Austri - 01.04.1897, Side 3

NR, 9
A U S T R I.
35
ingar, og hefir sumstaðar orðið mjög
haglítið í pessum mánuði sökum hlota.
Bráðafár gjörði nokkuð víða vart við
sig í vetur, og er enn prálátt snmstað-
ar. Almern heilbriuði manna á með-
al; slysalaust og happalaust.
Nú er hér „mikil umræða á, að
mjög leysist á braut hiuir betri menn
í sveitinni11. Eiríkur Jónsson óðals-
hóndi að Hlíð, er leugi hefir verið
sýslunefndarmaður og annar bezti bóndi
sveitarinnar, er nú búinn að kaupa
Papey og ætlar pangað í vor, og svo
flytzt verzlunin af Papós til Horna-
fjarðar. Munu ferðir „Bremnæs“ í
surnar er leið, hafa átt mikinn pátt í
pvi, að koma pví óorði á höfnina hér,
að hún væri ekki fær fyrir strand-
ferðabáta, pví að í pað eina skipti,
sem skip petta reyndi til aðkomahér
inn, rakst pað á eyri, og er pað álit
kunnugra manna, að skakt hafi verið
farið (pótt skipsmenn vilji víst ekki
við pað kannast), en tilraun var aldrei
endurnýjuð, og mun enginn geta sagt
með sanni, að skipstjóri hafi lagt sig
í mikla framkróka með að láta menn
hér hafa not af ferðum skipsins, pví
að einu sinni áður hafði pað svo litla
viðdvöl úti fyrir Papós, að maður sem
með pví ætlaði, átti engan kost á að
komast út á pað, pótt, liann og far-
angur hans væri komiun út að ós, og
varð svo að fara landveg austur á
fjörðu. f>ótt mönnum félli að öðru
leyti vel við skipstjóra og skipshöfnina
yfirleitt, verður að segja svo hverja
sögu sem hún gengur, og pað er bágt
að vera ánægöur með óhapp.
Nú er í ráði að kaupa lítið tiinbur-
hús við Papós (uign Guðm. söðlasmiðs
Signrðssonar) til barnaskóla hér í
sveitinni, og halda „lotterí" til að
safna fö til fyrirtækisins, liefir Otto
Tulinius kaupmaður stutt pað mál með
ráðum og dáð, og eigum vér Lónbúar
par að sjá á bak ágætum félagsmanni,
er hann fiytur héðan.
Bi'éíkafli úr ítvík 19. febr. 1897.
Fréttir héðan eru mjög rýrar. XJtlit
er mjög ískyggilegt hvað atla áhrærir,
enginn fiskur hefir komið ur sjó síðan
í sumar leið, löngu áður enu eg kom
að austan, og gegnir pað furðu, að
fólk skuli ekki eiga bágara en pað
pó á
Veðrátta hefur verið tnjög rosa-og
stormasöm, allt fram á porrakomu.
þá gjörði stillukafla og blíðu í hálfan
mAnuð, en nú aptur er komið i sama
horf og áður, og nú í dag er öskurok
á vestan með frosti og éljagangi. Hér
átti að fara að taka út skútur og láta
pær far i í hákallatúr, en pegar svona
breyttist veður, pá verður líklega ekk-
ert úr pví.
Mik.ið gengur á fyrir mönnum hér
með að fjölga pilskipum. Heyrzt hefir,
að 5 skip eigi að koma í vetur i við-
bót við pað sem er, og máské fleiri.
Geir Zoega og Thorsteinsen eiga mest-
ati pátt í peim framförum, cn pó er
að vakna hjá fleirum sú skoðun, að
hætta við bátana og hafa pilskip, og
kemur pað af pessum frámunalegu fiski-
leysisárum undanfarið. En pað er helzt
hjá kaupmanna stéttinni, sem yorður
aí pvi í verkinu; hún hefir líka efnin
á pví, en hinir ræða um petta í stór-
hópum á gatnamótum og við búðai-
borðin, á pessum löngu og rosaí'ullu
vetrarkveldum, en allar ráðagjörðir og
bollaleggingar rjúka út í veður og vind,
pegar peim fundum er slitið.
Höfðingsgjöf. Herra alpiugismað-
ur Skúli TJioroddsen ritstjóri og
Theodora frú hans, hafa sent amtmanni
Páli Briem 1000 kr., sem gjöf til pess
að stofna púsundára afmælissjóð Eyja-
fjarðar.
