Austri - 30.06.1897, Side 3

NR 18
ADSTEI.
71
græðst l>;ir vel fé, sem svo syni hans
hélzt vel á prátt fyrir örlæti hans
við vísindamenn og vísindalegar til-
raunir.
Um pessar mundir ætlar Dr. An-
dree, að reyna aptur að komast frá
Spitzbergen norður að Norðurheim-
skautinu í loptfari, sem mishepnaðist
fyrir honu.m í fyrra, og er hann fyrir
nokkru kominn norður til Spitzbergen
til pess að búa par allt undir ferðina
sem bezt.
Á Þýskalandi hefir keisaranum og
ráðaneyti hans ennpá einu sinni mis-
heppnazt að prengja að frelsi pegna
sinna. En pvílíkar tilraunir eru nú
ckki framar tiltökumál, par sem pær
hafa verið gjörðar nær pví á hverju
pingi undir stjórn pessa keisara, en
pingið jafnan rekið pær til baka.
Frakkland. Nýlega var pjóðveldis-
forseta FelixFaure, veitt banatilræði,
par sem hann ók í vagni sínum í
Boulogne-skóginum til veðhlaupanna á
Longchamps fyrir utan Parísarborg.
Voru morðvélarnar tvö sprengirör, og
annað hlaðið með bréfum, en liitt með
járnarusli. Sprakk pað með bréfunum,
en hitt ekki, svo forsetann sakaðieigi.
En hefði hitt rörið sprungið, mundi
Faure hafa beðið bana af.
Sagt er, að hertoginn af Alencon,
er missti konu sína í Bazarbrunanum
mikla, — systur keisaradrottningarinnar
í Austurríki, — ætli að ganga í klaustur.
Austurrlki. Hinn alkunni spámaður
prófessor Búdolph Falbe í Yínarborg,
spáði pví fyrir hálfu öðru ári síðan,
að á Austur-pýzkalandi mundu koma
jarðskjálftar miklir svo að bæir sykkju.
Fyrir nokkru urðu og miklir jarðskjlpt-
ar í Slesíu, er röskuðu svo grnndvellin-
um undir bæjunum Myslowitz og Rosz-
din, að par eru nú 42 bændaga.rðar
sokknir í jörðu niður.
Grikkland. j’að pykir nú sannað,
að forsætisráðgjafi Georgs konungs
Balli, sé í vitorði um upppot pað og
aðsúg, er skríllinn í Apenuborg hefir
gjört að konungi og ættmönnum hans.
Var Constantinos krónprinz að búa sig
nú úr landi, og porði eigi að koma
áður til Apenuborgar, og var hálft um
hálft ráðgjört, að hann mundi afsala
sér erfðaréttinum til ríkisins í hendur
elzta syni sínum. En pvílíkt mun
meira getgátur en vissa.
Lítt semst ennpá um friðinn. Er
sagt að pýzkalandskeisari haldi ennpá
fast taum Tyrkja, en Nikulás B,ússa-
keisari veiti aptur Grikkjum. Tyrkir
hafa boðið Grikkjum, að færa talsvert
niður herkostnaðarkröfur sínar, og
láta pá fá aptur pessalíu, ef peir megi
halda Krítey enn óátalið, en að pvílik-
um afarkostum geta Grikkir naumast
gengið.
England. par var nú allt í upp-
námi útaf hinu mikla hátíðahaldi í
minningu pess, að nú hefir Yiktoría
drottning setið 60 ár að ríkjum,— leng-
ur en nokkur annar fyrirrennari heiui-
ar,— á konungsstöli Englands, og hafa
engir merkir konungar ríkt svo lengi,
nema Lúðvík 14. og Kristján 4. En
peir voru báðir í bernsku, er peir
komu til ríkis, en Viktoría drottning
var myndug 1837, er hún tók kon-
ungdöm á Englandi, pví hún er fædd
1819.
Hátíðahald petta, sem á að verða
eitthvert hið tignarlegasta, er nokkru
sinni hefir átt sér stað í víðri veröid,
átti að byrja priðjudaginn 22. p. m.
með hátíðlegri guðspjónustu, og pakk-
argjörð í öllum kirkjum landsins, og
bjuggust Lundúnabúar við pví, að pá
yrðu par miunst um 5 millíónir að-
komandi manna. Aðal-guðspjónustan
átti að fara fram fyrir framan St. Páls-
kirkjuna, pví kirkjan rúmar ekki boðs-
gestina, pó hun sé eitthvert stærsta
musteri haimsins, enda hafa allar ný-
lendur Englendinga sent menn til há-
tiðarinnar, og allar stærri borgir lands-
ins, og allir stórliöfðingjar heimsins.
Um kvöldið 22. júní má svo heita,
að allt landið ætti að uppljómast, pví pá
átti að hafa brennur miklar <á hverri
hæð, og allar borgir skyldu pá og upp-
ljómaðar, en skrautlegast pó af öllu
höfuðborgin sjálf.
