Austri - 30.06.1897, Blaðsíða 4

NR 18
AUSTftl.
72
og gekk um vorið 1885 að eiga bina
sköruglegu konu sína, Tliora, fædd
Scbwenn, og á með henni 2 efuilega
sonu.
Konsúll J. Y. Havsteen er kominn
í báðar ættir af einbverjum elztu kaup-
mannaættum landsins, er hafa verið
hér á landi samfleytt meira en beita
öld, pví kaupmaður Thyrrestrup á Ak-
ureyri var nióðurfaðit- hans, en Jóhann
Havsteen kaupinaður, bróðir Péturs
amtmanns, faðir hans.
Konsúll J. Y. Havsteen er ennpá
á bezta aldri. um flmmtugt, og er
óskandi og vonandi, að hann sæmi
ennpá lengi verzlunarstétt íslands.
f Dáinn er í Kaupmannahöfn Jak-
ob Jensen, umboðsmaður P. Holmes,
lánardrottiris Gránufélagsinss Hann
kom hér opt áður upp til Tslands á
sumrum. Hann var hæíilegleikamaðnr,
góðhjartaður og veglyndur, og snyrti-
menni i allri framgöngu.
„Lögberg“ segir „Heimskringlu“ nú
hætta, sökum fjárskorts.
Seyðisfirði, 30. júní 1897.
TÍÐARPAR ntá nú lieita gott, og' sólskin
og blíða dagsdaglega,
TTSKIAFLI nú fremur lítill.
„BOTNIA" kom hingað 27. (t- m., og fór
aptur norður um land daginn eptir.
Með skipinu'voru nokkrir utlendir ferða-
menn frá Engiandi, en sjálfsagt hefðu kom-
ið fleiri, hcfðu þar ekki allir verið svo fíknir
í að vera við hátíðahöldin fyrir Viktoríu
drottningu.
Með „Botníu11 komu : stórkaupm. Thostrup,
fni IngibjörgPétursd. frá Vallanesi, cand.jur.
Steingr. Jónsson, settur sýslumaður í fúng-
eyjarsýslu. með frú sinni Guðnýjii Jóns-
dóttur frá Grrænavatni, og Sveinn kaupmaður
Einarsson frá JRaufarhöfn, er leigði hér hið
færeyska gufuskip „Hormann11 til að fiytja
sjáifan hann og vörur þær, er hann hafði
meðferðis í Botnia. norður til Raufarhafnar.
Með Botnia var og stórkaupmaður Eischer
og frú Einnbogason með 2 dætrum sínum
til Reykjavíkur.
Mcð „Botnia“ tók sér og héðan far til
Reykjavíkur frökenLaufey Vilhjálmsdóttir.
„ROSA“, skipstj. Petersen, kom hingað
frá Eyjafirði, og tekur hér fiskfarm til útlanda.
f>. 26. þ. m. fóru þeir bræður, Otto og
Tönnes Wathne með „Elínu“ norður á pórs-
höfn. til þess að skoða þar hið strandaða
hvalfangaraskip. „Elín“ kom aptur að norð-
an í gær.
Korvettan „DAGMAR“, með dönsk sjófor-
ingjaefni. kom hingað í dag.
TRÚLOFUN. Verilunarm. Rolf Jolian-
sen er trúlofaöur fröken Kristine Overland.
HpgfT'' Undirskrifaðan er að hitta,
fram í næsta mánuð, í húsi herra
Einars B. Bjarnarsonar pósts á Vest-
dalseyri.
Vestdalseyri, 30. júní 1897.
Lárus Pálsson.
Munið eptir, pér, sem kaupið
hjá mér Pjallk., ísaf. og Kvennabl.,
að gjalddagi blaðanna er kominn, og
mér er áríðandi að fá andvírði peirra
á réttum tirna.
Vestdalseyri, 30, júní 1897.
Jón Sigurðsson.
Kvennpískur lítill silfurbúinn tapað-
ist á Pjarðarheiði 17. júni. Ritstjór-
inn eða Jón kaupmaður Bergsson vísa
á eigandann.
Skófatnaður
og ágætur stígvélamakstur,
fæst
hjá AKDR. RASMUSSEK.
Matskeiðar, Theskeiðar
og Gafflar úr Aluminium.
Borðhnifar, Yasahnífar.
Peningabuddur. Hárgreiður.