Sjóður pessi á að standa óskertrr
til ársins 1985.
Úr pví má verja vöxtum sjóðsins
til ýmsra verðlauna, er til eru greind
í gjafaskrá pessara höfðingshjóna.
Prentari Guðmundur Magnússon
hefir fengið 100 kr. styrk hjá „Det
Classenske Eideicommis og aðrar 300
kr. hjá Raben-Levetzauska sjóðnum“,
til pess að kynna sér leikaramemit og
útbúning allan á leikjum og leiksvið-
um. Og hefir hann fengið aðgöngu að
Dagmarleikhúsinu í Kaupmannahöfn.
Bankastjóri Tryggvi Gunnarsson
kvað hafa keypt Bessastaði á Álpta-
nesi af ekkjufrú Jakobinu Thomsen.
Sýslumaður Benedikt Sveinsson er
nú sagður að sækja um lausn frá em-
bætti, og hafa pegar selt eignarjörð
sína Héðinshöfða skipstjóra Albert
Einnbogasyni á Bakka á Tjörnesi,
fyrir 14,000 kr.
Skipstrand varð í Húsavík aðfara-
nótt mánudagsins, 22. marz. ])ar sleit
upp frakkneskt fiskiskip frá 3 atker-
um, pó komust allir skipsmennirnir, 9,
óskemmdir í land, en allslausir, og
sumir svo klæðlitlir, að Húsvíkingar,
sem tóku skipbrotsmönnum eptir beztu
föngum, — urðu að lána peim föt til
að vera í.
Sýslufundur Norður-Múlasýslu var
haldinn að Eiðum p. 24.-25. marz,
og varð að senda menn í tvær áttir
eptir sýslunefndarmönnum, svo fundur-
inn gæti orðið lögmætur, pví peir höfðu
eigi haldið sýslumanni fært í pví hríð-
arveðri, er pá var á hverjum degi, upp
jrfir heiðar. En sýslumaður hafði lagt
nær pví á tvær hættur á sunnudaginn
21. marz, — ekki á mánudaginn eins
og „Bjarki“ segir, — á Ejarðarheiði
með tveim fylgdarmönnum og fleirum,
sem slóust í ferðina, og hreppt par
versta veður, en með pví menn voru
bæði kunnugir og duglegir, pá höfðu
peir sig af heiðinni í Einnstaði á sunnu-
dagskvöldið, en munu pó flestir pá
hafa verið búnir að fá nóg.
Eitt helzta málið, er rætt var á pess-
um sýslufundi og almenningi mun mest
forvitni á að heyra um, var spitad.a-
málið, og varð sú niðurstaða, að reyna
skyldi að leita styrks af sveitarsjóð-
um sýslunnar til spítalastofnunar hér
á Seyðisfirði, og siðan skyldi sýslan
bæta pví við er vantaði uppá 2,000
krónur, og taka lán til pess.
Bánir. Nýlega er látinn Arni hér-
aðslceknir Jónsson á Vopnafirði, mað-
ur mjög vel gáfaður og vel að sér,
frjálslyndur og glaðlyndur, og einhver
bezti málari hér á landi af peim mönn-
um, er eigi hafa sérstaklega numið pá
íprótt.
Ur Reykjavík fréttist með síðasta
pósti lát amtmannsekkju frú Ragn-
heiðar Chrisijánson, ekkju Kristjáns
amtmanns, dóttur Jóns landlæknis Thor-
steinssonar og Elínar dóttur Stefáns
amtmanns á Hvítárvöllum.
Erú Ragnheiður var fríðleikskona
mikil og mjög vel gefin, og ágætlega
að sér til munns og handa og hin
skemmtilegasta heim að sækja, sem
maður hennar, mjögfjörug og glaðvær,
og ör af fé. þeim hjónum varð ekki
barna auðið, en ólu upp fjölda fóstur-
barna, par á meðal fröken Elínu Tóm-
asdóttur, Bjarnarsonar á Barði í Fljót-
um, er var hjá henni til hins siðasta,
og cand. med. & chir. Kristján Krist-
jánsson á háskólanum í Kaupmanna-
höfn.
38
„Nei, um morguninn var eg á leikæfingum, og seinni hluta dagsins
ætlaði eg að fara að skoða málverkið hans Magórskis“.