Svo var ráð fyrir gjört, að process-
ion frá höll drottnipgar til St. Páls-
kirkjunnar vari í 3 klst., og skyldi pá
öllu tjaldað, sem til er, af fornu og
nýju skrauti ríkisins, og margir boðs-
gestir búnir í hinn skrautlega miðalda-
búning.
Gluggar peir, sem processian átti að
ganga framhjá, voru leigðir út fyrir
löngu, fyrir svona púsund krónur fagið,
og í trépalla handa áhorfendum hafa
gengið 3,000,000,000 kúbikfet af viði.
En ekki hefir verið tilkomuminna
að sjá hinum milda herflota Englend-
inga fylkt í 5 línum frá Spithead til
eyjunnar Wight pann 26. p. m. Er
pað sá lang-stærsti herskipafloti, er
nokkru sinni hefir verið samankominn
á einum stað í heiminum, og er all-
óárennilegur fyrir hin stórveldin að
eiga illt. við, pví pó pau legðu öll
fiota sína snman, mundu pau naunmst
hrökkva við flota Englendinga.
Um kvöldið p.' 26. p. m. átti svo
að endaðri flotasýuingunni, að upp-
Ijóma öll pessi herskip með raf-
urmagnsljósum frá efsta siglutoppi til
pilfars og allt umhverfis borðstokk-
ana, og hefir pað orðið tignarleg sýn.
Jpannig halda Engléndíngar áfram
frá 22. júní í heila viku með veizlu-
höld og annan mannfögnuð.
En skemmtilegrst virðist oss, að
pjóðin og ríkismenn hennar hafa ekki
gleymt fátæklingunum við petta a.ls-
herjarhátíðahald sitt, og gefið stórfé
til að seðja pá, og mikið af matvöru.
þnnnig hefir iélag eitt gefið 10,000
blikkdðsir með niðursoðinni mjólk og
rjöma, og frá Englendingum í Ástralíu
voru á leiðinui 20,000 kindaskrokkar
handa fátækJingum ; og prinzessa A^ex-
andra hafði orðið svo vel til að safna
gjöfum til fátækra, að hún heldur að
pær muni nægja til að geta veitt
100,000 rnanna góðan málsverð.
25 ára Yerslunarafmæli
konsúls J. Y. Havsteens.
þann 24. p. m. hefði konsúll J. V.
Havsteen á Oddeyri getað haldið 25
ára jubileuxn sem kaupmaður, pvi
pann dag, fyrir 25 krum, keypti hann
leyfisbróf til að verzla par, og rak pá
i 2 ár verzlun í hmum gömlu verzlun-
arhúsum föður síns á Akureyri, varð
1874 verzlunarstjóri Gránufélagsins á
Oddeyri til 1888, er hann byggði sér
eitthveri stærsta verzlunar- og íveru-
hus á Oddeyri, og hefir verzlað par
síðau, og hefir sú verzlan veriðjafnan
vel metin, etida blómgast vel, pó í
mikiili sumke]>pni sé par nyrðra.
A meðan Havsteen var verzlunar-
stjóri Gránufélagsins á Oddeyri var
uppgangur peirrar deildar með mest-
um blóma, par til harnæri, ísár og
verzlunarskulriir kipptu nokkuð úr við-
gangi verzlunar almenut fyrir norðan
um tíma.
KonsúII Havsteén hefir víst verið
yfir hálfan mannsaldur i bæjarstjórn
Akureyrarkaupstaðar, og pví práfalt
endurkosinn, er sýnir tiltrú pá og
traust, erbæjarmenn hafa jafnan borið
til hans, enda á Akureyrarbær kon-
súl Havsteen mikið af framförum sín-
um að pakka, einkum pó Oddeyri, par
sem hnnn hefir nú clvalið í rúm 25
ár. Jakob Havsteen átti og góðan
og mikinn pátt i stofnun leikaraíélags
Akureyrar, er nú hefir reist sér ágætt
leikhús milli Akureyrar og Oddeyrar,
og sömuleiðis i stofnun sjómánna-ekkna-
sjóðsins, og verið lika frömuður og
einhver helzti styrktarmaður margra
nytsamlegra fyrirtækja, og á vorum
tíms á Akureyri (15 ír) pótti varla
svo ráð ráðið, að Huvsteen væn eigi
með.
Gestrisnin á hans góðkunna heimili
er alkunn, enda tók hann hana í arf
eptir hina ágætu íoreldra sína, og
sama er að segja um hjartagæzku hans
við fátæklinga.
Svensk- norskur konsúll varð Hav-
steen 1883, og gekk rnjög vel fram í
peirri stöðu sini.i eptir skipskaðann
mikla við Hrísev 1884, og varð til
verðlauna sæmdur riddarakrossi St.
