum óvin-
anna. Áður en pau næðu vatninu, heyrðn pau á hljóðum vina sinna
og ættingja, að óvinirnir höfnu rekið pá fast fram á gljúfurbarminn,
par sem peir annaðhvort yrðu drepnir eða herteknir. En prátt fyr-
ir pað, pó peir væru friðsamir og óvanir orustum, höfðu peir pó
varizt til prautar, en pað.varpeim fulllcomlega ofvaxið að relca sh'kt
ofurefli óvinaliðs á flötta. Yarra grét af harmi yfir eyðileggingu
ættar sinnar, en hvatti samt Ado til að halda áfram, pótt stöku
örfar hér og hvar dyttu niður frá, greinunum sem hjengu niður vfir
höfðunl peirra og sýndu peim, hve óvinirnir væru lcomnir nálægt. Loks
komust pau niður að vatninu; en Ado hafði skilið b.ítinn eptir á