Austri - 08.01.1897, Blaðsíða 3

NR. 1
3
1
AUSTKI,
landshöfðiagjanum, og allt of vel fallið
til pess, að vekja megna óánægju hjá
oss Austfirðingum moð liina á'ðstu
póststjórn landsins, og pað pví miður
með fullri ástæðu, er hér við bætist
hið afleita og öfuga fyrirkomulag aðal-
pöstferðanna, er áður er hér tekið
fram, og bent á hvernig megi úr pví
bæta.
En til umbóta á póstgöngunum með-
fram sjónum, skulum vér leyfa oss að
koma hér fram með pá uppástungu.
að aukapóstur verði sendur héðan,
strax eptir komu Norðanpóstsins, yfir
Brekku í Mjóafirði og Nes í Norð-
firði, alla leið til Eskifjarðar; en ann-
ar aukapöstur frá Höskuldsstöðum í
Breiðdnl strax eptir komu Sunnan-
póstsins pangað á hingað leið, — er
gangi um Stöðvarfjörð, Búðakaupstað
í Fáski'úðsfirði og kaupstaðina við
botn Beyðarfjarðar, Hrúteyri og Búð-
areyri, og til Eskifjarðar, og rnæti
par aukapóstinum af Seyðisfirði, J>ykir
oss réttara að aukapóstur pessi gangi
heldur úr Breiðdalnum en af Djúpa-
vog, af pví paðan ætti hann samleið
við Sunnanpóst í Breiðdal, og svo væri
aukapóstleiðin af Djúpavog töluvert
lengri en sú af Seyðisfirði á Eskiíjörð,
er lilyti að kosta töluverða biðpeninga.
Seyðisfirði 8. jan. 1897.
Veðrátta heflr verið hér hin blíð-
asta síðan löngu fyrirjól; en pó hefir
síðustu dagana ldesst töluvert í rót og
skemmt á jörðu vegna áfreða.
Biskvart varð hér út af firðinum
allt fram undir jól, en síðan vitum
vér ekki til að róið hafi verið héðan
úr firðinum.
„Dronning Sophie“, sem lauslega
var getið í siðasta tbl. Austra, flutti
hingað og til Eskifjarðar taiuvPv3«ri
jróstflutning frá útlöndum og kom
koma skipsins liíngað upp til Austur-
landsins sér nð mörgu leyti mjög vel,
og á stórkaupmaður Thor E. Tuliníus
góða pökk skilið fyrir sendingu sldps -
ins.
Með skipinu komu hingað og fóru
aptur með pví, peir sýslumaður A. V.
Tulinius, síra Jón Guðmundsson, hrepp-
stjóri Einar Jónsson, og Guðmundur
Hávarðsson frá Norvegi.
„Dronning 8ophie“ fór aptur til út-
landa um nýársléytið frá Suðurfjörð-
unum og átti að koma við í Færeyjum,
eiusog í hingaðleiðinni, og galt póst-
stjórnin danska herra Thor E. Tuli-
niusi eitthvað fyrir póstflutning pangað
og hingað til landsins.
Aptansöng hélt síraBjörn ]>orLáks-
son á aðfangadagskvöldið í Yestdals-
eyrarkirkju að viðstöddumfjölda manns.
Yið aptnnsönginn var í fyrsta sinn
kveykt á Ijósahjálmi peim, er keyptur
hafði verið af kaupmanni Magnúsi
Einarssyni fyrir pá peninga, er inn
komu á tombólu, er haldin var hér
seint í sumar fyrir forgöngu nokkurra
heiðurskvenna hér í sókninni. Ljósa-
hjálmurinn er mikið snotur og gefur
góða birtu eptir stærð. Kirkjan var
og upplýst með mörgurn fleiri hcngi-
lömpum og stearinljósum, svo bírtan
var hin bezta í henni.
Yið aptansönginn og um hátíðirnar
söng vel æfður söngflokkur í kirkjuuni,
og fór söngurinn prýðilega vel fram.
Cand. theol. Geir Sæmundsson hélt
og aptansöng í Bindindishúsi Seyðfirð-
inga inná Ejarðaröldu, bæði á aðfanga-
dagskvöld jóla og gamlárskvöld, fyrir
margmenni, og prédikaði til skiptis
um hátíðarnar á dönsku og íslenzku.
Fyrirlestra, andlegs og bindindis-
legs efnis, liéldu peir Jón kennari
Sigurðsson og porsteinn pventsmiðju-
eigandi Skaptason fyrir fjökla áheyr-
enda á gamlárskvöld í skólahúsinu á
Yestdalseyri, og sagðist báðum vel.