Olafsovðunnar. Sigldi nm haustið 1884

74
vandaða manns til að bera; og hann var sannfærður um, að hann
mundi að lokum bera sigur úr býtum.
Konu hans varð heldur en ekki bylt víð pessa fregn, og horfði
kvíðandi fram á framtiðina; henni sýndist par syrta af óveðri í
lopti, og hætturnar hlaðast par hver ofan á aðra fyrir man.n hennar;
varð petta pví voðalegra fyrir hana, hina óbrotnu konu, sem hún
gat með enga móti almennilega gjört sér grein fyrir hvernig pessu
öllu væri varið.
J>að var annað með Adelu.
Hun var lík föður sínum, og sagði full hugrekkis:
„Addante con Dios, Padre, áfram í guðs nafni faðir minn, og
n muntu sigur vinna“.
„Eg vona pað, stúlka mín, og er hvergi hræddur. Vertu hug-
hraust og róleg, móðir góð; við skulum imgsa um pað, hvernig við
eigurn að haga húsi okkar — pvi að konulaus og barnlaus fer eg
ekki til Sevilla“.
Y.
Nóttina áður en Sanchó Zerbúró lagði af stað til Seyilla með
skuldalið sitt var Adela stödd undir furutrjánum.
llugur piltur nieð brennanda augnaráði og blásvörtu hári, dökk-
ur og sólbrenndur í andliti, beinvaxinn og svaraði sér vel, limapéttur
og vöðvastæltur — sannur háfjallabúi -— og fríður sýnum, hnipraði
sig fyrir fótum Adelu, og lék mjúklega á strengi gígjunnar; hann var
aðeins klæddur grófgerðri skyrtu og slitnum brökum, með belti um
mjaðmirnar, en tötra sína bar haun með slíkri látprýði og tígn, eins
og peir væru flosdúkar og silki.
„Syngdu kvæðið ennpá einusinni, Júanitó", sagði Adela einsog
í draummóki.
Og Júanitó söng—ípróttarlaust, en með aðdáanlega sætri röddu:
„Eg vil fyr hera ar.gur og raunir
en ástum að hafna.
f ástum að deyja er inndælt og sætt;
ef lífæðin stöðvast er lífinu hætt.
Eg kýs pví lieldur í angri að kafna
en ástum að hafna“.
Jafnir fyrir lögunum. 71
Næsta raorgun færði sami hirðmeistarinn honum vatn og morg-
unverð, og var hinn vingjarnlegasti; stuudu síðar kom hann aptur
og sagði pá:
„Fylgið mér, Sennor Hidalgó, pað vill maður tala við yður“.
pað var ekki örgrant um að hann fengi hjartslátt, eu föstum
fetum gekk hann á eptir siðameistaranum um göng og svalir, unz
hann sripti dyratjöldum, og lét hann ganga inn.
Sanchó v'ar nú frammi fyrir manninum, sem hann hafði liýst
fyrir fám nóttum.
„Yelkomirin í Sovilla, Dou Sanchó Zerbúró“, sagði hann, „pér
hafið líklega ekki búizt við að sjá mig svo fljótt?“
„Nei, Sennor Caballeró".
„Jæja, konungurinn héfir heyrt af yður sagt; honum er líka
kunnugt um úmmæli yðar um óstjórn borgarstjórans í Sevilla, skyldu-
svik hans og ábyrgð11.
„Hvað, Sennor?“ sagði Sanclió í pykkju, og pokaði eitt fet á
hæl aptur, „svo hafið pér pá — pö ekki breytt eiusog Cabalferö
(sannur heiðursmaður), og fært konunginum pað, sem eg hefi talað
við yður innan hinna fjögra veggja -í hiisi mínu, í fullu trausti á
yðar riddaralega göfuglyndi; mér fellur pað illa — sárilla — yðar
vegna, Sennor Cahalleró“.
„Eg liefi ekki fært konunginum pað, Don Sanchó Zerbúró",
sraraði riddarinn göfugmannlega.
„Hvað? — og pó veit konungurinn pað!“
„Hann veit pað, Don Sanchó Zerbúró“.
„þá eruð pér sjálfur minn konunglegi herra“, kallaði Sanchó,
forviða að sönnu, en hvergi hræddur, og féll á kné fyrir konungi
með göfuglegri látprýði.
„Eg er hann, konungur pinn, sem var gestur pinn, Don Sanchó
Zerbúró, svo að pú sérð, að eg hefi ekki níðst á pví trausti, sem
pú hefir borið til míns riddaralega göfuglyndis".
„Eg sé pað, minn konunglegi herra!“
„Og Don Sanchó Zerbúró“, sagði konungur með hátíðlegri al-
vöru, „hyggur pú enn, að ekki purfi annað en vandaðan mann til
pess að vera borgarstjóri í Sevilla, og forseti í tuttugu og fjögra