Austri - 05.02.1897, Side 4

NR, 4
AUSTRI.
16
Umboðið hér eystra er nú veitt
cand. juris Björgvin Vigfússyni frá
Hallormsstað.
Landshöfðinginn. Sú tlugufregn
hefir borizt hingað austur, að lands-
höfðinginn mundi vera að sækja héðan
af landi um embætti í Danmörku.
Seyðisfirði B. fcbr. 1897.
Veðrátta hefir nú kólnað pessa síð-
ustu daga, og snjókoma nokkur.
,Vaagen‘, skipstj. Endresen, kom apt-
ur hingað sunnau afFjörðum á priðju-
dags kvöld. Með skipinu komu hingað
kaupmennirnir Fr. Wathne, Itandulff,
og Carl Schjöth. Isak Jónsson, Jón
Herraannsson, Guðmundur Sveinbjarn-
arson, Sigurður Finnbogason, Sigurð-
ur Einarsson, Anna Jónsdöttir og hinir
norskn forstöðumenn síldarveiðaíélags
Seyðfirðinga o. fl.
„Vaagen,, á að fara héðan aptur á
morguntil Stavanger og Kaupmanna-
liafnar.
LEIÐRÉTTING: í 3. tbl. Austra
2. s. 3. d. 5. og 4. 1. a- n. stendur:
18 millíónum króna, á að vera 1 mill.
800 pús. kr.
ÆFIMINNING.
]>ann 22. desbr. síðastl. andaðist að
heimili sínu Seljateigshjáleigu í Reyð-
arfirði, konan Sigurlín Guðnadóttir,
kona sjálfseignarbónda Jónasar Eyj-
ólfssonar.
Hún var fríð kona og ung, aðeins
28 ára gömul, stillt og guðhrædd,
trygglynd og vinföst, alvarlega hugs-
andi en pó glaðlynd og skemtin, gáf-
uð og prýðilega að sér til munns og
handa.
|>au hjón misstu á síðastliðnu
liausti híð yngsta af premur börnum
sínum úr brjóstveiki, og fékk pað mjög
á móðurina, sem áður var líka sjálf
orðin yfirkomin af hinum sama sjúk-
dómi, sem að lokum dró hana til bana.
Býr í liúsum harmur stríður,
horfin par er glaðværð frá.
Sefur í moldu svanninn fríður,
sár eru tár á vina brá.
Liggur helkalt hjarta móður,
heimilið er dapurt nú.
Hvað skal segja, Guð minn góður!
Guð minn, öllu stjórnar pú.
* *
*
Horfin ertu, hjartað mitt,
heimur allur breyttur.
Jeg er eptir andlát pitt
undarlega preyttur.
]>ú fékkst hvíld, en prautin mín
prýtur ei að sinni.
En eg bý, uns æfin dvín
æ að minning pinni.
Undir nafni ekkilsins.
L.
Skuldir
pær, sem eg á enn útistandandi óborg-
aðar fyrir Austra, bið eg skuldunauta
mína að borga mér nú sem fyrst.
Bkapti Jósepsson.
Hóraðsmenn eru vinsamlega beðnir
að vitja Austra hjá herra Kristjáni
Jónssyni í Nóatúni á Fjarðaröldu, en
Fjarðamenn á skrifstofu blaðsins á
Vestdalseyri. Og eru menn vinsam-
lega beðnir fyrir að láta ekki blöðin
liggja bjá sér, heldur gjöra svo vel
að koma peim sem fyrst áleiðis til
kaupendanna.
Ritstj.
Fyrirspurnum
verður eigi svarað í blaðinu, nema
ritstjórinn viti liver spyr.
ítitstj.
ú með „Yaagen“ er nýkomið í
verzlun C. Wathnes á Búðareyri:
ágætar kartöflur,
steinolía, hey
og margt fleira.
Eg ætla til útlanda mjög
bráðlega og koma aptur í april; hafa
pá með mér ýmsar vörur. Meðan eg
er burtu, verður búð og vinnustofa mín
opin og úr tekin til aðgjörðar, en eigi
verður neitt lánað út.
Seyðisrirði 4. febr. 1897.
Magníts Einarsson.
Snemma i vetur var mér dregið
hvitt geldingslamb með mínu marki,
hamarssKorið h. sýlhamrað v. Lamb
petta á eg ekki og getur réttur eig-
andi vitjað til min andvirði pess að
frá dregnum kostnaði um leið og liann
semur um markið.
piljavallastekk í Beruneslireppi.
porv. Bjarnason.
Undertegnede Agent for Islands
Östland, for det kongelige octroje-
rede. almindelige Brandassurance
Oompagni.
for Bygninger, Varer, Efíecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjpben-
havn,modtager Anmeluelser om Brand-
forsikkring; meddeler Oplysninger om
Præmier &c. og udsteder Policer.
Eskifirði í maí 1896.
Carl D. Tulinius.
Yflrlýsing.
Hérmeð lýsi eg Sigríði Jónsdóttur
á Arnhólsstöðum í Skriðdal, óheimila
að pvi að brúka fjármark mitt: ó-
markað hægra, blaðstýft aptan vinstra.
Og hvern, sem kynni að brúka petta
maidc í Suður-Múlasýslu, lýsi eg óheim-
ilan að pví, meðan eg brúka po.ð í
nefndri sýslu.
Biskupshöfða, 5. desbr. 1896.
Steinn Jónsson.
Fineste Skandinavisk
Export Kaffe Surrogat
er hinn ágætasti og ódýrasti kaffibætir
sem nú er í verzlaninni.
Fæst hjá kaupmönnum á íslandi.