„Verkmannafélag Seyðisfjarðar“
heitir félag nokkurt, er verkmenn
kaupstaðarins hafa nýlega stofnað með
sér, bæði til pess að stytta vinnutím-
ann og hækka vinnulaunin. Ydl félag-
ið hafa almennan vinnutíma 10 tíma
á dag, með 25 aura borgun fyrir
hvern tima frá 1. okt.—1. maí, en 30
aura um sumartímann, og að minnsta
kosti 5 aurum hærra fyrir alla yfir-
vjnnu.
jjessi samtök verkmanna kaupstað
arins gilda ennpá aðeins vinnu hjá
kaupmönnum og vinnu fyrir bæinn.
Inngöngueyrir í félagið er 50 aurar,
og er pað árstillagið.
Ymsar aðrar ákvarðanir eru gjörðar
í lögum félagsins, til pess að tryggja
rétt félagsmanna gegn vinnuveitendum
og treysta félagsskapinn.
Bæjarstjórnarkosmng' fór hér fram
á 2 bæjarfulltrúum 2. p. m., og hlutu
kosningu peir verzlunurmaður Bjarni
Siggeirsson og skraddari Eyjólfur
Jónsson.
Sjónleikir hafa verið leiknir bæði
á Fjarðaröldu í Bindindishúsinu og
út á Eyrum.
Álfadanz, ineð blysför og söng, var
haldinn 6. p. m. á Vestdalseyri, og pótti
unga fólkinu góð skemmtun. Sungið
var mikið laglegt álfakvæði eptir Pét-
ur S. Klemensson. Kaupm. M. Ein-
arsson og frú hans huðu öllum flokkn-
um heim og veittu honum ríkmannlega.
Jólatró skreyttu nokkrar konur á
Búðareyri og Fjarðaröldu í Bindindis-
húsi Seyðfirðinga. 6. p. m., og buðu
pangað börnum af Búðareyri og Fjarð-
aröldu.
Fyrirspurn.
Eg er eigaridi að 1 hlut í hlut-
afélagi nokkru og er svo að orði
kveðið .i hlutabréfi míuu, að bréfið
veiti eiganda lilut í arði og eignum
félagsins og tiltölulega hlutdeild í
skyldum pcss og réttindum, eptir
pví scm lög félagsins ákveðu., Færi
nú svo, að fétag petta purfi meira
fé en hinu upphaflega tillagi nemur,
ber mér pá skylda til að leggja til
meira fé en eg gerði í upphafi?
Og sé mér skylt að gera pað, hvern-
ig mundi eg pi geta sloppið sem
skaðminnst útúr félaginu?
IHuthafi.
S va r:
Vanalega er svo að orði kveðið í
hlutabréfum, að pau veiti hluthafa
tiltölulega hlutdeild í ágóða og skaða
félagsins. Virðist petta lika vera
meiningin í pessu félagi, er hér er
spurt urn, pótt reyndar vísað sé til
laga félagsins, sem gætu ákveðið ann-
að, en munu varla gera pað. Eins
og pví hluthafi fær tiltölulegan hluta
í ágóða félagsins, ef hann verður
nokkur, eins hlýtur hann að sætta
sig við að verða að taka pátt í skað-
auum, og pað jafnvel á pann hátt, ef
svo ber undii', að hann ekki elnungis
tapi hinu upphaflega tillagi, heldur
og að hann leggi fram enn miklu
meira fé, eptir pvi sem lög félagsins
og hagur pess kann að krefja. j>ann-
ig kvað nýlega hlutafélag nokkurt
hafa orðið, til pess að geta staðízt,
að heimta inn 30 kr. fyrir hvern
hlut af hluthafendum. Eyrir nokkr-
um árum, er Gránufélag pótti standa
tæpt, óttuðust margir að lánardrott-
inn félagsins mundi ganga rikt eptír
sínú, heimta alla skuld sína hjá fél-
aginu og krefja hlutabréfseigendur
um pað, er til vantaði. En lánar-
drottinn lýsti pá yfir, að hann mundi
ekki ganga svo hart eptir skuld sinni.
Hvort lánardrottinn eða lánardrottn-
ar liins umrædda félags mundu reyn-
ast eins drenglyndir um pað verður
ekkert sagt. Éf pvi hlutliafi væri
hræddur um, að félagið kynni að
tapa mildu, væri ráðlegast að 6e]ja
hlutinn í tíma fyrir eitthvað. Og
betra mundi vera að gefa hann peim
er piggja vildi, einsog dæmi eru til,
en að neyða.st smámsaman til pess að
leggja fram jafnvel margfallt fé vió
pað, sem hluturinn sjálfur nam upp-
haflega.
Hannevigs gigt-áburður.