„Sástu pað?“
„Já, en eg komst par varla að fyrir prengslum. Hefir pú
séð pað ?“
„Jú, eg var par hérna um morguninn, pað er afbragðs málverlc,
eg hefði vel getað farið að gráta með Gyðingunum hans!“
Eva gaf mér hornauga, og eg var í sjöunda himni.
„Eg ætla að fara og skoða petta málverk öllum peim stundum
er eg kemst höndum undir“, sagði Helena. „Svo getum við orðið
samferða? — Viltu pað? Máske við förum pangað pegar í dag?“
Eg var mjög ánægður yfir peirri náð er málverk mitt hafði
fundið fyrir augum hennar, og svo yfir pví, að pvílíkur málari væi'i
í heirninn borinn!
hvað eg get verið bálskotinn í pessari konu!
Helena hélt áfram samtalinu:
„það er leiðinlegt, að pað fer svoddan flagaraorðrómur af
Magórski. Eg ætla að trúa pér fyrir pví, að mig hefði annars lang-
að til að kynnast honum“.
„Nei, blessuð slepptu pví“, sagði Eva með hæðnissvip.
„þú þeklJr hann víst?“
„Já, en eg get fullvisað pig um pað, að hann reynist ekki vel,
er maður fer að kynnast honum, pví nann er svo hræðilega skotinn
í sjálfum sér!“
Mig sárlangaði til pess að rétta útúr mér tunguna að Evu, en
hún leit á mig með hinum glettnu fallega bláu augum, og sagði:
»Nú, gamli minn, Paú lítur helzt út fyrir, að pú hafir misst
matarlystina?“
Eetta var pó ópolandi!
Hún sreri sér nú að Helenu:
„það er heppilegast að dást að Magórski álengdar, án pess að
kynnast honum sjúlfum. Ostrzynski segir að hann só listamaður í
rakaragerfi!“
J>essa skyldi eg greínilega hefna á þrælnum; — Eg vissi nú
reyndar að Eva var mesti galgopi, en petta keyrði pó úr hófi.
35
Eva var hissa og frá sér numin.
„þú lítur pá alveg út eins og hörpuleikari! Og svo ertu um
leið ágætt gamalmenni!“ sagði hun brosandi. „þetta hefði engum
nema málara getað komið tilhugar!“ En hérna okkur að segja leit
hún sjálf út sem sumarmorgun. Hún var í rauðum silkikjól með
stráhatt á höfði, settan svefngrasblómum, svo eg starði með unan á
hana. Hún var í ölokuðum vagni, svo fólk fór að þyrpast saman
til pess að góna á okkur, en hún gaf pví engan gaum!
Yagninn fór nú af stað með okkur, og mér var býsna heitt fyrir
brjóstinu — pví, að fjörðung stundar liðnum átti eg að fá að sjá
Helenu fögru.
Við vorum aðeins komio lítinn spöl frá húsi mínu, er við kom-
um auga á Ostrzynski í fjarska. Hann er líka alstaðar að flækjast
fyrir manni.
J>á hann sá okkur, nam hann staðar, heilsaði Evu og starði á
okkur, einkum pó á mig. Og þó eg áliti, að eg væri svo ókennilegur,
að enginn gæti pekkt mig, pá sneri eg mér pó undan, en sá það
útundan mér, að hann mændi á eptir okkur, og hann missti íyrst
sjónar á okkur, er vagninn keyrði inní aðra götu. J>ó við ækjum
all-hart, pá fannst mér samt að vegurinn væri afar langur, en loks
nam vagninn staðar í trjiigangi peim, er Helena bjó við.
Eg þaut eins og óður maður að hliðinu, en Eva kom svo á
eptir.
„|>ú ert aumi maðurinn!“ sagði hún.
Hliðinu var lokið upp fyrir okkur af skrautbúnum pjóni, sem
starði forviða á mig; en leyfði okkur pó inngöugu, er Eva sagði
honum að eg hefði komið með henni; og svo gengum við upp riðið.
]>ar tók pjónustustúlka við okkur og bauð okkur inn og sagði,
að frú Kolczanowska væri að klæða sig í næsta heibergi, og fór
svo burtu.
„Góðan daginn, Helena!“ hrópaði Eva.
„Góðan daginn, Eva!“ var svarað með inndælli röddu. „Bíddu
augnablik! Eg verð strax búin“.
,,þú getur ekki getið uppá pað, hvern eg hefi með mér . . . .