F. Hjort & Co.
Kaupmannahöfn.
Augu. — Eyru.
Almenningi gefst til vitundar, að
eg, auk hinna venjulega læknisstarfa
hér eptir sórstaklega tek að mör
lækningar á öllum hinum algengari
augna og eyrna sjúkdómum.
Seyðisfirði. h. 20 okt. 1896.
Sehevmg-.
Brukuð íslenzk frímerki
"verða jafnan. keypt. Verðlisti sendist
ókeypis.
Olaf Grilstad.
Trondhjem.
Hannevigs gigt-áburður.
pessi ágæti gigt-áburður sem hefir
fengið hér maklegt ómótmælandi lof,
pannig, að öll Islenzk blöð mætti
með pví fvlla, fæst einungis hjá
W. Ó. BreiðQörð í ReykjavJk.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja
porsteins J. O. Skaptasonar.
16
petta svar hughreysti mig, og í pakklætisskyni gaf eg honum í
staupinu. Um leið og hann saup á glasinu sagði hann:
„Eg drekk pér fyrst til og óska pér til hamingju, og síðast
henni, er við báðir pekkjum. Eg færi pér tvöfalda heillaósk“.
„Hvernig veiztu pað?“
Ostrzynski ypti öxlum.
„Suslowski var á ritstofunni hjá mér fyrir kl. 8“.
Swíatecki fór að tauta eitthvað um varmennsku yfir höfuð, og eg
stóðst ekki lengur mátið, en greip hatt minn. Ostrzynski fór um
leið og eg; en eg hljóp á undan honum, er út kom, og var að vörmu
spori kominn lieim til Suslowski. Kazía lauk uppi fyrir mér, pareð
foreldrar hennar voru ekki heima.
„Kazia!“ sagði eg alvarlegur, „hafðirðu“ séð hraðfréttina?“
„Jú víst hafði eg svo“, sagði hún rólega.
„Æ en pá, Kazia . , . “.
„Kæri vin, pú getur ekki reiðst foreldrum mínum fyrir pað, að
pau höfðu petta til að bera fyrir sig, er pau létu petta eptir
okkur“.
„En pú sjálf, Kazia . . . “.
„Eg notaðí tækifærið ... J>ú ert pó ekki reiður mér fyrir
pað?“
Mér skildist pað nú, að Kazía hafði rétt mál að verja. En
hversvegna hafði eg hlaupið pangað einsog narri. Eu nú kom Ka-
zia í fangið á mér; Eg tók utanum hana og hún grúfði sig við
brjóst mér. rétti mér hinn rjóða rósarmunn sinn og sagði:
„Nei, nei, pú mátt pað ekki Wladek! Eg leyfi pér pað ekki .
. . Bíddu pangað til við erum gipt!“
Samkvæmt pessum tilmælum hennar rak eg rembingskoss á varir
hennar, og hélt honum meðan eg gat haldið niðri mér andanum.
Hun lygndi augunum og skyggði fyrir pau og sagði:
„En eg bað pig pó svo innilega fyrir að láta pað vera“.
|>essi ásökun og augnaráð hennar tók mig svo sárt, að eg kyssti
hana aptur. J>egar menn unnast, pá langar menn náttúrlega miklu
meir til að kyssast, en að berja hvor annan.
Og eg elskaði Kazíu svo takmarkalaust í lífi og dauða. Og
17
eg hafði svarið pess dýran eið að hún skyldi verða konan mín og
engin önnur.
Kazia var eitthvað að tala um pað í hálfum hljóðum, að nú
mundi eg enga virðingu geta framar borið fyrir henni. „Blessunin
sú arna! En hvaða vitleysu hún getur farið með!“.
Eg huggaði hana, svo sem eg gat, og tókum við svo að tala saman.
Við koraum okkur saman um að eg skyldi ekki mótmæla pví, pó
Suslowski segðist fyrst hafa séð seinna hraðfréttina en Kazía skrif-
aði mér; og lofaði eg að koma aptnr um kvöldið. Eg flýtti roér
til skrifstofu listamannafélagsins, pví paðan var hægast að koma
skeytum til forstöðumanna myndasýningarinr ar.
III.
Eg sendi pangað hraðskeyti um, að eg væri ánægður með boð
Hirsch baróns í málverkið; að eins áskíldi eg mér rétt til pesS
að sýna pað í Warschau. Forstöðumennirnir borguðu hraðskeytið
fyrir mig og lánuðu mér góðfúslega nokkuð skotsilfur í bráðina.
Bæði „Drékinn11 og „PoV‘ fluttu æfisögu mína, sem reyndar vaí
haugalýgi frá upphafi til enda, en „hvað kom pað mér við“, einsog
Ostrzynski kemst að orði, Auk pess báðu 2 myndablöð mig uiö
að mega steinprenta myn daf mér, og selja hana. Eg var svona á báð*
um buxunum! J>að rigndi gulli niður til mín!
IV.
Að viku liðinni sendi barón Hirsch mér nokkra fyrirfram borg'
un, og hitt átti eg að fá, er hann tæki á móti málverkinu, en 1
bráðina lét hann verzlunarbankann borga mór 3000 frarika í spá'
nýjum gullpeningum. Svo mikið gull hafði eg aldrei fyrr séð, og
snéri eg heimleiðis með pað einsog klyfjaður asni.
Kunningjarnir biðu mín á myndastofu minni. Eg flcygði p°k'
anum með gullinu á gólfið, og par eg hingað til hafði’ aldrei átt
kost á að velta mér á gulli, pá sat eg mig nú ekki úr færi. Á
eptir mér velti svo Swiatecki sér á pví. J>egar húseigandi koni inlJ