þessi ágæti gigt-áburður sem hefir
fengið hér maklegt ómótmælandi lof,
pannig, að öll íslenzk blöð mætti
með pví fvlla, fæst einungis hjá
W. Ó. BreiðQörð í Beykjavík,
6
Kokkru síðar sá eg á hendur mér, er eg' hélt mér með dauða-
lialdí í klettinn, og síðan sá eg móta fyrir hryggnum á Swiatecki
betur og betur, Smámsaman breiddi sig yfir klettinn og hrygginn
á Swiatecki gráleitt ljós, er alltaf skýrðist, partil myrkrið livarf
alveg inní dagsljósið. Um leið varð eg var við sugga, er setíist
fyrir brjóst mér; bæði kletturinn og loptið umhverfis mig virtist
mér rakt. Eg réjmdi til að setja pessar breytingar á mig og
ætlaði mér síðar að reyna til pess að mála pessi undrafögru ljósa-
skipti morgunsins, en pá heyrði eg Swiatecki allt í einu hrópa:
,,0’ hvað petta er vitlaust!
Hann hvarf ofanfyrir hamarinn.
„Swiatecki!“ hrópaði eg, „liváð er orðið af pér?“
„Æptu ekki svona, en líttu í kringiun pig“.
Eg heygði mig áfrarn og leit niður fyrir mig . . . Eg sat á
brattri snös, en aðeins hálfri annari alin fyrir ncðan mig var slétt,
grsen grund, og hafði grasið tekið úr idjóðið af steinunum. Spöl-
korn paðan sást til vegar, par sem margar krákur voru að hoppa
um, og voru pað ernirnir, er eg hafði heyrt til. Yið purftum
aðeins aé renna okkur niður af klettinum og pá gntum við geng-
ið rakleiðis heim til okkar.
Og svo höfðum við setið parna á snösinni alla nóttina hríð-
skjálfandi!
Bg veit ekki, hvernig stóð á pví að eg mundi eptir pessum
hálfs annars árs gamla viðhurði eins glöggt og hann hefði skeð í
gær, á meðan við hiðum eptir heimsókn húseiganda.
Eg varð hressari í huga við pessa endurminningu, og sagði við
Swiatecki:
„Antek, pá hélduni við líka að hyldýpi tæki við pó pað væri
aðeins flatt engi undir fötum okkar. Svona gæti enn farið. Reynd-
ar erum við bláfátækir og húseigandi ætlar að láta bera okkur út,
en petta getur alltsaman broytzt. Og pegar heiðrinum og gullinu
riguir ofanyfir okkur . . .“ .
Swiatecki sat einmitt á hálmdýnunni og var að toga uppá sig
stígvélin um leið og hann tautaði eitthvað í pá átt, að lífið gengi
ekki í annað en toga uppá sig stígvél á niorgna og afsérá kvöldin,
Sú þríðja. 3
í einu 2—3 hrennivínsstaupum og gefur okkur gotur um leið, til
pess að vita, hyort við tökum eptir pví, og sé hann ekki viss um
pað, pá gefur hann okkur olnbogaskot og spyr okkur með brenní-
vínsröddu: „Er eg ekki gjörspilltur— hvað?“ Ekki satt?
Við segjum honum, að hann sé mesti grasasni. þá verður
hann óður og uppvægur, pví hann stenzt ekki reiðari, en ef við ef-
umst um, að liann sé gjörspilltur maður. En, ef satt skal segja,
pá er Swiatecki í rattn og veru bezti drengur.
Eiinisinni villtumst við í fjöllunum við Salzkammargut við Zell
am See ....
Við lentum í kolniðamyrkri og við vorum á góðum vegi til að
hálsbrjóta okkur, er Swiatecki tekur pannig til máls:
„Heyrðu AVladek!* j>að er synd að pú drepir pig, pví pú ert
efni í afbragðs málara. Eg ætla pví að fara hér á undan, og ef
eg hrapa, pá staldrar pú og bíður kyr til að birtir og pú getur
ratað heimleiðis.
„Nei,“ sagði eg‘ „eg vil fara á undan af pví eg sé betur“.
„Hvaða vitleysa" sagði Swiatecki, „hálsbrjóti eg mig ekki í
nótt, pá fæ eg samt einhverntíma leiðiniegan dauðdaga, og hvenær
sem pað verður, steudur mér alveg á sama“.
Yið fórum að rífast.
En bráðum varð koldimmt, og okkur kom saman um að kasta
lilutkesti um paðj hvor okkar skyldi fara á undan, og kom upp
hlutur Swiateckis og fór hann strax af stað.
Yið gengum upp eptir einstigi, er í fyrstunni var nokkuð hreitt,
en mjókkaði svo. Báðummegin götunnar virtist okkur að gina við
dýpi mikið.
Fjallastígur pessi mjókkaði alltaf og við hvert fótmál hrundi
lausagrjótið uudan fótum okkar.
„Yið getum ekki lengur gengið uppréttir" sagði Swiatecki, við
verðum að skríða á fjórum áfram“.
Og petta var satt, við urðum að skríða áfram, og líktumst apa-
köttum.
*) Stytt, fyrir AVladislaw.