Kjölatau i átta litum og
margt fleira
hjá
ANDR. RASMUSSEN
á Seyðisfirði.
Cogiiae og
rauðvín
frá BORDEAUI
fæst hjá
Andr. Easmussen
á Seyðisfirði.
Skilviiiíliir
(Seperatorer)
aðskilja: rjómann og undanrenning-
una úr 75 pottum afmjólk
á klst. og hreinsa hvort-
tveggja hetur en nokkur
„sía“.
spara: algjörlega mjólkurhús, trog
og byttur og öll pau ódrýg-
indi og erfiði sem peim
eru samfara.
varna: pví að mjólkin súrni, par
eð strax er liægt að gjöra
smjör, skyr og ost úr henni
án pess að bíða eptir að
hún setjist.
kosta: 125 krónur (verksmiðjuverð)
aðeins hjá umboðsmanni
verksmiðjunnar Páli Jóns-
syni verzlunarm. á Oddeyri.
Peningar fylgi pöntuninni.
eru: „parft búsgagn", sjá 12.
tbl. „tslands“ I. árg.
þurfa: allir bændur að fá sér fyr-
ir næstu fráfærur.
- " Trrö
Edinlmrgh Eoperie
& Sailcloth Company Limited
stofnað 1750,
verksmiðjur í L EIT H & G L A S G 0 W
búa til:
færi, kaðla, strengi og segldúka.
Vörur verksmiðjanna fást hjá kaup-
mönnum um allt land.
Umboðsmenn fyrir ísland og Fær-
eyjar:
F. Hjorth & Co.
Kaupmannahöfn.
Fineste Skandinavisk
Export Kaffe Snrrogat
er iiinn ágætasti og ódýrasti kafí'i bætir
sem nú er í verzlaninni.
Eæst hjá kaupmönnum á Islandi.
P. Hjort & Co.
Kaupmaimahöfn.
iXfT harmonium
iJrfSÉ-- frá 125 kr.,
tilbúin á vorum eigin verksmiðjum.
Fengu silfurmedalíu í Málmey 1896.
Auk pess höfum vér harmoníum frá
hinum beztu pýzku, amerísku og
sænsku verksmiðjum. Yér liöfum selt
harmóníum til margra kirkna á ís-
landi og einstakra manna. Hljóðfærin
má panta hjá kaupmömium eða hjá
oss sjálfum.
Petersen & Steenstrup.
Kjöbenhavn V.
pess optar sem jeg leik á orgelið
í dómkirkjunni, pe. s betur líkar mér
pað.
Reykjavik 1894.
Jónas Helgason.
Jón Jónsson
frá Ulfsstöðum
óskar eptir atvinnu, sem barnakennari
á góðum hæ í sveit eða kaupstað vet-
nrinn 1897—1898. Góðir skilmálar.
Hannevigs gig't-ábnrður.
Lessi ágæti gigt-áburður sem heíir
fengið hér maklegt ómótmælandi lof,
pannig, að öll íslenzk blöð nuetti
með bvír fylla, fæst einungis hjá
W. Ó. Breiðíjörð í Reykjavík.
Lambskinn
kuúpir
Stefán Th. Jónsson. Seyðisfirði.
Reynið munntóhak og rjól frá
W. P. Sdirams Efterfl.
Fæst hjá kaupmðnnum.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapt! Jósepsson.
Prentsmiðja
porsteins J. G. Slcaptasonar.
72
manna ráðinu, og sem hafi höfuð og hjarta á réttum staðV Svara.
pú til pess kouungi pínum og herra, sem pú hefir borið svo pungar
kærur á í kofa pinum heima“.
Don Sanchó pagði snöggvast við, en svo sagði hann:
„Herra minn og konungur! Sanchó Zerbúró svarar spurningu
yðar já“.
„Stattu pá upp, Don Sanchö Zerbúró, frá pessari.stundu ertu
borgarstjóri í Se.villa, forseti tuttugu og fjögra manna ráðsiris“.
„Herra konungur!“ svaraði Sanchó Zerbúró sem steini loStinn.
„Kú Sanchó Zerbúró, dregurðu pig nú í hlé, pegar herra pinn
og konungur bindur sig við pín eigin orð?“
„Nei, nei, konunglegi herra, eg dreg mig ekki í hlé; verði yðar
vilji; en munu höfðingjar yðar og aðalsmenn hlýða lögunum, pegar
pað er ekki peirra jafningi, beldur litilmótlegur sveitaraðalsmaður,
sem á að vaka yfir pví að lögunum sé hlýtt? Munu meðlimir tuttugu
og fjögra manua ráðsins, virða mig sem forseta sinn, mig, Sanchó
Zerbúró, hinn smáfæða riddara, par sem peir eru stórmenni af hin-
um göi’ugustu ættum? Munu peir dæma án manngreinarálits eptir
löguuum? Gjörapeir pað, minu ko nunglegi herra?“
„Yið hinn heilaga líkama, Sanchó Zerbúró“, kallaði konungur,
og brann eldur úr augurn lionum, sem alia ægði við, „við endurlausn-
arans kross, Sanchó Zerbúró, peir skulu gjöra pað“.
„Og lögin, sem pér hafið gefið, minn konunglegi herra, til pess
að vernda pegna yðar — eiga pau að vera jöí'n fyrir alla, jöfo fyrir
hvern niann, valdamenn, aðalsmenn, borgara, og bændur? Á hver
maður að vera jafn fyrir lögunum, allt í frá hinum æðsta ofan til
hins aumasta vatnsbera?“
„Við liinn heilaga líkama, Don Sanchó, allir skulu vera jafnir
fyrir lögum konungs í Sevilla, frá konunginum allt ofan til vatns-
berans!“
„Svo snertið mig pá með yðar konunglega sverði, herra minn
og konungur, og sláið mig til riddara yðar konunglegu laga“, sagði
Sanchó Zerbúró hátíðlega.
Konungurinn brá sverði sínu, og snart prisvar með pví öxl
Sanchó Zerbúrós.
73
„Svo er gjört, Sanchó Zerbúró, sem pú hefir viljað. Statt upp,
riddari laganna, borgarstjóri í Sevilla, forseti tuttugu og fjögra
manna ráðsins“.
Sanchó stóð upp, og kyssti með lotningu kápufald kouungs.
„Svo skaltu, Sanchó Zerbúró“, hélt konungur áfram, „stíga á
bak múldýri pínu, snúa heim til 'pín og ráðstafa húsi pínu. Innan
priggja cíaga skaltu vera aptur kominn til Sevilla, til pess að taka
við embætti pínu. J>egar hringt er til kvöldbæna á priöja kvöldi
héðan frá, skaltu vera til fyrir sömu dyrutn á Alcazar, sem púhefir
komið inn um í gærkveldi. J>ar verður pín heðið. Og svo, herra
borgarstjóri, va cou Dios (guð fylgi pér), guð veri með pér, Don
Sanchó, og talaðu ekki um petta við nokkurn mann“.
Og konunugrinn benti tignarlega með hendinni.
Sanchó Zerbúró féll í armað skipti á kné, og kyssti skykkjufald
konungs.
Svo gekk hann aptur á bak út í dyrabogann, og hvaif' par bak
við fellingar dyratjaldanna.
Gamli hirðsiðameistarinn beið hans úti á svölunum, og fylgdi
honum í herbergi hans aptur. [>ar var matur á borðum.
„Étið, Sennor Hidalgó“, sagði karlinn, „pað verður lagt á múl-
dýrið yðar, svo að per komizt íljótt af stað“.
„Svo bið eg yður pá að láta koma pegar fram með múldýrið,
og misvirðið eigi, pó að eg borði ekki í petta sinn“.
„Svo fylgi pá guð yður, Sennor Hidalgó“, sagði hirðsiðameist-
arinn. og fylgdi honum til dyra. J’ar var múldýiið fyijr.
„Vor kæri lierra frá Compostella varðveiti yður lierra siða-
meistari. J’akka yður fyrir alla yðar alúð“.
Sanchó Zerhúrö reið nú heimleiðis, og liaí'ði margt uð hugsa.
Reyndar hafði hai'ði liann fulla hugmynd um alla pá áhyrgð, sem
hann haíði tekizt á hendur með pessu háa einliætii, er hann hafði
lent í svo kynlega; og líka um pá baráttu, sem fyrir hooum lægi,
óbrotnum sveitaraðalsmanni, að stríða við stórmenni og aðalsmenn,
sem liingað til höfðu virt landslög og rétt r.ð vettugi. En maðurinn
hafði óbifanlegt traust á sjálfum sér, og bjargfast hugrekki hins